Ο “χρυσός” Νάσος Γκαβέλας. Ποια είναι η σπάνια ασθένεια που τον οδήγησε στην τύφλωση. Η απόφαση να γίνει δρομέας

Ο 25χρονος «χρυσός» παραολυμπιονίκης Νάσος Γκαβέλας έχει διακριθεί τόσο στο Παγκόσμιο, όσο και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο και στα τρία σημαντικότερα πρωταθλήματα.

Κατέχει το Παγκόσμιο Ρεκόρ της κατηγορίας Τ11 στα 100μ. με χρόνο 10,82 δευτερόλεπτα και στα 60μ. με 7,10 δευτερόλεπτα και με τις διακρίσεις του έχει εδραιώσει τη θέση του ως ένας από τους κορυφαίους αθλητές παγκοσμίως.

Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι, με οδηγό τον Γιάννη Νυφαντόπουλο,  κατέκτησε χρυσό μετάλλιο και Παγκόσμιο Ρεκόρ της κατηγορίας Τ11 στα 100μ.

Γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 1999 και μεγάλωσε στην Αθήνα και αποφοίτησε από το 1^ο Γενικό Λύκειο Νέου Ψυχικού.  Το 2017, μετά την επιτυχία του στις Πανελλήνιες εξετάσεις, εισήχθη στο Τμήμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Για την επιλογή της συγκεκριμένης σχολής έχει πει:

“Μικρός ήθελα να γίνω αθλίατρος. Ο μπαμπάς μου είναι χειρουργός και επειδή από μικρός αγαπούσα τον αθλητισμό, ήθελα να “παντρέψω” την ιατρική με τον αθλητισμό. Όταν παρουσιάστηκε το πρόβλημα στην όρασή μου και εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσα να ακολουθήσω την ιατρική, επέλεξα την ψυχολογία την οποία μπορώ να υποστηρίξω και να βοηθήσω.

Όταν ήταν 10 ετών, η όρασή του άρχισε σταδιακά να μειώνεται

Δεν έβλεπε καλά την δασκάλα, η οποία του παραπονιόταν ότι δεν την πρόσεχε, δυσκολευόταν να διαβάσει και συλλάβιζε, ενώ ήταν πολύ καλός μαθητής.  Κανείς δεν μπορούσε να  καταλάβει τι συνέβαινε.

Ο ίδιος ωστόσο, σε συνέντευξή του, διηγήθηκε γελώντας: “οι συμμαθητές μου που είπαν κάποια στιγμή Νάσο γιατί κάνεις πλάκα,  σταμάτα το. Έχει αρχίσει και εκνευρίζεται (η δασκάλα)”. Επίσης, εκείνη την εποχή εποχή έπαιζε ποδόσφαιρο και άρχισε να μην μπορεί να διακρίνει τους συμπαίκτες του.

Η σπάνια νόσος Στάργκαρντ

Οι δυσκολίες του παιδιού προέρχονταν από μία γονιδιακή ασθένεια, τη νόσο Στάργκαρντ, η οποία εμφανίζεται σταδιακά και έχει ως αποτέλεσμα την προοδευτική μείωση της όρασης. Είναι μια κληρονομική νόσος του αμφιβληστροειδή χιτώνα.

Η νόσος Stargardt είναι μια γενετική διαταραχή που επηρεάζει τον αμφιβληστροειδή χιτώνα και συγκεκριμένα την ωχρά κηλίδα.

Η ωχρά κηλίδα είναι υπεύθυνη για την οξεία κεντρική όραση, η οποία απαιτείται για την ανάγνωση, την οδήγηση και την αναγνώριση προσώπων. Τα κύρια συμπτώματα της νόσου είναι η προοδευτική απώλεια κεντρικής όρασης, η περιορισμένη νυχτερινή όραση και η μειωμένη αντίληψη των χρωμάτων, τα οποία εμφανίζονται συνήθως από τα τέλη της παιδικής ηλικίας έως τις αρχές της ενήλικης ζωής.

Τα προβλήματα με τους συμμαθητές

Και μπορεί στην αρχή να αντιμετώπισε με χιούμορ τα σχόλια των συμμαθητών του, που νόμιζαν ότι έκανε πλάκα όταν δεν έβλεπε να διαβάσει, όμως δεν έλειψε και η παρενόχληση και ο εκφοβισμός από κάποιους άλλους στο σχολείο:

«υπήρχαν άσχημα σχόλια, αλλά και μερικά παιδιά που δεν με έκαναν παρέα. Θυμάμαι κάποια παιδιά που, καταλαβαίνω τώρα, ότι διοχέτευαν τα νεύρα τους σε εμένα, ίσως γιατί ένιωθαν ότι είμαι ο εύκολος στόχος, επειδή δεν βλέπω και δεν θα αντιδράσω. Βέβαια αυτά τα φαινόμενα ήταν πάντα περιορισμένα, δεν μπορώ να πω πως όλη μου η σχολική ηλικία χαρακτηρίζεται από κοροϊδία και περιθωριοποίηση», έχει σχολιάσει.

“Θέλω να γίνω χρυσός ολυμπιονίκης”

Σύμφωνα με τον ίδιο, πάντα του άρεσαν τα σπορ, είχε ασχοληθεί με πολλά και ήταν καλός ποδοσφαιριστής. Παρά το πρόβλημα με την όρασή του, ο Νάσος συνέχισε να παίζει μπάλα, παρότι δυσκολευόταν να βρει μέσα στο γήπεδο τους συμπαίκτες του. Τους είχε ζητήσει όμως, όπως έχει πει, να του μιλάνε για να αναγνωρίζει ότι είναι εκείνοι και να τους δίνει “πάσα”.

Όταν μεγάλωσε το πρόβλημα με την όρασή του αναγκάστηκε να σταματήσει ποδόσφαιρο και στα 17 του άρχισε να ασχολείται με το στίβο.  Έτρεχε μόνος του και ήταν εκείνος που πλησίασε τον προπονητή του Νέστορα Κολοβό, για να συνεργαστούν. Όταν τον ρώτησε τι θέλει να κάνει, γιατί κάνει στίβο, ο Νάσος του απάντησε:

“θέλω να γίνω χρυσός ολυμπιονίκης”

Ο Νάσος Γκαβέλας και ο Γιάννης Νυφαντόπουλος τερματίζουν πρώτοι. Πηγή φωτογραφίας: facebook

Η αθλητική καριέρα και οι διακρίσεις

Ο Νάσος Γκαβέλας έχει συμμετάσχει και διακριθεί, πέρα από τα Πανελλήνια, αλλά και σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα κατακτώντας υψηλές θέσεις, με αποκορύφωμα το Παγκόσμιο Ρεκόρ στα 100μ. της κατηγορίας Τ11 με χρόνο 10,82 δευτερόλεπτα το καλοκαίρι του 2021 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες «Τόκιο 2020» και το Παγκόσμιο Ρεκόρ στα 60μ. με 7,07 δευτερόλεπτα στο πλαίσιο της Ημερίδας Κλειστού Στίβου ΣΕΓΑΣ, τον Φεβρουάριο του 2022, στην Αθήνα.

Η αθλητική του πορεία χαρακτηρίζεται από συμμετοχές σε εγχώρια και διεθνή meeting, όπως το International Para Athletics Meeting στο Μαρακές (Χρυσό στα 200μ.), to World Para Athletics Grand Prix στο Ντουμπάι (Χρυσό στα 100μ.) το Grand Prix Παρισιού -Handisport Open Paris- (Χρυσό στα 100μ.) και στο Diamond Leauge στο Όσλο που έλαβε μέρος στον αγώνα ‘Race to Zero’ με σκοπό την ευαισθητοποίηση για την συμπερίληψη των αθλητών με αναπηρία στις μεγάλες διοργανώσεις. Στο πλαίσιο του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος ΑΜΕΑ, έτρεξε και στα 200μ. (22.08s) ενώ έκανε και το ντεμπούτο του στο Άλμα εις Μήκος με άλμα 6,15μ.

Το 2021 ανακηρύχθηκε ως «Αθλητής με αναπηρία της χρονιάς» στα ετήσια βραβεία Gazzetta Awards, μέσω ανοιχτής ψηφοφορίας κοινού και ως «Κορυφαίος Αθλητής με Αναπηρία της χρονιάς» από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ), βραβείο το οποίο του απένειμε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Τον Δεκέμβριο του 2022 το γυμναστήριο του σχολείου στο οποίο φοίτησε (1ο Γ.Ε.Λ. Νέου Ψυχικού) έλαβε το όνομα Κλειστό Γυμναστήριο «Αθανάσιος Γκαβέλας».

Τον Δεκέμβριο του 2023 βραβεύτηκε από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ) ως «Κορυφαίος αθλητής της χρονιάς με αναπηρία».

Από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι γύρισε με χρυσό μετάλλιο και Παγκόσμιο Ρεκόρ της κατηγορίας Τ11 στα 100μ.

Η βοήθεια της οικογένειας και η στάση του στη ζωή

Πολύτιμος συμπαραστάτης στην προσπάθειά του έχει σταθεί η οικογένειά του και ειδικότερα η μητέρα του η οποία, όπως έχει πει, αφιερώθηκε στο να τον βοηθήσει να πετύχει τους στόχους του.  Η μεγαλύτερη νίκη του ίσως όμως είναι, ότι δεν επέτρεψε στην αναπηρία του να τον καθηλώσει, ακολούθησε το όνειρό του και κατάφερε να διακριθεί.

Με πείσμα, αποφασιστικότητα, αισιοδοξία και πολύ δουλειά ακολούθησε και ξεχώρισε στη μεγάλη του αγάπη, τον αθλητισμό. Και όταν οι άλλοι αντιπαρατάσσουν τις δυσκολίες και τα εμπόδια, εκείνος απαντά: “Πρέπει να ακολουθούμε το όνειρό μας.  Εγώ δεν βλέπω τα εμπόδια, ακολουθώ εκείνο που έχω στην καρδιά μου και  στο μυαλό μου. Δεν μπορεί να με σταματήσει κάτι.”