“Οι Εβραίοι και οι Λοβίτες, συνωμότες και αγιογδύτες”. Ποια ήταν η σφαγή από την οποία βγήκε η περίφημη φράση που ακούγεται κυρίως στα νησιά

Πηγή: “3.000 λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις” του Τάκη Νατσούλη, Εκδόσεις Σμυρνιωτάκη

Στα νησιά του Αιγαίου, στις Σποράδες και στην Κρήτη ακούγεται συχνά η φράση: “οι Εβραίοι και οι Λοβίτες, συνωμότες και αγιογδύτες”. Οι άνθρωποι τη λένε όταν κάποιος προσπαθεί να τους ξεγελάσει, να τους κλέψει ή να τους φάει το δίκιο τους. Λέγεται δε και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

“Λοβίτες” ονομάζονταν οι λεπροί από τη λέξη “λόβα” που σήμαινε λέπρα. Την παλιά εποχή οι λεπροί ήταν υποχρεωμένοι να φορούν ένα ειδικό “σήμα αναγνωρίσεως” το οποίο θεωρούσαν ατιμωτικό. Ακόμη και οι υπηρέτες τους, όταν πήγαιναν στην αγορά να ψωνίσουν ήταν αναγκασμένοι να φέρουν το ατιμωτικό αυτό σημάδι. Το ίδιο, δηλαδή, που συνέβαινε και με τους Εβραίους κατά τη χιτλερική περίοδο.

Το 1321 διαδόθηκε ξαφνικά ότι οι λεπροί συνωμότησαν με τους Εβραίους για να εξολοθρεύσουν τους Χριστιανούς της Ευρώπης. Το σχέδιο ήταν απλό. Επρόκειτο να μολύνουν τα πηγάδια, τις δεξαμενές και τις λίμνες, ρίχνοντας μέσα πύον και αίμα από τις σάπιες σάρκες τους. Τότε τα πλήθη των πιστών όρμησαν έξαλλα εναντίον των λεπροκομείων. Οι σφαγές ήταν δραματικές. Όσοι κατόρθωσαν να σωθούν από τα μαχαίρια του όχλου, κάηκαν ζωντανοί. Η οργή του πλήθους στρεφόταν εναντίον των Εβραίων και των λεπρών, χωρίς διάκριση.

Οι λεπροί, προπαντός, έπαψαν να θεωρούνται άρρωστοι. Δεν ήταν παρά “συνωμότες”.

Και οι δικαστές ακολούθησαν δύο δρόμους: αν οι κατηγορούμενοι ομολογούσαν, καταδικάζονταν να πεθάνουν στην πυρά. Αν δεν ομολογούσαν βασανίζονταν, ώσπου να ομολογήσουν. Διάκριση δεν γινόταν στο φύλο των “εγκληματιών”. Εξαιρέσεις γίνονταν μόνο στα παιδιά και στις εγκύους.

Πάντως, η φράση χρησιμοποιείται πλέον χωρίς εθνικές, φυλετικές, κοινωνικές ή άλλες διακρίσεις.

Πηγή: “3.000 λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις” του Τάκη Νατσούλη, Εκδόσεις Σμυρνιωτάκη

Διαβάστε επίσης:«Τραβάτε με κι ας κλαίω». Πώς βγήκε η φράση που αντέχει στο χρόνο και δηλώνει την απόλυτη επιθυμία, η οποία κρύβεται πίσω από δήθεν άρνηση