Ο ομαδικός βιασμός της 21χρονης που έγινε ταινία με τη Τζόντι Φόστερ. Η τηλεοπτική μετάδοση της δίκης και οι συνέπειες

Στις 6 Μαρτίου 1983 στο New Bedford της Μασαχουσέτης, η 21χρονη Cheryl Araujo βιάστηκε ομαδικά από τέσσερις άνδρες. Ο κόσμος στεκόταν γύρω τους, παρακολουθούσε και δεν έκανε τίποτα. 

Η νεαρή γυναίκα οδήγησε τους βιαστές της στο δικαστήριο και η υπόθεση πήρε μεγάλη δημοσιότητα, καθώς ήταν η πρώτη δίκη βιασμού που μεταδόθηκε τηλεοπτικά. 

Η Araujo, μόλις είχε βάλει τα δύο παιδιά της για ύπνο όταν πήγε στο Big Dan’s Tavern, ένα τοπικό μπαρ, για να αγοράσει τσιγάρα από έναν διανομέα που βρισκόταν μέσα. Αφού συνομίλησε με μια σερβιτόρα, παρήγγειλε ένα ποτό και κάθισε για λίγο μόνη της.

Όταν σηκώθηκε να φύγει, δύο άνδρες την πλησίασαν και άρχισαν να σκίζουν τα ρούχα της. Δύο ακόμη άνδρες συμμετείχαν στην επίθεση, την πέταξαν στο τραπέζι του μπιλιάρδου, της έβγαλαν το παντελόνι και τα εσώρουχα και τη βίασαν.

Γελούσαν και ζητωκραύγαζαν

Η γυναίκα κλωτσούσε, ούρλιαζε και προσπάθησε να ξεφύγει, ενώ κάποιοι που στέκονταν τριγύρω δεν έκαναν τίποτα για να τη βοηθήσουν.

Όπως είχε αναφέρει, άκουγε ανθρώπους “να γελούν, να ζητωκραυγάζουν, να φωνάζουν”

Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν περίπου δέκα άτομα στο μπαρ τη στιγμή της επίθεσης, έξι από τα οποία ήταν αυτοί που της επιτέθηκαν.

Κατάφερε τελικά να ξεφύγει μετά από περίπου δύο ώρες και έτρεξε στο δρόμο. Ήταν ημίγυμνη και σε κατάσταση σοκ όταν την βρήκαν τρεις φοιτητές και την οδήγησαν στο νοσοκομείο.

‘Ενας απ’ αυτούς  ανέφερε ότι η  Araujo φορούσε μόνο ένα παλτό και μια κάλτσα, ενώ τα αδέρφια Dan και Michael O’Neill κάλεσαν την αστυνομία. Όπως δήλωσαν αργότερα, κάποιοι απ’ αυτούς που επιτέθηκαν στην κοπέλα την ακολούθησαν έξω από το μπαρ, αλλά έφυγαν όταν είδαν τους άνδρες.

Η Araujo αποφάσισε να αναφέρει το βιασμό της και να παλέψει για να δικαιωθεί

Τον ίδιο μήνα, τέσσερις άνδρες, οι John Cordeiro, Daniel Silva και Victor Raposo, Joseph Vieira κατηγορήθηκαν για την επίθεση.

Δύο ακόμη που βρίσκονταν στο μπαρ εκείνο το βράδυ, οι Jose και Virgilio Medeiros,  κατηγορήθηκαν ότι επευφημούσαν κατά τη διάρκεια του βιασμού και εμπόδισαν τον μπάρμαν να παρέμβει.

Η δίκη στο CNN

Η δίκη προκάλεσε αίσθηση, καθώς ήταν η πρώτη υπόθεση βιασμού που εκδικάστηκε σε απευθείας σύνδεση, με τηλεοπτικές κάμερες μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου. Οι κάμερες δεν επιτρεπόταν να απαθανατίσουν το πρόσωπο του θύματος, αλλά το όνομα και η διεύθυνσή της έγιναν γνωστά όταν κατέθετε.

Επί ένα μήνα, το CNN μετέδιδε τη δίκη για τρεις ώρες την ημέρα. Το τηλεοπτικό κοινό παρακολουθούσε τις  περιγραφές της επίθεσης, καθώς και την εξέταση της Araujo από τον δικηγόρο των κατηγορουμένων.

Η αξιοπιστία και ο χαρακτήρας της τέθηκαν υπό αμφισβήτηση,  με  ερωτήσεις που την “ενοχοποιούσαν”.

Την ρωτούσαν τι φορούσε, γιατί είχε αφήσει τα παιδιά της μόνα τους στο σπίτι και άφηναν υπονοούμενα ότι “τα ήθελε”.

Ο δικηγόρος ενός από τους κατηγορούμενους επέμεινε ότι η Araujo είχε συναινέσει, ενώ ένας άλλος την είχε ρωτήσει: “Αν ζεις με έναν άντρα, γιατί τρέχεις στους δρόμους για να βιαστείς;”

Η δημοσιότητα της δίκης έστρεψε το ενδιαφέρον στο Νιού Μπέντφορντ καθώς οι δράστες, όπως και το 60%  του πληθυσμού του, ήταν Πορτογάλοι. Η υπόθεση ξεσήκωσε κύμα ξενοφοβίας, κατηγορώντας την πορτογαλική κοινότητα στο σύνολό της για το έγκλημα.

 Το περιοδικό Hustler είχε κυκλοφορήσει μια ψεύτικη καρτ ποστάλ με μια γυμνή γυναίκα σε ένα τραπέζι μπιλιάρδου με τη λεζάντα “Χαιρετίσματα από το Νιού Μπέντφορντ της Μασαχουσέτης, την Πορτογαλική Πρωτεύουσα των Βιασμών της Αμερικής”.

Η υποστήριξη στους βιαστές

Η κοινότητα αντέδρασε στις προσβολές, με το να στραφεί ενάντια στο θύμα και να υποστηρίξει τους κατηγορούμενους βιαστές. Πολλοί οργάνωσαν διαδηλώσεις για να αμφισβητήσουν τις κατηγορίες εναντίον των έξι ανδρών, νιώθοντας ότι η κοινότητά τους είχε γίνει αποδιοπομπαίος τράγος.

Συγκέντρωσαν περίπου 20.000 δολάρια για την εγγύηση των τεσσάρων κατηγορουμένων, περίπου 10.000 άτομα διαδήλωσαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας όταν καταδικάστηκαν και πάνω από 16.000 άτομα υπέγραψαν αναφορές ζητώντας επιείκεια για τους καταδικασθέντες.

Οι τέσσερις κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι για βιασμό και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση από 6 έως 12 χρόνια

Οι άλλοι δύο άνδρες που κατηγορήθηκαν ότι παρακολούθησαν τον βιασμό και δεν τον σταμάτησαν, αθωώθηκαν. Κανένας από τους καταδικασθέντες δεν εξέτισε ποινή φυλάκισης πάνω από έξι χρόνια.

Ο θάνατος

Οι ένοχοι καταδικάστηκαν, αλλά το ίδιο και η Araujo. Η κοινότητά της την καταδίκασε “να ζει με τον φόβο”, όπως είχε πει ο δικηγόρος της στους New York Times μετά τη δίκη. Δύο χρόνια μετά αναγκάστηκε να φύγει από το New Bedford, μην αντέχοντας τις απειλές που δεχόταν.

Ακόμη και οι αδερφοί O’Neill, δέχθηκαν απειλές θανάτου επειδή βοήθησαν την Araujo και κατέθεσαν υπέρ της στο δικαστήριο.

Τον Δεκέμβριο του 1986, σε ηλικία 25 ετών, η Cheryl Araujo σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα που, όπως ειπώθηκε αργότερα, οδηγούσε μεθυσμένη

Όπως έγινε γνωστό, η Araujo μετά το βιασμό της είχε πάλευε με τον αλκοολισμό και βρισκόταν σε απεξάρτηση για έξι μήνες, πριν το θάνατό της. Παρά το γεγονός ότι η δίκη της πήρε τόσο μεγάλη δημοσιότητα, ο θάνατός της δεν τράβηξε σχεδόν καθόλου την προσοχή των μέσων ενημέρωσης.

Μετά από αυτή την υπόθεση, ο αριθμός των θυμάτων βιασμού που προχωρούσαν σε καταγγελία, μειώθηκε αισθητά.

Η υπόθεση έγινε αντικείμενο εθνικής συζήτησης όσον αφορά στη δημοσιότητα που πήρε η δίκη, κατά την οποία γνωστοποιήθηκε το όνομά της. Εκτός από το ότι “κατηγορήθηκε” ότι προκάλεσε η ίδια το βιασμό της, η υπόθεση της Cheryl Araujo ανέδειξε τον κίνδυνο της δημοσιοποίησης στοιχείων για την ασφάλεια του θύματος.

Το 1984, η Αμερικανική Γερουσία εξέτασε τα αποτελέσματα της άδειας να μεταδοθεί τηλεοπτικά η δίκη. Ο τότε εισαγγελέας της κομητείας Μπρίστολ της Μασαχουσέτης, Ρόναλντ Πίνα είχε δηλώσει:

“Σπάνια μια γυναίκα μπορεί να αντέξει το τραύμα του βιασμού,  μαζί με το τραύμα μιας δίκης με μεγάλη δημοσιότητα”.

Η ταινία και το όσκαρ

Ο “βιασμός του Big Dan” όπως έγινε γνωστή η υπόθεσή από το όνομα του μπαρ όπου σημειώθηκε η επίθεση, ενέπνευσε το σενάριο της ταινίας του 1988, “The Accused” με πρωταγωνίστρια τη Τζόντι Φόστερ.

Ο χαρακτήρας που υποδυόταν ήταν βασισμένος στην Cheryl Araujo και κέρδισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της.

Λόγω των σκληρών θεμάτων που περιλάμβανε το σενάριο, το στούντιο είχε επιφυλάξεις για τη δημιουργία της ταινίας, καθώς και για την ηθοποιό που θα μπορούσε να ενσαρκώσει  τον ρόλο της Sarah Tobias, όπως λεγόταν η ηρωίδα στην ταινία.

Πολλές ηθοποιοί μεταξύ των οποίων η Kim Basinger, Demi Moore , Jennifer Beals και Rosanna Arquette, απέρριψαν το ρόλο ως αμφιλεγόμενο

Οι παραγωγοί είχαν σοβαρές επιφυλάξεις για την επιλογή της Τζόντι Φόστερ ως πρωταγωνίστρια, διότι δεν τη θεωρούσαν αρκετά “σεξουαλική” για τον ρόλο της Sarah.

Επίσης αρκετές ηθοποιοί είτε αρνήθηκαν, είτε απορρίφθηκαν για το ρόλο της δικηγόρου Κάθριν Μέρφι, ανάμεσά τους η Μισέλ Φάιφερ, η Σιγκούρνι Γουίβερ, η Μέριλ Στριπ και η Τζίνα Ντέιβις.

Τελικά επέλεξαν την Kelly McGillis, η οποία μόλις είχε γίνει γνωστή από την ταινία Top Gun (1986). Αρχικά της είχαν προσφέρει το ρόλο της Sarah αλλά αρνήθηκε, καθώς όπως εξομολογήθηκε αργότερα, είχε πέσει και η ίδια θύμα βιασμού, οπότε προτίμησε τον ρόλο της δικηγόρου.

 Η σκηνή του βιασμού σόκαρε και τους ηθοποιούς

Η σκηνή του ομαδικού βιασμού ήταν ιδιαίτερα σκληρή για την εποχή της κυκλοφορίας της ταινίας. Χρειάστηκαν πέντε ημέρες για να ολοκληρωθούν και τα γυρίσματα και ήταν μια δύσκολη εμπειρία για τους ηθοποιούς αλλά και το συνεργείο.

Όλοι ανησυχούσαν για το πόσο τραυματική θα μπορούσε να είναι η σκηνή για την Τζόντι Φόστερ

Σε μια συνέντευξη της είχε δηλώσει ότι παρόλο που είχε γίνει πολύ καλή προετοιμασία, δεν θυμάται να τράβηξε τη σκηνή, είχε πάθει μπλακάουτ, ενώ έσπασαν τα αιμοφόρα αγγεία στο δεξί της μάτι από το κλάμα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.

Και οι άνδρες ηθοποιοί δυσκολεύτηκαν, ειδικά ο Woody Brown, που έπαιζε τον Danny, έναν από τους βιαστές. Σύμφωνα με μαρτυρίες, μετά τη σκηνή έφυγε αμέσως από το σετ και έκανε εμετό στο τρέιλερ του.

Η σκηνή του βιασμού κατατάχθηκε 16η στη λίστα με τις “53 πιο δύσκολες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου.”

Η ταινία έκλεινε σημειώνοντας στους υπότιτλους: “Στις Ηνωμένες Πολιτείες ένας βιασμός αναφέρεται κάθε έξι λεπτά. Ένα στα τέσσερα θύματα βιασμού δέχεται επίθεση από δύο ή περισσότερους δράστες”.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: youtube