Ο παίκτης που θεωρούσαν ότι ήταν καλύτερος και από τον Πελέ. Το πρωί εργαζόταν ως ταχυδρόμος, καθώς αρνήθηκε να παίξει στην Μπαρτσελόνα. Εξαιτίας του άλλαξε ο κανονισμός για τα “απευθείας” κόρνερ

Ο Ρικάρντο Θαμόρα τον χαρακτήρισε “το σύμβολο του ποδοσφαίρου” και ο Τζουζέπε Μεάτσα “τον πιο φανταστικό παίχτη που υπήρξε ποτέ”.

Ο ουρουγουανός Έκτορ Σκαρόνε, αποτέλεσε αυτό που ονομάζεται σήμερα, τον πιο ολοκληρωμένο παίχτη, πριν το ποδόσφαιρο να γίνει ένα καθαρά επαγγελματικό άθλημα. Κατάκτησε τα πάντα με τη φανέλα της “σελέστε” και συνέδεσε το όνομά του με τη Νασιονάλ.

Ο Έκτορ Πέδρο Σκαρόνε Μπερέττα, γεννήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1898, στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης από ιταλούς μετανάστες.

Μεγάλωσε παίζοντας ποδόσφαιρο σε αλάνες κοντά στο σπίτι του και έκανε εξάσκηση προσπαθώντας να περάσει την μπάλα μέσα από τις τρύπες ενός φράχτη, ενώ για να βελτιώσει την ακρίβεια του στα μακρινά του σουτ, σημάδευε μπουκάλια από απόσταση τριάντα μέτρων.

Μέχρι τα 15 του αγωνιζόταν σε ομάδα του τοπικού πρωταθλήματος, όταν έκανε το πρώτο του δοκιμαστικό, σε μια από τις καλύτερες ομάδες της Ουρουγουάης, τη Νασιονάλ.

Το αδύναμο παρουσιαστικό του, το μικρό του ανάστημα και η κακή φυσική του κατάσταση δεν έπεισαν τους τεχνικούς της Νασιονάλ, οι οποίοι τον απέρριψαν.

Ο Σκαρόνε πείσμωσε, προπονήθηκε σκληρά μόνος του και στο δεύτερο δοκιμαστικό, κατάφερε να γίνει μέλος των “τσικό” της ομάδας.

Βασικός και αναντικατάστατος

Στα 19 του, ο Σκαρόνε κατάφερε να πάρει θέση βασικού στην πρώτη ομάδα της Νασιονάλ.

Παίζοντας παθιασμένα και κάνοντας απίστευτα πράγματα για το μπόι του, που δεν ξεπερνούσε τα 170 εκατοστά, στον τρίτο χρόνο παραμονής του στην ομάδα, ήταν ο βασικός παίχτης που την οδήγησε στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος.

Συνολικά με τη Νασιονάλ κέρδισε 8 τίτλους.

Την ίδια χρονιά που έγινε βασικός, ήρθε και η κλήση του στην Εθνική Ομάδα της Ουρουγουάης, για το  “Πρωτάθλημα της Νοτίου Αμερικής”, πρόγονο του “Κόπα Αμέρικα”.

Πρώτη του εμφάνιση στο παιχνίδι με τη μεγάλη αντίπαλο της χώρας, την Αργεντινή.

Ο Έκτο έπαιξε μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του, Κάρλος, σε τρεις αγώνες.

Η Ουρουγουάη μπορεί να έχασε τον τίτλο, αλλά κέρδισε έναν αναντικατάστατο παίκτη.

Με την Εθνική τη Ουρουγουάης, ο Σκαρόνε σάρωσε τα Κύπελλα του Πρωταθλήματος της Νοτίου Αμερικής το 1923, το 1924 και το 1926.

Μάλιστα, στο πρωτάθλημα του 1926 ανακηρύχθηκε ο δεύτερος σκόρερ με 6 έξι γκολ, πίσω μόνο από τον αδερφό του, που είχε συνολικά ευστοχήσει 18 φορές.

Απέρριψε συμβόλαιο στην Μπαρτσελόνα

Παρά τη βασική του θέση στη Νασιονάλ, επειδή το ποδόσφαιρο δεν θεωρούταν ακόμη επάγγελμα, ο Σκαρόνε για να επιβιώνει, εργαζόταν παράλληλα σαν ταχυδρόμος.

Το 1926 ο Έκτορ ταξίδεψε στην Ευρώπη, για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα.

Στην καταλανική ομάδα έμεινε σχεδόν έξι μήνες και αρνήθηκε να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο στην Ισπανία.

Αν το έκανε αυτό, θα έχανε τη θέση του μεσοεπιθετικού στην Εθνική Ομάδα, και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928, όπου εκείνη την εποχή έπαιζαν μόνο οι ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές.

“Σκεφτόμουν την πατρίδα μου, που γρήγορα έφτανε η Ολυμπιάδα και είχα χρέος να φορέσω τη φανέλα της “σελέστε”. Σκέφτηκα τη Νασιονάλ, τον σύλλογο της καρδιάς μου, και αποφάσισα να μην υπογράψω. Λίγες μέρες πριν αποχωρήσω, μου έδωσαν την τελική τους πρόταση. 30 χιλιάδες πέσος και συμβόλαιο πέντε χρόνων, αλλά πάλι δεν δέχτηκα. Επέστρεψα, για να ξαναπαίξω στη “σελέστε” και στη Νασιονάλ μου..”

Η απόφασή του αποδείχτηκε σωστή.

Η Ουρουγουάη κέρδισε το δεύτερο χρυσό μετάλλιο στην ιστορία της, με το γκολ του Σκαρόνε, 17 λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα.

Ο τελικός του Ολυμπιακού Τουρνουά ήταν λατινοαμερικάνικη υπόθεση.

Ουρουγουάη – Αργεντινή.

Το σκορ ήταν ισόπαλο 1-1, όταν ο Πίρις πέρασε την μπάλα στον Ταρασκόνι.

Ο Μπόρχας που βρισκόταν στην μικρή περιοχή, την έστειλε με κεφαλιά στον Σκαρόνε, φωνάζοντας “Δικιά σου Έκτορ!”.

Και ο Σκαρόνε, έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα. Με απευθείας σουτ, την έστειλε στα δίχτυα.

Ο “Μάγος της μπάλας”

Η Εθνική Ουρουγουάης την περίοδο του μεσοπολέμου, μεσουρανούσε.

Ο Σκαρόνε προετοιμαζόταν για το Πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, ένας θεσμός που ξεκίνησε από την Ουρουγουάη, ακριβώς 100 χρόνια μετά την ανεξαρτησία της χώρας από τους Βρετανούς.

Η “Σελέστε” κέρδισε το Τρόπαιο, εξαιτίας της πεντάδας “φωτιάς”.

Έκτορ Σκαρόνε, Πάμπο Ντοράδο, Έκτορ Κάστρο, Πέδρο Τσέα και Σάντος Ιριάρτε.

Μάλιστα, μαζί με τον Τσέα εφήρμοσαν τον “τοίχο”/ (la pared).

Ήταν ακριβώς εκείνος ο τρόπος επίθεσης του “Ρίο ντε Λα Πλάτα”, που έσπαγε κάθε άμυνα.

Με το αδιάκοπο πηγαινέλα της μπάλας και τις ασταμάτητες πάσες που έμοιαζαν να κάνουν γκελ στα πόδια τους, σταμάταγαν μόνο μπροστά στο τέρμα.

Αλλά ο Σκαρόνε, δεν ήταν απλά ένας τρομερός μεσοεπιθετικός με τις πάσες ακριβείας.

Ήταν φοβερός σκόρερ, καθώς πετύχαινε τα δίχτυα με χαρακτηριστική ευστοχία.

Παρά το μικρό του ύψος, διεκδικούσε κι έπαιρνε κεφαλιές, αλλά ήταν και πολύ αποτελεσματικός στην άμυνα.

Ήταν ένας ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής, ένας “μάγος” της μπάλας, 40 χρόνια πριν από τον βραζιλιάνο Πελέ.

Η μεγαλύτερη ίσως, τιμή για τον ίδιο ήταν το παρατσούκλι “ο Γαρδέλ του ποδοσφαίρου”.

Ο Κάρλος Γαρδέλ ήταν ο διασημότερος τραγουδιστής του τάγκο στη διάρκεια του μεσοπολέμου.

Ο άνθρωπος που άλλαξε τους κανονισμούς της “ΦΙΦΑ”

Ο Σκαρόνε κατέκτησε το Μουντιάλ στα 31 του.

Στα 32 του ταξίδεψε στην Ευρώπη, όπου έπαιξε ένα χρόνο στην Ίντερ και δύο στην Παλέρμο.

Επέστρεψε στη γενέτειρά του και έπαιξε μέχρι τα 41 του στη Νασιονάλ, με την οποία κατέκτησε ακόμη ένα πρωτάθλημα.

Με τη Νασιονάλ, έπαιξε σε 369 αγώνες και σκόραρε 301 γκολ, ενώ με την Εθνική ευστόχησε 31 φορές σε 52 επίσημα ματς.

Μέχρι το 2011, ήταν ο πρώτος σκόρερ της “σελέστε”. Σήμερα τον έχουν περάσει μόνο ο Ντιέγο Φορλάν και ο Λουίς Σουάρες.

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, δοκίμασε την προπονητική, χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Απόλαυσε όσα είχε κερδίσει με τη Νασιονάλ και τη “σελέστε” και συνέχισε να δουλεύει ως ταχυδρόμος.

Η ΦΙΦΑ τον τίμησε, γιατί εξαιτίας του άλλαξε ένας ποδοσφαιρικός κανονισμός.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924, είχε σκοράρει απευθείας με εκτέλεση κόρνερ, αλλά το γκολ του ακυρώθηκε, γιατί ο συγκεκριμένος τρόπος σκοραρίσματος δεν επιτρεπόταν.

Μετά από ένα μήνα, η ΦΙΦΑ, άλλαξε τον κανονισμό.

Ο Έκτορ Σκαρόνε πέθανε στις 4 Απριλίου 1976, στο Μοντεβιδέο, ως ο καλύτερος ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής.

Το εθνικό στάδιο της Ουρουγουάης έχει μετονομάσει μία κερκίδα, αφιερωμένη στον “μάγο” της χώρας.

Στην κηδεία του, ο συμπαίχτης του, Χοσέ Νασάτσι, τον αποχαιρέτησε με μια ομιλία που συνόψισε την ποδοσφαιρική κυριαρχία της Ουρουγουάης στα χρόνια πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο:

“Ήμασταν νέοι, ήμασταν νικητές, ήμασταν ενωμένοι, πιστεύαμε ότι ήμασταν άφθαρτοι”.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο θρυλικός ποδοσφαιριστής της Βραζιλίας που ήταν ισάξιος του Πελέ. Αλκοολικός, χωρίς ποδοσφαιρική παιδεία, είχε 14 παιδιά από 8 γυναίκες. Δείτε το βίντεο με τον «βασιλιά της ντρίμπλας»