“Ο Τούρκος έφυγε, ο Καραπάνος έμεινε”. Ο δυνάστης της Άρτας που κανείς δεν τολμούσε να αγγίξει. Η ανελέητη κόντρα στη Βουλή με τον βενιζελικό Σίμο, που τον κατήγγειλε για νοθεία

Οι παλαιότεροι στην Ήπειρο είχαν νιώσει στο πετσί τους τι σήμαινε Κωνσταντίνος Καραπάνος. Όπως έλεγαν στην πράξη κατείχε τον νομό Άρτας.

Η Άρτα απελευθερώθηκε και άλλαξε δυνάστη, έλεγαν. Έτσι συχνά ακουγόταν η έκφραση “ο Τούρκος έφυγε, ο Καραπάνος έμεινε”. Και δεν εννοούσαν μόνο την κατοχή της γης. Αλλά και την πολιτική του κυριαρχία στα δρώμενα της Ηπείρου και της Ελλάδας. Ο Καραπάνος εκλέχτηκε βουλευτής, έγινε υπουργός, ίδρυσε ακόμη και κόμμα.

Κανείς δεν τον άγγιζε πολιτικά. Λίγοι βρέθηκαν στον δρόμο του και είχαν την τόλμη να καταδικάσουν την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του τσιφλικά δυνάστη. Ο Γεώργιος Παχύς τον κατήγγειλε. Έγραψε το βιβλίο «Το εν Ηπείρω αγροτικόν ζήτημα». Δεν άντεξε όμως στην αντιπαράθεση με τον Καραπάνο. Ο μόνος που τον πολέμησε με σθένος ήταν ο Σπυρίδων Σίμος.

Ποιος ήταν όμως ο Σίμος;

Ο συγγραφέας Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης ερεύνησε μια άγνωστη πλευρά της ιστορίας της Ηπείρου και μας παρουσιάζει μια πολιτική φυσιογνωμία που έδρασε στην Άρτα πριν από ένα περίπου αιώνα.

Ο  Σπυρίδων Σίμος γεννήθηκε στην Λαβδάνη στην περιοχή του Πωγωνίου, στην Ήπειρο, το 1868 και πέθανε στην Αθήνα το 1935.

Γιος του Μιχαήλ Σίμου, ήταν δημοσιογράφος και διευθυντής της εφημερίδος Πατρίς.

Εξελέγη βουλευτής Άρτας στη Βουλή του 1910 και διετέλεσε υπουργός Περιθάλψεως της προσωρινής κυβέρνησης Θεσσαλονίκης (Σεπτ. 1916-Ιούνιος 1917) και της μετέπειτα κυβέρνησης Βενιζέλου (1917-1920).

Μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας του (Πατρίς), αλλά και από τις πολιτικές του αγορεύσεις στη Βουλή ονομάτισε την πηγή του κακού για το νομό Άρτας, τον Καραπάνο.

Ο Σίμος έφερε στη Βουλή το θέμα της εξαγοράς των ψηφοφόρων από τον Καραπάνο στις εκλογές της 28^ης  Νοεμβρίου του 1910.

Τότε ο Κωνσταντίνος Καραπάνος, σύμφωνα με την αγόρευση του Σίμου στη Βουλή, διέθεσε 100.000 δραχμές για να εξαγοράσει τους ψηφοφόρους. Μπροστά στην ανέχεια, οι φτωχοί αγρότες έσπευσαν να πάρουν ότι μπορούσαν, αφού στέναζαν από τον ζυγό του τσιφλικά Καραπάνου.

Οι εκλογές έγιναν σε πρωτόγνωρες συνθήκες, βίας και νοθείας και ο Κωνσταντίνος Καραπάνος, μαζί με τον γιο του, Πύρρο, εκλέχτηκαν βουλευτές. Το ίδιο και ο Σπυρίδων Σίμος. Η Άρτα συνέχισε να στενάζει κάτω από την πίεση του Καραπάνου.

Ο Σπυρίδων Σίμος εξέδωσε τις σκέψεις του για την πολιτική κατάσταση στην Άρτα σε ένα βιβλίο το 1912, που το ονόμασε «Λόγοι και Έργα».

Σε αυτό το βιβλίο πέρα από τη διαφθορά του Καραπάνου γράφει ότι τον πολέμησαν γιατί ήθελε να κάνει σπουδαία έργα που θα άλλαζαν την πόλη. Αναφέρει τον αμαξιτό δρόμο Άρτας – Τρικάλων, τη σιδηροδρομική γραμμή Αγρινίου- Άρτας και τη βελτίωση του οδικού δικτύου του ορεινού όγκου.

Την αποξήρανση των ελών και την ίδρυση της αγροτικής τράπεζας. Θα υλοποιούνταν με τη βοήθεια του Ελευθέριου Βενιζέλου που το άστρο του τότε ανέτειλε στο πολιτικό προσκήνιο. Ο Σίμος τον επικαλείται και λέει ότι η πόλη θα μπει στον πολιτισμό αν πραγματοποιηθούν όλα αυτά τα οράματα.

Έγραφε: «Ήδη, αι πύλαι του Άδου σηκώνονται. Οι δαίμονες της Κολάσεως τρέπονται εις φυγήν και το φως της σωτηρίας, της προόδου, της ευημερίας ανέτειλεν εις τον ωραίον και γλυκύν ορίζοντα της Άρτης».

Οι Εκδόσεις Historical Quest παρουσιάζουν στο αναγνωστικό κοινό το βιβλίο «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και το κόμμα των Φιλελευθέρων στην Ήπειρο», το οποίο φιλοδοξεί να αναπαραστήσει εκείνη την πολυσήμαντη και πολυτάραχη περίοδο.

Στις σελίδες του βιβλίου παρελαύνει το πολιτικό προσκήνιο της Άρτας, ξαναεμφανίζονται οι τότε σημαντικοί πολιτικοί άνδρες όπως, η οικογένεια του Κωνσταντίνου Καραπάνου και Γαρουφαλιά και ο Σπυρίδων Σίμος.

Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης παρουσιάζει κείμενα από το βιβλίο του Σπυρίδωνα Σίμου, πρακτικά από τη βουλή και την ένσταση της οικογένειας Καραπάνου για την εγκυρότητα των εκλογών της 28^ης Νοεμβρίου του 1910. Ακόμη υπάρχει άγνωστο φωτογραφικό υλικό, έγγραφα, επιστολές και εφημερίδες της εποχής.

Η μελέτη, επιμελημένη με αισθητική τελειότητα, κρατάει την ορθογραφία, τη γλώσσα και τη στίξη των πρωτότυπων εγγράφων, αλλά με τις κατάλληλες παραπομπές βοηθάει τον αναγνώστη να εγκλιματιστεί γρήγορα. Πρόκειται για μια σημαντική συμβολή στη μελέτη της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας των αρχών του 20^ου αιώνα.

Διαβάστε επίσης: «Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν». Πώς το γεφύρι της Άρτας έγινε συνώνυμο του ακατόρθωτου. Υπήρξε για χρόνια το φυσικό σύνορο της ελεύθερης Ελλάδας με την οθωμανική αυτοκρατορία.