Ο Σόγκουν που αγαπούσε τα σκυλιά και εκτέλεσε αξιωματούχο που τραυμάτισε σκύλο. Η σχέση του με τους 47 Ρόνιν

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Ένας από τους μεγαλύτερους κυνόφιλους στην ιστορία ήταν ένας Σόγκουν της Ιαπωνίας του 17^ου αιώνα. Πρόκειται για τον Τοκουγκάουα Τσουναγιόσι τον πρώτο ηγέτη που έβγαλε νόμους για την προστασία των ζώων και ιδιαίτερα των σκύλων. Ο Τσουναγιόσι ήταν επίσης ο Σόγκουν που επέβαλε στους 47 Ρόνιν την τελετουργική αυτοκτονία, δηλαδή το σεπούκου.

Σόγκουν Τοκουγκάουα Τσουναγιόσι

Ο Τοκουγκάουα Τσουναγιόσι (Tokugawa Tsunayoshi), έζησε μεταξύ 1646 και 1709 και ήταν ο πέμπτος κατά σειρά Σόγκουν της ιστορικής περιόδου της Ιαπωνίας γνωστής ως «Έντο» (σημερινό Τόκιο). Ως Σόγκουν, ο Τσουναγιόσι ήταν ο ανώτατος στρατιωτικός ηγέτης της Ιαπωνίας. Παράλληλα, ήταν ο ουσιαστικός κυβερνήτης της χώρας, ως στρατιωτικός δικτάτορας, και είχε δικαίωμα να επιβάλει νόμους. Ο Τσουναγιόσι είχε κληρονομήσει το αξίωμα του Σόγκουν από τον πατέρα και τον αδελφό του.

Η διακυβέρνηση του Τσουναγιόσι ήταν από τις καλύτερες που είχε γνωρίσει μέχρι τότε η Ιαπωνία. Η χώρα αναπτύχθηκε οικονομικά και πολιτιστικά. Επίσης, ο Σόγκουν έδειξε ενδιαφέρον για την προστασία των αδύνατων, και θεσμοθέτησε νόμους που προστάτευαν τους ασθενείς ταξιδιώτες και τα έκθετα μωρά.

“Λόγιος Σόγκουν”

Οι φιλάνθρωπες πολιτικές του Τσουναγιόσι έρχονταν σε αντίθεση με αυτές των προηγούμενων Σόγκουν που ασχολούνταν αποκλειστικά με τον πόλεμο. Ο Τσουναγιόσι, που ήταν και αυτός Σαμουράι, είχε κυρίως πνευματικά ενδιαφέροντα. Από μικρός μελετούσε λογοτεχνικά και θρησκευτικά κείμενα.

Επίσης, προώθησε ενεργά τον Κομφουκιανισμό και επιθυμούσε να βελτιώσει τα ηθικά πρότυπα των Ιαπώνων. Οι Σαμουράι ήταν καχύποπτοι με τον «λόγιο Σόγκουν» Τσουναγιόσι. Μετά τον θάνατό του κυκλοφόρησαν ιστορίες ότι ήταν τύραννος και ανήθικος. Όμως, σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι ήταν συκοφαντίες που διέδιδαν οι εχθροί του.

Αγάπη για τα σκυλιά

Μια ιστορία για τον Τοκουγκάουα Τσουναγιόσι που έχει ιστορική βάση είναι η αγάπη για τα σκυλιά. Είχε ένα σκυλί που φώναζε «Τακεμάρου» και το είχε σαν παιδί του.

Ο Σόγκουν έβγαλε νόμους για την προστασία όλων των ζώων και ιδιαίτερα των σκύλων. Απαγορευόταν αυστηρά η κακομεταχείρισή τους. Όποιος τραυμάτιζε ή σκότωνε σκύλο τιμωρούνταν με θάνατο. Μάλιστα, ο Τσουναγιόσι εκτέλεσε ένα σύμβουλό του όταν έμαθε ότι είχε τραυματίσει ένα σκυλί.

Ως αποτέλεσμα, όταν ο Τσουναγιόσι κυβερνούσε την Ιαπωνία, ο αριθμός των αδέσποτων σκύλων στο Έντο (Τόκιο) και άλλες μεγάλες ιαπωνικές πόλεις πολλαπλασιάστηκε. Λέγεται ότι μόνο στους δρόμους του Έντο κυκλοφορούσαν 50.000 σκύλοι. Όπως αναφέρουν οι πηγές της εποχής, για ευνόητους λόγους, ένας τόσο μεγάλος αριθμός σκύλων προκαλούσε προβλήματα στους κατοίκους της πόλης.

Τα κυνοκομεία του Έντο

Το 1696 ο Τσουναγιόσι διέταξε να κατασκευαστούν στα προάστια του Έντο και των άλλων πόλεων, πολλά κυνοκομεία με σπιτάκια σκύλων. Εκεί μεταφέρθηκαν δεκάδες χιλιάδες αδέσποτοι σκύλοι.

Με διαταγή του Σόγκουν όλα τα σκυλιά είχαν ιδιαίτερη φροντίδα και έτρωγαν αποξηραμένα ψάρια, φασόλια και ρύζι. Ακόμη και σε περιόδους λιμού, το κάθε σκυλί είχε το καθημερινό του μερίδιο φαγητού. Ο Τσουναγιόσι ήθελε τα σκυλιά να έχουν ελεύθερους χώρους ώστε να κάνουν τις βόλτες τους.

Για το λόγο αυτό, τα κυνοκομεία του Έντο έφθασαν να καλύπτουν έκταση 750.000 τετραγωνικά μέτρα! Τα σκυλιά αναπαράγονταν ελεύθερα με αποτέλεσμα το 1702 να φιλοξενούνται εκεί 80.000 σκυλιά!

Η φροντίδα των σκύλων κόστιζε τεράστια ποσά τα οποία κατέβαλαν οι κάτοικοι του Έντο.

“Σόγκουν-Σκύλος”

Οι νόμοι του Τσουναγιόσι για την προστασία των σκύλων έδωσε λαβή στους εχθρούς του να του κόλλησαν το παρατσούκλι «Σόγκουν-Σκύλος» (Oinusama στα ιαπωνικά)

Λέγεται ότι η κυνοφιλία του Τσουναγιόσι οφειλόταν στο γεγονός ότι το 1646, τη χρονιά που γεννήθηκε, ήταν το Έτος του Σκύλου στην Ιαπωνία. Υπάρχουν φήμες ότι κάποιος ιερέας του είχε πει ότι σε προηγούμενη ζωή του ήταν σκύλος, ή ότι είχε σκοτώσει σκύλο.

Στη δεύτερη περίπτωση υποτίθεται ότι τιμωρήθηκε για την πράξη του με το να μην έχει απογόνους.

Οι 47 Ρόνιν

Ο Τοκουγκάουα Τσουναγιόσι ήταν Σόγκουν το 1701 όταν έδρασαν οι 47 Ρόνιν. Πρόκειται για τους Σαμουράι που εκδικήθηκαν τον άδικο θάνατο του άρχοντά τους σκοτώνοντας τον αξιωματούχο του Τσουναγιόσι.

Καθώς οι συγκεκριμένοι Σαμουράι δεν είχαν άρχοντα λέγονταν “Ρόνιν”. Ο Τσουναγιόσι τους είχε απαγορεύσει να  πάρουν εκδίκηση για το θάνατο του άρχοντά τους. Για το λόγο αυτό διέταξε τους Ρόνιν μετά την πράξη τους να αυτοκτονήσουν με σεπούκου.

Δείτε εδώ την ιστορία των 47 Ρόνιν

Οι 47 Σαμουράι – Ρονίν που πήραν εκδίκηση για τον άδικο θάνατο του άρχοντά τους και μετά θυσιάστηκαν όλοι αυτοκτονώντας με το τιμητικό σεπούκου. Μία από τις σημαντικότερες εθνικές ιστορίες της Ιαπωνίας – ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (mixanitouxronou.gr)

Οι 47 Ρόνιν πέρασαν στο θρύλο και οι Ιάπωνες θεωρούν ότι είναι ήρωες γιατί κρατήσαν την αφοσίωσή τους στον κώδικα τιμής των Σαμουράι.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο Τσουναγιόσι που τους καταδίκασε σε θάνατο, επίσης, αντιμετωπίζεται θετικά από τους Ιάπωνες. Αναγνωρίζουν το γεγονός ότι οι 47 Ρόνιν είχαν παρανομήσει και ο Σόγκουν δεν είχε άλλη επιλογή παρά να τους θανατώσει. Όμως, τους άφησε να κάνουν σεπούκου, που για τους Ιάπωνες είναι τιμητικός θάνατος.

Δείτε εδώ την τελική σκηνή από την ταινια “47 Ρόνιν” του 2013 με πρωταγωνιστή τον Κεάνου Ριβς, όπου οι 47 Ρόνιν πραγματοποιούν σεπούκου μπροστά στον Σόγκουν Τοκουγκάουα Τσουναγιόσι. Όπως δείχνει η ταινία, ο Τσουναγιόσι χάρισε τη ζωή σ’ ένα Ρόνιν. Στην πραγματικότητα το έκανε γιατί ο Ρόνιν αυτός έτυχε να λείπει όταν οι σύντροφοί του εκτέλεσαν τον άρχοντα.