Οι δύο δάσκαλοι που ανατινάχτηκαν στην κρεβατοκάμαρά τους από την Κου Κλουξ Κλαν. Γιατί δεν τιμωρήθηκαν ποτέ οι ένοχοι

Στις 25 Δεκεμβρίου 1951, ο Χάρι και η Χάριετ Μουρ, δύο πρωτοπόροι Αφροαμερικανοί ακτιβιστές γιόρταζαν την 25η επέτειο του γάμου τους στο σπίτι τους, στο Μιμς της Φλόριντα.

Αφού γιόρτασαν, πήγαν στην κρεβατοκάμαρά τους. Ενώ ήταν στο κρεβάτι, μια βόμβα εξερράγη, στις 10:20 το βράδυ. Ήταν ένας αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός που είχε τοποθετηθεί κάτω από το πάτωμα του υπνοδωματίου.

Ο Χάρι Μουρ εξέπνευσε την ίδια ημέρα, κατά τη μεταφορά του σε ένα νοσοκομείο στο Σάνφορντ της Φλόριντα. Η Χάριετ υπέκυψε στα τραύματά της εννέα ημέρες μετά, στις 3 Ιανουαρίου 1952.

Πλήρωσαν τον αγώνα τους για ισότητα και δικαιοσύνη με τη ζωή τους. Παρά τις πειστικές ενδείξεις ότι η ρατσιστική οργάνωση Κου Κλουξ Κλαν (ΚΚΚ) βρισκόταν πίσω από τη δολοφονία τους, δεν αποδόθηκε ποτέ δικαιοσύνη.

Με το θάνατο των Μουρ, το εκκολαπτόμενο Κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα των Μαύρων των ΗΠΑ απέκτησε τους πρώτους του μάρτυρες.

Μέχρι σήμερα, παραμένουν το μοναδικό ζευγάρι Αφροαμερικανών που έχει δολοφονηθεί για την ακτιβιστική του δράση.

Τα ονόματά τους δεν είναι ευρέως γνωστά, αλλά το θάρρος, η γενναιότητα και η αφοσίωση στα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν εξίσου μεγάλα όπως του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, της Ρόζα Παρκς, κ.ά..

Ένωσαν τις ζωές και τις δυνάμεις τους για να πολεμήσουν τον ρατσισμό

Τόσο η Χάριετ όσο και ο Χάρι Μουρ είχαν γεννηθεί στην πολιτεία της Φλόριντα. Η Χάριετ τον Ιούνιο του 1902 και ο Χάρι το Νοέμβριο του 1905.

Ήταν εκπαιδευτικοί και γνωρίστηκαν στην κομητεία Μπέβαρντ της Φλόριντα. Παντρεύτηκαν ανήμερα των Χριστουγέννων του 1926 και απέκτησαν δύο κόρες.

Το τέλος του Αμερικανικού Εμφυλίου (1861-1865) μπορεί να σηματοδότησε την κατάργηση της δουλείας, αλλά όχι το τέλος των διακρίσεων εναντίον των Αφροαμερικανών.

Οι Μουρ δεν κάθονταν με τα χέρια σταυρωμένα. Διατράνωναν την αντίθεσή τους στους νόμους του Τζιμ Κρόου, που επέβαλλαν τον φυλετικό διαχωρισμό μεταξύ λευκών και μαύρων στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.

Το 1934, ο Χάρι ίδρυσε στο Μπρέβαρντ τμήμα της Εθνικής Ένωσης για την Πρόοδο των Έγχρωμων Ατόμων (NAACP). Διετέλεσε πρόεδρός του για πέντε χρόνια. Η Χάριετ ήταν εξίσου ενεργή.

Ο Χάρι μιλούσε ανοιχτά εναντίον της αστυνομικής βίας και των ανισοτήτων στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης. Αγωνίστηκε για τη διεύρυνση του δικαιώματος ψήφου και, μαζί με τη γυναίκα του, έγραφε επιστολές διαμαρτυρίας για τις άνισες αμοιβές ανάμεσα σε λευκούς και μαύρους δασκάλους.

Η απόλυση ήταν το τίμημα που κλήθηκαν να πληρώσουν ο Χάρι και η Χάριετ Μουρ το 1946, ύστερα από 21 χρόνια διδασκαλίας στα φυλετικά διαχωρισμένα δημόσια σχολεία του Μπρέβαρντ.

Όμως, δεν πτοήθηκαν. Συνέχισαν τον αγώνα τους για τα πιστεύω τους. Ο Χάρι Μουρ ήταν μεταξύ των ιδρυτών της Progressive Voters League, μιας οργάνωσης που ενέγραψε πάνω από 100.000 μαύρους ψηφοφόρους σε εκλογικούς καταλόγους.

Έτσι, η Φλόριντα είχε τον μεγαλύτερο αριθμό εγγεγραμμένων μαύρων ψηφοφόρων από οποιαδήποτε άλλη πολιτεία του Νότου.

To 1949, ο Μουρ οργάνωσε εκστρατεία υπέρ τεσσάρων καταδικασμένων Αφροαμερικανών, οι οποίοι κατηγορήθηκαν ψευδώς ότι βίασαν μια 17χρονη στην κομητεία Λέικ της Φλόριντα.

Προσπάθησε να ερευνήσει υποθέσεις λιντσαρίσματος σε όλη τη Φλόριντα, όπως του Αφροαμερικανού εφήβου, Γουίλι Τζέιμς Χάουαρντ το 1944.

“Ο πατέρας σου είναι νεκρός και η μητέρα σου στο νοσοκομείο”

Το ζεύγος Μουρ ήξερε πως, με τους αγώνες του, θα έκανε πολλούς εχθρούς. Χάρι και Χάριετ είχαν μπει για τα καλά στο στόχαστρο των  ρατσιστών.

Έτσι, τα Χριστούγεννα του 1951, δόθηκε το τελειωτικό χτύπημα. Η έκρηξη στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού τους ήταν τόσο ισχυρή που ακούστηκε αρκετά μίλια μακριά.

Η μία κόρη τους, η Annie Roselea, και η μητέρα του Χάρι γλίτωσαν, διότι βρίσκονταν σε διαφορετικά δωμάτια. Η άλλη κόρη, η Juanita Evangeline, δημόσιος υπάλληλος στην Ουάσινγκτον, θα ερχόταν στο σπίτι των γονιών της με τρένο στις 27 Δεκεμβρίου.

Έμαθε το θλιβερό γεγονός από ένα θείο της. “Δεν είχα ανοίξει ραδιόφωνο ή τηλεόραση, οπότε δεν ήξερα τίποτα σχετικά μέχρι να κατέβω από το τρένο. Ο θείος Τζορτζ μου είπε: “Υποθέτω ότι είμαι αυτός που πρέπει να σου το πω.

Το σπίτι σας βομβαρδίστηκε τη νύχτα των Χριστουγέννων. Ο πατέρας σου είναι νεκρός και η μητέρα σου στο νοσοκομείο”. Δεν το έχω ξεπεράσει ποτέ. Ήταν απίστευτο“, είχε πει.

Μια τεράστια τρύπα στο πάτωμα του δωματίου των γονιών της και εκτεταμένες ζημιές ήταν οι εικόνες που αντίκρισε η Juanita Evangeline Moore.

Η δολοφονία σόκαρε την κοινή γνώμη και έγινε πρώτη είδηση στις εφημερίδες της Φλόριντα. Κοινότητες Αφροαμερικανών ξεσηκώθηκαν, απαιτώντας δικαιοσύνη.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Χάρι Τρούμαν και ο Κυβερνήτης της Φλόριντα, Φούλερ Γουόρεν δέχθηκαν “πλημμυρίδα” τηλεγραφημάτων και επιστολών διαμαρτυρίας.

Οι αλλεπάλληλες έρευνες που δεν απένειμαν δικαιοσύνη

Από την ημέρα της δολοφονίας μέχρι σήμερα, πέντε ποινικές έρευνες διεξήχθησαν: το 1951-55, το 1978, το 1991, το 2004 και το 2008.

Όλες αποκάλυψαν στοιχεία που ενέπλεκαν τέσσερα υψηλόβαθμα στελέχη της ΚΚΚ στην κεντρική περιοχή της Φλόριντα: τον Ερλ Μπρούκλιν, τον Τίλμαν Μπέλβιν, τον Τζόζεφ Κοξ και τον Έντουαρντ Σπάιβι.

Ο Μπεν Γκριν, συγγραφέας του βιβλίου “Before His Time: The Untold Story of Harry T. Moore, America’s First Martyr Civil Rights“, ανέφερε ότι η ΚΚΚ ήταν ιδιαίτερα δραστήρια στη Φλόριντα.

Στόχος της ήταν ξεκάθαρα ο εκφοβισμός: “Στην κομητεία Λέικ, έγινε μια πορεία της ΚΚΚ, στη γειτονιά που έμεναν μαύροι. Το μήνυμα της οργάνωσης ήταν ξεκάθαρο: “Μην διανοηθείτε να πάτε να ψηφίσετε“”.

Το όνομα του Χάρι Μουρ αποτελούσε συχνό θέμα συζήτησης μεταξύ των μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης. Σύμφωνα με έναν πληροφοριοδότη του FBI, ο Μπρούκλιν φέρεται να είχε μια κάτοψη του σπιτιού των Μουρ και να στρατολογούσε εθελοντές.

Ένας άλλος μάρτυρας ισχυρίστηκε ότι είχε δει τον Μπρούκλιν και τον Μπέλβιν να ρωτούν για τη διεύθυνση κατοικίας των Μουρ.

Ωστόσο, δεν έγιναν ποτέ συλλήψεις ούτε απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Τρία από τα τέσσερα ύποπτα μέλη της ΚΚΚ πέθαναν μέσα σε ένα χρόνο από τη δολοφονία.

Μπέλβιν και Μπρούκλιν πέθαναν από φυσικά αίτια, τον Αύγουστο και το Δεκέμβριο του 1952 αντίστοιχα. Ο Κοξ, που φέρεται να πυροδότησε τη βόμβα, αυτοκτόνησε ύστερα από δύο ανακρίσεις του FBI, το Μάρτιο του 1952.

Ο Σπάιβι πέθανε από καρκίνο τον Αύγουστο του 1980. Δεν ασκήθηκε δίωξη εναντίον του, διότι ο εισαγγελέας που “άνοιξε” την υπόθεση το 1978 απέτυχε να επανεκλεγεί. Την ίδια στιγμή, υπήρχαν φήμες πως τοπικοί και κρατικοί αξιωματούχοι γνώριζαν και συγκάλυπταν το έγκλημα.

“Με τα χρόνια, έχουν προταθεί διάφορα κίνητρα για τους θανάτους των Μουρ. Όλα τους μοιράζονται έναν κοινό πυρήνα: αντίποινα εναντίον του Χάρι Μουρ για τις δραστηριότητές του γύρω από τα πολιτικά δικαιώματα“, ανέφερε το 2005 ο Γενικός Εισαγγελέας της Φλόριντα, Τσαρλς Τζόζεφ Κριστ. Το 2011, η υπόθεση έκλεισε οριστικά.

“Μην μισήσεις τους λευκούς”

Για πολλά χρόνια, ο Χάρι και η Χάριετ Μουρ περιέπεσαν σε λήθη. Το ενδιαφέρον για τη ζωή και τη δράση τους αναζωπυρώθηκε στα τέλη του 20ού αιώνα.

Το 1999, η Φλόριντα ενέκρινε τον χαρακτηρισμό της κατοικίας τους ως πολιτιστικό σημείο αναφοράς της πολιτείας. Σήμερα, στο Μιμς της Φλόριντα, όπου το ζεύγος Μουρ πέρασε τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, υπάρχει ένα πολιτιστικό συγκρότημα προς τιμήν τους.

Ένα αντίγραφο του σπιτιού τους βρίσκεται στη θέση του αρχικού. Συχνά οργανώνονται σχολικές εκδρομές και οι μαθητές ακούνε την ιστορία και το τραγικό τέλος των ανθρώπων που έθεσαν τις βάσεις του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα των Μαύρων.

Η Juanita Evangeline Moore, που πέθανε τον Οκτώβριο του 2015, δεν ξέχασε ποτέ τα τελευταία λόγια της μητέρας της, Χάριετ:

“Η μητέρα μου μου είπε από το νεκροκρέβατό της ότι δεν ήθελε ποτέ να σκεφτώ να μισήσω τους λευκούς ή οποιονδήποτε άλλον, επειδή θα με έκανε κακιά και δεν ήθελε να είμαι μια κακιά γυναίκα“.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Youtube