Ο πρώτος σκληρός δίσκος ζύγιζε 1 τόνο και αποθήκευε 5ΜΒ. Η πρώτη τηλεόραση κόστιζε 7.000 $. Δείτε πώς ήταν τα πολλά από τα πρώτα επιτεύγματα της τεχνολογίας και πως εξελίχθηκαν

Τις τελευταίες δεκαετίες η τεχνολογία έχει διευκολύνει σε πολλούς τομείς την καθημερινότητα των ανθρώπων.

 Καθημερινά και συνηθισμένα αντικείμενα των προηγούμενων αιώνων έχουν αλλάξει δραματικά σε σχέση με το σήμερα και πιθανώς να αλλάξουν ακόμη περισσότερο στο μέλλον ή να εξαφανιστούν και να αντικατασταθούν από κάτι άλλο.

Ορισμένα από τα γνωστά ηλεκτρονικά αντικείμενα που έχουν “μεταμορφωθεί” με την πάροδο του χρόνου είναι:

Σκληρός δίσκος 

Το 1956 κατασκευάστηκε ο πρώτος σκληρός δίσκος, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για εμπορικούς σκοπούς.

Ήταν το μοντέλο “350 RAMAC”, το οποίο ζύγιζε σχεδόν ένα τόνο!

Ο αποθηκευτικός του χώρος δεν ξεπερνούσε τα 5 ΜB ενώ τα δεδομένα αποθηκεύονταν σε 50 μεγάλους δίσκους.

Σήμερα, το μέγεθος των σκληρών δίσκων είναι πολύ μικρό και έχουν τη δυνατότητα να αποθηκεύουν τεράστιες ποσότητες ψηφιακών δεδομένων.

Αριθμομηχανή

Οι πρώτες ψηφιακές αριθμομηχανές ή αλλιώς αριθμόμετρα χρονολογούνται από τις αρχές του 19ου αιώνα. Ήταν αρκετά αξιόπιστες και μπορούσαν να εκτελέσουν τις τέσσερις βασικές μαθηματικές πράξεις: πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση.

Μάλιστα μπορούσαν να κάνουν απευθείας προσθαφαιρέσεις και περίπλοκους πολλαπλασιασμούς.

Τα αριθμόμετρα έθεσαν κι αυτά με τη σειρά τους τη βάση για τη σταδιακή αντικατάσταση των ανθρώπινων “υπολογιστών” από τις μηχανές υπολογισμού.

Πλέον, οι αριθμομηχανές, ή αλλιώς τα γνωστά “κομπιουτεράκια”, είναι πολύ μικρότερα σε μέγεθος και έχουν τη δυνατότητα να εκτελούν εξαιρετικά δύσκολες πράξεις.

Ωστόσο, κι αυτά σταδιακά τείνουν να χάνονται, καθώς αριθμομηχανές είναι εγκατεστημένες σε όλες τις ψηφιακές συσκευές.

Τηλεόραση

Η πρώτη μαζική παραγωγή τηλεόραση πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία το 1934. Από τότε, η όψη και οι λειτουργίες της τηλεόρασης έχουν αλλάξει τρομερά.

Στα μέσα της δεκαετίας του ΄30, τηλεόραση θεωρούνταν ένα τεράστιο ξύλινο έπιπλο, με μια μικροσκοπική οθόνη. Φυσικά το τηλεκοντρόλ ήταν ακόμη άγνωστο, ενώ το εύρος των καναλιών δεν ξεπερνούσε τα δύο με τρία. Αυτό το ξύλινο κουτί κόστιζε 445 δολάρια, που στη σημερινή εποχή μεταφράζεται σε περίπου 7.000 δολάρια.

Σήμερα, η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, που οι τηλεοράσεις είναι τεράστιες σε μέγεθος, απίστευτα λεπτές, με οθόνες που επεξεργάζονται εκατομμύρια αποχρώσεις χρωμάτων και ένα βάρος πολύ μικρότερο σε σχέση με το μέγεθός τους.

Ψηφιακή κάμερα 

Τον Δεκέμβριο του 1975 παρουσιάστηκε στο κοινό η πρώτη ψηφιακή κάμερα, μια πρωτοποριακή για την εποχή τεχνολογία, σε ένα άγνωστο εργαστήριο στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης. Η κάμερα ζύγιζε περίπου 6 κιλά, ως αποθηκευτικό χώρο είχε κασέτα και χρειαζόταν 16 μπαταρίες για να λειτουργήσει!

Σήμερα, οι ψηφιακές κάμερες είναι πολύ πιο ελαφριές, όσες τουλάχιστον είναι για ιδιωτική χρήση.

Συνήθως έχουν μία μικρή κάρτα μνήμης με μεγάλο αποθηκευτικό χώρα, ενώ μία και μόνο μπαταρία μπορεί να διαρκέσει σχεδόν για μία ημέρα χρήσης.

Πλέον, τα “smartphone” είναι εξοπλισμένα και με κάμερα, διευκολύνοντας  ιδιοκτήτη του κινητού που επιθυμεί να απαθανατίσει προσωπικές στιγμές ή τοπία.

Πλυντήριο

Τα πρώτα πλυντήρια ρούχων εμφανίστηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα. Μέχρι το 1911, ήταν κυρίως χειροκίνητα, όπου οι νοικοκυρές έπρεπε να περιστρέφουν τον ξύλινο και πιο σπάνια, μεταλλικό, κύλινδρο, για να πλυθούν τα ρούχα.

Το 1900 εμφανίστηκαν τα πρώτα ηλεκτρικά πλυντήρια ρούχων, όταν μια μικρή μηχανή αντικατέστησε την ανθρώπινη εργασία.

Το 1911 παρουσιάστηκαν στο κοινό.

Η χωρητικότητα τους δεν ξεπερνούσαν τις 15 μπλούζες και οι στροφές ισοδυναμούσαν με τη δύναμη 10 μουλαριών.

Σήμερα, τα πλυντήρια ρούχων είναι τρομερά εξελιγμένα, με δεκάδες προγράμματα πλύσης, φιλικά και προς το περιβάλλον, με χωρητικότητα ρούχων μέχρι και 12 κιλά ενώ είναι ικανά με το κατάλληλα απορρυπαντικό να καθαρίζουν ακόμη και τη χειρότερη βρομιά.

Ανεξάρτητα από τα τεχνολογικά επιτεύγματα, υπάρχουν και απλά καθημερινά αντικείμενα και ρούχα που αλλάξαν θεαματικά με το πέρασμα των χρόνων. Μερικά από αυτά είναι:

Κάλτσες

Οι κάλτσες πρωτοεμφανίστηκαν στην Αίγυπτο, περίπου τον 3ο αιώνα μ. Χ. Ο σχεδιασμός ήταν πολύ περίεργος και χρηστικός, καθώς “χώριζε” το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού από τα υπόλοιπα, ώστε οι Αιγύπτιοι να μπορούν να φορούν τις κάλτσες τους με τα σανδάλια.

Σήμερα, οι κάλτσες βγαίνουν σε διάφορα σχέδια σχέδια, υλικά και χρώματα και έχουν κι αυτές με τη σειρά τους μια θέση στον κόσμο της μόδας.

Ταμπόν

Η γυναικεία υγιεινή σήμερα θεωρείται εξαιρετικά σημαντική. Οι γυναίκες, κατά της διάρκεια της έμμηνου ρύσης, έχουν αρκετές επιλογές και πρωτίστως υγιεινά ασφαλείς.

Από το 1930, που εμφανίστηκαν τα “σύγχρονα” ταμπόν είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητα του γυναικείου φύλλου.

Ωστόσο, πριν από δύο αιώνες τα ταμπόν ήταν τελείως διαφορετικά.

Δεν αποτελούνταν από βαμβάκι, αλλά από πάπυρο, ξύλο, γούνα και φύλλα φτέρης. Το χειρότερο: για να παραμείνουν στη θέση τους, οι γυναίκες τύλιγαν την ευαίσθητη περιοχή με επίδεσμο και συχνά τα χρησιμοποιούσαν περισσότερες από μία φορά.

Ακόμη και σήμερα, σε απομακρυσμένες φυλές, πολλές γυναίκες κατασκευάζουν ταμπόν από φυτά που φυτρώνουν στην περιοχή τους.

Στην Ασία ειδικότερα, οι γυναίκες επιλέγουν διάφορα χόρτα, ακόμη και βρύα για να φτιάξουν το δικό τους ταμπόν.

Χαρτί υγείας

Από τα αρχαία χρόνια, οι άνθρωποι έβρισκαν ευφάνταστους τρόπους για να καθαρίσουν την ευαίσθητη περιοχή τους, μετά τη διαδικασία της εκκένωσης.

Η πιο συνηθισμένη λύση ήταν απλά να αρπάξουν οτιδήποτε βρισκόταν κοντά τους. Από όστρακα και κοχύλια μέχρι χιόνι, βρύα και μαλλί προβάτου.

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν πέτρες και πηλό.

Οι Ρωμαίοι σφουγγάρια με αλμυρό νερό.

Αργότερα, οι σελίδες εφημερίδων, βιβλίων και περιοδικών λειτούργησαν ως χαρτί υγείας, με πρόδρομο την Κίνα του 6ου αιώνα μ.Χ.

Το “σύγχρονο” χαρτί υγείας, άρχισε να κατασκευάζεται μαζικά μόλις το 1857, το οποίο τεμαχιζόταν σε τεράστια τετράγωνα κομμάτια και πωλούταν σε δέσμες.

Το ρολό χαρτί εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1880 στη Βρετανία.

Τα σωσίβια έχουν επίσης αλλάξει από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Εκείνα τα σωσίβια αποτελούνταν από τεράστια κομμάτια πανιού, τα οποία κάλυπταν σχεδόν όλα το ανθρώπινο σώμα, δυσκολεύοντας κατά πολύ τις κινήσεις.

Πλέον, είναι πολύ μικρότερα και τα περισσότερα έχουν το χαρακτηριστικό πορτοκαλοκκόκινο χρώμα για να εντοπίζονται ευκολότερα από τους εκπαιδευμένους διασώστες,.