Ο μικρός Ντιέγκο λυγίζει, καθώς παίζει βιολί στην κηδεία του δάσκαλου του που δολοφονήθηκε. Ο δάσκαλος μουσικής έσωσε χιλιάδες παιδιά από την εγκληματικότητα

Στη φωτογραφία φαίνεται ο 12χρονος Ντιέγκο Φραζάου Τορκάτου (Diego Frazão Torquato) να φορά τη μπλούζα της μουσικής ομάδας ΑφροΡέγκε (Affro-Reggae) και να παίζει μουσική μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές της ομάδας.

Λένε το τελευταίο αντίο στον Εβάντρο, τον δάσκαλο βιολιού που τους βοήθησε να ξεφύγουν από την φτώχεια και τα ναρκωτικά και να βρουν καταφύγιο μέσα από τη μουσική.

Ο Εβάντρο έπεσε θύμα ένοπλης ληστείας και δολοφονήθηκε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Δυστυχώς, λίγο καιρό αργότερα πέθανε και ο μικρός Ντιέγκο από λευχαιμία.

Αδίστακτοι ληστές και αδιάφοροι αστυνομικοί

Στις 12 Οκτωβρίου του 2009, ο δάσκαλος μουσικής Εβάντρο Ζάου ντα Σίλβα πέφτει νεκρός έξω από ένα κλαμπ στο Ρίο. Ο άνθρωπος που έδωσε ελπίδα σε πολλά μικρά παιδιά, πέθανε από αιμορραγία και αμέλεια των αστυνομικών.

Πλάνα από κάμερες ασφαλείας έδειξαν ότι δέχτηκε επίθεση από δύο άτομα, που πρώτα του έκλεψαν το σακάκι και ύστερα τον πυροβόλησαν.

Τη στιγμή της επίθεσης περνούσε ένα περιπολικό το οποίο κυνήγησε τους δράστες χωρίς να ενημερώσει όμως το νοσοκομείο για τον τραυματία.

Μια δεύτερη ομάδα περιπολίας ήταν αυτή που ανέφερε το περιστατικό και ο Εβάντρο μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο μιάμιση ώρα αργότερα, όπου εξακριβώθηκε κι ο θάνατος του.

Εξαιτίας της αναγνωρισμένης κοινωνικής θέσης του γνωστού μουσικού, η υπόθεση πήρε μεγάλες διαστάσεις και τα μέσα ενημέρωσης ανέδειξαν την υπόθεση.

Η αστυνομία έπιασε τελικά τους δράστες και έθεσε σε διαθεσιμότητα τους δύο αστυνομικούς που βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος και δεν ενημέρωσαν το κέντρο άμεσης βοηθείας.

Η οργάνωση Αφρορέγκε που έδωσε ζωή στα αποκλεισμένα παιδιά μέσω της μουσικής

Η Αφρορέγκε είναι μία από τις μεγαλύτερες ΜΚΟ του Ρίο.

Ιδρύθηκε το 1993 με σκοπό να προβάλλει την αφροαμερικανή κουλτούρα της φαβέλας Βιγκάριο Χέραλ, που βρίσκεται στην Βόρεια Ζώνη του Ρίο. Η οργάνωση προσκαλούσε τους νέους της κοινότητας να ασχοληθούν με διάφορες δραστηριότητες, όπως ο χορός, η μουσική, το ποδόσφαιρο και η καποέιρα.

Με τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών, η Αφρορέγκε ήταν μια διέξοδος. Η μουσική δεν άφηνε τα παιδιά να κυλήσουν στον σκοτεινό κόσμο των ναρκωτικών, της ωμής βίας και της σκληρής πραγματικότητας που υπάρχει στις φαβέλες.

Η ΜΚΟ σύντομα έγινε γνωστή και κέρδισε την υποστήριξη δημόσιων προσώπων, όπως ο μουσικός Βελόσο

Το 2005 αναγνωρίστηκε διεθνώς μέσα από ένα ντοκιμαντέρ που έδειχνε την ιστορία της οργάνωσης.

Σε μια από τις φτωχές περιοχές της Βραζιλίας, ο Εβάντρο Ζάου ντα Σίλβα, δίδασκε βιολί στον μικρό Ντιέγκο και σε άλλα νέα παιδιά. Οι μικροί καλλιτέχνες στη συνέχεια έπαιζαν σε φιλανθρωπικές συναυλίες για να ενισχύσουν παιδιά με σοβαρές ασθένειες.

Μάλιστα, ο Ντιέγκο ήταν κι εκείνος άρρωστος. Υπέφερε από οξεία λευχαιμία. Στο τέλος της ζωής του εξαρτιόταν από μηχανική υποστήριξη και δυστυχώς τον Μάρτιο του 2010 η καρδούλα του έπαψε να χτυπά.

Στο Bίντεο: γκρουπ της Αφρορέγκε εμφανίζεται σε εκπομπή κατά της  βίας στην Βραζιλία. Ο Ντιέγκο παίζει βιολί και βρίσκεται στην πρώτη σειρά. Είναι το παιδί πρώτο από αριστερά.

Η μουσική, διέξοδος στην φτώχεια

Η κοινωνική ανισότητα, η φτώχεια, τα ναρκωτικά και η πορνεία μαζί με την εγκληματικότητα είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα στις μη προνομιούχες περιοχές της Λατινικής Αμερικής.

Στη Βενεζουέλα, για περισσότερο από 35 χρόνια η Συμφωνική Ορχήστρα της Νεολαίας της Βενεζουέλας Σιμόν Μπολίβαρ, δίνει την ευκαιρία σε άπορα παιδιά να διδαχθούν κλασική μουσική και να ακολουθήσουν μουσική καριέρα.

«Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι ο ρόλος της Ορχήστρας. Τα παιδιά πια κουβαλούν τα βιολιά, τα όμποε και τις τρομπέτες τους σε αντίθεση με το να έχουν στην κατοχή τους όπλα ή να γίνονται δέσμιοι των ναρκωτικών ουσιών», αναφέρει ο Σιμόν Ράτλε, διάσημος κριτικός μουσικής.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Παραγουάη με την Ορχήστρα των Ανακυκλωμένων Οργάνων (Ecos del Paraguay), όπου οι μαθητές φτιάχνουν τα μουσικά όργανα από απορρίμματα και ανακυκλώσιμα υλικά.

Η άσχημη οικονομική κατάσταση των παιδιών δεν τους επιτρέπει να αγοράσουν ένα όργανο, αλλά μπορούν πια να το φτιάξουν μόνοι τους.

Ο χρόνος δεν κυλά στους δρόμους της εγκληματικότητας, αλλά στα εργαστήρια και τα εφηβικά χέρια δεν πιάνουν όπλα και ναρκωτικά, αλλά τα μουσικά όργανα που κατασκεύασαν.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Τα «λασπωμένα γουρούνια». Το συγκλονιστικό φωτορεπορτάζ με τους εργάτες στα ορυχεία χρυσού της Βραζιλίας. Έσκαβαν όλη τη μέρα για 20 σεντς και πλήρωναν 3 δολάρια για να πιουν ένα λίτρο νερού (φωτο και βίντεο)