“Όποιος δεν καταλαβαίνει τη σιωπή σου δεν καταλαβαίνει και τα λόγια σου”. Αποφθέγματα από τον “Άρχοντα των δακτυλιδιών”

Ο βρετανός συγγραφέας Τζον Τόλκιν έγραψε το βιβλίο “Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών” κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Εκδόθηκε το 1954 και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Σήμερα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του 20ου αιώνα, το οποίο έχει μεταφραστεί σε 38 γλώσσες.

Ο Τόλκιν είχε πολεμήσει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου έζησε αιματηρές μάχες και γι΄ αυτό λέγεται ότι εμπνεύστηκε από δικά του βιώματα. Οι κακουχίες του Φρόντο και του Σαμ στον δρόμο για τη Μόρντορ ήταν ένας παραλληλισμός με τις μέρες του Τόλκιν στα χαρακώματα.

Οι γλώσσες του Τόλκιν

Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως επίτιμος καθηγητής στην Οξφόρδη επί 34 χρόνια. Λάτρευε να κάνει διαλέξεις και παρόλο που είχε συμβόλαιο για 36 διαλέξεις τον χρόνο, πολλές φορές ξεπερνούσε τις 100. Ωστόσο, δεν ήταν καθόλου βαρετές, καθώς οι μαθητές του τον θυμούνταν να μπαίνει στην τάξη φορώντας ενδυμασία εποχής και να απαγγέλει φωναχτά αποσπάσματα από το παραδοσιακό επικό ποίημα “Beowulf”.

Είχε ιδρύσει μια ομάδα λογοτεχνικής συζήτησης ονόματι “Inklings” και στον ελεύθερο χρόνο του δημιουργούσε καινούριες γλώσσες, όπως οι γλώσσες των Ξωτικών, “Quenya” και “Sindarin” που υπάρχουν στα βιβλία του. Επίσης, μελετούσε τις εξαφανισμένες γλώσσες και έγραψε το ποίημα “BagmÄ“ Blomā” (“Flower of the Trees”) στα Γοτθικά, μια γλώσσα που ήταν νεκρή επί μια χιλιετία.

Την περίοδο κατά την οποία εργαζόταν στην Οξφόρδη είχε φιλικές σχέσεις με τον συνάδελφό του και συγγραφέα των βιβλίων “Τα χρονικά της Νάρνια”, Κλάιβ Στέιπλς Λιούις. Ο Τόλκιν ήταν αυτός που τον έπεισε να επιστρέψει στον Χριστιανισμό, όμως ήρθαν σε απόσταση όταν ο Λιούις απέκτησε ερωτικό δεσμό με μια χήρα. Ο Τόλκιν το θεώρησε απρεπές και απομακρύνθηκαν. Μάλιστα, υπήρχαν φήμες πως ο Τόλκιν θεωρούσε “Τα χρονικά της Νάρνια” παιδικά και προχειρογραμμένα.

Βέβαια και ο ίδιος δεν εκτιμούσε το έργο του όσο οι αναγνώστες του. Το να γράφει μυθοπλασίες το θεωρούσε χόμπι, όχι κανονική δουλειά. Μάλιστα, η αρχική ιδέα για το βιβλίο “Το Χόμπιτ” του ήρθε τέλη της δεκαετίας του ’20, ενώ διόρθωνε διαγωνίσματα των μαθητών του. Καθώς ξεφύλλιζε τις κόλλες βρήκε λευκή κόλλα χαρτί στο οποίο έγραψε την περίφημη φράση “Σε μια τρύπα στο έδαφος, ζούσε ένας χόμπιτ”.

Το βιβλίο τελικά δημοσιεύθηκε όταν μια φίλη του διάβασε την ιστορία και την έδωσε σε έναν εκδότη. Ο εκδότης ζήτησε από τον γιο του να το διαβάσει. Εκείνος ενθουσιάστηκε από την ιστορία και έγραψε μια κριτική για το βιβλίο που έπεισε τον πατέρα του να το εκδώσει. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις 21 Σεπτεμβρίου 1937 και έγινε ανάρπαστο. Δέχθηκε θετικές κριτικές και τα πρώτα 1.500 αντίτυπα ξεπούλησαν σε ελάχιστο χρόνο.

Ήταν το προοίμιο του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών” το οποίο είχε κεντρικούς χαρακτήρες τον Γκάνταλφ, τον Μπίμπο Μπάγκινς και τον Νοσφιστή. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησε ο “Άρχοντας των Δακτυλιδιών “, που εκδόθηκε σε τρεις τόμους και έγινε παγκόσμια επιτυχία όταν μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο.

Διαβάστε μερικά αποφθέγματα από τον Τόλκιν και τα βιβλία του: 

“Δεν υπάρχει τίποτα σαν το ψάξιμο, αν θέλεις να βρεις κάτι. Όταν ψάχνεις, σίγουρα βρίσκεις κάτι, αν και δεν είναι πάντα το κάτι που έψαχνες.”

“Πάντως, μετά τη στροφή, μπορεί να μας περιμένει ένας καινούργιος δρόμος ή μια μυστική πύλη.”

“Χωρίς πίστη είναι αυτός που λέει αντίο όταν ο δρόμος γίνεται σκοτεινός.”

“Είναι η δουλειά που δεν έχει ακόμα ξεκινήσει, αυτή που παίρνει περισσότερο χρόνο να τελειώσει”

“Και χωρίς τον πόλεμο που τις πολλαπλασιάζει, ο κόσμος είναι ήδη γεμάτος με πληγές και δυστυχίες. ”

“Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει τη σιωπή σου, δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τα λόγια σου.”

“Η ελπίδα δεν είναι νίκη.”

“Αυτός που χαλάει κάτι για να μάθει τι είναι, έχει εγκαταλείψει το μονοπάτι της σοφίας.”

“Πέρα, μακριά από τα βουνά της καταχνιάς

σπηλιές παλιές, λαγούμι βουλιαγμένο.

Προτού χαράξει η μέρα ξεκινάς

να βρεις χλωμό χρυσάφι μαγεμένο”. «Χόμπιτ»

“Χωρίς σταματημό ο Δρόμος μας τραβάει μπροστά,

Κατηφορίζοντας απ’ το κατώφλι που ξεκίνησε.

Και τώρα πια ο Δρόμος έχει φτάσει μακριά

Και λέω εγώ στον εαυτό μου: «Ακολούθησε!»

Κυνήγησέ τον! Ακούραστα ας ειν’ τα πόδια,

Σε κάποια στράτα μεγαλύτερη θα βγεις,

Όπ’ ανταμώνουνε αμέτρητοι σκοποί και μονοπάτια.

Και πού μετά; Ποιος να το ξέρει τάχα!” “Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών”.

Διαβάστε επίσης “ΜτΧ”: Η σκηνή στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών που ο Άραγκορν ουρλιάζει από οργή. Στην πραγματικότητα, ο ηθοποιός μόλις είχε σπάσει τα δάχτυλά του. Οι αμέτρητοι τραυματισμοί στα γυρίσματα της τριλογίας (βίντεο)