Ο πράκτορας του FBI, Ρ. Μέιχιου, που υπονόμευσε τη μεγαλύτερη επιχειρηματική συμφωνία του Ωνάση. Πώς δικαιολόγησε την προτροπή του Νίξον να σκοτώσουν τον Ωνάση, εκτός Ηνωμένων Πολιτειών

Στα μέσα της δεκαετίας του ’50, ο Αριστοτέλης Ωνάσης έκλεισε μία τεράστια πετρελαϊκή συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία.

Το συμβόλαιο που υπέγραψε με τον βασιλιά Σαούντ παραχωρούσε στον Έλληνα μεγιστάνα τον πλήρη έλεγχο των εξαγωγών αργού πετρελαίου από τη χώρα.

Αυτό εξόργισε τις ΗΠΑ που μέχρι τότε είχαν την αποκλειστική συμφωνία. Ο Ωνάσης έπληξε σοβαρά τα κέρδη και τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα.

Δυσαρέστησε όμως, και τον “αιώνιο ανταγωνιστή” του, τον Σταύρο Νιάρχο.

Ενάντια στον «κοινό εχθρό», οι δύο πλευρές έμελλε να συμμαχήσουν, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ένας αμερικανός πράκτορας.

Ο μυστικός πράκτορας του Νιάρχου

Το 1954, λίγο αφού έπεσαν οι υπογραφές μεταξύ Ωνάση και Σαούντ, οι άγγλοι δικηγόροι του Νιάρχου επισκέφθηκαν μία εταιρεία «διευθέτησης υποθέσεων» στη Νέα Υόρκη.

Ήταν το γραφείο ενός πρώην πράκτορα του FBI, ονόματι Ρόμπερτ Μέιχιου, που το 1947 είχε αποσυρθεί από το σώμα και έκτοτε αναλάμβανε ανεξάρτητες υποθέσεις.

Ο Μέιχιου σε συνέντευξή του στη «Μηχανή του Χρόνου», είχε δηλώσει:

«Στην πρώτη συζήτηση δεν αναφέρθηκε το όνομα του Σταύρου Νιάρχου. Οι δικηγόροι μου είπαν ότι ο Ωνάσης και η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας είχαν υπογράψει ένα συμβόλαιο, το οποίο είχε υπογραφεί, επικυρωθεί και δημοσιευτεί. Ουσιαστικά ήθελαν να με προσλάβουν για να δουν τι μπορούσα να κάνω για να διασφαλίσω ότι δεν θα μεταφερόταν καθόλου πετρέλαιο βάσει του συμβολαίου και τελικά να καταφέρω να το σπάσω».

Ο Αμερικανός παραδέχθηκε επίσης ότι όταν τελικά συναντήθηκε με τον Νιάρχο, αντιλήφθηκε κατευθείαν το πηγαίο μίσος που ο Έλληνας εφοπλιστής έτρεφε για τον Ωνάση.

Αφού ενημερώθηκε για όλες τις λεπτομέρειες, δέχθηκε να αναλάβει την υπόθεση και ξεκίνησε αμέσως τις έρευνες.

Τότε, τον πλησίασε για πρώτη φορά η CIA.

Η υπόθεση Ωνάση ήταν ένα ζήτημα καίριας εθνικής και οικονομικής σημασίας για τις ΗΠΑ και όταν η μυστική υπηρεσία έμαθε για την εμπλοκή του Νιάρχου και του Μέιχιου θεώρησε ότι μία συνεργασία όλων των πλευρών θα ήταν συμφέρουσα.

«Να καθαρίσετε αυτό το κάθαρμα εκτός αμερικανικών συνόρων»

Ο Μέιχιου διαδραμάτισε καίριο ρόλο στην διαμάχη των οικονομικών υπερδυνάμεων.

Αν και επισήμως ήταν δικηγόρος, στην πράξη λειτουργούσε και ως πράκτορας του FBI.

Συνεργάστηκε στενά με την πρώην υπηρεσία του, με τη CIA, καθώς και με την αμερικανική κυβέρνηση.

Ήταν η περίοδος που ο Νίξον, ως αντιπρόεδρος τότε των ΗΠΑ, είπε για τον Ωνάση την περίφημη φράση «αν κάποτε πρόκειται να το καθαρίσετε αυτό το κάθαρμα, να τον καθαρίσετε κάπου έξω από τα χωρικά ύδατα της Αμερικής».

Σύμφωνα με τον Μέιχιου, ο Νίξον «είχε μία έφεση στο να κάνει τέτοια σχόλια, περισσότερο χαριτολογώντας, καθώς έτσι ήταν το χιούμορ του».

Για τον πρώην πράκτορα, η δήλωση του Νίξον, σε καμία περίπτωση δεν ισοδυναμούσε με εντολή δολοφονίας.

Έτσι, σε συνεργασία πλέον με τη CIA, ήρθε σε επαφή με κυβερνητικά στελέχη των τριών εμπλεκόμενων κρατών, εξασφάλισε απόρρητα έγγραφα και οικονομικά στοιχεία και τοποθέτησε κοριούς στα τηλέφωνα του Ωνάση.

Οι έρευνές του, πολύ σύντομα απέδωσαν καρπούς.

Ανακάλυψε ότι ο Έλληνας μεγιστάνας βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με την Βενεζουέλα για το κλείσιμο παρόμοιας συμφωνίας με εκείνη της Σαουδικής Αραβίας.

Το ενδεχόμενο αυτό θα ήταν καταστροφικό για τους Αμερικανούς.

Ενώ ο πόλεμος της Κορέας βρισκόταν στην κρισιμότερη φάση του, ο Ωνάσης θα είχε υπό τον έλεγχό του περισσότερο πετρέλαιο από ό,τι έλεγχαν όλοι οι σύμμαχοι μαζί.

Αυτό θα του έδινε τη δύναμη να καθορίζει την τιμή του βαρελιού, επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό την παγκόσμια οικονομία.

Η ιστορική δίκη

Με τα στοιχεία που συνέλεξε ο Ρόμπερτ Μέιχιου, οι Αμερικανοί κατέφυγαν στο δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ελβετίας, που ήταν ουδέτερη χώρα, στην συγκεκριμένη διαμάχη.

Απαιτούσαν την ακύρωση της συμφωνίας Ωνάση-Σαούντ με το επιχείρημα ότι είχε βασιστεί σε μία αντισυνταγματική αμφισβήτηση της ισχύουσας σύμβασης η οποία προέβλεπε την παραχώρηση του αποκλειστικού δικαιώματος εκμετάλλευσης του πετρελαίου στην αραβο-αμερικανική εταιρεία Aramco.

Μετά από 42 επεισοδιακές συνεδριάσεις, στις οποίες συμμετείχαν οι κορυφαίες νομικές ομάδες στον κόσμο, η δίκη ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 1956.

Η απόφαση του Δικαστηρίου Διαιτησίας της Γενεύης ευνόησε την αμερικανική πλευρά. Η συμφωνία Ωνάση-Σαούντ κρίθηκε άκυρη και καταργήθηκε.

Η ζημιά για τον Έλληνα εφοπλιστή, που είχε επενδύσει ήδη δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για την αγορά δεξαμενόπλοιων, ήταν τεράστια.

Από την άλλη, ο Σταύρος Νιάρχος, το όνομα του οποίου δεν «φαινόταν» πουθενά στην όλη υπόθεση, πανηγύριζε.

Ο Μέιχιου αποκάλυψε ότι χάρη στην δική του παρασκηνιακή παρέμβαση, ο αντίπαλός του είχε υποστεί την πιο συντριπτική ήττα της καριέρας του.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Ρε εγώ τουφεκάω δέκα σαν κι εσένα την ημέρα». Το άγριο επεισόδιο μεταξύ Καραμανλή – Ωνάση παραμονές εκλογών. Οι φήμες για χειροδικία και η αντίδραση του μεγιστάνα