Έπαιρνε δόντια από μαύρους σκλάβους και ιπποπόταμους για να φτιάξει τη μασέλα του. Ο πρόεδρος Τζορτζ Ουάσινγκτον έχασε τα δόντια του και υπέφερε από τους πόνους και την παραμόρφωση

Ο πρώτος αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Ουάσιγκτον φημιζόταν για τη δύναμη και την ατσάλινη σωματική του διάπλαση.

Όμως και ο Ουάσιγκτον είχε την «αχίλλειο πτέρνα» του, που τον ταλαιπωρούσε σε όλη την ενήλικη ζωή του.

Σε πολλά γράμματα και στο ημερολόγιό του αναφέρεται στα οδοντικά του προβλήματα: αφόρητοι πόνοι, δόντια που πέφτουν, φλεγμονή των ούλων, κακή τοποθέτηση οδοντοστοιχίας, οδοντίατροι και οδοντόβουρτσες, ξύστρες δοντιών, φαρμακευτικές αγωγές, λύσεις καθαρισμού.

Όταν το πρόβλημα του πρώτου προέδρου άρχισε να γίνεται εμφανές, προκάλεσε έντονη φημολογία.

Από τον πόνο, την ουλίτιδα και τα πεσμένα δόντια η εικόνα του ήταν απωθητική και παραμορφωμένη.

Ο επικρατέστερος μύθος που επικρατεί ως σήμερα είναι ότι η οδοντοστοιχία του ήταν φτιαγμένη από ξύλο.

Σε μια εποχή που η οδοντιατρική επιστήμη ουσιαστικά δεν υπήρχε, το ξύλο χρησιμοποιούταν για να αντικαταστήσει χαμένα δόντια. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε στην περίπτωση του Ουάσιγκτον.

Ο Ουάσιγκτον έχοντας επίγνωση της κακής στοματικής του υγιεινής φύλασσε τα δόντια που αφαιρούσε σε ένα κλειδωμένο συρτάρι στην πατρίδα του, το Βερμόντ.

Τα Χριστούγεννα του 1782 ο Ουάσιγκτον έγραψε σε ένα μακρινό ξάδελφό του ζητώντας να τυλίξει τα δόντια που φύλαγε στο γραφείο και να τα στείλει στη Νέα Υόρκη μέσα στον φάκελο της επιστολής. Ήλπιζε ότι θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει για να φτιάξει νέα μασέλα.

Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον άλλαξε πολλές οδοντοστοιχίες και πειραματιζόταν με τα υλικά που χρησιμοποιούσε.

Κάποια από αυτά ήταν οστά ιπποπόταμου, ελεφαντόδοντο, ανθρώπινα δόντια, βίδες ορειχάλκου, μόλυβδος και το χρυσό μεταλλικό σύρμα.

Η φήμη ότι ο Ουάσιγκτον είχε ξύλινα δόντια ξεκίνησε επειδή οι οδοντοστοιχίες από ελεφαντόδοντο και οστά έχουν συχνά ρωγμές που θυμίζουν ξύλο. Κυρίως όμως παρέπεμπαν εκεί εξαιτίας του σκούρου χρώματος το οποίο έπαιρναν λόγω του άφθονου κόκκινου κρασιού που κατανάλωνε ο πρόεδρος.

Τα οδοντικά προβλήματα ήταν ένα μόνιμο βασανιστήριο. Το 1781 κατά τη διάρκεια του Επαναστατικού Πολέμου όταν όλοι οι ηγέτες διάλεγαν τους καλύτερους μηχανικούς ή στρατηγούς, ο Ουάσιγκτον προτίμησε να διεκδικήσει τον οδοντίατρο του διοικητή των βρετανικών δυνάμεων και άλλων ανώτερων Βρετανών αξιωματικών.

Ο Γάλλος οδοντίατρος αγανακτισμένος από τα υποτιμητικά σχόλια κατά της γαλλο-αμερικανικής συμμαχίας, αποφάσισε να δραπετεύσει από τη βρετανική κατεχόμενη πόλη της Νέας και να πάει στο πλευρό των Αμερικανών.

Μόλις αυτό έγινε γνωστό ο Ουάσιγκτον ζήτησε τις υπηρεσίες του και γρήγορα ανάμεσά τους αναπτύχθηκε στενή σχέση που διατηρήθηκε και μετά τον πόλεμο.

Ο Ουάσιγκτον αντιμετώπιζε τα οδοντικά του προβλήματα ως κρατικό μυστικό.

Ήταν ταπεινωμένος όταν έμαθε ότι μια προσωπική επιστολή του, μέσω της οποίας ζητούσε οδοντιατρικά εργαλεία καθαρισμού είχε υποκλαπεί από τους Βρετανούς.

Παράλληλα αποκαλύφθηκε η κατεύθυνση του στρατού.

Ωστόσο, ο διοικητής των βρετανικών δυνάμεων στη Βόρεια Αμερική δεν αξιολόγησε σωστά τα στοιχεία και παγιδεύτηκε.

Αποτέλεσμα ήταν η καθολική βρετανική ήττα στο Γιορκτάουν στις 19 Οκτώβρη του 1781.

Το τελευταίο δόντι του προέδρου

Παρά τις προσπάθειες να προστατέψει τα δόντια του, τού είχε απομείνει μόνο ένα την ημέρα της ορκωμοσίας του ως πρώτος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών το 1789.

Κι αυτό όμως αφαιρέθηκε το 1796 και ο Ουάσιγκτον επέτρεψε στον οδοντίατρό του να το κρατήσει ως ενθύμιο. Εκείνος λοιπόν, το έβαλε σε μια μικρή γυάλινη θήκη και το κρέμασε από την αλυσίδα του ρολογιού του.

Ο πρόεδρος φυσικά εκμεταλλευόταν τη θέση του για να απολαμβάνει την καλύτερη περιποίηση της στοματικής του υγιεινής κάτω από πλήρη μυστικότητα.

Στα κυβερνητικά αρχεία υπάρχει μια καταχώρηση που περιγράφει λεπτομερώς την αγορά 9 δοντιών από «νέγρους» για 122 σελίνια. Η χρήση για την οποία προορίζονταν δεν ήταν σαφής, αφού η μυστικότητα γύρω από το θέμα ήταν απαραίτητη προϋπόθεση. Παρόλο που αυτό σήμερα φαίνεται αποκρουστικό, η αγοραπωλησία δοντιών ήταν κάτι συνηθισμένο τον 18ο αιώνα.

Η παραμόρφωση

Καθώς η υγιεινή των δοντιών του επιδεινωνόταν, τα προβλήματα άρχισαν να επηρεάζουν το σχήμα του προσώπου του.

Οι προσωπογραφίες του στην Ουάσιγκτον δείχνουν ότι όσο πέρναγαν τα χρόνια το σχήμα των σαγονιών και του στόματός του άλλαζε. Ο ίδιος το γνώριζε αυτό και συχνά παραπονιόταν στους γιατρούς ότι παραμόρφωναν το πρόσωπο και κυρίως τα χείλη του λόγω κακής τοποθέτησης των οδοντοστοιχιών.

Πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν ότι σταδιακά η επιθυμία και η ικανότητα του Προέδρου να μιλάει δημοσίως μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό λόγω των οδοντικών του προβλημάτων. Όπως είναι φυσικό δεν ήταν αγαπητός ομιλητής στο κοινό, ενώ οι αντίπαλοί του εκμεταλλεύονταν αυτή την αδυναμία. Ο αντίπαλος του, Τόμας Τζέφερσον, έλεγε ότι «δεν είχε ούτε αφθονία των ιδεών, ούτε ευχέρεια των λέξεων». Ο Ουάσιγκτον ήταν πάντα πολύ ανασφαλής για τις οδοντοστοιχίες του ειδικά όταν επηρέαζαν την εμφάνιση και την ομιλία του. Η μεγαλύτερη φοβία του ήταν το αυθόρμητο γέλιο που θα μπορούσε να ξεκολλήσει και να σπρώξει τη μασέλα του προς τα έξω.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η κακή οδοντοστοιχία του Χίτλερ ήταν το μόνο αποδεικτικό στοιχείο ότι είχε πεθάνει. Από τα 32 δόντια του είχαν μείνει μόνο τα 5, ενώ το στόμα του ήταν γεμάτο αποστήματα και ανέδυε δυσοσμία