Ο μόνος άνθρωπος στην ιστορία που υπήρξε νάνος και εξελίχθηκε σε γίγαντα. Το ύψος του έφτασε τα 2,34

Ο Άνταμ Ράινερ ήταν Αυστροούγγρος και είναι γνωστός ως το μόνο άτομο που υπήρξε και νάνος και γίγαντας. Πιστεύεται ότι έπασχε από ακρομεγαλία .

Ο Άνταμ Ράινερ γεννήθηκε στο Γκρατς της Αυστροουγγαρίας (σημερινή Αυστρία), το 1899.  Ως παιδί περιέγραφαν τον Ράινερ ως πολύ μικρό, αδύνατο και αδύναμο. Το 1917, σε ηλικία 18 ετών, ήταν νάνος. Το ύψος του έφτανε μόλις στα 122,55 εκατοστά.  Μια χαρακτηριστική ιδιότητα του νανισμού είναι το ύψος ενός ενήλικα κάτω από 147 εκατοστά.

Όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Ράινερ κατατάχθηκε στο στρατό με ύψος 1,60. Προφανώς δεν ήταν πια νάνος. Ο στρατός  υπέβαλε σε μια σειρά από τεστ τον έφηβο για να διαπιστώσει αν ήταν κατάλληλος για υπηρεσία. Κρίθηκε όμως πολύ κοντός και πολύ αδύναμος για να υπηρετήσει στο και τον απέρριψαν.

Το αξιοσημείωτο στην κατάσταση του Ράινερ είναι ότι ενώ ήταν κοντός, είχε αφύσικα μεγάλα χέρια και πόδια για το σώμα του. Η ακρομεγαλία είναι μια πάθηση που σχετίζεται περισσότερο με τον γιγαντισμό και προκαλείται από επιπλέον αυξητική ορμόνη στο σώμα. Ωστόσο, η περίπτωση του Ράινερ είναι μοναδική επειδή η ακρομεγαλία του δεν εκδηλώθηκε παρά μόνο όταν ήταν ενήλικας.

Ακρομεγαλία

Οι γιατροί του ανησυχούσαν ιδιαίτερα για την καμπυλότητα της σπονδυλικής του στήλης, η οποία φαινόταν να χειροτερεύει όσο περνούσε ο καιρός. Η κατάστασή του επιδεινωνόταν και οδήγησε τους γιατρούς σε ενδελεχή έλεγχο.

Εξέτασαν τον Ράινερ λεπτομερώς από τον Αύγουστο του 1930 έως και τον Μάιο του 1931. Το ύψος του είχε φτάσει τα 216 εκατοστά. Βρήκαν ένα καλοήθη υποφυσιακό αδένωμα, το οποίο έκριναν ότι ευθυνόταν για την τεράστια ανάπτυξη του.

Υποβλήθηκε σε εγχείρηση  στις αρχές της δεκαετίας του 1930 για την αφαίρεση του ένοχου όγκου στην υπόφυσή του, αλλά η χειρουργική παρέμβαση δεν ανέκοψε την ανάπτυξη του σώματός του.

Ανάμεσα στα 20 και τα 30 του χρόνια, κέρδισε ύψος με μέσο ρυθμό 9,14 εκατοστά ανά έτος. Μέχρι το 1932 σε ηλικία 33 ετών, ο Ράινερ είχε φτάσει σε ύψος τα 218 εκατοστά. Το μέγεθος των παπουτσιών του από νούμερο 43 σε ηλικία 19 ετών, έφτασε στο  57,5 μέσα σε μόλις τρία χρόνια.

Οι γιατροί πίστευαν ότι με την αφαίρεση του όγκου στην υπόφυση, θα μπορούσαν να σταματήσουν την υπερβολική παραγωγή αυξητικής ορμόνης και ήλπιζαν ότι θα περιόριζαν την ανεξέλεγκτη ανάπτυξή του.

Η παραμόρφωση

Περίπου τρία χρόνια αργότερα, τα σωματικά χαρακτηριστικά του Ράινερ άρχισαν να αλλάζουν, και τα ήδη ασυνήθιστα μεγάλα χέρια και πόδια του άρχισαν να μεγαλώνουν ξανά.

Ενώ η ιατρική κοινότητα των αρχών του 20ού αιώνα προβληματιζόταν από την ιδιάζουσα περίπτωση του Αυστριακού, εκείνος έβλεπε τον εαυτό του να παραμορφώνεται. Το μέτωπο και το σαγόνι του προεξείχαν  από το κεφάλι του, τα χείλη του φαίνονταν πρησμένα και παρουσίαζε πολλά ακόμα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ακρομεγαλίας.

Μεταξύ των αυξανόμενων επιπλοκών της υγείας του, τυφλώθηκε στο δεξί του μάτι, υπέφερε από απώλεια ακοής στο αριστερό του αυτί και υπέφερε από εξουθενωτικούς πονοκεφάλους.

Στο Βιβλίο Γκίνες