«Οργισμένο Είδωλο». Η θρυλική ταινία που δεν ήθελε να σκηνοθετήσει ο Σκορτσέζε επειδή σιχαινόταν το μποξ. Πώς του άλλαξε γνώμη ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, που πήρε 27 κιλά

Το 1980 κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το βιογραφικό δράμα «Οργισμένο Είδωλο» του Μάρτιν Σκορτσέζε, με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο.

Η ταινία πραγματευόταν την αληθινή ιστορία του αυτοκαταστροφικού πυγμάχου Τζέικ Λα Μότα, ο οποίος

με την εγωιστική συμπεριφορά, την υπέρμετρη οργή, τα ζωώδη ένστικτα και τη σεξουαλική ζήλια κατέστρεψε το γάμο του και απομακρύνθηκε από την οικογένεια του.

Η σύλληψη της ιδέας για την πραγματοποίηση της ταινίας και η διστακτικότητα των συντελεστών

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Ο Νονός: Μέρος ΙΙ», ο Ντε Νίρο διάβαζε στα διαλείμματα την αυτοβιογραφία του Λα Μότα. Αν και το στυλ της γραφής του βιβλίου δεν του άρεσε ιδιαίτερα, τον συνεπήρε ο χαρακτήρας του ήρωα.

Έδειξε το βιβλίο στον Σκορτσέζε στο σετ της ταινίας «Η Αλίκη Δεν Μένει Πια Εδώ», με την ελπίδα να το λάβει υπ΄όψιν του ως πιθανό project. Ο σκηνοθέτης, όντας διστακτικός, το απέρριψε και αρνήθηκε να αναλάβει την ευθύνη της σκηνοθεσίας.

«Να κάνω ταινία για έναν μποξέρ; Μποξέρ; Δεν μου αρέσει το μποξ. Ακόμη και όταν ήμουν παιδί, πάντα το θεωρούσα βαρετό και ανούσιο. Δεν μπορώ να το αντιληφθώ και να το κατανοήσω. Εξάλλου, δεν μου αρέσουν γενικά τα σπορ», είχε πει.

Ο Ντε Νίρο, απογοητευμένος από τη στάση του Σκορτσέζε, έδωσε το βιβλίο στο σεναριογράφο Μάρντικ Μάρτιν, αλλά για ακόμη μια φορά δεν υπήρξε ανταπόκριση. «Το κακό είναι ότι αφορά μια χιλιοειπωμένη ιστορία. Ένας μαχητής που αντιμετωπίζει προβλήματα με τον αδερφό του, τη γυναίκα του, με τους πάντες και ο όχλος τον περιφρονεί».

Όταν, το 1978, ο Σκορτσέζε μπήκε στο νοσοκομείο από υπερβολική δόση ναρκωτικών και παραλίγο να πεθάνει, ο Ντε Νίρο τον επισκέφτηκε. Του έδωσε ξανά το βιβλίο και τον παρότρυνε να το γυρίσει ταινία, για να «καθαρίσει». Ο Σκορτσέζε δέχτηκε να κάνει την ταινία, για να σώσει την καριέρα του.

Όχι μόνο διάβασε την αυτοβιογραφία του Λα Μότα, αλλά φορτίστηκε συναισθηματικά με την ιστορία του. «Τελικά είδα ότι το μποξ μπορεί να είναι μια αλληγορία για τα όσα συμβαίνουν στη ζωή. Κάνεις ταινίες και βρίσκεσαι στο ρινγκ κάθε φορά», είχε παραδεχτεί σε συνέντευξή του για την προώθηση της ταινίας.

Η αιτία που η ταινία γυρίστηκε ασπρόμαυρη

Η προετοιμασία των γυρισμάτων ξεκίνησε. Ο σκηνοθέτης τράβηξε κάποια πλάνα και γύρισε δοκιμαστικά ορισμένες σκηνές. Η απόδοση του αίματος όμως στην έγχρωμη μορφή δεν ήταν πειστική. Αντίθετα, ήταν υπερβολική. Τα υπόλοιπα χρώματα έδειχναν ξεθωριασμένα, ενώ το μόνο που ξεχώριζε ήταν το πολύ και κατακόκκινο αίμα. Τότε, αποφάσισε να τη γυρίσει ασπρόμαυρη.

Λέγεται ωστόσο, ότι ο πραγματικός λόγος που προέβη σε αυτή την απόφαση, ήταν για να διαφοροποιηθεί από την ταινία «Ρόκι, Τα Χρυσά Γάντια», η οποία κυριαρχούσε εκείνη την περίοδο στο box office.

Η συγγραφή του σεναρίου

Ο Σκορτσέζε χρειάστηκε να παρακολουθήσει αρκετούς αγώνες μποξ για να μπει στο κλίμα και κατέγραψε κάθε λεπτομέρεια. Από τον τρόπο που διεξάγεται ένας αγώνας, μέχρι τον τρόπο που κυλάει το αίμα από τα σκοινιά του ρινγκ.

Επιχείρησε στη συνέχεια να ολοκληρώσει μόνος του τη συγγραφή του σεναρίου, αλλά το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Τη λύση ήρθε να δώσει ο σεναριογράφος του «Ταξιτζή», Πολ Σρέιντερ, ο οποίος το ξαναέγραψε από την αρχή τον Αύγουστο του 1978.

Οι βίαιες και σκληρές σκηνές που προστέθηκαν, προκάλεσαν την ανησυχία των παραγωγών. Φοβήθηκαν πως η ταινία θα χαρακτηριστεί ακατάλληλη κατά τη διαδικασία διανομής.

Ο Σκορτσέζε πήρε τα ηνία στα χέρια του παρά τις αντιρρήσεις των συνεργατών του. Διασκεύασε το σενάριο μαζί με τον Ντε Νίρο, μέσα σε 15 μέρες στον Άγιο Μαρτίνο.

Η πιο σημαντική αλλαγή ήταν η σκηνή στην οποία ο Λα Μότα επισκευάζει την τηλεόραση και στη συνέχεια κατηγορεί τη γυναίκα του ότι έχει εραστή.

Τα ονόματα των Μάρτιν και Σρέιντερ συμπεριλήφθηκαν στους τίτλους της ταινίας, ενώ η συμβολή των Σκορτσέζε και Ντε Νίρο παρέμεινε άγνωστη τότε.

Το καστ

Πολλοί ηθοποιοί πέρασαν από οντισιόν, όχι μόνο για τους βασικούς ρόλους, αλλά και για τους δευτερεύοντες. Τελικά ο πρωταγωνιστικός ρόλος κατέληξε στον Ντε Νίρο, ο οποίος πήρε 27 κιλά για να παρουσιαστεί παχύσαρκος στα τελευταία 10 λεπτά της ταινίας. Το καστ συμπλήρωσαν οι Τζο Πέσι, Κάθι Μοριάρτι, Φρανκ Βίνσεντ, καθώς και ο πατέρας του Σκορτσέζε, Τσαρλς Σκορτσέζε.

Τα προβλήματα στο μοντάζ, το μιξάζ και τη διανομή της ταινίας

Όταν τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν, παρουσιάστηκαν πολλά προβλήματα στο μοντάζ και το μιξάζ. Οι πολλοί  αναχρονισμοί έφεραν το Σκορτσέζε σε αδιέξοδο. Υπήρχαν σκηνές τις οποίες ο σκηνοθέτης δεν μπορούσε να βάλει σε σειρά.

Έπειτα, επειδή η κάθε σεκάνς ήταν γυρισμένη με πολλές κάμερες, δεν είχε καταγραφεί σωστά ο ήχος. Το τμήμα των ειδικών εφέ, για να αποδώσει σωστά όλα τα χτυπήματα από τους αγώνες, αναγκάστηκε να συνθλίψει πολλά κιλά πεπόνια και ντομάτες, ενώ ηχογράφησε και πραγματικούς πυροβολισμούς στην ύπαιθρο.

Οι αντιξοότητες όμως δεν είχαν τέλος. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν η εταιρεία παραγωγής «United Artists», αν και είχε συμφωνήσει με τον Σκορτσέζε, αποφάσισε να μην διανείμει την ταινία.

Όταν απείλησε να αποσύρει το όνομα του από το έργο, η εταιρεία υποχώρησε.

Η ταινία κυκλοφόρησε στις αίθουσες στις 14 Νοεμβρίου του 1980, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και απέφερε κέρδη 24 εκατομμυρίων δολαρίων.

Θεωρήθηκε «αριστούργημα» και «ταινία της δεκαετίας». Ήταν υποψήφια για 9 βραβεία Όσκαρ, ενώ μέχρι σήμερα κατέχει την 20^η θέση στις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «You talkin΄ to me? Who the fuck do you think you’re talking to?». Η περίφημη σκηνή απ΄ τον «Ταξιτζή, που ήταν αυτοσχεδιασμός του Ντενίρο. Ποιος μεγάλος τραγουδιστής της Ροκ τον επηρέασε;