Ο σοκαριστικός τραυματισμός του ‘Εβαλντ Λίνεν. Αμυντικός του έσκισε το πόδι και χρειάστηκαν 23 ράμματα. Το πολιτικοποιημένο “γουρούνι” της Δ. Γερμανίας και η κόντρα του με τον Όττο Ρεχάγκελ (Προσοχή! Σκληρές Εικόνες)

14 Αυγούστου 1981, ημέρα Παρασκευή. Η Βέρντερ Βρέμης φιλοξενεί την Αρμίνια Μπίλεφελντ για το γερμανικό πρωτάθλημα. Ο Έβαλντ Λίνεν, ο 28χρονος μέσος της Αρμίνια έχει τη μπάλα στα πόδια του και στο 20^ο λεπτό «ξεχύνεται» στο γήπεδο δημιουργώντας μια καλή φάση για τη φιλοξενούμενη ομάδα.

Ο αμυντικός της Βρέμης όμως, Νόρμπερτ Σίγκμαν, με ένα εγκληματικό τάκλιν σταμάτησε τον Λίνεν. Του έσκισε στην κυριολεξία τον δεξί μηρό, ανοίγοντας του μια πληγή 25 εκατοστών που χρειάστηκε πάνω  από 23 ράμματα για να κλείσει.

Ο αγώνας έληξε υπέρ της Βέρντερ, αλλά όλοι θυμούνται εκείνη την ημέρα για τον φρικιαστικό τραυματισμό του Λίνεν.

«Το πιο γνωστό φάουλ στην ιστορία της Μπουντεσλίγκα» και ο ρόλος του Ρεχάγκελ

Ο σοκαριστικός τραυματισμός του Λίνεν έμεινε στην ιστορία του ποδοσφαίρου ως το «πιο γνωστό φάουλ στην Μπουντεσλίγκα».

Μετά το αντιαθλητικό μαρκάρισμα, ο ταλαντούχος εξτρέμ είδε την τεράστια πληγή, έμεινε λίγα δευτερόλεπτα

πεσμένος στο γήπεδο και στη συνέχεια άρχισε να φωνάζει και να πιάνει τρελαμένος τα μαλλιά του.

Αντί να μείνει στο έδαφος, σηκώθηκε και κουτσαίνοντας έτρεξε προς τον πάγκο της αντίπαλης ομάδας.

Προπονητής της Βρέμης ήταν τότε ο Όττο Ρεχάγκελ.

Ο Λίνεν θεώρησε ότι ηθικός αυτουργός του φάουλ ήταν ο προπονητής και πως ο τραυματισμός του είχε ξεκάθαρα πολιτικά αίτια.

Ο Έβαλντ Λίνεν ήταν δηλωμένος αριστερός σε αντίθεση με τον Ρεχάγκελ που ήταν υποστηρικτής του δεξιού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος.

Την ίδια μέρα, ο Λίνεν δήλωσε πως «Είναι σοκαριστικό να βλέπεις το πόδι σου να έχει ανοίξει. Νομίζω ότι κανείς υγιής φίλαθλος δεν πιστεύει ότι έγινε κάτι επίτηδες, αλλά όλοι είδαν πως ο προπονητής παρότρυνε τους παίκτες του να είναι πιο επιθετικοί. Κατηγορώ τον προπονητή της Βέρντερ γι΄ αυτό το φάουλ. Ήθελε να μου κόψει το ποδόσφαιρο».

Το διάστημα που ο Λίνεν έμεινε στο νοσοκομείο, αποφάσισε να κινηθεί νομικά τόσο εναντίον του Ρεχάγκελ όσο και του Σίγκμαν.

Η προσπάθειά του δεν είχε αποτέλεσμα, καθώς ένας δικαστής δεν τον δικαίωσε, ενημερώνοντας τον ότι κάθε ποδοσφαιριστής παίζει με δική του ευθύνη, γνωρίζοντας ότι πάντα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τραυματιστεί σοβαρά κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.

Αποφάσισε να κινηθεί νομικά και σε δεύτερο χρόνο, αλλά οι διαδικασίες αργούσαν πάρα πολύ, οπότε εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια.

Το τραύμα του γερμανού μέσου επουλώθηκε καλά. Σε 17 ημέρες γύρισε στις προπονήσεις και συμμεττείχε σε επίσημο παιχνίδι μετά από ένα μήνα.

Η θυματοποίηση του αμυντικού της Βέρντερ

Ο Νόρμπερτ Σίγκμαν, ο άνθρωπος που μάρκαρε τον Λίνεν τιμωρήθηκε από τον διαιτητή με κίτρινη κάρτα.

Δύο μέρες μετά τις 14 Αυγούστου, άρχισε να δέχεται απειλές στο σπίτι του, γεγονός που τον ανάγκασε να εξαφανιστεί για λίγο καιρό.

Στον επόμενο αγώνα με την Αρμίνια, σύμφωνα με τον γερμανικό Τύπο, ο αμυντικός δεν έπαιξε, ενώ ο Ρεχάγκελ βρισκόταν στον πάγκο με αλεξίσφαιρο γιλέκο.

«Στιγματίστηκα ως ένας από τους πιο βίαιους αμυντικούς, παρότι δεν είχα αποβληθεί ούτε μια φορά στην καριέρα μου. Μετά από χιλιάδες φορές που έχω ερωτηθεί, είμαι ξεκάθαρος: δεν ήταν σκόπιμο. Ήταν κατά 90% θέμα ατυχίας, μπορούμε να το αποκαλέσουμε και μοίρα», ανέφερε μετά από χρόνια ο Σίγκμαν.

Μάλιστα, αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο με κεντρικό θέμα τον ανατριχιαστικό τραυματισμό του Λίνεν και θέλησε να έρθει σε επαφή με τον γερμανό πρώην ποδοσφαιριστή.

Ο Έβαλντ Λίνεν, συμφώνησε μαζί του, πως ο Σίγκμαν ήταν το θύμα στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς ήταν πολύ πιθανό να συμβεί κάτι παρόμοιο εξαιτίας του σκληρού τρόπου που έπαιζαν οι αθλητές κατά τη δεκαετία του 1980.

Ανέφερε μάλιστα πως ο Νόρμπερτ «του ζήτησε συγγνώμη αμέσως μετά το περιστατικό μέσω ενός ωραίου γράμματος. Ήταν σαφές ότι δεν ήθελε να με τραυματίσει. Μετά από αυτό το ανυπόφορο φάουλ, διαφοροποίησε τις πράξεις του κόντρα στους αντιπάλους του».

Το πολιτικοποιημένο «γουρούνι» της Δυτικής Γερμανίας

Γεννημένος στις 28 Νοεμβρίου 1953, ο Έβαλντ Λίνεν υπήρξε ποδοσφαιριστής σε μια εποχή που το δυτικογερμανικό ποδόσφαιρο ήταν εξαιρετικά πολιτικοποιημένο.

Ο αριστερός εξτρέμ άρχισε την καριέρα του το 1974 στην Αρμίνια και εδραιώθηκε στην Γκλάντμπαχ όπου έπαιξε για οκτώ χρόνια. Μαζί της δεν κατάφερε να κερδίσει κανένα πρωτάθλημα, μόνο ένα κύπελλο το 1979.

Τελευταίος σταθμός στην ποδοσφαιρική του πορεία η Ντούισμπουργκ.

Στα 18 χρόνια που υπήρξε ενεργός αθλητής συμμετείχε σε 333 παιχνίδια του γερμανικού πρωταθλήματος και σημείωσε 49 γκολ.

Ο Λίνεν πέρα από ταλαντούχος παίχτης ήταν και βαθιά πολιτικοποιημένος άνθρωπος.

Με αντισυμβατικό στυλ για την εποχή, μακριά μαλλιά και μούσια, δήλωνε υπέρμαχος του Κομμουνισμού και μέλος της δυτικογερμανικής ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Μάλιστα, ένας από τους λόγους δεν κλήθηκε ποτέ στην Εθνική Δυτικής Γερμανία ήταν η αριστερή ιδεολογία του, καθώς και το γεγονός ότι προέτρεπε τους συμπαίχτες του να συνδικαλιστούν.

Όσο ήταν παίχτης της Γκλάντμπαχ, ανέλαβε και την πρωτοβουλία για τη συλλογή υπογραφών με σκοπό να μην απολυθεί ένας κομμουνιστής καθηγητής

Η Δυτική Γερμανία τον θεωρούσε «προδότη» για τα φιλικά  προς την Ανατολική Γερμανία κομμουνιστικά αισθήματα και πάρα πολλές φορές, όποτε έμπαινε στο γήπεδο, οι αντίπαλοι φίλαθλοι τον φώναζαν υποτιμητικά «schwein!», δηλαδή γουρούνι στα γερμανικά.

Ο προπονητής της «πιο αριστερής ομάδας του κόσμου»

Όσο ήταν παίχτης της Ντούισμπουργκ, ο Έβαλντ Λίνεν άρχισε μαθήματα προπονητικής και σύντομα ανέλαβε τη ομάδα των Νέων της Ντούισμπουργκ.

Από το 1993 έχει προπονήσει περισσότερες από 10 ομάδες.

Στην Ελλάδα εργάστηκε ως προπονητής του Πανιωνίου, του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ.

Το 2002 έμεινε στην Τενερίφη για ένα χρόνο, παρά το γεγονός ότι η πορεία της ομάδας ήταν ικανοποιητική απολύθηκε όταν ήρθε σε σύγκρουση με τον ακροδεξιό πρόεδρο του συλλόγου, Βίκτορ Πέρεθ Ντε Ασάνιο.

Από το 2014 είναι προπονητής και τεχνικός διευθυντής της Σεντ Πάουλι, που σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα

«Republica» αποτελεί την «πιο αριστερή ομάδα του κόσμου».

Αν και έχει αρκετά σκαμπανεβάσματα στις επιδόσεις της ως ομάδα, ο σύλλογος παραμένει πιστός στα αριστερά του ιδεώδη. Στόχος του να νικήσει το “πλούσιο Αμβούργο”.

Ανεπίσημο έμβλημα τους η νεκροκεφαλή και τα κόκαλα, γνωστά ως  «Jolly Rogger». Γι’ αυτό ένα από τα παρατσούκλια της ομάδας  είναι «Οι πειρατές του Πρωταθλήματος» και λάβαρο τους ο Τσε. Ήταν η πρώτη ομάδα που κατάφερε να αποκλείσει ολοκληρωτικά από το γήπεδό της φασιστικά και ναζιστικά στοιχεία, σε μια εποχή που ο ακροδεξιός χουλιγκανισμός μεσουρανούσε στα στάδια της Γερμανίας.

Παράλληλα, φιλοξένησε το Μουντιάλ για μη αναγνωρισμένα κράτη, έπαιξε εναντίον της Κούβας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον Κάστρο και έχει διοργανώσει ένα τουρνουά για τους πολιτικούς πρόσφυγες.

Στην ίδια γραμμή συνεχίζει μέχρι σήμερα και ο Λίνεν.

Ο γερμανός προπονητής συμμετέχει σε διαδηλώσεις κατά της φτώχειας, της πείνας, των πυρηνικών και των μεγάλων πολυεθνικών.

Το καλοκαίρι του 2017«κατέβηκε» σε πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στη συνεδρίαση της «G20», που πραγματοποιήθηκε στο γερμανικό λιμάνι.

Στα επεισόδια που ακολούθησαν, ο Λίνεν, υπέρμαχος της ειρηνικής διαδήλωσης ανέφερε μεταξύ άλλων πως «δεν είναι μόνο οι εικόνες βίας που βλέπει όλος ο κόσμος, παρά την ειρηνική διαμαρτυρία πολλών χιλιάδων ανθρώπων. Υπάρχουν τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι και έχουν δεσμευτεί ενάντια στην παγκόσμια αδικία που θα εξακολουθεί να παίρνει μόνο ένα μικρό μέρος στα μέσα ενημέρωσης. Η συνεχής κάλυψη των βίαιων γεγονότων αναιρεί την ειρηνική διαδήλωση διαμαρτυρίας».

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Κλωτσιές, μπουνιές, βρισιές και φτυσίματα. Ο πιο βίαιος αγώνας στην ιστορία του ποδοσφαίρου ήταν ανάμεσα σε Χιλή και Ιταλία στο Μουντιάλ του ’62. Όλα ξεκίνησαν όταν οι Ιταλοί προσέβαλαν τις γυναίκες του Σαντιάγκο (βίντεο)…