Οι γερμανοί στρατιώτες της Βέρμαχτ και των SS πολεμούσαν μαστουρωμένοι. Πώς η μαζική χρήση ναρκωτικών συνέβαλε στον κεραυνοβόλο πόλεμο των Ναζί

Ο Γερμανός συγγραφέας Νόρμαν Όλερ, με μια έρευνα που διήρκεσε πέντε χρόνια συμπληρώνει με συνταρακτικά στοιχεία την εικόνα του τρίτου Ράιχ, που όπως φαίνεται ήταν ένα κράτος και μια κοινωνία στην οποία κυριαρχούσε η χρήση ναρκωτικών, με τις ευλογίες του Φύρερ, που ειδικά τα τελευταία χρόνια ήταν και ο ίδιος σε καθημερινή χρήση ουσιών.

Ο Νόρμαν Όλερ επισκέφθηκε τα γραφεία της Μηχανής του Χρόνου και μίλησε εφ΄ όλης της ύλης για μια από τις πιο σκοτεινές περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας.

“Yπερδιέγερση – Τα ναρκωτικά στο Τρίτο Ράιχ”

Μετά από έρευνα σε γερμανικά και αμερικανικά αρχεία, ο Όλερ στο βιβλίο του «Υπερδιέγερση- Τα ναρκωτικά στο Τρίτο Ράιχ», αποκαλύπτει ότι η Ναζιστική Γερμανία ήταν στην κυριολεξία «βουτηγμένη» στις ναρκωτικές ουσίες. Η ηρωίνη, η κοκαΐνη, η μορφίνη και ο πρόγονος της σημερινής κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης, η περβιτίνη, κυκλοφορούσαν ελεύθερα και χωρίς συνταγογράφηση στη Γερμανία.

Η υπεδιέγερση που προκαλούσε η Περβιτίνη σύντομα τράβηξε την προσοχή του στρατού. Οι στρατιώτες που έκαναν χρήση του χαπιού Περβιτίν, μπορούσαν να μείνουν για μέρες άυπνοι, χωρίς να αισθάνονται κόπωση. Ήταν ευδιάθετοι, ορεξάτοι και πάνω από όλα αποδοτικοί στο πεδίο της μάχης.

Όταν οι αντίπαλοι εξουθενώνονταν από την κούραση οι “μαστουρωμένοι” της Βέρμαχτ συνέχιζαν ακάθεκτοι. Κλασική παράδειγμα ήταν η εισβολή στη Γαλλία. Ο Τσώρτσιλ συνέστησε στους Γάλλους ψυχραιμία επισημαίνοντας ότι την τρίτη μέρα οι Γερμανοί θα σταματούσαν για να ξεκουραστούν και να κοιμηθούν.

Τότε θα οργάνωναν την άμυνα τους.

Ο Βρετανός ηγέτης δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι εισβολείς θα πολεμούσαν για πέντε συνεχόμενες ημέρες χωρίς ανάπαυση λόγω των θαυματουργών χαπιών.

Ο Νόρμαν Όλερ, μέσα από την έρευνα του, αποδεικνύει ότι η χρήση Περβιτίνης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προέλαση και τις συνεχείς νίκες των γερμανών στρατιωτών το 1940. Ο αστραπιαίος πόλεμος της Γερμανίας βασίστηκε στο χάπι Περβιτίν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία-και οι Γερμανοί κρατούσαν αρχεία για τα πάντα- οι στρατιώτες της Βέρμαχτ είχαν καταναλώσει περισσότερο από 35 εκατομμύρια δόσεις Περβιτίνης!

 Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

– Πότε άρχισε να χρησιμοποιεί το  Περβιτίν ο στρατός;

-Το 1938, ο καθηγητής Ότο Ράνκε, ο οποίος υπηρετούσε ως φυσιολόγος στον γερμανικό στρατό, ήταν υπεύθυνος για την αύξηση της απόδοσής των στρατιωτών. Ο στρατός προσπαθούσε να βρει τρόπους να βελτιώσει τις μαχητικές ικανότητες των στρατιωτών, ενδιαφερόταν να βρει κάτι για να εξαλείψει την κούραση.

Κι αυτό γιατί ένας στρατιώτης που κουραζόταν δεν ήταν πλέον ένας καλός στρατιώτης – και αυτό είναι ένα πρόβλημα που δεν έχει λυθεί εδώ και αιώνες: Πώς θα μπορούσες να κάνεις κάποιον να μείνει ξύπνιος για δύο μέρες, τρεις μέρες. Επομένως, ο Ράνκε άρχισε να διαβάζει αναφορές και άκουσε από ανθρώπους που έκαναν χρήση του Περβιτίν ότι μπορούσαν να μείνουν ξάγρυπνοι όλη νύχτα.

Η μεθαμφεταμίνη δεν σε αφήνει να κοιμηθείς. Μένεις ξύπνιος.

Το γεγονός αυτό κίνησε το ενδιαφέρον του Ράνκε και άρχισε να κάνει δοκιμές στην Ιατρική Ακαδημία του Στρατού. Πραγματοποίησε εθελοντικά τεστ σε στρατιώτες, τους οποίους χώριζε σε τρεις ομάδες.

Στην πρώτη ομάδα  έδωσε Περβιτίνη, στην άλλη καφεΐνη και στην τελευταία χάπια ζαχαρίνης (placebo). 

Όλοι έπρεπε να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια και να δουλέψουν όλη τη νύχτα σε τεστ. Στη συνέχεια συνέκρινε τα τρία γκρουπ και ανακάλυψε ότι η ομάδα που πήρε μεθαμφεταμίνη μπορούσε να δουλεύει όλη τη νύχτα και να είναι ακόμα ξύπνια το πρωί θέλοντας να κάνει παραπάνω πράγματα!

Ο Ράνκε τότε σκέφτηκε ότι αυτό θα δούλευε κατά της κούρασης και πρότεινε στον ανώτερο του κατά την επερχόμενη επίθεση στην Πολωνία, η μεθαμφεταμίνη να γίνει το επίσημο ναρκωτικό-φάρμακο της Βέρμαχτ.

 – Οπότε έγινε χρήση του Περβιτίν στην εισβολή στην Πολωνία και στην Τσεχοσλοβακία?

– Για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε στην Τσεχοσλοβακία, άλλα μόνο σε μικρούς αριθμούς γιατί δεν ήταν τόσο διευρυμένο. Στην Πολωνία χρησιμοποιήθηκε σε μεγαλύτερο βαθμό, αλλά όχι ακόμα οργανωμένα, γιατί οι ανώτεροι δεν άκουσαν τον Ράνκε, δεν καταλάβαιναν ποιος ήταν ο σκοπός του Περβιτίν.

Τον Απρίλιο του 1940, τελικά ο γερμανικός στρατός αποφάσισε να γίνει η μεθαμφεταμίνη το επίσημο ναρκωτικό-φάρμακο.

Το προμήθευσαν σε όλους τους στρατιωτικούς ιατρούς. Τους έδωσαν επίσης ένα φυλλάδιο, το οποίο δήλωνε ξεκάθαρα τι είναι η μεθαμφεταμίνη, ποια είναι η επίδρασή της, ποιες οι παρενέργειες και πόσο αναγκαίο ήταν να χρησιμοποιηθεί στην επίθεση στη Γαλλία.

– Σύμφωνα με την έρευνα σας, η επίδραση της Περβιτίνης ήταν πιο φανερή στην εισβολή της Γαλλίας. Ήταν μια τόσο διαφορετική εισβολή εξαιτίας της Περβιτίνης;

– Η εισβολή της Γαλλίας ήταν πολύ ειδική. Είχε μια νέα στρατηγική. Η στρατηγική ήταν να χρησιμοποιήσουν τανκς στο μπροστινό μέρος του στρατού, ώστε τα τανκς να μη μένουν πίσω όπως προηγουμένως. Κατά κάποιον τρόπο ηγούνταν της επίθεσης και η επίθεση θα περνούσε τις Αρδένες.

Είναι μια μικρή έκταση βουνών μεταξύ Βελγίου, Γερμανίας και Γαλλίας και είναι ένα πολύ δύσκολο έδαφος, δύσβατο για τον στρατό. Γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η Βρετανία και η Γαλλία δεν σκέφτηκαν ότι οι Γερμανοί θα πήγαιναν από εκεί. Είχαν παρατάξει τις δυνάμεις τους στα βόρεια και στα νότια.

Οι Γερμανοί πήγαν από τη μέση. Επομένως, το σχέδιο ήταν να πάνε από τη μέση, πολύ γρήγορα, μέσα σε διάστημα τριών μερόνυχτων. Αυτός ήταν ο στόχος που ήθελαν να επιτύχουν. Το πρόβλημα ήταν ότι ήταν αδύνατον να μείνει κάποιος άυπνος για τρεις ημέρες. Τότε ήταν που ο Ράνκε έγινε ξαφνικά δημοφιλής, διότι είπε “ναι μπορούμε. Απλώς πρέπει να χρησιμοποιήσουμε μεθαμφεταμίνη”.

Επομένως, η μεθαμφεταμίνη χρησιμοποιήθηκε επίσημα και 35.000.000 δόσεις παραγγέλθηκαν στην εταιρεία Τέμλερ.

Τα χάπια στάλθηκαν και κατανεμήθηκαν στα στρατεύματα. Και πράγματι, η Περβιτίνη έδρασε άψογα. Οι στρατιώτες δεν έκαναν διάλειμμα, απλά προχώρησαν και έκαναν τον επονομαζόμενο κεραυνοβόλο-πόλεμο (Blietzkrieg).

Οι δυτικοί σύμμαχοι είχαν μείνει εντελώς έκπληκτοι στο θέαμα. Ήταν ένας στρατός που δεν χρειαζόταν να σταματήσει, δεν χρειαζόταν να ξεκουραστεί.

Οι συμμαχικές δυνάμεις δεν καταλάβαιναν τι συνέβαινε και γρήγορα άρχισαν να κυκλοφορούν οι πρώτες φήμες. Ότι δηλαδή οι Γερμανοί ήταν ένας υπερστρατός που δεν μπορούσε να νικηθεί. Η Δύση χρειάστηκε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να καταλάβει ότι η μεθαμφεταμίνη έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό. Προφανώς, η μεθαμφεταμίνη δεν ήταν η μόνη αιτία που πέτυχε αυτή η εκστρατεία, αλλά ήταν το κλειδί.

Το χρονικό του ναρκωτικού

Έναυσμα της εξαιρετικής έρευνάς του Νόρμαν Όλερ ήταν η ιστορία ενός φίλου του, ο οποίος του είπε ότι βρήκε σε ένα παλιό διαμέρισμα στο Βερολίνο χάπια Pervitin, δηλαδή τη μεθαμφεταμίνη των Ναζί. Τα δοκίμασε και κατάλαβε ότι ήταν πολύ ισχυρά και εξαιρετικά επικίνδυνα.

Η ιστορία της “ασύδοτης” χρήσης ναρκωτικών η Γερμανία ξεκίνησε τον 19ο αιώνα όταν όλα τα ναρκωτικά κυκλοφορούσαν ελεύθερα στην αγορά. Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, οι υπερασπιστές της καθαρότητας της γερμανικής φυλής, υιοθέτησαν μια σκληρή πολιτική που απαγόρευε την κυκλοφορία και τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Η απαγόρευση αυτή, ωστόσο, δεν ίσχυε για τα ανώτερα πολιτικά και στρατιωτικά κλιμάκια του Τρίτου Ράιχ. Πρακτικά δεν ίσχυε και στην κοινωνία καθώς όλοι χρησιμοποιούσαν το περβιτίν, με την ίδια λογική που σήμερα κυκλοφορούν βιταμίνες σε χάπια.

-Πότε πρωτοείδαμε χρήση ναρκωτικών στη γερμανική κοινωνία πριν τον πόλεμο;

-Όλα άρχισαν τον 19ο αιώνα όταν η Γερμανία γίνεται η νούμερο ένα χώρα στην παραγωγή φαρμακευτικών ουσιών στον κόσμο. Η φαρμακευτική βιομηχανία δημιουργεί καινούρια φάρμακα, για παράδειγμα η εταιρεία Μπάγερ παράγει ηρωίνη, κάνει πατέντα την ηρωίνη και τη διαφημίζει σαν μέσο κατά της γρίπης και ως σιρόπι για τον βήχα.

Η εταιρεία Μέιακ πατεντάρει την κοκαΐνη, οπότε η Γερμανία γίνεται εφευρετικότατη στο να βρίσκει νέα δραστικά φάρμακα.

Έτσι, μετά το τέλος του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, κατά την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στο Βερολίνο, η χρήση ναρκωτικών ουσιών είναι πολύ ανοιχτή και υπερβολική, κάτι το οποίο εν τέλει οδηγεί σε ολοκληρωτική απαγόρευση των ναρκωτικών, όταν οι Ναζί ανέρχονται στην εξουσία το 1933. 

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η χρήση ναρκωτικών τη δεκαετία του ΄20 ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο, ήταν μέρος της κουλτούρας της εποχής. Η χρήση τότε δεν στιγματιζόταν ούτε τιμωρείτο.

Ειδικότερα, πολλοί άνδρες που είχαν πολεμήσει στον Μεγάλο Πόλεμο ακόμα χρησιμοποιούσαν μορφίνη για τον πόνο, αλλά και για να καταπολεμήσουν την κατάθλιψη. Επομένως, τα ναρκωτικά αποτελούσαν ένα τρόπο για τον πληθυσμό να αναπτερώσει τη δύναμή του κατά κάποιον τρόπο και να «ενώσει τα κομμάτια του».

Παρόλο που η Ναζιστική Γερμανία απαγόρευσε την κυκλοφορία των σκληρών ναρκωτικών, στο Βερολίνο υπήρχαν χημικοί που πειραματίζονταν σε νέες ουσίες για να βελτιώσουν την απόδοση των Γερμανών. Το 1936, ωστόσο, δημιουργήθηκε μία χημική ουσία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Γερμανίας. Ήταν η ουσία που έμεινε γνωστή με την ονομασία Περβιτίνη.

– Πως δημιουργήθηκε η Περβιτίνη;

-Μετά τους Ολυμπιακούς στο Βερολίνο το 1936 κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι Αμερικάνοι έκαναν χρήση αμφεταμινών για να ενισχύσουν την απόδοσή τους.

Στο Βερολίνο υπήρχε ένας χημικός με το όνομα Φριτζ Χάουσιλντ που δούλευε για την επιχείρηση Τέμλερ και ήθελε να εφεύρει μια καλύτερη αμφεταμίνη. Μετά από έρευνα και πειράματα, δημιούργησε την μεθαμφεταμίνη, την οποία η επιχείρηση Τέμλερ διαφήμισε ως Περβιτίνη. Πατενταρίστηκε στις 31 Οκτώβρη του 1937 και βγήκε στη αγορά το 1938. Η Περβιτίνη είχε τεράστια επιτυχία στη Ναζιστική Γερμανία.

Κανείς δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι επρόκειτο για ένα δυνατό ναρκωτικό. Ο κόσμος απλά απολάμβανε αυτό το τόσο αποδοτικό φάρμακο, το οποίο μπορούσε να βρεις παντού. Αφού δεν χρειάζονταν συνταγή, οι άνθρωποι μπορούσαν να το αγοράσουν σε κάθε φαρμακείο, αλλά και σε άλλα καταστήματα.

Για παράδειγμα, υπήρχε μια σοκολατοποιία, η οποία παρήγαγε σοκολάτα με μεθαμφεταμίνη. Αυτό από μόνο του δείχνει πόσο δημοφιλής ήταν η Περβιτίνη, μπορούσες να τη βρεις ακόμα και στις σοκολάτες, για προσωπική χρήση. Για απόλαυση.

-Πώς εξηγείτε την τόσο μεγάλη διασπορά του ναρκωτικού στην γερμανική κοινωνία;

-Η Ναζιστική Γερμανία ήταν μία κοινωνία καθοδηγούμενη από την απόδοση. Το 1930 υπήρχε πλήρης απασχόληση, ήταν κατά μια έννοια υποχρεωτικό να αποδίδεις άψογα στην εργασία σου, στις συναντήσεις σου, στις κομματικές συγκεντρώσεις, σε πορείες. Έπρεπε να συμμετέχεις σε πολλά πράγματα. Έπρεπε να συμμετέχεις όλη την ώρα, καθώς ήταν μια ολοκληρωτική δικτατορία.

Δεν μπορούσες να πεις πράγματα, όπως «βαριέμαι, δεν θέλω να πάω στη δουλειά σήμερα».

Κάτι τέτοιο το τιμωρούσαν, επομένως για πάρα πολλούς – δεν ήταν όλοι τους Ναζί –  όλοι ήταν υποχρεωμένοι να συμμετέχουν.

Πολλοί άνθρωποι έκαναν χρήση Περβιτίνης, ώστε να πάρουν αυτή την επιπλέον τεχνητή ώθηση και το κίνητρο να συνεισφέρουν. Επομένως, άρχισε να έχει και μια πολιτική όψη το να παίρνεις Περβιτίνη.

– Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι δεν ήταν πια ναρκωτικό, δεν ήταν φάρμακο. Τι ήταν;

– Η επιχείρηση Τέμλερ δεν ήξερε πραγματικά τι ήταν η Περβιτίνη. Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι “δούλευε” πολύ καλά. Τα αποτελέσματα ήταν ισχυρά.

Έπαιρνες το χάπι και ήσουν ξύπνιος για 12 ώρες. Πολύ ομιλητικός και ευδιάθετος.

Άρα, είπαν ότι είναι ένα νέο είδος ουσίας, δεν είναι απλά για ασθένειες, είναι και ωφέλιμο για τον καθένα ξεχωριστά. Η όλη ιδέα ήταν να φτιάξουν κάτι μεγάλο, ήθελαν να δημιουργήσουν ένα καθημερινό χάπι για όλους, απλά για να νιώθουν καλύτερα για τη ζωή. Αυτή ήταν η προσέγγιση τους, έτσι το διαφήμισαν.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η αστραπιαία εισβολή των Γερμανών στη Γαλλία. Το Παρίσι έπεσε χωρίς μάχη. Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία καταλήφθηκαν σε τρεις εβδομάδες. Η Ελλάδα άντεξε 8 μήνες και η ΕΣΣΔ δεν έπεσε ποτέ