Ο «Μινώταυρος» του Μεταξουργείου. Τα βρώμικα νερά από το έλος της περιοχής που προκαλούσε δυσοσμία, τύφο και δυσεντερία στους ΑΘηναίους. Ποιος έσωσε την πόλη από τον “Μινώταυρο”

Το Μεταξουργείο είχε μια μεγάλη χρόνια πληγή, τον «Μινώταυρο». Έτσι αποκαλούσαν οι Μεταξουργειώτες το έλος του Προφήτη Δανιήλ, που σκορπούσε σε όλη την περιοχή αφόρητη δυσοσμία και πολλές επικίνδυνες αρρώστιες.

Το έλος αυτό, που γειτόνευε με το Νεκροταφείο είχε δημιουργηθεί κυρίως από την εποχή που ο Δήμος Αθηναίων έκρινε την περιοχή του Προφήτη Δανιήλ σαν την πιο κατάλληλη για να γίνει το αποχωρητήριο της πρωτεύουσας.

Πράγματι ο κεντρικός αποχετευτικός αγωγός, που συγκέντρωσε όλα τα ακάθαρτα νερά που κατέβαζαν οι αγωγοί της οδού Καρόλου και της οδού Πειραιώς κατέληγε στον Προφήτη Δανιήλ όπου τα βρωμόνερα λίμναζαν επί μονίμου βάσεως.

Το σημείο αυτό χρησίμευε σαν ένα είδος δεξαμενής από την οποία ξεκινούσε ένα ολόκληρο σύστημα αρδευτικών αυλάκων, μέσω των οποίων τα απόβλητα διοχετεύονταν στα γύρω περιβόλια τα οποία και πότιζαν.

Τα αποτέλεσμα αυτής της αρδευτικής μεθόδου ήταν τα οπωρολαχανικά και τα φρούτα να μεγαλώνουν πολύ γρήγορα και εύκολα, θρεμμένα από τις κοπριές των Αθηναίων αλλά οι ίδιοι οι κάτοικοι της πόλης που έτρωγαν στη συνέχεια τα προϊόντα των περιβολιών αυτών, προσβάλλονταν από κάθε είδους αρρώστιες. Έτσι ο τύφος, η δυσεντερία και οι αμοιβάδες αποτελούσαν ενδημικές ασθένειες όχι μόνο για το Μεταξουργείο αλά και για ολόκληρη την Πρωτεύουσα.

Το πρώτο συστηματικό αποχετευτικό δίκτυο στο Μεταξουργείο δημιουργήθηκε μετά το 1870. Τότε κατασκευάστηκε ένας αγωγός που ξεκινούσε από την οδό Πειραιώς και διέτρεχε όλη τη Δεληγιώργη για να ενωθεί στη συνέχεια με τον αγωγού της οδού Δηληγιάννη που δεχόταν τις αποχετεύσεις του Κυκλοβόρου.

Μετά από δέκα χρόνια, το 1880, το ρέμα του Κυκλοβόρου σκεπάστηκε και δημιουργήθηκε ένας μεγάλος κύριος αποχετευτικός αγωγός πλάτους 3,10 μέτρων και ύψους 2,45 που προχώρησε μέσω των οδών Οδυσσέως και Αχιλλέως και κατέληξε τον επόμενο χρόνο μέχρι τον Προφήτη Δανιήλ. Είναι ακριβώς ο αγωγός που τροφοδότησε και εξέθρεψε τον Μινώταυρο.

Την ίδια χρονιά ένας άλλος αποχετευτικός αγωγός περνούσε από τις οδούς Σαλαμίνος, Κεραμεικού και Πλαταιών για να καταλήξει επίσης στον κύριο αγωγό, συμβάλλοντας έτσι στην συντήρηση και την επέκταση του άγους του Προφήτη Δανιήλ.

Την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα η πληγή του Μεταξουργείου αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά.

Την περίοδο 1925-29 επί δημαρχίας Σπύρου Πάτση κατασκευάστηκε ο μεγάλος αποχετευτικός αγωγός μήκους οκτώ περίπου χιλιομέτρων  που απομάκρυνε τα βρωμόνερα από το Μεταξουργείο για να τα ρίξει στη θάλασσα. Η δαπάνη για το έργο αυτό ήταν πραγματικά μεγάλη:

22.000.000 δραχμές. Αλλά και η ωφέλεια για τη δημόσια υγεία ανεκτίμητη. Έτσι το έλος του Προφήτη Δανιήλ αποξηράνθηκε και οι Αθηναίοι έδωσαν το όνομα του ευεργέτη δημάρχου του σε ένα κεντρικό δρόμο της περιοχής αυτής.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας:

Πηγή: Γειτονιές της παλιάς Αθήνας- Το Μεταξουργείο, του Κώστα Χατζιώτη, εκδόσεις Αθηναϊκή Βιβλιοθήκη

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Ποια γνωστή συνοικία της Αθήνας ονομαζόταν «Χεζολίθαρο». Εκεί επρόκειτο να ανεγερθεί αρχικά το παλάτι του Όθωνα. Ποια βιομηχανία έδωσε το όνομά της στην περιοχή