Οι άνδρες του Καραϊσκάκη στήνουν ταμπούρια στον Πειραιά και πολεμούν τον Κιουταχή. Πως 250 πολεμιστές ανέτρεψαν τα δεδομένα και κατατρόπωσαν χιλιάδες Οθωμανούς

Η πρώτη μεγάλη μάχη του Καραϊσκάκη με τον Κιουταχή μετά από την εκστρατεία στη Ρούμελη, έγινε στο Κερατσίνι στις 3 και 4 Μαρτίου του 1827.

Ο Κιουταχής έστειλε πολυάριθμο στρατό πεζικού, δύο χιλιάδες ιππείς και κανόνια, με την ελπίδα να καταστρέψει τους Έλληνες και να τους πνίξει στην θάλασσα. Οι αγωνιστές μετρούσαν μόλις 250 άνδρες στη δύναμή τους. Ωστόσο, παρά την αριθμητική υπεροχή των αντιπάλων, οι Οθωμανοί ηττήθηκαν μετρώντας τουλάχιστον τριακόσιους νεκρούς. Οι Έλληνες έχασαν μόλις τρεις άνδρες.

Πριν από τη μάχη

Ο σπουδαίος αρματολός της Επανάστασης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, αφού ελευθέρωσε από τον τουρκικό ζυγό όλη την Στερεά Ελλάδα, με λαμπρότερη επιτυχία τη θρυλική Μάχη της Αράχωβας, έλαβε διαταγή από την Ελληνική Κυβέρνηση να επιστρέψει στην Αθήνα, για να σώσει την Ακρόπολη που πολιορκούνταν από τους Τούρκους, ήδη από τον Ιούλιο του 1826.

Η πολιορκία του Μεσολογγίου και οι επιτυχίες του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο δεν άφηναν περιθώριο εφησυχασμού. Έτσι, στις 28 Φεβρουαρίου του 1827 επέστρεψε στην Ελευσίνα, έχοντας μαζί του χίλιους περίπου άνδρες. Μετά από λίγες ημέρες διέταξε να συναντηθούν όλα τα σώματα στην Ελευσίνα, προκειμένου να οργανώσουν την επικείμενη μάχη απέναντι στον Κιουταχή.

Διαβάστε ακόμα: Ο τραυματισμός του Καραϊσκάκη στα γεννητικά του όργανα στη μάχη στο Κομπότι Άρτας. Ανέβηκε σε ένα βράχο και έδειξε τα οπίσθια του στους εχθρούς

Βλέποντας την περιοχή και με χρόνια πολεμική εμπειρία, ο Καραϊσκάκης έκρινε πως έπρεπε να στρατοπεδεύσει στο παραθαλάσσιο Κερατσίνι, ώστε να μπορούν να εφοδιάζονται ευκολότερα οι δυνάμεις του από τα πλοία, ενώ με μία ενδεχόμενη νίκη ήλπιζε ότι θα άνοιγε ο δρόμος προς την Ακρόπολη, προσεγγίζοντας την περιοχή του Ελαιώνα.

Η μάχη στο Κερατσίνι

Πράγματι, το πρωί της 2ας Μαρτίου 1827, ο Καραϊσκάκης έφτασε στο Κερατσίνι και άρχισε αμέσως να οργανώνει την άμυνά του. Έδωσε διαταγή να οχυρώσουν ένα περιτοιχισμένο μετόχι που δέσποζε στην περιοχή και έθεσε επικεφαλείς επιφανείς αγωνιστές της Επανάστασης όπως τον Τούσια Μπότσαρη, Γαρδικιώτη Γρίβα και Νικόλαο Κασομούλη.

Σε λίγες ώρες, ο Κιουταχής και 800 στρατιώτες του κατέφτασαν κοντά στο οχυρό και ακροβολίστηκαν με τους Έλληνες. Η επίθεση είχε καθαρά αναγνωριστικό χαρακτήρα και οι αντίπαλες δυνάμεις αποκρούστηκαν επιτυχώς. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, οι Τούρκοι έστησαν τα κανόνια τους στον απέναντι λόφο από το μετόχι.

Στις 4 Μαρτίου, ο Κιουταχής με δύναμη 4.000 πεζών και 2.000 ιππέων, επιτέθηκε στην ελληνική πλευρά.

Τα κανόνια απέναντι από το μετόχι άνοιξαν πυρ, με αποτέλεσμα οι τοίχοι του οχυρού να καταρρεύσουν. Όλα έδειχναν ότι το Κερατσίνι “θα πέσει”.

Άλλωστε οι δυνάμεις του Καραϊσκάκη δεν ξεπερνούσαν τους τριακόσιους άνδρες. Αναγνωρίζοντας ότι βρίσκονταν σε δυσμενή θέση, ο Καραϊσκάκης προχώρησε σε αυτό που ήξερε να κάνει καλά. Αντιπερισπασμό.

Ωστόσο, ο Κιουταχής, που δεν πολεμούσε για πρώτη φορά με τον Καραϊσκάκη, αντιλήφθηκε τη γνώριμη τακτική του και χώρισε τις δυνάμεις του στα δύο. Οι μισοί επιτέθηκαν στο οχυρό διαμέσου του πεσμένου τείχους και οι υπόλοιποι στράφηκαν εναντίον των μαχητών μπροστά στο οχυρό.

Ηρωική αντίσταση

Η ηρωική αντίσταση των επαναστατημένων υπερασπιστών του μετοχίου ήταν καθοριστική για την έκβαση της μάχης. Οι Τούρκοι καθηλώθηκαν και σύντομα αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή. Αντίστοιχο σθένος και πολεμική χάρη επέδειξαν και οι αγωνιστές του Καραϊσκάκη μπροστά από το οχυρό.

Το ιππικό του Χατζημιχάλη Νταλιάνη έστησε ενέδρα στους εχθρούς, κατατροπώνοντάς τους ενώ οι ενισχύσεις που ήρθαν απ’ την Καστέλλα αφάνισαν τις τουρκικές δυνάμεις. Οι απώλειες των Τούρκων ήταν απροσδόκητα μεγάλες. Οι νεκροί ανήλθαν στους τριακόσιους, ενώ καταγράφηκαν τουλάχιστον 500 τραυματίες.

Αντιθέτως, η ελληνική πλευρά μέτρησε μόνο τρεις νεκρούς και 25 τραυματίες. Όπως ήταν λογικό, η συντριπτική ήττα των αντιπάλων δημιούργησε κλίμα ευφορίας στο στρατόπεδο της Επανάστασης. Ο δρόμος για την Ακρόπολη ήταν πλέον ανοιχτός.

Ένα μήνα μετά, ο Καραϊσκάκης σκοτώθηκε στο ελληνικό στρατόπεδο του Φαλήρου, πριν προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του. Η επανάσταση έχασε έναν αναντικατάστατο ηγέτη.

Τα διάσημα Ταμπούρια του Πειραιά

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, μαζί με σημαντικούς οπλαρχηγούς, όπως ο Μακρυγιάννης, ο Νικόλαος Κασομούλης και ο Δημήτριος Καλλέργης, μετά την άφιξή του στην Ελευσίνα, κατασκεύασε πρόχειρα οχυρώματα από το Κερατσίνι μέχρι τον Πειραιά, για να αποκρούσει τον Κιουταχή.

Έκτοτε η περιοχή είναι γνωστή ως “Ταμπούρια”.

Τα Ταμπούρια είναι λέξη τουρκικής προέλευσης και σημαίνει πρόχειρο οχύρωμα ή χαράκωμα. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας η περιοχή ήταν κατανεμημένη σε Τούρκους κτηματίες, οι οποίοι, μετά την έναρξη της Επανάστασης, πούλησαν τα κτήματα τους στους αγρότες της Αττικής, σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές.

Στα κτήματα υπήρχαν άφθονες χαρουπιές και η περιοχή ονομαζόταν Ξυλοκερατέα. Ωστόσο, μετά τη μάχη του Κερατσινίου και την επιτυχία του Καραϊσκάκη και των επαναστατημένων αγωνιστών, η περιοχή μετονομάστηκε σε “Ταμπούρια”.

_{αρχική φωτογραφία: Ο Καραϊσκάκης, επικεφαλής των Ελλήνων, καταδιώκει τον Κιουταχή και τους Τούρκους απ’ την Αθήνα το 1827.Έργο του Θεόφιλου.}

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Γ. Καραϊσκάκης προς τον Μαχμούτ πασά: «Λέγεις να προσκυνήσω. Κι εγώ, πασά μου, ρώτησα τον πούτζον μου και μου είπε να μη σε προσκυνήσω»