Ο Νουρέγιεφ γεννήθηκε σε τρένο και παράτησε το σχολείο για να ασχοληθεί με τον χορό. Ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία γιατί τον κυνηγούσε η KGB. Το άδοξο τέλος

Χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους κορυφαίους χορευτές του 20^ου αιώνα και έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του την ιστορία του κλασικού χορού. Και όχι άδικα. Ο Νουρέγιεφ διέθετε μια σπουδαία τεχνική και πρωτόγνωρη σκηνική παρουσία γεμάτη λυρισμό.

Ο Ρουντόλφ Χαμέτοβιτς Νουρέγιεφ γεννήθηκε το 1938 μέσα σε ένα τρένο. Η μητέρα του ένιωσε τους πόνους, ενώ βρισκόταν καθ’ οδόν προς το Βλαδιβοστόκ, όπου υπηρετούσε ο σύζυγός της στον Κόκκινο Στρατό.

Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα και πολύ φτωχά. Στα 16 του παράτησε το σχολείο για να αφοσιωθεί σε αυτό που αγαπούσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: τον χορό. Ο πατέρας του διαφωνούσε κάθετα με την επιλογή του γιου του, αλλά ο μικρός Ρούντολφ γράφτηκε στην Ακαδημία Βαγκάνοβα της Αγίας Πετρούπολης και μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα βρέθηκε στα μπαλέτα Κίροφ, ως πρωταγωνιστής σε έργα του κλασικού ρεπερτορίου.

Αμέσως γνώρισε τη διεθνή καταξίωση και σε κάθε παράσταση απολάμβανε τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του κοινού.

Το 1961 τα μπαλέτα βρέθηκαν στο Παρίσι, πρώτο σταθμό της πρώτης περιοδείας τους στο εξωτερικό. Ο Νουρέγιεφ δεν έκρυψε ποτέ ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Απασχόλησε πολλές φορές τον Τύπο με τους θυελλώδεις έρωτές του. Στο Παρίσι κάθε βράδυ, ενώ όλοι επέστρεφαν στο ξενοδοχείο, εκείνος συνέχιζε να διασκεδάζει με άλλους χορευτές, αλλά και Γάλλους που γνώριζε.

Η KGB 

Περιμένοντας στο αεροδρόμιο την πτήση με προορισμό την Αγγλία, επόμενο σταθμό της περιοδείας τους, δύο πράκτορες της KGB τον πλησίασαν και του ζήτησαν να επιστρέψει στη Μόσχα, ώστε να λάβει μέρος σε ένα γκαλά. Του είπαν ότι θα επέστρεφε στο Λονδίνο για να συνεχίσει τις εμφανίσεις του, αλλά εκείνος δεν τους πίστεψε. Αμέσως ζήτησε τη βοήθεια Γάλλων αστυνομικών οι οποίοι τον οδήγησαν στο Υπουργείο Εξωτερικών. Εκεί, ο διάσημος χορευτής ζήτησε πολιτικό άσυλο.

«Το έκανα για να εμπλουτίσω το χορευτικό μου λεξιλόγιο», έλεγε χαριτολογώντας στους δημοσιογράφους που τον ρωτούσαν. Αυτομάτως κηρύχθηκε ανεπιθύμητος στη Σοβιετική Ένωση και δεν ξαναπήγε ποτέ έως τον θάνατο της μητέρας του. Ο Γκορμπατσόφ του επέτρεψε να παραβρεθεί στην κηδεία της.

Από τη Γαλλία ταξίδεψε σχεδόν σε όλο τον κόσμο, δίνοντας παραστάσεις όπου το κοινό τον αποθέωνε. Το 1961 γνώρισε στην Αγγλία την επίσης διάσημη χορεύτρια Μαργκότ Φοντέιν. Οι δυο τους δημιούργησαν ένα χορευτικό ζευγάρι, που όμοιό τους δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. Οι παραστάσεις τους άφησαν εποχή.

Ο Νουρέγιεφ συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου, τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας, το Μπαλέτο της Σκάλας του Μιλάνου, του Βερολίνου και πολλά άλλα. Με τις περίτεχνες χορογραφίες του άφηνε άφωνο το κοινό, αλλά και τους κριτικούς, οι οποίοι έπλεκαν το εγκώμιο του κορυφαίου χορευτή.

Όλα αυτά μέχρι το 1991. Ο Νουρέγιεφ αποφάσισε να αποσυρθεί από τον χορό και να ασχοληθεί με τη διεύθυνση ορχήστρας, κάτι που έκανε επίσης με μεγάλη επιτυχία.

Είχε ήδη διαγνωσθεί με AIDS από το 1984, αλλά το έκρυβε επί πολλά χρόνια. Όταν ρωτήθηκε για την αλλαγή πορείας στην καριέρα του, έδωσε μια αποστομωτική απάντηση: «Ο Φον Κάραγιαν μου είπε ότι οι μαέστροι ζουν πολλά χρόνια. Κι εγώ θέλω να ζήσω πολύ».

Όμως, σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, ο Νουρέγιεφ με εμφανή πια τα σημάδια της ασθένειας, που βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο, διακομίστηκε σε νοσοκομείο του Παρισιού, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 54 χρόνων.

Διαβάστε: Η σύλληψη του Νουρέγιεφ και της Φοντέιν για ναρκωτικά, σε σπίτι χίπηδων

Διαβάστε: Ισιδώρα Ντάνκαν, η «ξυπόλητη» χορεύτρια που εμπνεύστηκε από την ελληνική μυθολογία και φωτογραφήθηκε μπροστά από τις Καρυάτιδες. Πνίγηκε από το φουλάρι που μπλέχτηκε στις ρόδες του αυτοκινήτου της