Ο οδηγός του τρένου που έγινε εθνικός ήρωας. Επέλεξε να θυσιαστεί για να σωθούν χιλιάδες πολίτες

«Νακοζάρι» στη γλώσσα των ιθαγενών Οπάτα, σημαίνει “αφθονία φραγκόσυκων”.

Αυτό ήταν το όνομα μίας πόλης στο Μεξικό, που αναπτύχθηκε κυρίως λόγω των ορυχείων χαλκού που βρέθηκαν στην περιοχή.

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, ο χαλκός ήταν ένα από τα πιο πολυζήτητα προϊόντα στην αγορά. Χρησιμοποιούνταν για μηχανές, τηλέφωνα, τηλέγραφους και κάθε είδους καλώδια.

Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, στην πόλη κατοικούσαν περίπου 5 χιλιάδες άνθρωποι, οι πλειονότητα των οποίων εργαζόταν στα ορυχεία.

Ο ηρωικός Γκαρσία

Ένας από αυτούς ήταν ο 23χρονος Χεσούς Γκαρσία, ο οποίος εργαζόταν ως οδηγός του τρένου που μετέφερε τα υλικά απ’ τα ορυχεία της πόλης Νακοζάρι στα ορυχεία της γειτονικής πόλης, Πιλάρες.

Η διαδρομή δεν ήταν εύκολη, καθώς υπήρχε μία μεγάλη ανηφόρα που έπρεπε να ανέβει το τρένο απ’ τα ορυχεία, αλλά ο Γκαρσία ήταν μεγάλος δεξιοτέχνης.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που το τρένο κινδύνεψε να συγκρουστεί είτε με ζώα που διάβαιναν τις ράγες είτε εξαιτίας βλάβης των φρένων.

Πάντοτε όμως ο Γκαρσία απέφευγε τον κίνδυνο την τελευταία στιγμή.

Μάλιστα τον Οκτώβριο του 1907, όταν τα φρένα έπαψαν να λειτουργούν για ακόμα μία φορά, ο Γκαρσία κατάφερε να σταματήσει το τρένο μόλις 4 μέτρα πριν τελειώσουν οι ράγες.

Η ψυχραιμία του υπό συνθήκες κινδύνου ήταν συγκλονιστική.

Στις 6 Νοεμβρίου του 1907, ο νεαρός Γκαρσία επισκέφθηκε την μνηστή του, Μαρία ντε Χεσούς Σοκί.

Εκείνο το βράδυ, πρέπει να της έκανε καντάδα, όπως άλλωστε συνήθιζε.

Αργότερα, επέστρεψε στο σπίτι του και το πρωί ετοιμάστηκε για μία ακόμα ημέρα στη δουλειά.

Μέχρι το μεσημέρι, όλα κυλούσαν ομαλά.

Ο Γκαρσία είχε κάνει δύο διαδρομές από και προς τα ορυχεία και γύρω στις 12, έκανε διάλειμμα και πήγε να για φαγητό στο σπίτι της μητέρας του.

Σύμφωνα με τους γείτονές των Γκαρσία, η μητέρα του είχε ένα κακό προαίσθημα καθώς γευμάτιζε με τον γιο της και του είπε να προσέχει πολύ.

Στις 2 το μεσημέρι, ο Γκαρσία επέστρεψε στη δουλειά.

Το τρένο μετέφερε στα πρώτα ανοιχτά βαγόνια 70 κουτιά με δυναμίτη.

Σύμφωνα με τον κανονισμό, απαγορευόταν να μπουν εύφλεκτα υλικά στα πρώτα βαγόνια κοντά στη μηχανή.

Εκείνη την ημέρα όμως οι φορτωτές παράβλεψαν τον κανονισμό και το κακό δεν άργησε να γίνει.

Σπίθες από τη μηχανή του τρένου έπεσαν μέσα στο ανοιχτό βαγόνι με τον δυναμίτη, ο οποίος άρπαξε αμέσως φωτιά.

Οι εργάτες προσπάθησαν μάταια να τη σβήσουν. Οι φλόγες επεκτάθηκαν σε όλο το βαγόνι.

Αν το τρένο δεν απομακρυνόταν από τα ορυχεία, στα οποία βρίσκονταν και άλλα αποθέματα δυναμίτη, η έκρηξη θα ήταν τόσο τεράστια που πιθανόν να κατέστρεφε ολόκληρη την πόλη και να σκότωνε τους πάντες.

Ο Γκαρσία έπρεπε αναγκαστικά να οδηγήσει το τρένο μακριά από το ορυχείο και να πηδήξει, όταν το απομάκρυνε αρκετά από την πόλη.

Το πρόβλημα όμως ήταν ότι λόγω της μεγάλης ανηφόρας που έπρεπε να διανύσει, αν ο Γκαρσία δεν ήταν εκεί για να ρίχνει κάρβουνα στη μηχανή, το τρένο δεν θα είχε δύναμη να την ανέβει.

Ο ηρωικός νεαρός επέλεξε να μείνει πάνω στο τρένο και να σώσει χιλιάδες ζωές, εκτός από μία. Τη δική του.

Στις 2.20, η έκρηξη σκότωσε ακαριαία τον ίδιο και άλλους  12 που έτυχε να βρίσκονται κοντά στο σημείο.

Ο Γκαρσία πρόλαβε να απομακρύνει το τρένο περίπου 6 χιλιόμετρα έξω από την πόλη και να σώσει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.

Ο Χεσούς Γκαρσία είναι εθνικός ήρωας για τους Μεξικάνους και από το 1944, κάθε 7η Νοεμβρίου είναι η μέρα των «Εργαζομένων Σιδηροδρόμου».

Ο ηρωισμός του ενέπνευσε τραγούδια, βιβλία, ακόμα και την ταινία «Ο Ήρωας του Νακοζάρι» του 1935.

Της Αθηνάς Τζίμα

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Γιατί ο πρώτος υπόγειος σιδηρόδρομος στη Νέα Υόρκη κατασκευάστηκε μυστικά. Ο σταθμός ήταν πολυτελέστατος, αλλά σφραγίστηκε και ξεχάστηκε έως το 1912 που ανακαλύφθηκε τυχαία