Ο κορυφαίος επιστήμονας που είχε δοκιμάσει για επιστημονικούς λόγους φιλέτο ποντικιού, σκαντζόχοιρο, πάνθηρα, τσούχτρες κλπ. Έφαγε ακόμη και κομμάτι από την καρδιά του Λουδοβίκου ΙΔ’

«Το στομάχι κυβερνά τον κόσμο. Ο μεγαλύτερος τρώει το μικρότερο και ο μικρότερος τρώει τον ακόμα πιο μικρό από αυτόν!» Αυτά ήταν τα λόγια ενός κορυφαίου επιστήμονα του 19^ου αιώνα, τα οποία μάλιστα μετέτρεψε σε στάση ζωής.

Ο Ουίλιαμ Μπάκλαντ γεννήθηκε το 1784 στην αγγλική επαρχία. Όταν ενηλικιώθηκε, έφυγε από τη μικρή πόλη με την οικογένειά του για να σπουδάσει γεωλογία στην Οξφόρδη. Εκεί ανέπτυξε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την φυσιολογία των ζώων. Τον γοήτευε τόσο η ανατομία και η συμπεριφορά τους, όσο και η εξελικτική τους πορεία. Εντρύφησε στη μελέτη σκελετών και απολιθωμάτων, ενώ έθεσε τα θεμέλια της μελέτης των οικοσυστημάτων μέσω των απολιθωμένων κοπράνων.

Ύστερα από πολυετή και λαμπρή ακαδημαϊκή διαδρομή στην Οξφόρδη, όπου εργαζόταν ως λέκτορας και μελετητής, το 1845 χρίστηκε πρύτανης του Πανεπιστημίου του Γουέστμινστερ στο Λονδίνο.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρύτανης, ο Ουίλιαμ Μπάκλαντ άρχισε να «επανδρώνει» ένα είδος οικόσιτου θηριοτροφείου στο οποίο έθρεφε μεταξύ άλλων φίδια, ύαινες και μαϊμούδες. Τα συμβατικά κατοικίδια δεν ικανοποιούσαν το μεγάλο γεωλόγο. Με τα χρόνια, η σπίθα της περιέργειας για τον ανεξερεύνητο κόσμο των ζώων άναβε όλο και περισσότερο μέσα του, οδηγώντας τον σε ολοένα και πιο ακραίες συλλήψεις.

Μάλιστα, την ίδια περίοδο υπήρξε ενεργό μέλος της Βρετανικής Κοινότητας για τον «Εγκλιματισμό των Ζώων». Επρόκειτο για μια οργάνωση που υποστήριζε την πειραματική μεταφορά νέων ειδών ζώων στη χώρα, με το σκεπτικό ότι αν διαπιστωνόταν ότι μπορούσαν να επιβιώσουν, θα αποτελούσαν νέες πηγές τροφής.

Η ιδέα αυτή ενδεχομένως αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Άγγλο επιστήμονα. Λέγεται ότι ο Ουίλιαμ Μπάκλαντ έθεσε στόχο ζωής να γευτεί όλα τα είδη ζώων που υπήρχαν στον πλανήτη. Μάλιστα, «μετέδωσε» την ίδια τρέλα και στο γιο του, Φράνσις.

Στο σπίτι τους έβρισκε κανείς όλων των ειδών τα ζωικά παράγωγα. Ένα από τα αγαπημένα τους εδέσματα ήταν φιλέτο ποντικού πάνω σε ψημένο ψωμί. Άλλα γεύματά του περιελάμβαναν κρέας από σκαντζόχοιρο, δελφίνι, πάνθηρα, ψητό στρουθοκάμηλο, τσούχτρες ακόμη και κουτάβια.

Ένας διαδεδομένος θρύλος γύρω από το όνομά του λέει ότι ένας φίλος του που ήταν λόρδος είχε στο σπίτι του φυλαγμένο ένα κομμάτι από την ταριχευμένη καρδιά του Λουδοβίκου του ΙΔ’. Μόλις το έμαθε ο Μπάκλαντ ενθουσιάστηκε. Το είδε σαν μία μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσει ένα ακόμη είδος κρέατος. Λέγεται ότι κατάπιε το κομμάτι μπροστά στα εμβρόντητα μάτια όλων των υπόλοιπων καλεσμένων.

Βέβαια, ο επιστήμονας υιοθέτησε αυτές τις ιδιαιτερότητες προς το τέλος της ζωής του. Τα τελευταία εκείνα χρόνια του γεωλόγου δεν ήταν ιδιαίτερα γαλήνια. Ένα σοβαρό ατύχημα του άφησε χρόνια εγκεφαλικά προβλήματα, τα οποία εικάζεται ότι έδωσαν το έναυσμα στην σταδιακή εμφάνιση της άνοιας που έμελλε να τον ταλαιπωρήσει.

Ο Ουίλιαμ Μπάκλαντ άφησε την τελευταία του πνοή τον Αύγουστο του 1856. Η νεκροψία έδειξε ότι μεγάλο μέρος του εγκεφάλου του είχε αρχίσει να αποσυντίθεται, σημάδι που δείχνει ότι πιθανόν να έπασχε και από φυματίωση.

Επιστημονικό έργο

Πέρα από τις διατροφικές του ιδιοτροπίες, ο Ουίλιαμ Μπάκλαντ έμεινε στην ιστορία ως ένας καινοτόμος επιστήμονας. Η αγάπη του για τη ζωολογία και την εξέλιξη τον οδήγησε στην ενασχόληση με τα απολιθώματα.

Ήταν ο πρώτος που απεικόνισε και στη συνέχεια συναρμολόγησε πλήρως το σώμα ενός δεινοσαύρου μέσω των απολιθωμάτων του. Ο δεινόσαυρος αυτός, με τη σειρά του, μετατράπηκε στον πρώτο που έλαβε επιστημονική ονομασία. Ο λεγόμενος Μεγαλόσαυρος είχε μήκος εννέα μέτρα, ύψος τρία και ζύγιζε περίπου έναν τόνο.

Το πάθος του Μπάκλαντ για την παλαιοντολογία δεν περιορίστηκε στη μελέτη των δεινοσαύρων. Το 1823, ο πρωτοπόρος επιστήμονας έκανε μία εξίσου εντυπωσιακή ανακάλυψη. Σε μια εξόρμησή του στη σπηλιά του Πάβιλαντ στην Ουαλία βρήκε έναν ανθρώπινο σκελετό. Πρόκειται για τον παλαιότερο σύγχρονο ανατομικά άνθρωπο που έχει βρεθεί ποτέ στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikipedia

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Σοκολάτες ο Σαντάμ, γάλα καμήλας ο Καντάφι, φρούτα και λαχανικά ο Χίτλερ με έλεγχο από ομάδα «δοκιμαστών». Βιβλίο αποκαλύπτει τις διατροφικές εμμονές των δικτατόρων