Ο Πινόκιο έβρισκε φρικτό τέλος στην κρεμάλα επειδή έλεγε ψέμματα και ο Τζεπέτο πέθαινε στη φυλακή. Αυτό ήταν το αρχικό φινάλε της αλληγορικής ιστορίας του Κάρλο Κολόντι. Γιατί αναγκάστηκε να την αλλάξει

Ο Κάρλο Κολόντι, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Κάρλο Λορεντσίνι, ήταν Ιταλός συγγραφέας, ο οποίος έγινε γνωστός για το περίφημο παιδικό μυθιστόρημα «Οι Περιπέτειες Του Πινόκιο».

Ο Κολόντι γεννήθηκε στη Φλωρεντία το 1826. Από μικρή ηλικία άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για την πολιτική. ‘Ηταν η εποχή των πόλεμων της Ιταλικής Ανεξαρτησίας ενάντια στην Αυστριακή Αυτοκρατορία.

Ίδρυσε τη σατιρική και πολιτική εφημερίδα «Ιl Lampione» στην οποία δημοσίευσε και τα πρώτα του έργα. Το 1849 ωστόσο, η εφημερίδα λογοκρίθηκε και διακόπηκε η λειτουργία της με διαταγή του Μεγάλου Δούκα της Τοσκάνης.

Αρκετά χρόνια αργότερα, το Μάιο του 1860, επανακυκλοφόρησε.

Τα πρώτα έργα του Κολόντι και η ασχολία με το θέατρο

Την ίδια περίοδο είχε αρχίσει να δραστηριοποιείται και σε άλλες πολιτικές εφημερίδες.

Έγινε γνωστός για το μυθιστόρημα «Ιn Vapore», το οποίο απέσπασε πολύ θετικές κριτικές. Τα μέλη της Επιτροπής Λογοκρισίας ενθουσιάστηκαν και προσέλαβαν τον Κολόντι ως σεναριογράφο για το θέατρο.

Έγραψε όχι μόνο σατιρικές παραστάσεις, αλλά και δημοφιλή βιβλία. Τα έργα «Macchiete», «Occhi e nasi» και «Storie Allegre» αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα του συγγραφικού του ταλέντου.

Η εισαγωγή στην παιδική λογοτεχνία

Το 1875, ο Κολόντι θέλησε να ασχοληθεί με την παιδική λογοτεχνία. Ξεκίνησε κάνοντας μεταφράσεις παραμυθιών στα ιταλικά, αλλά πολύ σύντομα άρχισε να συγγράφει τα δικά του.

Εμπνευσμένος  από το  έργο «Giannetto» του Αλεσάντρο Λουίτζι Παραβισίνι, έγραψε το πρώτο του παιδικό μυθιστόρημα «Giannettino».

Ακολούθησαν πολλά άλλα, εκ των οποίων τα περισσότερα σχετίζονταν με την ιταλική επανένωση.

Το κοινό ανταποκρίθηκε πολύ θετικά στην νέα αυτή προσπάθεια του Κολόντι, αφού από την πρώτη στιγμή, τα βιβλία του έγιναν ανάρπαστα.

Η “γέννηση” του Πινόκιο

Γοητευμένος πλέον από την επιτυχία και από την αγάπη των αναγνωστών του, σκέφτηκε να δημιουργήσει έναν καινούργιο χαρακτήρα, ο οποίος θα ήταν από τη μια συμπαθής, αλλά από την άλλη αθεόφοβος και…ψεύτης.

Με αυτόν τον τρόπο θα κατάφερνε να εκφράσει τις προσωπικές του πεποιθήσεις και να τις μεταλαμπαδεύσει  στο κοινό, μέσω της αλληγορίας και των ειρωνικών στοχασμών.

Το 1880, ξεκίνησε να γράφει το «Storia di un burattino», δηλαδή την «Ιστορία Μιας Μαριονέτας», η οποία ονομάστηκε επίσης «Οι Περιπέτειες Του Πινόκιο».

Το πρώτο μισό του έργου κυκλοφορούσε ως σειρά κάθε εβδομάδα στην παιδική εφημερίδα  «Il Giornale dei Bambini».

Τρία χρόνια αργότερα, ο Κολόντι το ολοκλήρωσε ως βιβλίο για μικρά παιδιά.

Το μυθιστόρημα αφορά τις περιπέτειες του σκανταλιάρη και άτακτου Πινόκιο, μιας μαριονέτας η οποία έχει πάρει ζωή από τον φτωχό του πατέρα και ξυλουργό, τον Τζεπέτο.

Ο κόσμος του Πινόκιο δεν αποτελεί ένα παραδοσιακό παραμύθι. Μέσα από διάφορα ευρηματικά τεχνάσματα όπως οι νεράιδες, οι μαριονέτες που ζωντανεύουν, οι μεταμορφώσεις των παιδιών σε γαϊδούρια κ.α , παρουσιάζεται η σκληρή πραγματικότητα της ζωής.

Η ανάγκη για τροφή, στέγη και οι πτυχές της καθημερινότητας αποτελούν βασικό μοτίβο της ιστορίας.

Το ακατάλληλο για παιδιά φινάλε του μυθιστορήματος

Το μυθιστόρημα στην αρχική του εκδοχή δεν είχε αίσιο τέλος.

Ο κεντρικός ήρωας, ο Πινόκιο, έβρισκε φρικτό θάνατο. Κατέληγε κρεμασμένος για τα αναρίθμητα λάθη που είχε κάνει στη ζωή του, ενώ ο αγαπημένος του πατέρας, ο Τζεπέτο πέθαινε μόνος και αβοήθητος στη φυλακή.

Ένα τέτοιο φινάλε δεν θα μπορούσε να είναι κατάλληλο για παιδιά. Όταν το διάβασε ο εκδότης του, αντέδρασε και ζήτησε από τον Κολόντι να το αλλάξει.

Ο συγγραφέας δεν ήθελε να το διαγράψει οριστικά. Το άφησε ως είχε και πρόσθεσε ορισμένα καινούργια κεφάλαια.

Σε αυτά, η νεράιδα με τα γαλάζια μαλλιά σώζει τον Πινόκιο, τον μεταμορφώνει σε πραγματικό παιδί, όταν αντιλαμβάνεται τα σφάλματά του και τον υιοθετεί.

Η επιτυχία του Κολόντι μετά θάνατον

Ο Κάρλο Κολόντι απέκτησε αναγνωσιμότητα κατά τη διάρκεια της ζωής του, όχι μόνο ως συγγραφέας, αλλά και ως κοινωνικός σχολιαστής.

Η φήμη του ωστόσο εκτοξεύτηκε, όταν «Οι Περιπέτειες του Πινόκιο» μεταφράστηκαν στα αγγλικά το 1892, δύο χρόνια μετά το θάνατό του.

Ο κριτικός και φιλόσοφος  Μπενεντέτο Κρότσε, έμεινε ενθουσιασμένος όταν διάβασε το βιβλίο. «Όποιος θέλει να θεωρεί τον εαυτό του καλλιεργημένο άνθρωπο, πρέπει να το διαβάσει», είχε επισημάνει.

Ο Πινόκιο θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα παιδικής λογοτεχνίας, ενώ έγινε και ταινία κινουμένων σχεδίων από τη Ντίσνεϊ το 1940.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το παραμύθι της Μικρής Γοργόνας δεν είχε Happy End. Στον κινηματογράφο άλλαξαν την ιστορία του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Τι έγραφε ο συγγραφέας