Ο “Μαύρος Θάνατος” πολέμησε τους Γερμανούς για να αποκτήσει ίδια δικαιώματα με τους λευκούς. Πέθανε στην αφάνεια και η Αμερική τον τίμησε μετά από 86 χρόνια

O φυλετικός διαχωρισμός στην Αμερική ήταν έντονος ακόμη και στον στρατό. Ένας μαύρος στρατιώτης κατατάχθηκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πολέμησε χωρίς εκπαίδευση, αλλά με ηρωισμό τους Γερμανούς.

Βραβεύθηκε με την υψηλότερη στρατιωτική τιμής της Γαλλίας, αλλά η χώρα του τον τίμησε 86 χρόνια μετά τον θάνατό του.

Όταν η Αμερική μπήκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1917, χιλιάδες έγχρωμοι Αμερικανοί προθυμοποιήθηκαν να καταταγούν. Η συμμετοχή τους στον πόλεμο ήταν μια ευκαιρία για εκείνους να αποδείξουν ότι αξίζουν να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους λευκούς Αμερικανούς. Παρά τον ενθουσιασμό των μαύρων στρατιωτών για την κατάταξη και την ευκαιρία τους, οι επικεφαλής των στρατιωτικών μονάδων δεν πίστεψαν στις δυνατότητές τους.

Οι υποβαθμισμένες μονάδες των έγχρωμων στρατιωτών

Οι μονάδες ήταν χωρισμένες σε έγχρωμους και λευκούς στρατιώτες. Όσες αποτελούνταν μόνο από μαύρους, ήταν υποβαθμισμένες. Συνήθως εκτελούσαν εργασίες για ανειδίκευτους, όπως η μεταφορά προμηθειών ή το σκάψιμο εξωτερικών αποχωρητηρίων. Οι μονάδες των μαύρων στρατιωτών σπάνια δέχονταν επαρκή εκπαίδευση. Ωστόσο παρά τις δυσμενείς συνθήκες, μέχρι το τέλος του πολέμου, μια έγχρωμη στρατιωτική ομάδα ξεχώρισε για τα κατορθώματά της και έγραψε ιστορία στις μάχες.

H 369η Μονάδα Πεζικού εκτελούσε κυρίως υποτιμητικές εργασίες, αυτές δηλαδή που σχετίζονταν με τους μαύρους στρατιώτες. Οι στρατιώτες της ονομάστηκαν οι μαχητές του Χάρλεμ, καθώς οι περισσότεροι κατάγονταν από το Χάρλεμ του Μανχάταν. Τη στιγμή που η Αμερική μπήκε στον Ά Παγκόσμιο, η Γαλλία είχε ανάγκη από στρατεύματα λόγω έλλειψης. Τότε η Αμερική ενίσχυσε τη σύμμαχό της, Γαλλία με μια δική της στρατιωτική μονάδα. Οι μαχητές του Χάρλεμ έγιναν μέρος του γαλλικού στρατού, ο οποίος υποδέχτηκε με χαρά τους συμμάχους του στη δύναμη του.

Οι μαχητές του Χάρλεμ, καθώς αποτελούταν από μαύρους στρατιώτες, δεν είχε δεχτεί στρατιωτική εκπαίδευση. Παρόλα αυτά οι ανάγκες του πολέμου, τους υποχρέωσαν να βγουν στην πρώτη γραμμή του πολέμου κοντά στο δάσος Argonne. Ήταν όλοι εφοδιασμένοι με γαλλικά όπλα και κράνη. Oι στρατιώτες είχαν να ανταπεξέλθουν σε μια δύσκολη κατάσταση και να αποδείξουν τις δυνάμεις και τις ικανότητες τους, παρά το γεγονός ότι δεν είχαν ποτέ εκπαιδευτεί για να υπηρετήσουν σε γραμμή πολέμου.

Ηρωική μάχη με τους Γερμανούς χωρίς εκπαίδευση

Ένας από τους μαύρους μαχητές που ξεχώρισε ήταν ο Χένρυ Τζόνσον. O 26χρονος στρατιώτης πριν καταταγεί στον αμερικανικό στρατό είχε υπηρετήσει ως αχθοφόρος σε σιδηρόδρομο. Καταγόταν από τo Όλμπανι και όχι από το Χάρλεμ όπως οι περισσότεροι της μονάδας. Πίστευε ότι ήταν παράτολμο να στείλουν ανειδίκευτους στρατιώτες κατευθείαν στη μάχη, αλλά ήταν πρόθυμος να υπηρετήσει και να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο.

Μια νύχτα, ο Τζόνσον έκανε σκοπιά μαζί με έναν άλλο στρατιώτη, τον Νίνταμ Ρόμπερτς, όταν άκουσαν ξαφνικά κάποιον να οπλίζει πίσω από φράχτη που είχαν χτίσει οι Γάλλοι περιμετρικά. Όταν ο Τζόνσον αναγνώρισε τον ήχο, έριξε μια χειροβομβίδα προς εκείνη την πλευρά. Έτσι οι Γερμανοί άνοιξαν πυρ. Ο Ρομπερτς χτυπήθηκε γρήγορα από χειροβομβίδα. Oι δυνατότητες του περιορίστηκαν και το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να πέσει κάτω και να παρέχει πυρομαχικά στον Τζόνσον. Όταν εξαντλήθηκαν οι χειροβομβίδες τους,  o Τζόνσον συνέχισε να πυροβολεί με το τουφέκι του. Ωστόσο ατύχησε και το όπλο του μπλόκαρε όταν προσπάθησε να τοποθετήσει ένα αμερικανικό φυσίγγιο στο γαλλικό όπλο.

Παρά την ατυχία, δεν παράτησε τη μάχη. Το όπλο του θρυμματίστηκε. Βρέθηκε χωρίς πυρομαχικά και περικυκλωμένος από μια ισχυρή δύναμη που τον απειλούσε. Ο Τζόνσον ήταν ένας ανειδίκευτος στρατιώτης. Ωστόσο έκανε τα πάντα για να προστατεύσει τη μονάδα του και τον στρατιώτη, ο οποίος ήταν δίπλα του πεσμένος. Oι Γερμανοί προσπαθούσαν να αιχμαλωτίσουν τον Ρόμπερτς. Ο Τζόνσον με ένδειξη ηρωισμού προσπάθησε να τους αντιμετωπίσει με μαχαίρια και γυμνές γροθιές. Οι δύο φρουροί για μία ώρα πάλεψαν μόνοι τους με μια ομάδα 21 περίπου Γερμανών. Τους απώθησαν και κατάφεραν να εμποδίσουν τους Γερμανούς από το σπάσιμο της γαλλικής γραμμής.

 Ο “Μαύρος Θάνατος”

Κατά τη διάρκεια της μάχης ο Τζόνσον υπέφερε από 21 πληγές. Η μαεστρία και ο ηρωισμός που επέδειξε στον ‘Α Παγκόσμιο Πόλεμο, του έδωσαν το παρατσούκλι “Μαύρος Θάνατος”.

“Δεν έκανα κάτι σπουδαίο, απλά πάλεψα για τη ζωή μου”, δήλωσε ο Τζόνσον. “Μέχρι και ένα κουνέλι το ίδιο θα έκανε”. Οι Γάλλοι αναγνώρισαν την προσφορά του και τίμησαν αυτόν και τον Ρόμπερτς με τον Στρατιωτικό σταυρό, την ύψιστη δηλαδή τιμή για τον στρατό. Οι δύο μαχητές ήταν οι πρώτοι απλοί στρατιώτες που βραβεύθηκαν με αυτή την τιμή. Η υπόλοιπη γαλλική δύναμη παρακολούθησε μαζί τους την εκδήλωση της βράβευσης.

Η Γαλλία τίμησε αμέσως τον ηρωισμό των δύο στρατιωτών. Ωστόσο η ίδια τους η χώρα, η Αμερική καθυστέρησε 86 χρόνια για να τους τιμήσει. Ο Τζόνσον χρίστηκε ως ένας από τους πέντε πιο θαρραλέους Αμερικανούς που υπηρέτησε καθόλη τη διάρκεια του πολέμου από τον πρόεδρο Θεόδωρο Ρούσεβελτ, ενώ η φωτογραφία του εκδόθηκε σε γραμματόσημα και σε στρατιωτικές αφίσες. Όταν όμως οι μαχητές της μονάδας του επέστρεψαν στην Αμερική το 1919 μετά τη λήξη του πολέμου, αντιμετώπισαν για άλλη μια φορά το ρατσισμό. Ήταν υποχρεωμένοι να πορευθούν σε ξεχωριστή παρέλαση στην Πέμπτη Λεωφόρο, καθώς δεν τους επιτρεπόταν να συμμετέχουν στην επίσημη παρέλαση δίπλα στους λευκούς στρατιώτες.

Ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί στους δρόμους δεν πτοήθηκε από τον διαχωρισμό που υπέστησαν οι στρατιώτες. Φώναζαν στους στρατιώτες που συμμετείχαν στην παρέλαση, ξεχωρίζοντας μάλιστα τον “Μαύρο Θάνατο”, ο οποίος οδηγούσε το τάγμα του μέσα από ένα ανοιχτό αυτοκίνητο. Ο Τζόνσον αποστρατεύτηκε και επέστρεψε στη δουλειά του, στον σιδηρόδρομο. Ωστόσο δυσκολεύτηκε σε μεγάλο βαθμό να δουλέψει  λόγω των τραυμάτων του από τον πόλεμο.

Ο Τζόνσον πέθανε το 1929 σε ηλικία 32 χρόνων. Θάφτηκε στο Εθνικό Κοιμητήριο Άρλινγκτον σε μια τελετή με τιμές. Ο γιος του Χέρμαν, υπήρξε αεροπόρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν γνώριζε ότι ο πατέρας του είχε ταφεί με τιμές. Όλα τα χρόνια προσπαθούσε να καταξιωθεί και να αναγνωριστεί το όνομα και η προσπάθεια του πατέρα του στον πόλεμο. Το 2015 και ενώ είχαν περάσει 86 χρόνια από τον πόλεμο, τιμήθηκε μετά θάνατον από τον πρόεδρο Ομπάμα με το μετάλλιο της τιμής.

Πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: Ο μοναδικός στρατιώτης που πολέμησε με τρεις διαφορετικές χώρες στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον έπιαναν αιχμάλωτο και τον ανάγκαζαν να πολεμήσει