Ο μουσικός που συνόδευσε εθελοντικά τα αμερικανικά στρατεύματα στον Β’ Παγκόσμιο. Ο Γκλεν Μίλερ, που σκοτώθηκε με αεροπλάνο το 1944 και οι συνθήκες του δυστυχήματος δεν διευκρινίστηκαν ποτέ

Γκλεν Μίλερ ονομαζόταν ο σταρ της ελαφράς ψυχαγωγικής μουσικής της δεκαετίας του 1940. Με τον ξεχωριστό “Μπιγκ – μπαντ” ήχο του, θριάμβευσε μέσα σε λίγα χρόνια στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

Από το 1929 ο Μίλερ είχε γίνει γνωστός ως τρομπονίστας στις μεγάλες ορχήστρες του Σικάγο. Αρχικά έπαιξε σε μία από τις πρώτες λευκές ορχήστρες τζαζ στην Καλιφόρνια.

Οι κριτικοί επέρριπταν πάντοτε στον Μίλερ ότι κάλυπτε τις μαύρες ρίζες της τζαζ με ρυθμική και αρμονική απλοποίηση. Με την υιοθεσία, όμως, της νέγρικης τζαζ από τη λευκή χορευτική μουσική, ο Μίλερ πέτυχε όσο κανείς άλλος να φέρει κοντά στους λευκούς τη μαύρη μουσική, λειαίνοντας τους ρυθμούς της.

Η εποχή του σουίνγκ ήταν στο αποκορύφωμα της εμπορικότητάς της. Μέχρι την κλήση του στον στρατό, το 1942, έγιναν οι διάσημες ηχογραφήσεις σε δίσκους των “In the mood” και “Moonlight Serenade“.

Κι αν το ενδιαφέρον της Αμερικής για το σουίνγκ είχε πέσει σημαντικά, τώρα ο ήχος του ενθουσίαζε τους Ευρωπαίους. Στον στρατό των ΗΠΑ, ο Μίλερ ανέλαβε με τον βαθμό του ταγματάρχη τη διεύθυνση της στρατιωτικής ορχήστρας, η οποία ενθουσίαζε, με σταρ όπως ο Ρέι Μακίνλεϊ και η Κάρμεν Μάτρεν. Σε πολυάριθμες περιοδείες του στα μέτωπα, φρόντιζε για τη μουσική ψυχαγωγία του στρατού των αμερικανικών στρατευμάτων στην Ευρώπη. Με την ορχήστρα του παρουσιάστηκε, το 1944, σχεδόν πίσω ακριβώς από τις συμμαχικές γραμμές του μετώπου.

Οι συνθήκες του θανάτου του δεν ξεκαθαρίστηκαν ποτέ. Ο Γκλεν Μίλερ πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1944, πετώντας με αεροπλάνο από την Αγγλία στη Γαλλία. Το 1953 ο Άντονι Μαν αφηγήθηκε τη ζωή του, στην ταινία “The Glenn Miller Story”.

Διαβάστε ακόμα: Βαλς, ο χορός που απαγορεύτηκε επειδή θεωρούνταν προκλητικός. Πώς ο χορός των αγροτών έγινε ο αγαπημένος της υψηλής κοινωνίας και καθιερώθηκε με τη μουσική του Γιόχαν Στράους

Η αλλαγή που οδήγησε στην επιτυχία

Με τη χρήση τεσσάρων σαξοφώνων κι ενός κλαρινέτου που οδηγούσε τη μελωδία, ο Μίλερ έδωσε στην ορχήστρα του ένα εντελώς διαφορετικό στιλ. Ο ίδιος έπαιζε τρομπόνι.,

Η μεγάλη ορχήστρα σουίνγκ του Μίλερ έφθασε γρήγορα σε δημοτικότητα τις σύγχρονές του ορχήστρες του Μπεν Πόλακ και των αδερφών Ντόρσεϊ. Οι επιτυχίες Γκλεν Μίλερ ήταν πάντοτε βασισμένες σε φιλιγκρέν κομμάτια ορχήστρας τζαζ, τα οποία αποδείχτηκαν συχνά καθαρά ψυχαγωγική μουσική. Η σκηνοθεσία των κονσέρτων του ήταν εντυπωσιακή.

Όλοι οι μουσικοί εμφανίζονταν με κομψές στολές και ο ίδιος ο Μίλερ παρουσιαζόταν με φράκο. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί μετέδιδαν συχνά τα κονσέρτα του στις μεγάλες χορευτικές αίθουσες της Αμερικής, διαδίδοντας έτσι με ταχύτητα ανέμου τη νέα χορευτική μουσική.

Ακούστε την ηχογράφηση από το “Moonlight Serenade” εδώ:

Αντλήθηκαν πληροφορίες από: Οι Μεγάλες Δεκαετίες. Πρόσωπα, στιγμές και γεγονότα που άλλαξαν τον κόσμο 

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Σουίνγκ, ο ξεσηκωτικός χορός των μαύρων και των Εβραίων που λάτρεψε η νεολαία και απαγόρευσαν οι Ναζί. Η Γκεστάπο έστελνε τους χορευτές σε στρατόπεδα συγκέντρωσης