Οι ζάμπλουτοι επιβάτες του Τιτανικού που πνίγηκαν για να σωθούν γυναίκες και παιδιά απ’ όλες τις τάξεις

Ο Τιτανικός πήρε μαζί του εκατοντάδες επιβαίνοντες, ανεξάρτητα από την καταγωγή, την τάξη ή την οικονομική τους κατάσταση. Πολλοί άνδρες προσπάθησαν να παραβιάσουν το πρωτόκολλο και να σωθούν πριν τα γυναικόπαιδα, αλλά ορισμένοι θεώρησαν ατιμωτικό να σωθούν σε βάρος των αδυνάμων. Κάποιοι από αυτούς είχαν υψηλά αξιώματα, πακτωλούς χρημάτων και πολιτική ισχύ.

Έβαλαν όμως τον εαυτό τους, μετά την οικογένειά τους και τη ζωή παιδιών και γυναικών ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης ή τάξης. Έκαναν δηλαδή το αυτονόητο για όσους διαβάζουν ιστορία, αλλά μια οριακή επιλογή για όσους τη ζουν.

Το ναυάγιο του Τιτανικού είναι μία από τις πιο διάσημες τραγωδίες στη ναυτική ιστορία.

Ο Τιτανικός ήταν το πολυτελές υπερωκεάνειο που χαρακτηρίστηκε «αβύθιστο». Προσέκρουσε σε παγόβουνο στην ακτή Νιουφάουντλαντ και Λαμπραντόρ του Καναδά και βυθίστηκε στις 15 Απριλίου του 1912.

Στο ταξίδι του από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας προς τη Νέα Υόρκη, είχε πλήρωμα 885 άτομα και 1339 επιβάτες. 1500 από αυτούς πνίγηκαν και περίπου 700 επέζησαν. Όσοι επέζησαν, μέσα από τις σωσίβιες λέμβους, είδαν το πλοίο να βυθίζεται

Οι εγκαταστάσεις του πλοίου ήταν το πρότυπο του πολυτελούς ταξιδιού γι΄ αυτό και πολλά θύματά του ήταν διάσημοι και πλούσιοι. Όλοι ταξίδευαν στην πρώτη θέση, αλλά η μοίρα δεν έκανε ταξικές διακρίσεις. Με τα οικονομικά κριτήρια της εποχής, ο εκατομμυριούχος ήταν βαθύπλουτος.

Τα πρόσωπα αναλυτικά:

Τζον Τζέικομπ Άστορ, εκατομμυριούχος

Διάσημος και πλούσιος Γερμανός-Αμερικανός πολυεκατομμυριούχος που έκανε την περιουσία του από ακίνητα. Ήταν δισέγγονος του Τζον Τζέικομπ Άστορ που ήταν ο ιδρυτής του ξενοδοχείου Waldorf Astoria στη Νέα Υόρκη.

Υπήρξε βετεράνος του Ισπανο-αμερικανικού πολέμου. Ήταν εφευρέτης και μυθιστοριογράφος επιστημονικής φαντασίας.

Ταξίδευε με τη σύζυγό του, Μαντελάιν, στην Ευρώπη όταν έμεινε έγκυος. Ήθελε το παιδί του να γεννηθεί στις ΗΠΑ γι΄αυτό και ταξίδευε.

Σύμφωνα με την Ίντιθ Ροζενμπάουμ, μία από τις επιζήσασες του δυστυχήματος, ο Άστορ είχε πει για το πλοίο: «Είναι αβύθιστο, ένα σύγχρονο ναυπηγικό θαύμα».

Τον είδαν τελευταία φορά να κολυμπάει προσπαθώντας να πιαστεί από μια σχεδία. Ήταν 47 ετων όταν πέθανε. Η γυναίκα του επέζησε.

Εκείνη την εποχή είχε περιουσία σχεδόν στα 87.000.000 δολάρια, σημερινά 2,21 δισεκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με το περιοδικό Spartanburg Herald–Journal. Ήταν ο πλουσιότερος επιβάτης του Τιτανικού και μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσωπικότητα.

Ουίλιαμ Τόμας Στεντ, πρωτοπόρος ερευνητής της δημοσιογραφίας

Ο Στεντ ήταν Άγγλος συντάκτης στην απογευματινή εφημερίδα “The Pall Mall Gazette”. Είχε δημοσιεύσει 4 ερευνητικά άρθρα για την παιδική πορνογραφία με τίτλο: «Η Παρθενική Τιμή της Μοντέρνας Βαβυλώνας». Θεωρείται μέχρι σήμερα πρωτοπόρος της ερευνητικής δημοσιογραφίας.

Πολλοί λένε ότι είχε προβλέψει το μέλλον του Τιτανικού.

Είχε ιδρύσει ένα περιοδικό αφιερωμένο στο υπερφυσικό. Το 1886 έγραψε μία φανταστική ιστορία που είχε τρομερή ομοιότητα με τα γεγονότα του Τιτανικού.

Η νουβέλα αφηγείται πως 200 επιβάτες ενός πλοίου πεθαίνουν επειδή δεν επαρκούν οι σωσίβιες λέμβοι.

Λέγεται ότι ο Στεντ δεν περίμενε σε κανένα από τα καταστρώματα όταν ο Τιτανικός βυθίζονταν. Έμεινε στην καμπίνα του και συνέχισε να διαβάζει.

Βέβαια, το πιο πιθανό σενάριο είναι να παγιδεύτηκε και να πνίγηκε, αλλά παντού υπάρχει ένας μύθος.

Τόμας Άντριους, ο αρχιτέκτονας του Τιτανικού

Κατάγονταν από την Ιρλανδία και ήταν υπάλληλος της βρετανικής κατασκευαστικής εταιρίας Harland & Wolff που έφτιαξε τον Τιτανικό. Τα σχέδιά του ήταν καινοτόμα και αργότερα έγινε Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρίας. Ήταν μέλος του Βασιλικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων του Ναυτικού.

Εκτός από τον Τιτανικό είχε σχεδιάσει και το πολυτελές κρουαζιερόπλοιο Olympic και τα πλοία Baltic και Oceanic.

Βρίσκονταν στον Τιτανικό για να κάνει παρατηρήσεις και να προτείνει διορθώσεις.

Σύμφωνα με το BBC, όταν χτύπησε το παγόβουνο ο Άντριους αμέσως κατάλαβε ότι το πλοίο είναι καταδικασμένο.

Ήταν 39 χρονών και εκείνο το βράδυ βοηθούσε παιδιά και γυναίκες να μπουν στις λέμβους.

Το BBC βρήκε ένα τηλεγράφημα από τη ναυτιλιακή εταιρία στην οποία άνηκε το πλοίο, το οποίο έγραφε: «Όταν τον είδαν τελευταία φορά, οι αστυνομικοί λένε ότι πετούσε στην θάλασσα ξαπλώστρες και άλλα αντικείμενα στους ανθρώπους στο νερό. Κύριο μέλημά του ήταν η ασφάλεια όλων εκτός από τον εαυτό του.

Τζον Θάιερ, στέλεχος σιδηροδρόμων

Ο Θάιερ ήταν δεύτερος αντιπρόεδρος της σιδηροδρομικής εταιρίας Pennsylvania Railroad. Έπαιζε επαγγελματικά κρίκετ από τα 14 του και είχε αγωνισθεί σε 7 αγώνες πρώτης κατηγορίας.

Ταξίδευε με την γυναίκα και τον γιο του επιστρέφοντας από το Βερολίνο.

Όταν το πλοίο χτύπησε το παγόβουνο ετοιμάζονταν για ύπνο. Ο γιος ανέβηκε στο κατάστρωμα να δει τι συμβαίνει και επέστρεψε να πάρει τους γονείς του.

Ο Θάιερ φρόντισε να βάλει την οικογένειά του στη λέμβο για να σωθεί.

Ο ίδιος δε έφυγε ποτέ από το πλοίο. Παρέμεινε μέχρι το τέλος με δύο φίλους του με τους οποίους πριν λίγες ώρες έτρωγαν οικογενειακώς στο εστιατόριο του καραβιού.

Ο συνταγματάρχης Γκράτσιε ανέφερε ότι τον είδε «χλωμό και αποφασισμένο» στο κατάστρωμα πριν βυθιστεί το πλοίο. Όταν επέστρεψε λίγο αργότερα και αυτός και οι φίλοι του δεν ήταν εκεί.

Εάν το πτώμα του ανακτήθηκε, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.

Ίσιντορ Στράους, συνιδρυτής των εμπορικών καταστημάτων Macy’s και η γυναίκα του, Ίντα

Κατάγονταν από εβραϊκή οικογένεια από το πρώην Παλατινάτο που τότε κυβερνιόνταν από το Βασίλειο της Βαυαρίας. Μετανάστευσαν οικογενειακώς στην Αμερική το 1854. Όταν τελείωσε ο αμερικανικός εμφύλιος, μαζί με τον αδερφό του άνοιξαν το κατάστημα ρούχων Macy’s στη Νέα Υόρκη. Γρήγορα έφτιαξαν αλυσίδα και έγιναν εκατομμυριούχοι.

Είχε υπάρξει μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών.

Με τη γυναίκα του γνωρίστηκε μετά τον αμερικανικό εμφύλιο.

Σε συνέντευξή του, ο Κούζμαν, ο δισέγγονος του ηλικιωμένου ζευγαριού είπε στην τηλεοπτική εκπομπή “Today” ότι στον Στράους παραχώρησαν μία θέση σε λέμβο όσο το πλοίο βούλιαζε. Εκείνος αρνήθηκε και είπε ότι «δε θα επιβιβαστεί αν δεν βεβαιωθεί ότι κάθε γυναίκα και παιδί, έχουν σωθεί».

Το ίδιο έκανε και η Ίντα. Ο Κούζμαν είπε ότι όταν ο άνδρας της, τής ζήτησε επανειλημμένα να φύγει από το πλοίο εκείνη αρνήθηκε. «Έχουμε ζήσει μαζί για πολλά χρόνια. Όπου πας, θα πάω».

Τότε η Ίντα διέταξε την καμαριέρα της να επιβιβαστεί σε μία λέμβο. Της έδωσε τη γούνας της και της είπε ενώ γελούσε πως δε θα την χρειαστεί πια.

Τους είδαν για τελευταία φορά να είναι μαζί στο κατάστρωμα του Τιτανικού. Το σώμα του Ίσιντορ βρέθηκε, αλλά της Ίντα όχι.

Το νεκροταφείο Γουντλόουν στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης τίμησε το ζευγάρι με ένα κενοταφείο. Γραμμένο πάνω του είναι ένα απόσπασμα από το Άσμα Ασμάτων που αναφέρει: «Πολλά νερά δε μπορούν να σβήσουν την αγάπη. Ούτε να την πνίξουν».

Η οικογενειακή τραγωδία είχε συνέχεια μετά από πολλά χρόνια.

Η απόγονός τους Γουέντι Ρας ήταν παντρεμένη με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρίας Ocean Gate, Στόκτον Ρας.

Ο Ρας μαζί με άλλους 4 άνδρες σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια τουριστικής περιήγησης στα συντρίμμια του Τιτανικού. Τον Ιούλιο του 2023 το υποβρύχιό τους εξερράγη σε απόσταση περίπου 500 μέτρων από το ναυάγιο.

Μπέντζαμιν Γκουγκενχάιμ, μεγιστάνας ορυχείων

Ο Μπέντζαμιν ήταν γόνος της ισχυρής οικογένειας Γκουγκενχάιμ που απέκτησε την περιουσία της από την εκμετάλλευση ορυχείων.

Ήταν παντρεμένος αλλά βρίσκονταν στο Κρουαζιερόπλοιο με την ερωμένη του, την Γαλλίδα Λεοντίν Ομπάρ, τον γραμματέα, τον σοφέρ και την υπηρέτριά του.

Σύμφωνα με το βιβλίο: «Η ζωή στον Τιτανικό: Η τραγωδία που συγκλόνισε τον κόσμο, έναν αιώνα αργότερα» ο Γκουγκενχάιμ ήταν στην αρχή αισιόδοξος ότι το πλοίο θα επισκευαστεί. «Σύντομα θα ιδωθούμε. Είναι μόνο μια επισκευή. Αύριο ο Τιτανικός θα συνεχίσει το ταξίδι του» αναφέρεται ότι είπε.

Αργότερα κατάλαβε ότι το τέλος πλησίαζε.

Μάρτυρες είπαν ότι είχε βάλει ένα τριαντάφυλλο στην κουμπότρυπά του και είπε χαριτολογώντας: «Έχουμε βάλει τα καλά μας και είμαστε προετοιμασμένοι να πέσουμε σαν κύριοι».

Πρόλαβε να δώσει ένα μήνυμα για την γυναίκα του σε έναν επιζώντα.

«Πες της ότι έπαιξα το παιχνίδι μέχρι το τέλος», είπε. «Καμία γυναίκα δε θα μείνει σε αυτό το πλοίο επειδή ο Μπεν Γκουγκενχάιμ είναι δειλός».

Το πτώμα του δε βρέθηκε ποτέ.

Τζωρτζ Ντέννικ Γουίκ, μεγιστάνας του χάλυβα

Ο Γουίκ ήταν βιομήχανος που ίδρυσε την εταιρία χάλυβα “Youngstown Sheet and Tube Co”. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες περιφερειακές εταιρίες χάλυβα της Αμερικής.

Είχε ταξιδέψει στην Ευρώπη για θέματα υγείας.

Το είδαν τελευταία φορά στο κατάστρωμα του πλοίου να χαιρετάει τη γυναίκα, την κόρη, την ξαδέρφη και τη θεία του ενώ αυτές απομακρύνονταν με τη σωσίβια λέμβο.

Το πτώμα του δε βρέθηκε ποτέ.

Τσαρλς Μέλβιλ Χέις, στέλεχος σιδηροδρόμων

Ο Χέις ξεκίνησε στη σιδηροδρομική βιομηχανία ως υπάλληλος όταν ήταν ακόμη έφηβος. Αργότερα, έγινε Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του σιδηροδρομικού δικτύου Grand Trunk Railway, που λειτουργούσε στον Καναδά και στα βορειοανατολικά των ΗΠΑ.

Ήταν πλούσιος και γνωστός φιλάνθρωπος. Το 1907 έλαβε το Παράσημο του Ανατέλλοντος Ηλίου από τον Ιάπωνα Αυτοκράτορα. Το παράσημο αυτό δίνονταν σε άτομα που είχαν προσφέρει τις υπηρεσίες τους στο κράτος σε διάφορους τομείς εκτός από τον στρατό.

Ο Αμερικανός μεγιστάνας των σιδηροδρόμων φαίνεται να ήταν επιφυλακτικός με τα κρουαζιερόπλοια. Ο ιστότοπος Biography.com αναφέρει ότι «είπε στους συντρόφους του ότι η μόδα με τα μεγάλα σκάφη μπορεί να καταλήξει σε τραγωδία».

Στο πλοίο βρίσκονταν με την οικογένειά του. Η σύζυγος του, Κλάρα και η κόρη τους Όριαν διασώθηκαν.

Πληροφορίες του Biography.com αναφέρουν πως η γυναίκα του φώναζε τον άντρα της σε κάθε σωσίβια λέμβο που έβλεπε. Είχε την ελπίδα ότι θα βρίσκονταν σε κάποια από αυτές.

Το σώμα του βρέθηκε και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο του Μόντρεαλ. Έγιναν δύο τελετές. Μία στην Αμερικανική Πρεσβυτεριανή Εκκλησία στο Μόντρεαλ και η άλλη στην Εκκλησία του Αγίου Έντμουντ, Βασιλιά και Μάρτυρα.

Χένρι Μπέρκχαρντ Χάρις, παραγωγός του Μπρόντγουεϊ

Ο Χάρις ήταν μία από τις διασημότερες προσωπικότητες στο Μπρόντγουεϊ. Άρχισε να παράγει τα δικά του θεατρικά έργα το 1901 και αργότερα αγόρασε ένα θέατρο, το οποίο ονόμασε “Harris Theatre”. Προωθούσε αστέρια του θεάτρου από το 1897.

Με τον Τιτανικό επέστρεφε στις ΗΠΑ μετά από επαγγελματικό ταξίδι στο Λονδίνο.

Ήταν στον πλοίο μαζί με τη γυναίκα του Ρενέ. Μέσα στην αναταραχή, εκείνη έπεσε από την κεντρική σκάλα του πλοίου και έσπασε τον αγκώνα της. Σώθηκε επειδή ο Χάρις την έβαλε παρά τη θέλησή της στη σωσίβια λέμβο.

«Ο Χένρι με σήκωσε στην αγκαλιά του και με πέταξε στην αγκαλιά ενός ναύτη και μετά πέταξε μια κουβέρτα που κουβαλούσε για μένα όλες αυτές τις ώρες», είπε η σύζυγός του.

Η Ρενέ συνέχισε το έργο του συζύγου της. Έγινε μία από τις πρώτες γυναίκες θεατρικούς παραγωγούς στις ΗΠΑ.

Ζακ Φουτρέλ, συγγραφέας μυστηρίων

Ο Φουτρέλ ήταν επιτυχημένος συγγραφέας μυστηρίων.

Ήταν περισσότερο γνωστός για τις μικρές αστυνομικές του ιστορίες με την ονομασία «Η Μηχανή που Σκέφτεται».

Με καταγωγή από την Τζώρτζια των ΗΠΑ, ξεκίνησε ως δημοσιογράφος και δούλευε για την “The New York Herald” και την “The Boston Post”.

Είχε κλείσει κρουαζιέρα στον Τιτανικό με τη γυναίκα του Λίλη. Όπως είπε αργότερα η ίδια, την ανάγκασε να μπει στη σωσίβια λέμβο για να σωθεί αν και ήθελε να μείνει μαζί του.

Την τελευταία φορά που τον είδε, θυμάται ότι στέκονταν στο κατάστρωμα και κάπνιζε τσιγάρο μαζί με τον εκατομμυριούχο Τζον Τζέικομπ Άστορ.

Το πτώμα του, όπως και πολλών άλλων, δε βρέθηκε ποτέ.

Η μητέρα του πέθανε λίγους μήνες μετά το ναυάγιο. Ο θάνατος αποδόθηκε στη θλίψη της.

Άρτσιπαλντ Μπατ, βοηθός του Προέδρου

Ο Μπατ είχε μια μεγάλη και έντονη καριέρα πριν πεθάνει.

Ξεκίνησε ως ρεπόρτερ αλλά κατατάχθηκε στον στρατό των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Ισπανο-Αμερικανικού Πολέμου.

Υπηρέτησε στην Κούβα και τις Φιλιππίνες. Αργότερα, έγινε στρατιωτικός βοηθός του Προέδρου Θίοντορ Ρούσβελτ το 1908. Υπηρέτησε τον διάδοχο του Ρούσβελτ, Γουίλιαμ Ταφτ, στο ίδιο αξίωμα.

Η υγεία του Μπατ επιδεινώθηκε το 1912. Αυτό πολλοί το απέδωσαν στις προσπάθειές του να παραμείνει ουδέτερος στη διαμάχη Ρούσβελτ – Ταφτ. Μάλιστα, λέγονταν ότι αυτή τον οδήγησε να ταξιδέψει στην Ευρώπη.

Υπάρχουν πολλές ανεπιβεβαίωτες μαρτυρίες για τον Μπατ το βράδυ που ο Τιτανικός βυθίστηκε. Κάποιοι είπαν πως εκείνος οργάνωσε την εκκένωση του πλοίου. Ότι απειλούσε τους άνδρες επιβάτες που προσπαθούσαν να παραβιάσουν το πρωτόκολλο διάσωσης που προέβλεπε πρώτα την εκκένωση από γυναικόπαιδα.

Στην αποχαιρετιστήρια τελετή ο Ταφτ ανέφερε ότι ο εκλιπών, υπηρετούσε πάντα τους άλλους και πέρασε όλη του τη ζωή με αυτοθυσία.

Και πρόσθεσε: «Όλοι όσοι τον ήξεραν τον αποκαλούσαν Archie. Δεν μπορούσα να προετοιμάσω τίποτα εκ των προτέρων για να πω εδώ. Προσπάθησα, αλλά δεν τα κατάφερα. Ήταν πολύ κοντά μου. Για μένα είχε γίνει γιος ή αδερφός.»

Είπαν πως ο Πρόεδρος ξέσπασε σε κλάματα ενώ εκφωνούσε τον επικήδειο του Μπατ.

Αυτές οι ιστορίες διασώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Είναι ένα θετικό παράδειγμα ανθρώπων που επέλεξαν να σώσουν την τιμή τους και όχι τη ζωή τους. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι δεκάδες άνδρες προσπάθησαν να παραβιάσουν το πρωτόκολλο διάσωσης και χρειάστηκε η απειλή όπλων για να συμμορφωθούν.

Πηγή εικόνας: Timeless Moon

Διαβάστε ακόμη στη ΜτΧ

Η μπάντα του Τιτανικού έπαιζε καθώς το πλοίο βυθιζόταν. Πώς βρέθηκε το βιολί του αρχιμουσικού και η ιστορία του 

Τα τρομερά παρασκήνια της ταινίας «Τιτανικός». Καταγγελίες ότι ο σκηνοθέτης κακοποιούσε τους ηθοποιούς και το συνεργείο. Ο καμεραμάν που προσπάθησε να τον δηλητηριάσει

Ο μόνος αξιωματικός που έσωσε ναυαγούς του “Τιτανικού”. Απείλησε με το όπλο του και ειρωνεύθηκε άσχετους πολιτικούς