Οι παλλακίδες στο αυτοκρατορικό χαρέμι της Κίνας. Πως γινόταν η επιλογή των 50 καλύτερων ανάμεσα σε χιλιάδες. Εξέταζαν ακόμα και τη μυρωδιά τους. Ο ρόλος των ευνούχων

Eκατοντάδες, και σε ορισμένες περιπτώσεις χιλιάδες, γυναίκες εξυπηρετούσαν τις σεξουαλικές επιθυμίες και γεννούσαν τους διαδόχους ενός και μοναδικού άντρα στην αυτοκρατορική Κίνα.

Αυτοκράτειρες, σύζυγοι και παλλακίδες τέθηκαν στην “υπηρεσία” του Αυτοκράτορα της εκάστοτε δυναστείας για χιλιάδες χρόνια.

Το χαρέμι, όπως και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ήταν ζωτικής σημασίας για τη διαιώνιση της εξουσίας και φιλοξενούνταν εντός του αυτοκρατορικού ανακτόρου στην Απαγορευμένη Πόλη στο Πεκίνο.

Η ιεραρχία του χαρεμιού

Πρώτη στην ιεραρχία κάθε χαρεμιού βρισκόταν η σύζυγος του αυτοκράτορα. Οι μοναδικοί που υπολογίζονταν ως ανώτεροί της ήταν ο αυτοκράτορας και η μητέρα του. Οι υπόλοιποι υπάκουαν στις εντολές της, καθώς, όπως έλεγαν, ήταν “η μητέρα του κόσμου”.

Εκτός από την αυτοκράτειρα, στην ανώτερη “κάστα” του χαρεμιού ανήκαν και οι αυτοκράτειρες που είχαν ζήσει περισσότερο από τους συζύγους τους. Μία από τις γνωστότερες χήρες αυτοκράτειρες, στην ιστορία της Κίνας, ήταν η Γου Ζετιάν (Wu Zetian) της Δυναστείας των Τανγκ, η οποία μάλιστα έγινε η πρώτη γυναίκα αυτοκράτειρα της Κίνας και η Σιξί (Cixi) από τη Δυναστεία των Τσινγκ.

Στην αμέσως κατώτερη βαθμίδα, βρίσκονταν οι σύζυγοι, ο αριθμός των οποίων μεταβαλλόταν συνεχώς ανάλογα με τις επιθυμίες της εκάστοτε Δυναστείας. Η τάξη των συζύγων συνήθως είχε 3 κατηγορίες. Την αυτοκρατορική σύζυγο, την ευγενή σύζυγο και τις χαμηλόβαθμες συζύγους.

Κατά την Δυναστεία των Κινγκ (1644-1912), ένα αυτοκρατορικό χαρέμι είχε μία αυτοκρατορική σύζυγο, δύο ευγενείς και τέσσερις χαμηλόβαθμες. Παλαιότερες δυναστείες φαίνεται πως δεν είχαν τον αντίστοιχο διαχωρισμό στις συζύγους, αλλά στις παλλακίδες.

Διαβάστε ακόμα: Η συγκλονιστική ιστορία της Ελληνίδας χορεύτριας, που την πούλησαν σε χαρέμι Άραβα και εξαφανίσθηκε, τη δεκαετία του ’50

Οι παλλακίδες

Οι παλλακίδες βρίσκονταν στην αμέσως χαμηλότερη βαθμίδα από τις συζύγους. Ο αριθμός τους διέφερε και πάλι από δυναστεία σε δυναστεία, αλλά πάντοτε ήταν η πιο πολυπληθέστερη “κάστα”.

Κατά την Δυναστεία των Τσόου (1046–771 π.Χ), ο αυτοκράτορας μπορούσε να έχει στο χαρέμι του 9 υψηλόβαθμες παλλακίδες, 27 μεσαίας κατάταξης και 81 χαμηλόβαθμες. Κατά την Δυναστεία των Χαν (206 π.Χ.-220 μ.Χ.) δεν υπήρχε αριθμητικός περιορισμός, με αποτέλεσμα ένα χαρέμι να αποτελείται μέχρι και από είκοσι χιλιάδες παλλακίδες.

Κατά την Δυναστεία των Κινγκ η κατάταξη των παλλακίδων έπαψε να ισχύει.

H επιλογή των παλλακίδων

Μέχρι και την περίοδο των Μινγκ (1368-1644 μ.Χ.), η διαδικασία επιλογής των παλλακίδων πραγματοποιούταν κάθε τρία χρόνια εντός της Απαγορευμένης Πόλης. Οι υποψήφιες κυμαίνονταν από 13-16 ετών και συνήθως επιλέγονταν από τον γενικό πληθυσμό, χωρίς να έχει ιδιαίτερη αξία ο κοινωνικός περίγυρος και η καταγωγή τους.

Συνήθως επιλέγονταν εκατό υποψήφιες, οι οποίες αρχικά εκπαιδεύονταν από γυναίκες – τρόφιμες του παλατιού στις οικιακές εργασίες. Γινόταν πλήρης έλεγχος του σώματός τους, από πιθανές δερματικές λοιμώξεις μέχρι και τη μυρωδιά.

Όταν πια το σώμα τους είχε “εγκριθεί”, οι αρμόδιοι εξέταζαν τη συμπεριφορά, τον τρόπο ομιλίας και το περπάτημά τους. Οι υποψήφιες καλούνταν να υπηρετήσουν τη μητέρα του αυτοκράτορα για αρκετές ημέρες, ενώ υποχρεώνονταν να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι μαζί της, προκειμένου εκείνη να εξετάσει τις συνήθειες ύπνου της κάθε μίας , όπως το ροχαλητό ή η υπνοβασία.

Το 1621, ο Αυτοκράτορας της Δυναστείας των Μινγκ εφάρμοσε μία ξεχωριστή μέθοδο.

Έστειλε ευνούχους να βρουν πέντε χιλιάδες κοπέλες ηλικίας 13-16 ετών και να τις φέρουν στο παλάτι. Στον “πρώτο γύρο”, τα κορίτσια παρατάχθηκαν σε γραμμές των εκατό ανάλογα την ηλικία τους. Οι πρώτες χίλιες που αποκλείστηκαν ήταν οι πολύ ψηλές, οι κοντές, οι αδύνατες και οι παχουλές.

Την επόμενη ημέρα αποκλείστηκαν επιπλέον δύο χιλιάδες, ύστερα από έλεγχο που έκαναν οι ευνούχοι στη φωνή και τους τρόπους των κοριτσιών. Την τρίτη μέρα εξέτασαν τα χέρια, τα πόδια και τη “θηλυκή χάρη” τους και αποκλείστηκαν οι επόμενες χίλιες.

Όσες απέμειναν υποβλήθηκαν σε γυναικολογικό έλεγχο. Αποκλείστηκαν 700 και 300 εισήλθαν στο παλάτι για την “τελική φάση του διαγωνισμού”.

Οι ευνούχοι εξέταζαν για ένα μήνα τη συμπεριφορά και τα προσόντα τους και επέλεγαν τις πενήντα καλύτερες. Από αυτές μόνο τρεις θα γίνονταν “αυτοκρατορικές παλλακίδες” και μία θα αποσπούσε την αυτοκρατορική εύνοια.

Οι παλλακίδες, όπως και όλες οι γυναίκες του χαρεμιού ζούσαν απομονωμένες στα εσωτερικά διαμερίσματα του παλατιού. Απαγορεύονταν να έχουν κοινωνικές συναναστροφές με τον έξω κόσμο, ενώ δεν επιτρεπόταν η είσοδός τους ούτε στα βόρεια τμήματα των ανακτόρων.

Διαβάστε ακόμα: Η ζωή στο χαρέμι. Υπήρχε αυστηρή ιεραρχία, εκπαίδευση και ίντριγκες. Γιατί ορισμένες κοπέλες τις έστελναν οι γονείς τους, κάπνιζαν όπιο και είχαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις

Οι ευνούχοι

Οι μοναδικοί άντρες που μπορούσαν να συμμετέχουν στο χαρέμι ήταν οι ευνούχοι.

Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κάθε παιδί που θα γεννιέται στο χαρέμι θα έχει ως μοναδικό πατέρα τον αυτοκράτορα, απαγορευόταν σε οποιοδήποτε άλλον να έχει πρόσβαση στο “πίσω παλάτι”, όπου βρίσκονταν οι κοιτώνες των γυναικών.

Οι ευνούχοι ήταν οι μοναδικοί που επιτρέπονταν να εισέλθουν, καθώς όντας ευνουχισμένοι δεν ήταν απειλή για τον αυτοκράτορα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της αυτοκρατορικής ιστορίας της Κίνας, οι ευνούχοι υπηρετούσαν την αυτοκρατορική οικογένεια πάντα ως υπηρετικό προσωπικό. Μαζί με τις παλλακίδες ανήκαν στις πιο πολυάριθμές βαθμίδες του χαρεμιού. Χαρακτηριστικά, κατά τη Δυναστεία των Μινγκ, το παλάτι αριθμούσε τουλάχιστον 100.000 ευνούχους.

Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που “λόγω του πολυπληθούς αριθμού” τους διεκδίκησαν εξουσία και πλούτο, αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Αρχική φωτογραφία: Παλλακίδες στο αυτοκρατορικό ανάκτορο κατά τη Δυναστεία των Κινγκ (Πηγή: Youtube)

Αντλήθηκαν πληροφορίες από: Ancient Origins

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: O τελευταίος ευνούχος της Κίνας δίπλα στον τελευταίο αυτοκράτορα. Ευνουχίστηκε 9 ετών και έμεινε 3 μέρες σε κώμα. Γιατί αναγκάστηκε να πετάξει τα γεννητικά του όργανα