Οι έξι ναυαγοί του «Ηράκλειον» στη Φαλκονέρα που έμειναν γαντζωμένοι πάνω σε μία σχεδία για περισσότερες από 12 ώρες. Πως σώθηκαν χάρη στο μαζούτ που διέρρευσε

Ξημερώματα 8ης Δεκεμβρίου 1966. Το πλοίο «Ηράκλειον» των αδελφών Τυπάλδου βυθιζόταν μέσα σε λίγα λεπτά κοντά στη Φαλκονέρα. Απεγνωσμένοι επιβάτες βρέθηκαν μέσα στη παγωμένη θάλασσα και προσπαθούσαν να σωθούν. Το πολύνεκρο ναυάγιο παρουσιάζει η “Μηχανή του Χρόνου”  στο COSMOTE HISTORY.

Σχέδιο οργανωμένης εγκατάλειψης του πλοίου δεν υπήρξε, οι σωστικές λέμβοι δεν λειτούργησαν και πολλοί έπεσαν στο νερό χωρίς να φορούν σωσίβιο. Η μάχη με τα πελώρια κύματα ήταν άνιση. Σανίδα σωτηρίας για κάποιους ναυαγούς αποτέλεσαν οι σχεδίες, που δύο ηρωικοί λοστρόμοι έκοψαν τα σχοινιά τους και τις έριξαν από το κατάστρωμα στη θάλασσα. Όποιος επιβάτης στάθηκε τυχερός και έπεσε μπροστά του σχεδία, άρπαξε την μοναδική ευκαιρία και γαντζώθηκε πάνω της.

«Κάποιος μου είπε μέσα στον πανικό να κατέβω από την σχεδία που είχα αρπάξει για να ανέβουν άλλοι που κολυμπούσαν σε μικρή απόσταση. Του απάντησα ότι είχα σπασμένο σωσίβιο και θα βούλιαζα» διηγείται ο Κώστας Μπιρικάκης, διασωθείς από το ναυάγιο του «Ηράκλειον». Τελικά αρκετοί ναυαγοί προσέγγισαν το σημείο και αρπάχτηκαν από τα ρέλια της σχεδίας για να μην πάνε στο βυθό. Όμως αμέσως μετά ένα μεγάλο κύμα παρέσυρε πολλούς από αυτούς και χάθηκαν στο σκοτάδι. Τελικά μόνο έξι μπόρεσαν να κρατηθούν μέχρι τέλους.

Η απόγνωση

Οι ναυαγοί της σχεδίας ήταν σε απόγνωση. Ένας από αυτούς, ο Τάκης Δασκαλάκης, δεν ήξερε κολύμπι, έκλαιγε και εκλιπαρούσε για βοήθεια. «Τότε του είπα ποιος θα σε  βοηθήσει; Είμαστε μόνοι μας εδώ, σταμάτα να φωνάζεις και προσπάθησε να μείνεις γατζωμένος πάνω μας» αποκαλύπτει ο Κρητικός ναυαγός.

Επικρατούσαν στιγμές πανικού. Άλλοι ζητούσαν από την Παναγία να τους βοηθήσει και άλλοι δεν πίστευαν πως θα σωθούν. Χαρακτηριστικά θυμάται έναν ναύτη να φωνάζει: «Εδώ θα πνιγούμε όλοι. Ο Κόκκινος (γενικός διευθυντής της ακτοπλοϊκής εταιρείας των εφοπλιστών Τυπάλδων) μας έκανε μεγάλο κακό. Του είπαμε ότι το καράβι κινδυνεύει να βυθιστεί και δεν πρέπει να ταξιδεύει. Αυτός επέμενε το «Ηράκλειον» να είναι το πρωί στην ώρα του στον Πειραιά»

Η φουρτουνιασμένη θάλασσα απειλούσε την ανατροπή της σχεδίας ανά πάσα στιγμή. Αντίπαλος των ναυαγών δεν ήταν μόνο τα κύματα, αλλά και η εξάντληση. Με όση δύναμη τους είχε απομείνει κρατούσαν τα κορδόνια της σχεδίας για να μην παρασυρθούν. Ήταν αποφασισμένοι να παλέψουν ως το τέλος για τη ζωή τους. Για να επιβιώσουν έτρωγαν πορτοκάλια που εντόπισαν στην επιφάνεια της θάλασσας. Ήταν από κάποιο φορτίο του πλοίο.

Τα χέρια μούδιαζαν.  Ο ένας προσπαθούσε να κρατηθεί από τον άλλον για να μην χαθεί στον πάτο της θάλασσας.

Τους έσωσε το μαζούτ

Οι έξι ναυαγοί της σχεδίας ήδη βρίσκονταν για περισσότερες από 12 ώρες στην παγωμένη θάλασσα. Όπως διηγούνται τους έσωσε το πετρέλαιο από τη διαρροή του «Ηράκλειον». Το σώμα τους καλύφθηκε με το πυκνό μαζούτ και λειτούργησε ως ασπίδα προστασίας στο κρύο και την υποθερμία:

«Πάνω στη σχέδια φαίνονταν μόνο τα μάτια μας. Αν έλειπε το πετρέλαιο δεν θα γλίτωνε κάνεις. Δεν υπήρχε περίπτωση ανθρώπινο σώμα να αντέξει τόσες ώρες μέσα σε τέτοια κακοκαιρία» λέει με βεβαιότητα ο Μπιρικάκης.

Το ναυάγιο του κράτους

Εκτός από το «Ηράκλειον», εκείνη τη νύχτα  ναυάγησε και το κράτος. Δεν υπήρχε κανένα οργανωμένο σχέδιο διάσωσης ναυαγών και περισυλλογής των θυμάτων. Κανένα πολεμικό πλοίο δεν ήταν σε επιφυλακή και κανένα λιμεναρχείο δεν διέθετε διασωστικό σκάφος.

«Για να κινηθεί ο μηχανισμός έπρεπε να ακολουθηθεί μια αδιανόητη γραφειοκρατία, να ενημερωθεί όλη η ιεραρχία και να ειδοποιηθεί ακόμα και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο οποίος έδωσε μετά από ώρες εντολή να κινητοποιηθούν αεροπλάνα και πλοία στον τόπο του ναυαγίου. Το γεγονός αυτό προκάλεσε καθυστέρηση και αύξησε τον αριθμό των θυμάτων» αναφέρει ο πρώην Νομάρχης Χανίων και συγγενής θύματος, Γιώργος Αγοραστάκης.

Μετά από 13 ώρες παραμονής στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, τους έξι ναυαγούς της σχεδίας περισυνέλεξε τελικά ένα φιλανδικό πλοίο. Διαπιστώθηκε αμέσως ότι αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα όρασης από το μαζούτ καθώς και υποθερμίας. Τους έδωσαν πρώτε βοήθεις, τους έβαλαν κολλύρια στα μάτια και τους έδωσαν κουβέρτες να ζεσταθούν. Μαζί με άλλους ναυαγούς μεταφέρθηκαν στο Τζάνειο του Πειραιά για περίθαλψη.

Η συνάντηση στο ίδιο νοσοκομείο

Στο νοσοκομείο επικρατούσαν εικόνες χάους. Συγγενείς των θυμάτων αναζητούσαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα με κραυγές αγωνίας. Κρατικοί εκπρόσωποι επισκέπτονταν τους διασωθέντες και δημοσιογράφοι αναζητούσαν απαντήσεις για τα αίτια του ναυαγίου. Μέσα σε αυτό τον πανικό, οι έξι διασωθέντες από το ναυάγιο του Ηράκλειον, που σώθηκαν χάρη στη σχεδία, αντάμωσαν ξανά.

« Όταν συνήλθαμε,  αρχίσαμε να λέμε όλοι πως σωθήκαμε. Έλεγε ο ένας στον άλλον «Ήμουν και εγώ πάνω στη σχεδία αυτή.  Ήταν θαύμα που σωθήκαμε όλοι και βρεθήκαμε ξανά μαζί στο ίδιο νοσοκομείο». Αν και πέρασαν περισσότερα από 50 χρόνια, δεν ξεχνά την ανείπωτη ναυτική τραγωδία στη Φαλκονέρα που κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 200 ανθρώπους. Ο μεγάλος του πόθος είναι να εντοπιστεί το κουφάρι του «Ηράκλειον» για να δοθούν απαντήσεις για τα αίτια του ναυαγίου.

Το πολύνεκρο ναυάγιο του πλοίου  «Ηράκλειον» στη Φαλκονέρα παρουσιάζει η “Μηχανή του Χρόνου” στο COSMOTE HISTORY.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το ναυάγιο στην Κεφαλλονιά, όπου πνίγηκαν πάνω από 700 Ιταλοί αιχμάλωτοι και κανένας από τους Γερμανούς που τους συνόδευαν. Οι Γερμανοί πυροβολούσαν όποιον προσπαθούσε να μπει σε σωσίβια λέμβο. Δυστύχημα ή εσκεμμένη ενέργεια;