Γράφει ο συνεργάτης μας, ιστορικός ερευνητής Στέφανος Μίλεσης
Οι πρώτοι αγώνες υδατοσφαίρισης (πόλο) γίνονταν στον Πειραιά στον όρμο του Κουμουνδούρου. Έτσι τότε αποκαλούσαν τον σημερινό όρμο του Μικρολίμανου, καθώς στην κορυφή του μέχρι το 1935 δέσποζε η έπαυλη του Κουμουνδούρου.
Ο υγρός στίβος καθοριζόταν με πλωτές σημαδούρες και σχοινιά και ονομαζόταν “ναυτικό στάδιο”. Φιλοξενούσε αγώνες πόλο, κι άλλοτε αγώνες κολύμβησης. Οι αγώνες κατάδυσης, γίνονταν στο διπλανό όρμο του Νέου Φαλήρου, όπου ως αλτήρας χρησιμοποιείτο συνήθως η γνωστή εξέδρα.
Το “ναυτικό στάδιο” στηνόταν άλλοτε εντός του όρμου του Τουρκολίμανου (νυν Μικρολίμανου) ή ακριβώς μπροστά από το ύψωμα της Έπαυλης Κουμουνδούρου (τη θέση της οποίας σήμερα καταλαμβάνει ο Ναυτικός Όμιλος Ελλάδος), ανάλογα με το πού φυσούσε ο άνεμος.
Οι θεατές
Γύρω από το “ναυτικό στάδιο” αναπτύσσονταν -την περίοδο αγώνων- βάρκες, μαούνες και οποιοδήποτε πλωτό μέσο ήταν διαθέσιμο προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως εξέδρες για τους λάτρεις των αγωνισμάτων αυτών.
Συχνά οι βάρκες των θεατών, ειδικά στους αγώνες πόλο με μεγάλο ενδιαφέρον όπως του Εθνικού – Ολυμπιακού, εισέρχονταν στον κανονισμένο χώρο διεξαγωγής του αγώνα και τότε επεμβαίναν ναύτες του λιμεναρχείου.
Θεατές πάνω στις βάρκες (Αρχείο Στέφανου Μίλεση)
Τα αποδυτήρια και ο υγρός στίβος
Στην ακτή υπήρχαν ξύλινες καμπίνες επί πασσάλων οι οποίες χρησίμευαν για αποδυτήρια των ομάδων. Την εποχή εκείνη δραστηριοποιούνταν οι ομάδες του Ολυμπιακού και του Εθνικού και του Ναυτικού Ομίλου Νέου Φαλήρου.
Οι αθλητές από τις ξύλινες καμπίνες είτε κολυμπώντας, είτε με βάρκες, κατευθύνονταν στο κέντρο του όρμου, όπου ήταν διαμορφωμένο το «ναυτικό στάδιο»
Τα αποδυτήρια των ομάδων Ολυμπιακού, Εθνικού και Ναυτικού Ομίλου Νέου Φαλήρου βρίσκονταν πάνω στη θάλασσα με πασσάλους. Οι αθλητές έφευγαν από αυτά κολυμπώντας ή με βάρκες για να μεταβούν στο “ναυτικό στάδιο”.
Κάθε “ναυτικό στάδιο” (υγρός στίβος δηλαδή) όταν επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για αγώνες κολύμβησης διαμορφωνόταν ώστε να περιλαμβάνει οκτώ διαδρομές μήκους πενήντα μέτρων.
Οι αγώνες στον όρμο του Κουμουνδούρου γίνονταν φυσικά μόνο τα καλοκαίρια. Συμμετείχαν αθλητές από όλη την Ελλάδα, ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος και θεωρείτο κυρίως ανδρική υπόθεση.
Το ναυτικό τμήμα του Εθνικού Πειραιώς το 1931 (Αρχείο Στέφανου Μίλεση)
Η εμφάνιση γυναικών
Μοναδική παρένθεση στους ανδρικούς αγώνες αποτελούσε η κολύμβηση των 100 μέτρων γυναικών.
Η εμφάνισή τους προκαλούσε πραγματικό ενθουσιασμό στις πλωτές εξέδρες, με τις αθλήτριες συνήθως να μη συμπληρώνουν το σύνολο των διαδρομών καθώς ήταν, ειδικά τα πρώτα χρόνια, λιγότερες.
Η πάλη των γυναικών τουλάχιστον για την περίοδο από το 1927 έως το 1935 γινόταν συνήθως για δεύτερη και επόμενες θέσεις, καθώς στην πρώτη νικήτρια ερχόταν συνήθως η Ινές Βέλλα του Ολυμπιακού.
Αγώνες Πόλο στον “Όρμο των Δακρύων” (Τουρκολίμανο), 1930 (Αρχείο Στέφανου Μίλεση)
Ινές και Ναδίρα Βέλλα “αι θελτικαί Ελληνίδαι”…
Η αθλήτρια Ινές Βέλλα μεσουρανούσε στους αγώνες της γυναικείας κολύμβησης.
Κατέρριψε στα 100 μέτρα το ρεκόρ αγωνίσματος, πιάνοντας 1’22’’, χρόνο που αν τον βελτίωνε λίγο ακόμα, θα κατατασσόταν μεταξύ των καλύτερων κολυμβητριών της Ευρώπης.
Από κοντά ακολουθούσε η αδελφή της Ναδίρα Βέλλα. Οι δύο αδελφές εκτός από την πρώτη και δεύτερη θέση, καταλάμβαναν σημαντική θέση στον ημερήσιο τύπο καθώς επρόκειτο για «θελτικαί Ελληνίδαι» των οποίων η εμφάνιση δικαίως αποσπούσε τα ζωηρά χειροκροτήματα και τη συμπάθεια των θεατών που παρακολουθούσαν τον αγώνα.
Ινές Βέλλα (αριστερά), Νικολέτου και Παυλίνα Καββαδία το 1933
Οι δημοσιογράφοι έγραφαν, ότι από όπου περνούσαν οι κολυμβήτριες, άφηναν πίσω τους «μια φευγαλέα ανάμνησιν της δροσεράς και μυρωμένης διελεύσεώς τους…»
Η δεύτερη συνήθως Ναδίρα απείχε σε χρόνο 20’’ από την αδελφή της. Εκτός όμως από την κολυμβητική τους δεινότητα οι δύο αδελφές έμοιαζαν και μεταξύ τους.
Η Ινές Βέλλα το 1934 (Αρχείο Στέφανου Μίλεση)
Η ονομασία “Όρμος των Δακρύων”
Οι προπονήσεις γίνονταν επί καθημερινής βάσης τη θερινή περίοδο, ενώ τον Χειμώνα οι αθλητές και οι αθλήτριες του υγρού στίβου καταπιάνονταν με αγωνίσματα στίβου για να διατηρήσουν τη φόρμα τους.
Τα καλοκαίρια όμως που τα σχολεία και η θερμοκρασία επέτρεπε τις προπονήσεις, αυτές όχι μόνο ήταν καθημερινές, αλλά και πολύωρες.
Οι αθλητές στην κυριολεξία έλιωναν από τις ώρες προπόνησης, κάτω από τον καυτό ήλιο.
Ανεβοκατέβαιναν κολυμπώντας ακατάπαυστα το “ναυτικό στάδιο” εκατοντάδες φορές. Οι προπονήσεις άρχιζαν στις 11 το πρωί και τελείωναν στις 4 το απόγευμα!
Διαφημίσεις της εποχής για “δυναμωτικά” ποτά αναπαριστούσαν ή απευθύνονταν συνήθως τους αθλητές του υγρού στίβου, η εμφάνιση των οποίων είχε ταυτιστεί με σκληρές συνθήκες προπόνησης. Ο όρμος Κουμουνδούρου ονομάστηκε από τους ίδιους τους αθλητές “Όρμος των Δακρύων” από τη σκληρή προπόνηση που ήταν αναγκασμένοι να κάνουν κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Η σκληρή προπόνηση των κολυμβητών απαιτεί και ενίσχυση του οργανισμού τους με Οβομαλτίνη – 1931 (Αρχείο Στέφανου Μίλεση)
Γούρι, γούρι!
Όταν τερμάτιζαν οι αθλητές, οι θεατές φώναζαν τόσο στους πρώτους όσο και στους υπόλοιπους «Γούρι, γούρι!». Αποτελούσε ένα σύνθημα της εποχής υποστηρικτικό προς σε εκείνους που δεν νικούσαν, ότι ήταν κι αυτοί καλοί, απλώς οι πρώτοι ήταν περισσότερο τυχεροί!
(Πρώτη φωτογραφία ανάρτησης: Αγώνες στο Τουρκολίμανο το 1927. Το “ναυτικό στάδιο” στη μέση του όρμου και γύρω από αυτό οι θεατές πάνω στα σκάφη. Διακρίνονται στην ακτή τα αποδυτήρια των ομάδων πάνω σε πασσάλους. (Αρχείο Στέφανου Μίλεση).
Ειδήσεις σήμερα:
- Σε αμόκ ο 23χρονος δράστης της διπλής δολοφονίας στο Αίγιο. Έβριζε αστυνομικούς, αυτοτραυματίστηκε στα κρατητήρια
- Σοκάρουν τα στοιχεία της Τροχαίας για μεθυσμένους οδηγούς. 3.687 στις Περιφέρειες Δυτικής Ελλάδας και Πελοποννήσου
- Σε εξέλιξη η έξοδος των εκδρομέων για τις εορτές του Πάσχα. Μέτρα στα λιμάνια για τη διευκόλυνση των εκδρομέων
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr