Οι βοσκοί με τα ξυλοπόδαρα. Γιατί εφυήραν αυτόν το τρόπο μεταφοράς και ποιος κατάφερε να φτάσει από το Παρίσι στη Μόσχα σε λιγότερο από 60 μέρες

Οι Γάλλοι βοσκοί ζούσαν στη Νοτιοδυτική Γαλλία και χρησιμοποιούσαν ξυλοπόδαρα από τον 18ο αιώνα. Ήταν μια φτωχική περιοχή, όπου υπήρχαν κυρίως κτηνοτρόφοι.

Οι γεωργικές εκτάσεις ήταν καλυμμένες από θάμνους και είχαν μετατραπεί σε έναν τεράστιο βοσκότοπο. Υπολογίζεται ότι τo 1850 ένα εκατομμύριο πρόβατα έβοσκαν εκεί.

Δεν υπήρχαν δρόμοι και όταν έβρεχε το έδαφος γινόταν βαλτώδες.

Οι βοσκοί δυσκολεύονταν να ακολουθούν το κοπάδι τους και προκειμένου να τα εποπτεύουν καλύτερα χρησιμοποιούσαν ξυλοπόδαρα, τα οποία είχαν 1,5 μ. ύψος.

Οι ντόπιοι τα αποκαλούσαν “tchangues”, που σήμαινε “μεγάλα πόδια”. Στήριζαν τα πέλματά τους με ιμάντα και κρατούσαν ένα ραβδί για ισορροπία.

Περπατώντας με ξυλοπόδαρα μπορούσαν να καλύψουν μεγαλύτερες αποστάσεις και να έχουν ευρύ οπτικό πεδίο.

Διέσχιζαν βάλτους, περνούσαν μέσα από ρυάκια και έφταναν στον προορισμό τους σε σύντομο χρόνο. Οι βοσκοί με ξυλοπόδαρα περπατούσαν με την ταχύτητα των αλόγων και είχαν εντυπωσιάσει με τα ακροβατικά τους την πριγκίπισσα Τζοζεφίν, η οποία επισκέφθηκε την περιοχή για να συναντήσει τον Ναπολέοντα.

Οι κάτοικοι του Λαντ μάθαιναν να περπατούν πάνω σε ξυλοπόδαρα από μικρή ηλικία. Είχαν καλή ισορροπία, έσκυβαν, χοροπήδαγαν και μπορούσαν να περπατούν επί ώρες, δίχως να κουράζονται.

Παρίσι – Μόσχα με ξυλοπόδαρα!

Το 1891 ο Γάλλος αρτοποιός Σιλβέιν Ντόρνον περπάτησε πάνω σε ξυλοπόδαρα από το Παρίσι προς τη Μόσχα σε διάστημα 58 ημερών.

Ο Ντόρνον έκανε διάφορα ακροβατικά και διασκέδαζε τους κατοίκους με τις φιγούρες του.

Το 1889 περπάτησε με ξυλοπόδαρα στον δεύτερο όροφο του πύργου του Άιφελ και δύο χρόνια αργότερα ταξίδεψε στη Μόσχα για να παραβρεθεί σε μια γαλλο-ρωσική έκθεση.

Ντυμένος με την παραδοσιακή ενδυμασία των βοσκών, αναχώρησε από το Παρίσι τον Μάρτιο του 1891. Κάθε μέρα κάλυπτε περίπου μια απόσταση 60 χιλιομέτρων, ώσπου έφτασε έπειτα από 58 ημέρες στη Μόσχα. Οι Ρώσοι τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της Γαλλίας.

Η χρήση ξυλοπόδαρων μειώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, καθώς η εκτροφή ζώων περιορίστηκε.

Ο λόγος ήταν η ανάγκη για οικονομική ανάπτυξη του Λαντ. Χιλιάδες πεύκα φυτεύτηκαν, προκειμένου να εμποδίσουν τη διάβρωση του εδάφους και να εκμεταλλευτούν την ξυλεία και τη ρετσίνα. Σήμερα εκεί φύεται το μεγαλύτερο “δάσος θαλάσσιας πεύκης” στην Ευρώπη.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η μοναξιά του σχοινοβάτη. Που βρίσκεται η αυτοσχέδια γέφυρα που περνά ο βοσκός με το κοπάδι του σε ύψος 220 μέτρων;