Οι αμερικανοί μετονόμασαν τους μεγάλους δρόμους βάζοντας αριθμούς. Κάποιοι γκρίνιαξαν και κάποιοι έγραψαν επικά τραγούδια που αντέχουν ακόμη στο χρόνο. Ακούστε τα

Του Γεώργιου Σχορετσανίτη, απο τα 24 Γράμματα

Το 1924, περίπου την ίδια χρονική στιγμή που οι δισκογραφικές εταιρείες άρχισαν να ηχογραφούν συστηματικά τα νέγρικα μπλουζ, οι αξιωματούχοι της αμερικανικής εταιρείας αυτοκινητοδρόμων και μεταφορών πραγματοποίησαν συνάντηση με σκοπό να σχεδιάσουν ένα σύστημα σήμανσης και αρίθμησης των εθνικών οδών μεταξύ των διαφόρων Πολιτειών.

Δρόμοι όπως, οι γνωστοί Lincoln Highway, Dixie Overland Highway ή Mohawk Trail, αντικαταστάθηκαν με αριθμημένες διαδρομές, όπως 61 και 80.

Εκείνη την εποχή η αλλαγή αυτή επικρίθηκε, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι πίστευαν ότι ο ρομαντισμός των ονομάτων των δρόμων, δεν μπορούσε να αντικατασταθεί από βαρετούς αριθμούς. Ωστόσο, όπως μας δείχνουν τα σχετικά μπλουζ, οι αριθμημένοι αυτοκινητόδρομοι ανέπτυξαν τον δικό τους ενθουσιασμό.

Ο Big Joe Williams τραγούδησε το μπλουζ ‘‘Highway 49’’, ο δρόμος που πηγαίνει από το Piggott του Αρκάνσας στο Δέλτα του Μισισιπή.

Θα σηκωθεί το πρωί, θα ξεσκονίσει το κρεβάτι του και στη συνέχεια θα πάρει τον αυτοκινητόδρομο 49 ως την πόλη Τζάκσον του Τεννεσί για να βρει τη γλυκιά του γυναίκα.

Ο Joseph Lee Williams ήταν γνωστός σε όλη τη σταδιοδρομία του ως Big Joe Williams και αξιοσημείωτος για τον ξεχωριστό ήχο της εννιάχορδης κιθάρα του. Για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, ηχογράφησε πολλά τραγούδια που έγιναν γνωστά για λογαριασμό μεγάλου αριθμού δισκογραφικών εταιρειών, συμπεριλαμβανομένης της Bluebird, Delmark, Okeh, Prestige και Vocalion. Γεννημένος στο Crawford του Μισισιπή, περιπλανήθηκε σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες παίζοντας σε καταστήματα, μπαρ, σοκάκια και στρατόπεδα εργασίας.

Ο αυτοκινητόδρομος 80 διέσχιζε ολόκληρο τον αμερικάνικο νότο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Son Bonds ήταν ένας μουσικός από την Πολιτεία του Τεννεσί, που καταγόταν από μια περιοχή βόρεια της γραμμής του αυτοκινητόδρομου 80. Στο μπλουζ που ηχογράφησε το 1941, το ‘‘80 Highway Blues’’ μας τραγουδάει ότι κάθεται και σκέφτεται να πάρει το μεγάλο σκονισμένο δρόμο και να φύγει μακριά.

Θα πάρει τον μεγάλο αυτοκινητόδρομο 80, τον μεγαλύτερο απ’ όσο ξέρει, που εκτείνεται από τη μια άκρη στην άλλη, το Τέξας ως τον Ατλαντικό, με σκοπό να ξεφύγει από μια γυναίκα.

Κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός από το Τεννεσί, ο Son Bonds εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με τους Sleepy John Estes και Hammie Nixon, αφού είχαν παρόμοιο στυλ στο παίξιμο της κιθάρας. Από τα γνωστότερα τραγούδια του είναι τα ‘A Hard Pill To Swallow’ και ‘Come Back Home’. Δυστυχώς ο καλλιτέχνης αυτός του μπλουζ, εγκατέλειψε τα εγκόσμια αρκετά νωρίς, λόγω ενός εντελώς τυχαίου θανάτου τον Αύγουστο του 1947. Ενώ καθόταν στη μπροστινή βεράντα του σπιτιού του αργά ένα βράδυ, πυροβολήθηκε κατά λάθος από ένα γείτονά του, που τον μπέρδεψε με κάποιον άλλο άνθρωπο με τον οποίο ο γείτονάς του είχε μια παρατεταμένη διαφωνία!

Ο Son Bonds τραγουδά ότι ο 80 διασχίζει την περιοχή από το Τέξας ως τον Ατλαντικό Ωκεανό, κάτι που ήταν σωστό εκείνες τις μέρες. Όταν το τραγούδι ηχογραφήθηκε όμως, ο δρόμος έφτανε αισίως έως τη δυτική ακτή της αμερικανικής ηπείρου.

Ο αυτοκινητόδρομος 51, άρχιζε από το Ουισκόνσιν και έφτανε στη Λουιζιάνα και ο Curtis Jones ηχογράφησε το μπλουζ ‘‘Highway 51 Blues’’, το 1937. Ο πιανίστας του μπλουζ, Curtis Jones γεννήθηκε στη Νάπολη του Τέξας κι ενώ αρχικά έπαιζε κιθάρα, στη συνέχεια όταν μετακόμισε στο Ντάλας, ασχολήθηκε και με το πιάνο. Το 1936 πήγε στο Σικάγο, όπου προχώρησε σε ένα αριθμό ηχογραφήσεων μεταξύ 1937 και 1941, για διάφορες εταιρείες.

Ανάμεσα στις πιο γνωστές μελωδίες του από αυτές τις ηχογραφήσεις, ήταν οι επιτυχίες του ‘‘Lonesome Bedroom Blues’’ και ‘‘Tin Pan Alley’’. Το 1962, ήταν η χρονιά κατά την οποία ο Jones μετακινήθηκε προς την Ευρώπη. Το υπόλοιπο της ζωής του το πέρασε εκεί και στο Μαρόκο. Ένα από τα άλμπουμ που έκανε στο Ηνωμένο Βασίλειο, το 1968, είχε τον Alexis Korner στην κιθάρα, ενώ το τραγούδι ‘‘Highway 51’’, συμπεριλήφθηκε το 1962 στο ντεμπούτο άλμπουμ του Bob Dylan.

Στους στίχους του μπλουζ ‘‘Highway 51 Blues’’, ο Curtis Jones τα περιλαμβάνει όλα. Ζητάει συγχώρεση από την αγαπημένη του για όλα τα λάθη που έχει κάνει, εξομολογείται σε κάποια στιγμή ότι ακόμα και να πεθάνει μαζί με την καλή του στον αυτοκινητόδρομο 51, δεν θα τους βρει κανένας, και αφήνει παρακαταθήκη ότι αν πεθάνει να τον θάψουν κάτω από τη γραμμή Frisco του μεγάλου δρόμου.

Ένας άλλος μπλουζίστας από την Πολιτεία του Μισισιπή, ο New Highway No. 51, ηχογράφησε το δικό του ‘‘New Highway No. 51’’, στο Σικάγο, το 1940. Σ’ αυτό μας λέει ότι ο μεγάλος αυτοκινητόδρομος, περνά δίπλα από το σπίτι της αγαπημένης του, γι΄ αυτό εάν πεθάνει πριν θα έρθει ο χρόνος του, θα ήθελε να θάψουν το σώμα του κοντά στην εθνική οδό 51.

Ο κιθαρίστας του Δέλτα, Tommy McClennan , γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη Durant του Μισισιπή κι είχε πολύ ενεργητικό, τραχύ και δυναμικό ύφος στο παίξιμο και το τραγούδι του, όπως έχουν εκφραστεί άλλοι μπλουζίστες με πρώτο και καλύτερο τον Big Bill Broonzy. Πέθανε από βρογχοπνευμονία στο Σικάγο το 1961.

Υπήρξαν πολλά ηχογραφημένα τραγούδια που αναφέρονται στον αυτοκινητόδρομο 61, αλλά στα περισσότερα περιγράφεται η διαδρομή του με λανθασμένο τρόπο. Διατρέχει την απόσταση από τη Μινεσότα στη Νέα Ορλεάνη, μέσα από την καρδιά του Δέλτα του Μισισιπή, συμπεριλαμβανομένης της διασταύρωσης με τον 49, που πολλοί θεωρούν ως σημαντικό σταυροδρόμι. Ο Charlie Pickett, το 1937 ηχογράφησε ένα τραγούδι, το ‘‘Down the Highway’’, όπου αναφέρεται στο δρόμο 61 δίπλα στο ποτάμι, ο οποίος ελίσσεται κατά μήκος του ποταμού Μισισιπή, διέρχεται από τη ζεστή και επίπεδη γη των βαμβακοφυτειών και καταλήγει μέχρι το Clarksdale του Μισισιπή και το Μέμφις του Τεννεσί. Στο μπλουζ βέβαια, μας λέει ότι ξεκινάει από την Ατλάντα της Γεωργίας και φτάνει προς τα κάτω στον Κόλπο του Μεξικού.

Αλλά και ο Memphis Willie B., χρησιμοποίησε τον εθνικό δρόμο 61 για να φτιάξει το δικό του μπλουζ, το ‘‘Highway 61’’. Εδώ θίγονται τα κρίσιμα προβλήματα που αφορούν την άσκοπη φυγή, την χωρίς πρόγραμμα περιπλάνηση, τα θέματα της μοναξιάς που νοιώθουν οι αφροαμερικανοί, την χωρίς στοιχειώδεις ρίζες εγκατάσταση στην περιοχή και την σχετική αγανάκτηση με την οποία είναι πλημμυρισμένοι. Στην τρίτη στροφή του μπλουζ, η πικρία του τραγουδιστή, ξεχειλίζει. Λέει λοιπόν πως θα ταξιδέψει μόνος τον αυτοκινητόδρομο 61 και πως αν τον σκοτώσουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, κανένας δεν θα μάθει για το θάνατό του.

Τα αυτοκίνητα και η πέριξ αυτών κουλτούρα ήταν κεντρικό στοιχείο στην αμερικανική ζωή στη δεκαετία του 1930 και στις αρχές του ’40, όταν ηχογραφήθηκαν αυτά τα τραγούδια. Η κατοχή ή όχι ενός αυτοκινήτου, στους αριθμημένους αυτοκινητόδρομους των Ηνωμένων Πολιτειών το παραπάνω χρονικό διάστημα, έγινε μέρος της ευρύτερης μυθολογίας και μέρος των μπλουζ. Οι εθνικές οδοί, όπως 61, 51, και 66 υπενθυμίζονται σε αμέτρητα τραγούδια. Οι άνδρες και οι γυναίκες που ηχογράφησαν τα μπλουζ στις δεκαετίες του τριάντα και του σαράντα, διασταυρώνονταν με αυτούς τους δρόμους σε καθημερινή βάση και η μουσική και οι στίχοι τους φυσικά το αντανακλούν περίτρανα.

Διαβάστε: Οι Tears for Fears μεγάλωσαν, αλλά είναι εδώ. Πήραν το όνομά τους από μια θεραπεία που ανέπτυξε ο ψυχολόγος του Τζον Λένον

Διαβάστε: «The House of the Rising Sun». Η μεγάλη επιτυχία του συγκροτήματος «The Animals». Το ξέρετε ότι είναι παραδοσιακό τραγούδι και κανείς δε γνωρίζει ποιος το συνέθεσε;