Οι γυναίκες που κουρεύτηκαν και πολέμησαν στο ρωσικό στρατό για να ντραπούν οι άνδρες και να μην λιποτακτούν! Η πολεμική κατάρρευση της τσαρικής Ρωσίας που κατέληξε στην Οκτωβριανή Επανάσταση

Τα Τάγματα Γυναικών ήταν μονάδες μάχης που απαρτίζονταν εξολοκλήρου από γυναίκες και σχηματίστηκαν μετά τη Φεβρουαριανή Επανάσταση από την Ρωσική Προσωρινή Κυβέρνηση για να εμπνεύσουν τη μάζα των εξαντλημένων στρατιωτών να συνεχίσουν να πολεμούν στα χαρακώματα.

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το ηθικό των Ρώσων στρατιωτών ήταν πολύ χαμηλό έπειτα από τις συνεχείς μάχες που έδιναν. Στην προσπάθεια να αποφύγουν την πρώτη γραμμή μάχης, αρκετοί λιποτάκτησαν.

Τα γυναικεία τάγματα σκόπευαν να  ντροπιάσουν τους στρατιώτες που είχαν χάσει το ηθικό τους από τις μάχες

Ο Υπουργός Πολέμου της Ρωσικής Προσωρινής Κυβέρνησης, Αλέξανδρος Κερένσκι, για να αντιμετωπίσει την απροθυμία των στρατιωτών να πολεμήσουν, θεώρησε αρχικά σωστό να δημιουργήσει τάγματα υπό την ονομασία «Τάγματα Θανάτου» ή «Τάγματα Σοκ».

Τα  συγκεκριμένα τάγματα ανδρών θα προέρχονταν από τους πιο ενθουσιώδεις και πειθαρχημένους εθελοντές με σκοπό να ανοίγουν τον δρόμο στη μάχη.

Την ίδια εποχή, η Μαρία Μποτσκάρεβα, αγρότισσα που είχε υπηρετήσει στον Ρωσικό στρατό από το Νοέμβριο του 1914 και είχε φτάσει στο βαθμό του υπαξιωματικού, προσέγγισε τον Υπουργό Πολέμου και του πρότεινε τη δημιουργία μιας γυναικείας μονάδας μάχης.

Ισχυρίστηκε ότι το πολεμικό σθένος των γυναικών θα αναζωπύρωνε το ηθικό των στρατιωτών και θα τους ενθάρρυνε να πολεμήσουν ξανά για την πατρίδα τους και να μην το σκάνε από το πεδίο της μάχης.

Η Μποτσκάρεβα συμφώνησε να ηγηθεί της μονάδας και η πρόταση της εγκρίθηκε από τον στρατηγό Αλεξέι Μπρουσίλοφ.

Η Προσωρινή Κυβέρνηση θεώρησε τον σχηματισμό γυναικών ως το ιδανικό εργαλείο προπαγάνδας.

Οι άνδρες ήταν πολύ πιθανό να αισθανθούν ντροπή από την παρουσία ταγμάτων γυναικών στα μέτωπα του πολέμου και έτσι θα αναγκάζονταν να πιάσουν τα όπλα.

Αν και η στρατολόγηση γυναικών ήταν ενάντια στους στρατιωτικούς κανονισμούς, όλα τα γυναικεία τάγματα που σχηματίστηκαν, έλαβαν ειδική απαλλαγή, ώστε να έχουν το δικαίωμα να βρεθούν στις μάχες.

Το 1^ο Ρωσικό Τάγμα Θανάτου Γυναικών

Στις 4 Ιουλίου 1917 ιδρύθηκε στην Πετρούπολη το πρώτο γυναικείο τάγμα ύστερα από τελετή στον Καθεδρικό ναό της πόλης.

Στο κάλεσμα της Μποτσκάρεβα αποκρίθηκαν περίπου 2.000 γυναίκες εθελόντριες, που προέρχονταν κυρίως από την εργατική τάξη.

Δικαίωμα συμμετοχής είχαν όλες οι γυναίκες ηλικίας δεκαοκτώ ετών και άνω.

Όσες κοπέλες δεν είχαν συμπληρώσει τα 21 έτη χρειάζονταν ειδική άδεια από του γονείς τους.

Μετά το τέλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης παρέμειναν, ωστόσο, μόλις 300 αφοσιωμένες γυναίκες στρατιώτες.

Η εκπαίδευση του τάγματος έγινε υπό την επιτήρηση 25 ανδρών εκπαιδευτών του Συντάγματος «Volunskii», ήταν ιδιαίτερα εξαντλητική  και  απαιτούσε αυστηρή πειθαρχεία.

Οι νεοσύλλεκτες ξεκινούσαν τα χαράματα και μεταξύ πολλών εκπαιδεύονταν στη βολή και τους νυχτερινούς ελιγμούς.

Για τη σκληραγώγησή τους, ξάπλωναν πάνω σε λεπτά κομμάτια ξύλου .

Η Μποτσκάρεβα παράλληλα παρότρυνε τις κοπέλες να εξαφανίσουν κάθε ίχνος θηλυκότητας.

Ξύρισαν τα μαλλιά τους και ντύνονταν με στρατιωτικά ρούχα που προορίζονταν για άνδρες.

Δεν έπρεπε να χαμογελούν και έμαθαν να πίνουν, να καπνίζουν και να βρίζουν.

Το τάγμα της Μποτσκάρεβα πολέμησε για πρώτη φορά στο ρωσικό δυτικό μέτωπο κατά τη διάρκεια της «Θερινής Επίθεσης του Κερένσκι», δηλαδή στην τελευταία ρωσική επίθεση στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το γυναικείο τάγμα θανάτου ανατέθηκε στο 525^ο Σύνταγμα «Κιουρούκ- Νταρίνσκι» και μέσα σε τρεις ημέρες, αναχαίτισε 14 γερμανικές επιθέσεις. Η επίθεση κατέληξε σε ήττα και ήταν μεγάλο πλήγμα για την προσωρινή κυβέρνηση. Το κίνημα των μπολσεβίκων κέρδισε πόντους και ήταν πλέον πιο κοντά την επαναστατική του εκδήλωση.

Στο Πέτρογκραντ ξέσπασαν ένοπλες διαδηλώσεις εργατών και στρατιωτών.

Το τέλος των γυναικείων ταγμάτων

Η μονάδα της Μποτσκάρεβα ήταν ενεργή την περίοδο της Οκτωβριανής Επανάστασης αλλά δεν συμμετείχε στην άμυνα των χειμερινών ανακτόρων κατά την επίθεση των Μπολσεβίκων. Μετά την επικράτησή τους την συνέλαβαν και την καταδίκασαν σε θάνατο. Την έσωσε ένας πρώην συμπολεμιστής της αλλά τελικά εκτελέστηκε ως εχθρός της εργατικής τάξης τον Μάιο του 1920.

Η απαγόρευση των γυναικείων ταγμάτων

Η συμμετοχή των γυναικών στο μέτωπο του πολέμου υπήρξε σημαντική ωστόσο δημιούργησε πολλές αντιδράσεις.

Ο αριθμός των γυναικών που έχασαν τη ζωή τους ήταν μεγάλος και τελικά οι στρατηγοί απαγόρευσαν στα τάγματα των γυναικών να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και τους έστειλαν στα μετόπισθεν .

Το Υπουργείο Πολέμου δέχτηκε επίσης έντονη κριτική  για την  έγκριση των γυναικείων ταγμάτων, καθώς δεν είχε τα αναμενόμενα  αποτέλεσμα για  την αναπτέρωση του ηθικού των στρατιωτών.

Οι περισσότεροι άνδρες  εξοργίστηκαν με την παρουσία  των γυναικών στα πεδία μάχης και το θεώρησαν πολύ υποτιμητικό να συγκρίνεται η ανδρεία τους με το σθένος των γυναικών.

Φεμινιστικές οργανώσεις  αντέδρασαν με τη σειρά τους στο σχηματισμό γυναικείων ομάδων κρούσης.

«Δυο εχθρικοί γυναικείοι κόσμοι έχουν παραταχθεί απέναντι ο ένας του άλλου. Από τη μία πλευρά, φεμινίστριες της μπουρζουαζίας με τα τάγματα θανάτου τους. Από την άλλη ένας στρατός εργαζόμενων γυναικών, ένας κόκκινος στρατός προλετάριων, που άφοβα μάχονται για να προστατεύσουν τον πιο σημαντικό σκοπό: την ενότητα όλων των εργατών του κόσμου», είχε γράψει τότε η Αλεξάντρα Κολοντάι, φεμινίστρια και επαναστάτρια.

Σταδιακά πολλές γυναίκες παραιτήθηκαν και τα τάγματα γυναικών διαλύθηκαν μαζί με τον αυτοκρατορικό στρατό μετά την επικράτηση των  Μπολσεβίκων.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Λεφ Μπρονστέιν. Αυτό είναι το αληθινό όνομα του Λέοντος Τρότσκι. Ο περιπετειώδης τρόπος που άλλαξε το όνομά του για να δραπετεύσει από την εξορία. Επέστρεψε στη Ρωσία για να ηγηθεί της Οκτωβριανής Επανάστασης…