Ο Πύργος της Βαβέλ είχε σχήμα πυραμίδας και ήταν αστεροσκοπείο. Χτίστηκε με λεηλασίες και αρπαγές ενός ξιπασμένου βασιλιά και λέγεται πως υπάρχουν ευρήματα

Μία από τις ωραιότερες και διασημότερες ιστορίες στο βιβλίο της Γένεσης είναι αυτή του Πύργου της Βαβέλ. Σύμφωνα με αυτή την αλληγορική ιστορία, οι απόγονοι του Νώε πολλαπλασιάστηκαν γρήγορα με την ευλογία του θεού, ζούσαν αρμονικά και όλοι μιλούσαν την ίδια γλώσσα.

Όταν πήγαν να εγκατασταθούν στην Μεσοποταμία μετά τον κατακλυσμό, αποφάσισαν να χτίσουν μια πόλη με έναν πύργο τόσο ψηλό που θα έφτανε στον ουρανό, ώστε να αποκτήσουν φήμη και δύναμη όμοια με τον θεό.

Ο Θεός όμως, είχε άλλα σχέδια. Όταν ξεκίνησαν το χτίσιμο, αποφάσισε να τους δώσει ένα καλό μάθημα.

Μια μέρα λοιπόν οι εργάτες του βασιλιά που εργάζονταν στον πύργο έχασαν το μυαλό και τη λαλιά τους .

Ο Θεός επέφερε σύγχυση στη γλώσσα τους για να μην μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα ο πύργος και η πόλη να μην ολοκληρωθούν ποτέ. Ο πύργος εγκαταλείφθηκε, σιγά σιγά κατέρρευσε και η πόλη ερήμωσε.

Από εκεί οι άνθρωποι διασκορπίστηκαν σε όλη τη Γη μιλώντας διαφορετικές γλώσσες και δημιούργησαν χωριστά έθνη.

Η αρχαιολογική έρευνα έδειξε πυραμίδα 

Αν δεχτούμε ότι ο Πύργος της Βαβέλ ήταν ένα ιστορικό γεγονός, τότε θα έπρεπε να υπάρχουν κάποια αρχαιολογικά ευρήματα.

Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει τεκμηριωθεί αν αυτός ο μύθος έχει πραγματική αφετηρία.

Ίσως το πιο πιθανό μνημείο που ενέπνευσε τον μύθο του πύργου της Βαβέλ να ήταν ο Πύργος Ετεμενάνκι της Βαβυλώνας.

Η Βαβυλώνα υπήρξε πρωτεύουσα της αρχαίας χώρας Βαβυλωνίας στη Μεσοποταμία.

Η λέξη “Ετεμενάνκι” στη γλώσσα των Σουμερίων (αρχαίος ιστορικός λαός που απορροφήθηκε από τον βαβυλωνιακό πολιτισμό) σήμαινε το σπίτι του παραδείσου πάνω στη Γη.

Πρόκειται για έναν Πύργο Ζιγκουράτ αφιερωμένο στον Μαρντούκ, τον θεό προστάτη της Βαβυλώνας.

Ζιγκουράτ ονομάζονται οι ναοί των αρχαίων Βαβυλωνίων που είχαν μορφή πυραμίδας και ένα ιερό στην κορυφή τους. Χρησίμευαν ως αστεροσκοπεία για θρησκευτικούς λόγους. Λέγεται λοιπόν ότι το συγκεκριμένο αυτό μνημείο ήταν και η έμπνευση για τον Πύργο της Βαβέλ.

Τιμωρήθηκε η αλαζονεία του ανθρώπου

Αν όμως προσεγγίσουμε τον μύθο του πύργου με τη συμβολική του διάσταση, τότε θα πρέπει να δούμε το θρησκευτικό μήνυμα πίσω από αυτή την αλληγορική ιστορία. Δηλαδή ο Πύργος της Βαβέλ δεν είναι παρά ένα σύμβολο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και αλαζονείας.

Σε κάποιο σημείο της αφήγησης γίνεται αναφορά στα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του πύργου.

Οι τεχνίτες σκέφτηκαν να ψήσουν πλήθρες (είδος τούβλου) και να τις χρησιμοποιήσουν στην οικοδομή μαζί με κονίαμα (υλικό συγκόλλησης) αντί να βάζουν σκέτες πέτρες και λάσπη που ήταν απλά και φυσικά υλικά.

Αυτο δείχνει τη φιλοδοξία και την επιθυμία του ανθρώπων να προβάλλουν τις ικανότητές τους, αλλά και την πίστη τους πως θα μπορούσαν μόνοι τους με τις δικές τους δυνάμεις να πετύχουν οτιδήποτε στη ζωή τους. Αυτό τους γέμισε υπερηφάνεια και εγωισμό. Ο Θεός όμως θεώρησε ασέβεια και απρέπεια τη φιλοδοξία των ανθρώπων και αποφάσισε να προκαλέσει σύγχυση στην επικοινωνία μεταξύ τους, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να εξαπλωθούν πάνω στη Γη μιλώντας διαφορετικές γλώσσες.

Ο ξιπασμένος βασιλιάς και οι λεηλασίες του

Ο τόπος αυτός ονομάστηκε Βαβέλ που σημαίνει “σύγχυση γλωσσών”. Έτσι σήμερα, Βαβυλωνία ονομάζουμε κάθε πολυεθνική κοινωνία.

Πέρα όμως από την προφανή τιμωρία του ξιπασμένου βασιλιά Νίμροδ της Βαβυλωνίας, που μάζεψε εκατομμύρια εργάτες και λεηλάτησε πόλεις και χωριά για να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση του μεγαλόπνοου, αλλά και βλάσφημου έργου του, μπορούμε να δούμε και άλλα νοήματα.

Η αφήγηση αυτή της Παλαιάς Διαθήκης προσφέρει μια εξήγηση για τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε λαούς και έθνη. Η σύγχυση όμως της γλώσσας, συμβολίζει την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων ακόμα και εκείνων που ανήκουν στην ίδια ομάδα και μιλούν την ίδια γλώσσα και εργάζονται για τον ίδιο σκοπό.

Η γλώσσα κάθε λαού δεν είναι εμπόδιο στην ενότητα των ανθρώπων, όταν υπάρχει αγάπη και κατανόηση.

Έτσι σήμερα κάποιοι αναρωτιούνται, “μήπως ήρθε η ώρα να τελειώσουμε την κατασκευή του Πύργου της Βαβέλ”;

Με πληροφορίες από ancient-origins

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: 4 ιστορίες από την Βίβλο και η επιστημονική τους εξήγηση. Ο Γολιάθ ήταν τεράστιος λόγω μιας ασθένειας και ο Χριστός περπάτησε στο νερό χάρη σε ένα στρώμα πάγου…