Οι πινακίδες της κατοχής που απαγόρευαν στους πεζούς να περπατούν μπροστά από γερμανικές υπηρεσίες. Ποιος ήταν ο κανόνας για την αριστερή και τη δεξιά πλευρά του δρόμου

Του Στέφανου Μίλεση από το Πειραιόραμα

Kατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, σε όλες τις μεγάλες πόλεις στην Ελλάδα είχαν τοποθετηθεί πινακίδες που ανέγραφαν πάντα την ίδια ακριβώς απαγόρευση: “Βαδίζετε δεξιά”!

Τα Γερμανικά Φρουραρχεία είχαν τοποθετήσει πολλές τέτοιες ταμπέλες σε δρόμους όπου υπήρχαν γερμανικές υπηρεσίες, οι οποίες βρίσκονταν στην αριστερή πλευρά του δρόμου, σε σχέση με την τοποθετημένη πινακίδα.

Όπου υπήρχε πινακίδα “Βαδίζετε δεξιά” σήμαινε ότι στην αριστερή πλευρά, ακριβώς μετά την πινακίδα, υπήρχαν γερμανικές υπηρεσίες στις οποίες δεν επιτρεπόταν οι Έλληνες να πλησιάσουν ούτε βαδίζοντας.

Κι επειδή ένα εύλογο ερώτημα είναι, για το εάν υπήρχε μια ανάλογη πινακίδα στην αντίθετη πλευρά, που έγραφε “Βαδίζετε αριστερά”, αφού οι υπηρεσίες των Γερμανών θα βρίσκονταν αναλογικά στην δεξιά πλευρά του δρόμου, η απάντηση είναι όχι, δεν υπήρχαν τέτοιες πινακίδες!

Κι αυτό καθώς η διέλευση μιας τέτοιας οδού δεν επιτρεπόταν κατά τη ελεύθερη βούληση του πεζού.

Ο διαβάτης έπρεπε σε κάθε περίπτωση να επιλέξει τη κίνησή του στο πεζοδρόμιο, έτσι ώστε να έχει στο αριστερό του χέρι την οικοδομική γραμμή κατά την κίνησή του, δηλαδή τα κτήρια όταν περπατούσε θα έπρεπε να βρίσκονται στα αριστερά του.

Με γνώμονα λοιπόν ότι εφήρμοζε αυτή την εντολή, θα έπρεπε να βαδίσει δεξιά δηλαδή προς την άκρη του πεζοδρομίου, όσο πιο πολύ μπορεί προς το τέλος του εκεί που σχεδόν αρχίζει ο δρόμος.

Είτε λοιπόν ο πεζός ανέβαινε μια οδό είτε την κατέβαινε όφειλε να έχει στο αριστερό του χέρι την οικοδομική γραμμή και να κινείται όσο το δυνατόν πιο μακριά της.

Διαβάστε: Τον σκότωσε γερμανός στρατιώτης όταν φόρεσε τη στολή και βγήκε να πανηγυρίσει το τέλος του πολέμου. Ο θάνατος του πειραιώτη Δημήτρη Νομικού που πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο 

Διαβάστε: Οι άταφοι ήρωες του αλβανικού μετώπου είναι χιλιάδες, αλλά έξι αναπαύονται από το 1940 στον τάφο που φροντίζει μια ηλικιωμένη στη Χειμάρρα. Τηρεί την τελευταία επιθυμία του πατέρα της και φροντίζει τα μνήματα