Ο “αιμοσταγής σουλτάνος”, που έπνιξε 17 γυναίκες από το χαρέμι του. Πως βρέθηκαν οι σκελετοί στον Βόσπορο

Στις 8 Νοεμβρίου του 1938 η εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ είχε δημοσιεύσει: “Ανεσύρθησαν από τον Βόσπορον σκελετοί δέκα επτά χανουμισσών του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ, των οποίων είχε διατάξει τον πνιγμόν, μέσα εις σάκους”.

Η φρικιαστική πληροφορία, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είχε έρθει από την Κωνσταντινούπολη, για να επιβεβαιώσει τους θρύλους για τη ζωή στο χαρέμι και τη βιαιότητα του Χαμίτ.

Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι την  ανακάλυψη έκαναν συνεργεία από πλοιάρια και βυθοκόρους που εκτελούσαν λιμενικές εργασίες για τον καθαρισμό του Βοσπόρου. Τα ευρήματα συγκλόνισαν ολόκληρη την Τουρκία.

Το φρικτό περιεχόμενο και ο μαρτυρικός θάνατος

Τα πλοιάρια ανέσυραν από το βυθό 17 δερμάτινους σάκους, στους οποίους υπήρχαν ισάριθμοι σκελετοί γυναικών.

Μετά την εξέταση του μακάβριου περιεχομένου, οι ειδικοί εξακρίβωσαν πως επρόκειτο “περί ωραίων γυναικών, που ανήκον εις το ατελείωτο χαρέμι του αιμοσταγούς σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ”, οι οποίες είχαν μαρτυρικό θάνατο.

Όπως ήταν γνωστό, ο “ερυθρός σουλτάνος” συνήθιζε να ξεφορτώνεται τις κοπέλες από το χαρέμι, όταν τις βαριόταν και τις αντικαθιστούσε με άλλες, νεότερες. Όταν ήταν στις “καλές του” τις “δώριζε” σε Τούρκους αξιωματούχους ή ξένους.

Όταν θύμωνε, διέταζε να τις πετάξουν στα νερά του Βοσπόρου.

Οι άνθρωποί του και κυρίως οι μαύροι ευνούχοι που εξυπηρετούσαν το χαρέμι, ξυλοκοπούσαν τις κοπέλες μέχρι θανάτου και τις έκλειναν σε δερμάτινους σάκους. Στη συνέχεια τις πετούσαν στη θάλασσα.

Αν η δυσθυμία του αφέντη ήταν μεγαλύτερη, τις έκλειναν ζωντανές μέσα στο σάκο. Και στις δύο περιπτώσεις, έδεναν μια μεγάλη πέτρα, ώστε να εξασφαλίσουν ότι τα θύματα, δεν θα ανέβαιναν στην επιφάνεια.

Ο “αιμοσταγής σουλτάνος”

Ο  Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ ήταν  γιος του Σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α΄ και της Τιριμουτζγκάν Σουλτάν. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το  1842 και διαδέχθηκε στο θρόνο τον αδελφό του Μουράτ Ε΄ το 1876.

“Μέγας Χαν”, “ερυθρός”, “αιμοσταγής” σουλτάνος, ήταν τα προσωνύμια του Αμπντούλ Χαμίτ Β’, εξαιτίας των βιαιοπραγιών του. Ο 28ος, από την Άλωση της Πόλης, σουλτάνος, ήταν υπεύθυνος για τη μεγάλη σφαγή των Αρμενίων το 1896 και τη δολοφονία χιλιάδων αντιφρονούντων.

Οι ιστορίες που συνόδευαν το όνομά του, μιλούσαν για έναν βίο τρυφηλότητας και οργίων στο μεγαλοπρεπές ανάκτορο του Γιλδίζ στον Βόσπορο, με τις εκατοντάδες γυναίκες του χαρεμιού, που προέρχονταν από κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας και από σκλαβοπάζαρα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν μουσουλμάνες.

Ήταν παρανοϊκός με την ασφάλειά του, ζούσε αποκλεισμένος στα ανάκτορα και κυβερνούσε απολυταρχικά

Κάθε ύποπτος στασιασμού, κάθε εχθρός έπρεπε να εξοντωθεί.

Η εκθρόνιση και η εξορία

Μετά την επικράτηση των Νεότουρκων, αναγκάστηκε να παραχωρήσει Σύνταγμα. Όμως οι κινηματίες δεν εμπιστεύονταν τον βίαιο ηγεμόνα.

Ο Κεμάλ Ατατούρκ, πολύ πριν ηγηθεί του κινήματος, αναφερόταν σε άρθρα του στη διαφθορά που είχε “βρωμίσει” την οθωμανική αυτοκρατορία, με ηγέτη το σουλτάνο.

Ο Αβδούλ Χαμίτ Β΄ ήταν ο 34ος σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.  Εκθρονίστηκε στις 26 Απριλίου του 1909 και εξορίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί παρέμεινε φρουρούμενος, σε κατ’ οίκον περιορισμό στην έπαυλη Αλλατίνη, ως το 1912.

Πέθανε στο ανάκτορο Μπεηλέρμπεη, στις Χηλές του Βοσπόρου, στις 10 Φεβρουαρίου του 1918.

Όταν ο Κεμάλ ίδρυσε το νέο τουρκικό κράτος τα χαρέμια καταργήθηκαν. Και τα γυναικεία και τα ανδρικά.