Ο Λόρενς της Αραβίας δεν συγχώρεσε ποτέ την Ακαδημία για τα Όσκαρ που έχασε. Μικρός ήθελε να γίνει δημοσιογράφος και καβγάδιζε συχνά στις παμπ με τη διάσημη παρέα του

 Έγινε διάσημος το 1962, ερμηνεύοντας τον ρόλο του αντισυνταγματάρχη Τόμας Έντουαρντ Λόρενς, στην ταινία “Λόρενς της Αραβίας”.

Ο Πίτερ Ο’ Τουλ γεννήθηκε το 1932, από ιρλανδό πατέρα και σκωτσέζα μητέρα στην Ιρλανδία. Μεγάλωσε όμως στο Γιόρκσαϊρ της Αγγλίας και φοίτησε σε καθολικό σχολείο. Σε νεανική ηλικία ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, αλλά σε ηλικία 17 ετών, αποφάσισε να την εγκαταλείψει για να κάνει το ντεμπούτο του στο θέατρο. Σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών, με συμμαθητές του τον Αλμπερτ Φίνεϊ, τον Αλαν Μπέιτς και τον Ρίτσαρντ Χάρις, με τον οποίο έγινε κολλητός φίλος.

Καταξιώθηκε αρχικά ως θεατρικός ηθοποιός και ασχολήθηκε ελάχιστα με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, έως το 1962, όταν ο Ντέιβιντ Λιν τον επέλεξε να πρωταγωνιστήσει στον ρόλο του συνταγματάρχη Λόρενς στην ταινία – έπος, “Ο Λόρενς της Αραβίας”.

Τριαντάρης, έγινε διεθνής αστέρας του κινηματογράφου. Η ταινία του χάρισε την πρώτη από τις οκτώ υποψηφιότητές του για Όσκαρ, ένα βραβείο που δεν κέρδισε ποτέ. Μάλιστα σε ότι αφορά το Όσκαρ, η αντίδραση του Ο’ Τουλ προς την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, όταν τον επέλεξε για μια βράβευση με ειδικό τιμητικό Όσκαρ το 2003, υπήρξε μάλλον ειρωνική (αν και στην πορεία ο Ο’ Τουλ τα «μπάλωσε»): «Εφόσον παραμένω στο “παιχνίδι” της σοουμπίζ και εφόσον υπάρχει πιθανότητα να τον κερδίσω κάποια στιγμή τον μπαγάσα τον Οσκαρ, μήπως η Ακαδημία θα μπορούσε να περιμένει ως τα 80 μου;», είχε πει τότε στη σκηνή της τελετής.

Παρακολουθείστε το απόσπασμα με την τιμητική βράβευση και την περίφημη ομιλία του Πήτερ Ο Τουλ ενώπιον συναδέλφων και κοινού. Η χυλόπιτα που έριξε στα μέλη της Ακαδημίας ήταν μεγαλοπρεπής.

Οι υπόλοιπες υποψηφιότητες ήταν για τις ταινίες «Μπέκετ» (1964), «Το λιοντάρι του χειμώνα» (1968), «Αντίο κύριε Τσιπς» (1969), «Η άρχουσα τάξη» (1972), «Στάντμαν: Ενας ριψοκίνδυνος δραπέτης» (1980), «Η αγαπημένη μου χρονιά» (1982) και «Venus» (2006).

Ο δημοσιογράφος Γιάννης Ζουμπουλάκης (ΒΗΜΑ) έγραψε για τη μοναδική συνάντησή που είχε με τον Ιρλανδό ηθοποιό στη Νέα Υόρκη, με αφορμή την «Τροία» (2004), μια από τις τελευταίες μεγάλες επιτυχίες του. «Εχω φτάσει στο σημείο πια, να διασκεδάζω με τη δουλειά μου περισσότερο από παλιά. Ίσως επειδή σήμερα με ενδιαφέρει λιγότερο – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλω να κοιτάζω πίσω». Στη δεκαετία του ’60 και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Ο’ Τουλ θα αποκτούσε μια πολύ άσχημη φήμη, την φήμη του «κακού παιδιού», λόγω των προβλημάτων του με το αλκοόλ. Υπήρξε άλλωστε κάποια εποχή, που ο Ο’ Τούλ ήταν ο φόβος και ο τρόμος των λονδρέζικων παμπ, όπου μαζί με τους φίλους του, τον Ρίτσαρντ Χάρις και τον Ολιβερ Ριντ, προκαλούσαν ατελείωτους καβγάδες, έχοντας καταναλώσει τεράστιες ποσότητες αλκοόλ.

Οπως ο Χάρις, έτσι και ο Ο’ Τουλ μιλούσε πάντα όπως ένιωθε. Αυτή η ευθύτητα ήταν χάρισμα, αλλά υπήρξε κάθε άλλο παρά ευνοϊκή για την καριέρα του, στη διάρκεια της οποίας, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, έμεινε στα αζήτητα, με κάποιες σκόρπιες μόνον αναλαμπές. «Είναι απαραίτητο πού και πού να κάνεις μια βόλτα μέσα από την πεδιάδα, έχοντας πρώτα σκαρφαλώσει στα βουνά», είχε πει ο Ο’ Τουλ για τα «χαμηλά» σημεία της ζωής του.

«Το τρίκλισμα είναι εξίσου σημαντικό στη ζωή, όσο και η παρέλαση»

. Το τρίκλισμα από το αλκοόλ πάντως, παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή. Λέγεται ότι αναγκάστηκε να κόψει το ποτό με το μαχαίρι, ύστερα από μια βαριάς μορφής χειρουργική επέμβαση στο στομάχι (ο ίδιος δεν παραδέχθηκε ποτέ ότι αυτός ήταν ο λόγος που το έκοψε).

Ο Ιρλανδός ηθοποιός Πίτερ Ο’ Τούλ άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 81 ετών, σε νοσοκομείο του Λονδίνου, μετά από μακρά ασθένεια στις 14 Δεκεμβρίου του 2013.

Με πληροφορίες από :Πηγές: http://www.tovima.gr, http://www.biography.com…

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Όταν ο Ομάρ και η θεία Θάλεια έπαιζαν μαζί μπριτζ τα βράδια στην Αίγυπτο… Η Ρίκα Διαλυνά θυμάται και αποχαιρετά τον θρυλικό φίλο της, Δόκτορ Ζιβάγκο…