Ο θάνατος του 4χρονου γιου του Κωστή Παλαμά που τον βύθισε στη θλίψη. Πέθανε από άγνωστη ασθένεια. Ποια ποιητική συλλογή είναι αφιερωμένη στον αδικοχαμένο γιο του

24 Φεβρουαρίου 1898. Ο 4χρονος γιος του Κωστή Παλαμά πεθαίνει αιφνίδια στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», μετά από πολυήμερη νοσηλεία.

Ο Κωστής Παλαμάς είχε παντρευτεί με την αγαπημένη του, Μαρία Βάλβη, το Δεκέμβριο του 1887. Το 1890 απέκτησαν την κόρη τους, Ναυσικά, κι ένα χρόνο αργότερα τον πρωτότοκο γιο τους, τον Λέανδρο. Ο «Βενιαμίν» της οικογένειας Παλαμά ήρθε στη ζωή τους το 1894. Το όνομά του ήταν Άλκης.

Τα χρόνια εκείνα, το ταλέντο του Παλαμά είχε αναγνωριστεί και ο ίδιος είχε ήδη καταξιωθεί ως ένας από τους κορυφαίους ποιητές της γενιάς του. Το 1896 ανέλαβε να συνθέσει τον ύμνο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ το φθινόπωρο του 1897 διορίστηκε μετά τιμών ως γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Για τον κόσμο, βίωνε το όνειρο κάθε καλλιτέχνη. Το ποιητικό του έργο γνώριζε την ευρεία αποδοχή τόσο του απλού κόσμου, όσο των λογοτεχνικών κύκλων, αλλά και της πολιτείας.

Ωστόσο, στην προσωπική του ζωή η μοίρα του επιφύλασσε μία τραγωδία.

Στις αρχές του 1898, ο μικρός Άλκης αρρώστησε αιφνίδια. Οι γονείς του ανήσυχοι, τον πήγαν στο νοσοκομείο, όμως οι γιατροί αδυνατούσαν να καταλάβουν τι του συνέβαινε. Επί εβδομάδες, ο Παλαμάς γυρνούσε από ειδικό σε ειδικό, ακούγοντας διαφορετικές απόψεις και δοκιμάζοντας γιατροσόφια. Τίποτα όμως δεν έδειχνε να δουλεύει και αναπόφευκτα η επιδείνωση της υγείας του μικρού ήταν ραγδαία.

Έτσι, στις 24 Φεβρουαρίου του 1898 συνέβη το μοιραίο. Ο τετράχρονος Άλκης, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στον «Ευαγγελισμό» υπέκυψε στην άγνωστη ασθένεια.

«Το τιμημένον σπίτι του ποιητού το εβύθισεν εις το άλγος ο θάνατος του μικρού αγγέλου, του οποίου η εκφραστική εμορφιά και η χάρις έχυναν μυροβόλημα οικογενειακής ευτυχίας. Ερρίφθη αγρία η νόσος επί της ανθισμένης εις πνεύμα και εις χάριν τρυφεράς εκείνης τετραετούς υπάρξεως, την εβασάνισε, την εξήντλησε, και ο πολυφίλητος Άλκις μετά τόσον αλγεινήν και επίμονον πάλην έκλινε νεκράν την ωραίαν κεφαλήν μέσα εις τα νεκράνθεμα», έγραφε το ΣΚΡΙΠ την επομένη, μεταδίδοντας την τραγική είδηση.

Η οικογένεια Παλαμά βυθίστηκε στο πένθος. Ο ποιητής, προκειμένου να εκτονώσει τη θλίψη του, το βράδυ της κηδείας ξεκίνησε να γράφει ένα έργο αφιερωμένο στο γιο του. Μέσα σε δύο μήνες είχε γράψει 776 στίχους και ήταν έτοιμος να τους εκδώσει. Το όνομα της ποιητικής συλλογής ήταν «Ο Τάφος».

Μ᾿ ὅλα μου τὰ δάκρυα

Καὶ μὲ τὸ αἷμα μου ὅλο

Τοῦ ἔχτισα τὰ θέμελα,

Τοῦ σκέπασα τὸ θόλο

Κι ἂ φοβᾶσαι, ἀγάπη μου,

Νὰ μένῃς μοναχό σου,

Κάλεσε καὶ κράτησε

Μέσα στ᾿ ἀρχοντικό σου

Το 1943, ο μεγάλος ποιητής και η γυναίκα του πέθαναν με δεκαοκτώ μέρες διαφορά. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το 1958, οι δύο τελευταίοι απόγονοι, η Ναυσικά και ο Λέανδρος, επίσης εξέπνευσαν διαδοχικά, με λίγους μήνες απόσταση.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikipedia

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο τρυφερός έρωτας του Κωστή Παλαμά για τη νεαρή Ραχήλ. «Πώς ήθελα να πεθάνω και πώς ήθελα να αναστηθώ στη χώρα των πνευμάτων μαζί σου»