Όρσον Γουέλς. Το “παιδί θαύμα” που πέθανε μόνος. Ήταν ύποπτος για την άγρια δολοφονία της ηθοποιού Μαύρης Ντάλιας. Λάτρευε τις γυναίκες και το φαγητό

Με ταλέντο που συναγωνιζόταν τις ορέξεις του, ο Όρσον Γουέλς κατάφερε μέχρι τα τριάντα του περισσότερα απ’ όσα καταφέρνουν οι περισσότεροι σκηνοθέτες σε μια ζωή.

Το ότι δεν γνώρισε ξανά την επιτυχία του Πολίτη Κέιν και πέρασε τα χρόνια της παρακμής του με εμφανίσεις στο Μάπετ Σόου και χοντροκομμές πλάκες με τον Μπαρτ Ρέινολντς, δεν αλλάζει το γεγονός ότι υπήρξε ένας από τους λίγους αδιαμφισβήτητα μεγάλους δημιουργούς του κινηματογράφου.

Ο Τζορτζ Όρσον Γουέλς γεννήθηκε στην Κενόσα του Γουισκόνσιν.

Ο πατέρας του ήταν γανωματής και εφηύρε τα σκεύη συσσιτίου του αμερικανικού στρατού. Η μητέρα του ήταν πιανίστρια.

Ο γιος τους ήταν γεννημένος σόουμαν και παιδί θαύμα. Σύμφωνα με ρεπορτάζ εφημερίδων, ο Γουέλς σε ηλικία δύο ετών μπορούσε να συνομιλεί σαν ενήλικας.

Στα τρία του πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή, στα οκτώ ζωγράφιζε κι έκανε τρυκ και στα δέκα μάγευε το κοινό στην παράσταση “Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι”, όπου έπαιζε και τους δύο ρόλους.

Ως και κουνέλι ντύθηκε για μια ρεκλάμα σε κάποιο κατάστημα του Σικάγο.

Όταν χώρισαν οι γονείς του, ο Γουέλς πέρασε στη φροντίδα συγγενών και κηδεμόνων.

Μπήκε οικότροφος στην προοδευτική Σχολή Αρρένων Τοντ στο Ιλινόις, όπου τελειοποίησε τη σκηνική του παρουσία και τη δεινότητά του ως μάγος.

Έπειτα ταξίδεψε για χρόνια στην Ευρώπη και ζούσε πουλώντας τους πίνακές του σε τουρίστες.

Το 1934 συνάντησε τον παραγωγό και ηθοποιό Τζον Χάουσμαν, που έγινε μέντορας και ταυτόχρονα βασανιστής του για δύο δεκαετίες.

Ο Γουέλς κάποτε σ’ έναν καβγά, του πέταξε στο κεφάλι ένα κουτί καυσίμων που είχε πάρει φωτιά.

Ο Χάουσμαν τον έφερε σε επαφή με τον θεατρικό κόσμο της Νέας Υόρκης, που αποτέλεσε θαυμάσιο σκηνικό για τις τρελές του ιδέες, μεταξύ των οποίων μια αφρικανική εκδοχή του Μακβέθ με μαύρους ηθοποιούς.

Οι δυο τους ίδρυσαν το θέατρο Μέρκιουρι και το 1938 παρουσίασαν στο ραδιόφωνο τον “Πόλεμο των Κόσμων” του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς, προξενώντας πανικό στις ΗΠΑ με την αναγγελία επίθεσης από εξωγήινους και κάνοντας διάσημο τον 23χρονο Όρσον.

Και διάσημος παρέμεινε.

Το 1941, έχοντας γυρίσει μόλις μια-δυο ταινίες μικρού μήκους που δεν είχαν προβληθεί, ο Γουέλς έκανε τον Πολίτη Κέιν.

Σήμερα η ταινία είναι αναγνωρισμένη ως μία από τις πλέον σημαντικές στην ιστορία του κινηματογράφου, τότε όμως διέλυσε την καριέρα του.

Οι εφημερίδες τον έθαψαν, επειδή είχε πλάσει ένα διόλου κολακευτικό πορτραίτο του μεγιστάνα του Τύπου Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ και πολλές αίθουσες αρνήθηκαν να το προβάλουν.

Η ταινία πάτωσε και άργησε να αναγνωριστεί από την κριτική.

Ο ίδιος ο Γουέλς κατηγορήθηκε για κολοσσιαίο εγωισμό του και γιατί προσπάθησε να κάνει πάρα πολλά σε πολύ νεαρή ηλικία.

Για τα επόμενα 45 χρόνια της ζωής του, ο Γουέλς πλήρωνε τα σπασμένα.

Καθώς ποτέ πια δεν του εμπιστεύθηκαν τον πλήρη καλλιτεχνικό έλεγχο των ταινιών του, γύρισε ατελή αριστουργήματα, συναρπαστικές ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού που ξεπερνούσαν τις προσδοκίες και ελάχιστες αποτυχίες που σήμερα εκτιμούνται μόνο από σκληροπυρηνικούς σινεφίλ ή από σκηνοθέτες.

Για να ανταπεξέλθει στον επικούρειο βίο του, στράφηκε σταδιακά στην ηθοποιία.

Προς το τέλος της ζωής του, ο Γουέλς ήταν μια αυτο-παρωδία. Απίστευτα παχύς, πασίγνωστος για τη φωνή του, εμφανιζόταν μεθυσμένος στην τηλεόραση και παρίστανε τη γραφική ιδιοφυία.

Κράδαινε πούρα, αναπολούσε την ερωτική του ζωή κι ενίοτε έκανε μαγικά κόλπα σε διάφορα σόου.

Έπαιζε συχνά πλάι σε ιδιότυπες παρτενέρ όπως η Πία Ζαντόρα ή και η Μις Πίγκι, ενώ ο ιδιωτικός του βίος βυθιζόταν στην παράνοια.

Ανίκανος, μόνος και δυσκίνητος από το πάχος, περιφερόταν στο κρησφύγετο του στο Λόρελ Κάνιον με μια τεράστια κελεμπία και ούρλιαζε στον βοηθό του.

Κάποτε ζήτησε ένα ψαλίδι από τον υπηρέτη του.

“Τι να το κάνετε”, ρώτησε ο νεαρός. “Για να στο μπήξω”, είπε ο Γουέλς.

Στις 10 Οκτωβρίου 1985, ο καταπονημένος Γουέλς έκανε την τελευταία του εμφάνιση σε τοκ σόου, όπου θυμήθηκε πάλι κάποια ανέκδοτα από τις παλιές μέρες του θεάματος, επέστρεψε σπίτι του, έπαθε καρδιακή προσβολή και δύο ώρες αργότερα πέθανε.

Βαριά κληρονομιά

“Ο γιατρός μού είπε να κόψω το δείπνο για τέσσερις”, παρατήρησε κάποτε ο Γουέλς, “εκτός κι αν συμμετέχουν άλλοι τρεις”.

Ο Γουέλς ήταν σωστός Γαργαντούας, όπως το πιο διάσημο δημιούργημά του, ο Τσαρλς Φόστερ Κέιν.

Είχε φτάσει τα 180 κιλά. Η κριτικός Πολίν Καέλ είπε κάποτε ότι ήταν “τυλιγμένος σε μακιγιάζ και λίπος”.

Ένα συνηθισμένο δείπνο του Γουέλς αποτελείτο από δύο μπριζόλες σενιάν και ένα μπουκάλι ουίσκι.

Για ένα πρόχειρο γεύμα προτιμούσε το Pink, κατάστημα χοτ-ντογκ στο Λος Άντζελες.

Σύμφωνα με τον Μερβ Γκρίφιν, ο Γουέλς κάποτε έφαγε μαζεμένα 18 χοτ ντογκ με τσίλι.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια, το πάχος σε συνδυασμό με την πλατυποδία τον δυσκόλευε στην κίνηση. Οι αστράγαλοι του έτριζαν κάτω από το βάρος του και έχουν κυκλοφορήσει φήμες ότι κάποτε σφηνώθηκε μέσα στο αυτοκίνητό του και χρειάστηκε να το διαλύσουν για να καταφέρουν να τον βγάλουν.

Μολονότι στην τηλεόραση έπαιζε τον χαρωπό χοντρούλη, ο Γουέλς ήταν τρομερά ευαίσθητος σ’ αυτό το θέμα.

Ο Μπαρτ Ρέινολντς τον είχε πληγώσει αστειευόμενος σχετικά σε κάποιο τοκ σόου.

Ο ελεφαντοειδής σκηνοθέτης διέθετε πλήθος ριχτά μαύρα μεταξωτά πουκάμισα για να κρύβει την τεράστια περιφέρειά του.

Προς το τέλος της ζωής του, συμβουλεύτηκε πλαστικό χειρούργο για να του αφαιρέσει το πάχος.

Όταν άκουσε ότι η εγχειριση μπορούσε και να τον σκοτώσει, άλλαξε γνώμη.

Μια άλλη διαδικασία που τον απωθούσε και τον γοήτευε συνάμα ήταν η λιποαναρρόφηση ή “αυτή η απαίσια ηλεκτρική σκούπα” όπως την έλεγε.

“Την βάζεις μπρος και πάει το λίπος!” αναφωνούσε.

Άσε με να μπω

Το φαγητό δεν ήταν το μόνο πάθος του.

Ο πελώριος σκηνοθέτης ήταν και μέγας γυναικάς, με αδυναμία σ’ ένα συγκεκριμένο είδος γυναικείων εσωρούχων.

Επέμενε οι ερωμένες του να φορούν τα δαντελωτά κιλοτάκια και τα κεντητά μεταξωτά νυχτικά που προτιμούσε.

Τον ενοχλούσε κάθε είδος εσωρούχου που εμπόδιζε τη διείσδυση. Τα καλσόν του ήταν ιδιαζόντως απεχθή.

Έτσι λόγω της ιδιοτροπία του, ψώνιζε ο ίδιος γυναικεία εσώρουχα στις ερωμένες του, κατά προτίμηση από την μποτίκ Joel Parks, στο Μπέβερλι Χιλς.

Πυροβολημένος από έρωτα

Η τάση του Γουέλς να κοιμάται με γυναίκες άλλων, ενίοτε τον έβαζε σε μπελάδες. Κάποτε κόντεψε να του στοιχίσει τη ζωή.

Όταν γύριζε μια ταινία στη Βραζιλία το 1942, ένας ζηλιάρης σύζυγος τον πυροβόλησε απ’ το παράθυρο ενώ ήταν ξαπλωμένος.

Οι σφαίρες σφήνωσαν στο κεφαλάρι του κρεβατιού.

Ντυμένος μόνο με ένα μεταξωτό κιμονό, ο Γουέλς έπεσε μπρούμυτα και σύρθηκε για να αποφύγει τα πυρά.

Πήγε σε ένα κοντινό ξενοδοχείο και τηλεφώνησε σ’ έναν γνωστό του που κατείχε κυβερνητικό πόστο, για να του διαθέσει αστυνομική προστασία.

Αντ’ αυτού, εκείνος του είπε να πάει σ’ ένα μπορντέλο για να ηρεμήσει.

Ο Γουέλς υπάκουσε και, πάντα φορώντας μόνο ένα κιμονό, πήγε στο πλησιέστερο μπορντέλο πολυτέλειας για μια νύχτα σεξοθεραπείας.

Αργότερα θυμόταν το συγκεκριμένο όργιο ως το καλύτερο της ζωής του.

“Τίποτε δεν βελτιώνει την απόδοση όσο ένας πυροβολισμός”, ισχυριζόταν.

Χασάπης Κέιν;

Άραγε ο Γουέλς διέπραξε μια από τις πιο στυγερές δολοφνίες στην ιστορία του Χόλιγουντ;

Έτσι πιστεύει η συγγραφέας Μέρι Πάσιος, παιδική φίλη της Ελίζαμπεθ Σορτ, της λεγόμενης Μαύρης Ντάλιας, νεαρής ηθοποιού που σφαγιάστηκε άγρια από άγνωστο, ο οποίος την έκοψε κυριολεκτικά στα δύο τον Ιανουάριο του 1947.

Σε ένα βιβλίο για τη δολοφονία της που έγραψε το 1999, η Πάσιος υποστήριξε ότι το έκανε ο Γουέλς, ο οποίος έπασχε από ψυχική διαταραχή που του προκαλούσε βίαιες εκρήξεις.

Επίσης, ισχυρίστηκε ότι ο Γουέλς είχε φετίχ με τη διχοτόμηση γυναικών, όπως δείχνουν κάποια μαγικά τρικ του κι ορισμένα πλάνα με ένα τεμαχισμένο μανεκέν από την ταινία “Η Κυρία από τη Σαγκάη”, που κόπηκαν στο μοντάζ.

Η εικασία υποστηρίζεται και από άλλους, που επισημαίνουν ότι ο Γουέλς έφυγε για καιρό στην Ευρώπη λίγο μετά τη δολοφονία.

Η οικογένειά του απέρριψε τη φήμη ως “αρρωστημένο αστείο”.

Πάντως και άλλα απρόσμενα ονόματα, όπως ο εκδότης της εφημερίδας Los Angeles Times Νόρμαν Τσάντλερ κι ο περίφημος λαΐκός τραγουδιστής Γούντι Γκάθρι, έχουν επίσης αναφερθεί ως ύποπτοι για τη δολοφονία της Μαύρης Ντάλιας.

ΠΗΓΗ: “Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΩΡΑ

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Ο Όρσον Γουέλς έπαθε δηλητηρίαση από τον καφέ όταν γύριζε τον «Πολίτη Κέιν». Οι καινοτομίες του έργου και η απομυθοποίηση του «Αμερικανικού Ονείρου»…