Ο Μαρτίνος Λούθηρος καταγγέλλει ανοιχτά τα συγχωροχάρτια για τις αμαρτίες και τη διαφθορά της παπικής εκκλησίας. Η αίρεση που κατέληξε στην πιο αιματηρή θρησκευτική διαμάχη μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών

Στη Ρώμη μετά το 1500 κυβερνούσαν οι πάπες, οι οποίοι ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη δύναμη και το μεγαλείο, παρά για τον ιερατικό τους ρόλο.

Ήταν αυτοί που προσέλαβαν διάσημους καλλιτέχνες να χτίσουν υπέροχες και μεγαλοπρεπείς εκκλησίες. Για τη δημιουργία τους, χρειάζονταν τεράστια ποσά και κάποιοι ιερείς και μοναχοί για να γίνουν αρεστοί στον πάπα, άρχισαν να συγκεντρώνουν χρήματα με τρόπους που δεν συμβάδιζαν με τα διδάγματα της εκκλησίας.

Έβαζαν τους πιστούς να πληρώνουν για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους και τους έδιναν το λεγόμενο «συγχωροχάρτι», παρ’ όλο που η εκκλησία δίδασκε ότι μπορεί να συγχωρήσει μόνο τον αμαρτωλό που μετανόησε.

Την εποχή εκείνη στη Βιρτεμβέργη της Γερμανίας ζούσε ένας μοναχός που ανήκε στο τάγμα των αυγουστίνων και λεγόταν Μαρτίνος Λούθηρος.

Όταν το 1517 έφτασε στην πόλη ένας ιερέας που πουλούσε συγχωροχάρτια για να συγκεντρώσει χρήματα για την ανέγερση της καινούριας εκκλησίας του Αγίου Πέτρου, ο Λούθηρος προσπάθησε να δείξει ότι αυτό αντέβαινε στην ουσία της θρησκείας.

Έτσι έφτιαξε μία λίστα με 95 θέσεις, με τις οποίες στηλίτευε την τακτική της εμπορευματοποίησης, η οποία ήταν αντίθετη με την έννοια της συγχώρεσης.

Τη λίστα αυτή θυροκόλλησε στον ναό της Βιρτεμβέργης την 31η Οκτωβρίου του 1517.

Για τον Λούθηρο, το πιο φοβερό ήταν οι άνθρωποι πίστευαν πως μπορούσαν να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους πληρώνοντας και πως η Θεία Χάρη, η άφεση αμαρτιών, ήταν κάτι που μπορούσε να αγοραστεί.

Ο Λούθηρος έκαψε δημόσια το χαρτί του πάπα για τον αφορισμό του 

Με την εφεύρεση της τυπογραφίας, τα συναρπαστικά και γεμάτα δύναμη κείμενά του αγοράζονταν και διαβάζονταν παντού στη Γερμανία.

Πολλοί άνθρωποι του έδιναν δίκιο. Μόλις το έμαθε αυτό ο Πάπας, απείλησε τον Λούθηρο ότι να τον αφορίσει.

Αλλά εκείνος είχε ήδη τόσους οπαδούς, που δεν τον ένοιαζε. Έκαψε το γράμμα του Πάπα δημόσια κι έτσι πράγματι αφορίστηκε.

Τότε ανακοίνωσε ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του εγκαταλείπουν την εκκλησία.

Στη Γερμανία προκλήθηκε έντονη αναταραχή και πολλοί τάχθηκαν στο πλευρό του, γιατί ο Πάπας, με το πάθος του για πολυτέλεια και πλούτη, δεν ήταν καθόλου αγαπητός.

Ταυτόχρονα, οι Γερμανοί πρίγκιπες δεν είχαν καμία αντίρρηση να περάσει στα δικά τους χέρια η δύναμη των επισκόπων και αρχιεπισκόπων και η τεράστια περιουσία της εκκλησίας.

Η αποκήρυξη του Λούθηρου

Όταν ο Κάρολος Ε’ πήρε την εξουσία το 1519, σαν ευσεβής νέος που ήταν, είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Πάπα.

Έτσι ήθελε μετά τη στέψη του, να διευθετήσει το συντομότερο το ζήτημα με τον Λούθηρο.

Το πιο εύκολο ήταν να διατάξει να τον συλλάβουν, αλλά οι σύμβουλοί του δεν το επέτρεψαν.

Έτσι λοιπόν ο Κάρολος έδωσε εντολή να παρουσιαστεί ο επαναστάτης μοναχός ενώπιον του πρώτου κοινοβουλίου, της λεγόμενης Δίαιτας, που συγκρότησε ο Κάρολος στη Γερμανία. Αυτό έγινε στο Βορμς το 1521.

Εκεί συγκεντρώθηκαν όλοι οι πρίγκιπες και ισχυροί άντρες της αυτοκρατορίας σε μια επίσημη, μεγαλοπρεπή συνεδρίαση.

Ο Λούθηρος παρουσιάστηκε μπροστά τους με το ράσο του.

Είχε ήδη αναγγείλει ότι ήταν έτοιμος να αποκηρύξει τη διδασκαλία του, αν του αποδείκνυαν μέσα από τη Βίβλο ότι έσφαλλε.

Το κοινοβούλιο, οι πρίγκιπες και η αριστοκρατία δεν ήθελαν να εμπλακούν σε μια τέτοια αντιπαράθεση με τον μορφωμένο και γεμάτο ζήλο θεολόγο.

Ο αυτοκράτορας απαίτησε από το Λούθηρο να αποκηρύξει τη διδασκαλία του

Αυτός με τη σειρά του ζήτησε μία μέρα προθεσμία για να το σκεφτεί.

Ήταν όμως αποφασισμένος να εμμείνει στις πεποιθήσεις του, έτσι λοιπόν έγραψε σ’ ένα φίλο του:

«Πραγματικά δεν θα ανακαλέσω ούτε ένα γράμμα απ’ όσα έχω πει και έχω πίστη στο Χριστό».

Έτσι την επόμενη μέρα εμφανίστηκε στη συνέλευση και εκφώνησε ένα μακροσκελή λόγο στα λατινικά και στα γερμανικά, με τον οποίο εξηγούσε τις πεποιθήσεις του, λέγοντας επίσης ότι λυπόταν αν πάνω στο ζήλο του αγώνα έθιξε κάποιον, αλλά δεν μπορούσε να ανακαλέσει.

Το κοινοβούλιο εξέδωσε διάταγμα που αποκήρυττε το Λούθηρο ως αιρετικό, που σήμαινε ότι κανείς δεν επιτρεπόταν να του προσφέρει φαγητό, στέγη ή βοήθεια.

Όποιος το έκανε θα αποκηρυσσόταν, όπως και όποιος αγόραζε τα βιβλία του ή τα είχε στην κατοχή του.

Ο Λούθηρος ήταν πια ένας άνθρωπος χωρίς δικαιώματα.

Τότε ο προστάτης του, Φρειδερίκος ο Σοφός, διέταξε να τον απαγάγουν και να τον οδηγήσουν κρυφά στο κάστρο του στο Βάρμπουργκ.

Εκεί ο Λούθηρος ζούσε μεταμφιεσμένος και με ψεύτικο όνομα.

Εκμεταλλευόμενος την εκούσια αιχμαλωσία του, μετέφρασε τη Βίβλο στα γερμανικά για να μπορεί να τη διαβάσει ο καθένας και να προβληματιστεί γύρω από το νόημά της.

Ο φανατισμός των Λουθηρανών

Έμεινε στο Βάρμπουργκ αρκετό καιρό, ώσπου κάποια στιγμή έμαθε ότι οι λόγοι και τα γραπτά του είχαν μια επίδραση που δεν του άρεσε καθόλου.

Οι οπαδοί του είχαν γίνει πολύ πιο παθιασμένοι Λουθηρανοί από τον ίδιο.

Πέταγαν τις εικόνες από τις εκκλησίες και δίδασκαν ότι ήταν λάθος να βαφτίζονται τα παιδιά, γιατί ο καθένας θα έπρεπε να είναι ελεύθερος να αποφασίσει αν θέλει να βαπτιστεί ή όχι.

Γι’ αυτό και τους έλεγαν εικονοκλάστες και αναβαπτιστές.

Επιπλέον, μια πλευρά της διδασκαλίας του είχε μια ιδιαίτερη συνέπεια στους αγρότες, οι οποίοι την εξέλαβαν κατά γράμμα.

Ο Λούθηρος είχε διδάξει ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να υπακούει στη συνείδησή του μόνο και σε κανέναν άλλο.

Από αυτή τη διδασκαλία για τον ελεύθερο άνθρωπο, οι δουλοπάροικοι κατάλαβαν ότι μπορούσαν κι αυτοί πια να απελευθερωθούν.

Συγκεντρώθηκαν λοιπόν σε ομάδες, σκότωσαν τους γαιοκτήμονες, επιτέθηκαν σε μοναστήρια και σε ολόκληρες πόλεις.

Έτσι, ο Λούθηρος στράφηκε ενάντια σε όλους αυτούς, ακριβώς όπως παλιότερα είχε στραφεί ενάντια στην εκκλησία, και με τη δύναμη των κηρυγμάτων και των γραπτών του βοήθησε να καταπνιγεί η εξέγερση και να τιμωρηθούν οι αγρότες.

Ο Λούθηρος πέθανε τον Φεβρουάριο του 1546 σε ηλικία 62 ετών, αλλά οι θρησκευτικές διαμάχες μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών συνεχίστηκαν για αιώνες και άφησαν πίσω τους χιλιάδες θύματα.

ΠΗΓΗ: “ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”, E. H. GOMBRICH. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Bloody Mary» Η ματωμένη βασίλισσα που έριξε στην πυρά 300 αιρετικούς και έγκυες γυναίκες. Όλα ξεκίνησαν από ένα διαζύγιο που απέρριπτε ο Πάπας