Ο κατά συρροή δολοφόνος της Σκωτίας που σκότωσε μια ολόκληρη οικογένεια και έφαγε στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι τους. Πως αποκαλύφθηκε από επτά χαρτονομίσματα

Ο Peter Manuel ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος, ο οποίος εκτελέστηκε τον Ιούλιο του 1958  για τη δολοφονία επτά ανθρώπων στο Λάνκασιρ (Lanarkshire) στη νότια Σκωτία. Εκτιμάται ότι στα θύματα του συμπεριλαμβάνονται ακόμη δύο άνθρωποι.

Πριν από τη σύλληψή του τα μέσα ενημέρωσης τον αποκαλούσαν ως “το θηρίο του Birkenshaw”.

Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1927 στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς του ήταν από τη Σκωτία και είχαν μετακομίσει στο Μίσιγκαν. Ωστόσο το 1932 γύρισαν στο Lanarkshire, στη Σκωτία. Μέχρι τα δέκα του ήταν γνωστός ως μικρός κλέφτης στην αστυνομία της περιοχής του. Όταν μπήκε στην εφηβεία, σε ηλικία 16 ετών διέπραξε μια σειρά σεξουαλικών επιθέσεων για τις οποίες καταδικάστηκε σε εννέα χρόνια φυλάκισης.

Τα θύματα του Μάνουελ

Ο Μανουέλ κατά την διάρκεια της ενήλικης ζωής του έγινε χειρότερος. Καταδικάστηκε το 1958 για τις δολοφονίες επτά ανθρώπων αν και εκτιμάται πως σκότωσε άλλους δύο ανθρώπους.

Στις 2 Ιανουαρίου του 1956 η 17χρονη Anne Kneilands βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου με σιδερένιο ρόπαλό στο γήπεδο γκολφ East Kilbride, στην περιοχή Calderwood. Ο Μάνουελ κατάφερε να διαφύγει της σύλληψης χάρη το άλλοθι που του έδωσε ο πατέρας του. Δύο χρόνια αργότερα κατηγορήθηκε για αυτό το φρικτό έγκλημα, αλλά η υπόθεση εγκαταλείφθηκε λόγω ανεπαρκών αποδεικτικών στοιχείων.

Η 45χρονη Marion Watt, η 16χρονη κόρη της Vivienne και η 41χρονη αδερφή της Marion, Margaret Brown πυροβολήθηκαν στις 17 Σεπτεμβρίου 1956 στο σπίτι τους, στο Burnside,  στο νότιο Lanarkshire της Σκωτίας. Τη μέρα των δολοφονιών ο Μάνουελ βρισκόταν έξω με εγγύηση για βανδαλισμό ξένης περιουσίας σε ένα κοντινό ορυχείο. Για ένα διάστημα ο κύριος ύποπτος ήταν ο σύζυγος του θύματος, William Watt. Συνελήφθη και έμεινε στη φυλακή για δυο μήνες, ώσπου τελικά αφέθηκε ελεύθερος.

Η αστυνομία δεν βρήκε κανένα σοβαρό κίνητρο που θα μπορούσε να ωθήσει τον σύζυγο της να την σκοτώσει. Το μόνο επιβαρυντικό, αλλά καθόλου καθοριστικό στοιχείο ήταν οι πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις στο γάμο του. Παρέμεινε ο κύριος ύποπτος μέχρι τη δολοφονία της οικογένειας Smart μόλις λίγο μακρύτερα από το Burnside. Τότε η αστυνομία κατάλαβε ότι έχει να κάνει με έναν κατά συρροή δολοφόνο.

Ο Μάνουελ σχεδόν μετά από ένα χρόνο, στις 8 Δεκεμβρίου 1957, πυροβόλησε και σκότωσε έναν οδηγό ταξί στο Νιούκαστλ, τον Sydney Dunn. Το πτώμα του βρέθηκε σε μια ορεινή περιοχή στο Νορθάμπερλαντ λίγο αργότερα, αλλά  ο Μάνουελ  είχε ήδη επιστρέψει στο Λάνκασιρ.

Δεν δικάστηκε ποτέ για αυτήν τη δολοφονία, καθώς συνέβη σε μια περιοχή με διαφορετικό νομικό σύστημα. Δεκαεπτά όμως ημέρες μετά την εκτέλεση του, το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον Μάνουελ γιατί βρέθηκε στο ταξί του Dunn ένα κουμπί που έμοιαζε με τα κουμπιά που ήταν στο μπουφάν του. Υπήρχαν ωστόσο και κάποιες αμφιβολίες καθώς κάποια στοιχεία έδειχναν ότι ο δολοφόνος μπορεί να ήταν ντόπιος, ή να είχε βγει από ένα ιρλανδικό καραβάκι που έφτασε στο σταθμό του Newcastle.

Δύο μάρτυρες αναγνώρισαν τον Μάνουελ ως τον δολοφόνο του Dunn. Ένας από αυτούς  είπε αρχικά ότι ο δολοφόνος είχε τοπική προφορά, αλλά όταν ενημερώθηκε ότι ο δολοφόνος μπορεί να είχε έρθει από το ιρλανδικό καραβάκι, άλλαξε τα λεγόμενα του και είπε ότι είχε ιρλανδική προφορά, ενώ ο Μάνουελ είχε σκωτσέζικη. Ο Μανουέλ είχε πάει σίγουρα σε μια συνέντευξη για εργασία στο Newcastle δύο ημέρες πριν από τον φόνο, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι έμεινε στη περιοχή. Ίσως είχε γυρίσει στο σπίτι του στη Σκωτία.

Επόμενο θύμα ήταν η 17χρονη Isabelle Cooke στις 28 Δεκεμβρίου 1957. Η κοπέλα εξαφανίστηκε αφότου έφυγε από το σπίτι της στο Μάουντ Βέρνον για να πάει σε έναν χορό στο Uddingston Grammar School . Ο Μάνουελ πριν τη στραγγαλίσει, τη βίασε και στη συνέχεια την έθαψε σε ένα χωράφι. Η  εξαφάνιση του άτυχου κοριτσιού δεν συνδέθηκε αρχικά με το όνομα του. Αργότερα, ο ίδιος οδήγησε τις αρχές στο σημείο όπου την είχε θάψει.

Τελευταία θύματα του Μάνουελ πριν συλληφθεί, ήταν η οικογένεια Smarts στο Uddingston στη βόρεια πλευρά του ποταμού Clyde, νοτιοανατολικά του κέντρου της Γλασκόβης. Ο 45χρονος Peter, η 42χρονη Doris και το 10χρονο παιδί τους Michael, δολοφονήθηκαν μέσα στο σπίτι τους τις πρώτες ώρες της πρωτοχρονιάς του 1958.

Ο δολοφόνος παρέμεινε στο σπίτι των θυμάτων για μια εβδομάδα, τρώγοντας ότι είχε απομείνει από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Προτού φύγει από το σπίτι τάισε τη γάτα της οικογένειας και άρπαξε όσα χαρτονομίσματα βρήκε. Τα χρήματα είχε κάνει ανάληψη ο πατέρας της οικογένειας για τις διακοπές τους. Πήρε μάλιστα και το αυτοκίνητο τους και στη συνέχεια το παράτησε κοντά στη περιοχή.

Σύλληψη και Δίκη

Πολλοί ήταν οι αστυνομικοί που υποπτεύονταν ότι ο Μάνουελ ήταν εκείνος που κρυβόταν πίσω τις δολοφονίες αλλά δεν υπήρχαν πολλά στοιχεία που να αποδεικνύουν την ενοχή του.Ο δολοφόνος όμως είχε κάνει το μοιραίο λάθος. Τα επτά χαρτονομίσματα των 5 λιρών είχαν παρθεί από τη τράπεζα παραμονή Πρωτοχρονιάς. Οι αστυνομικοί εφόσον δεν τα βρήκαν στο σπίτι άρχισαν να αναζητούν τους σειριακούς αριθμούς στα καταστήματα της περιοχής. Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε ότι ο Μάνουελ τα χρησιμοποίησε για να πληρώσει με αυτά σε μια παμπ της Γλασκόβης.

Στις 14 Ιανουαρίου η αστυνομία συνέλαβε τον Μάνουελ στο σπίτι του, κατηγορώντας τον για τη δολοφονία της οικογένειας Smart. Δικάστηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Γλασκόβης. Ομολόγησε οκτώ από τους φόνους που διέπραξε και κατέθεσε λεπτομέρειες για αυτούς που μόνο ο πραγματικός δράστης θα μπορούσε να ξέρει. Δεν ομολόγησε όμως ποτέ ότι αυτός σκότωσε τον Dunn.

Στη δίκη απέλυσε τους δικηγόρους του και υπερασπίστηκε μόνος του τον εαυτό του. Τελικά κρίθηκε ένοχος για όλες τις κατηγορίες εκτός από τη δολοφονία της Anne Kneilands, λόγω ανεπαρκών στοιχείων. Στις 11 Ιουλίου 1958, απαγχονίστηκε στη φυλακή Barlinnie από τον Χάρι Άλεν.

Ορισμένες εφημερίδες δημοσίευσαν μάλιστα ισχυρισμούς ότι ήταν υπεύθυνος για αρκετές ακόμη άλυτες δολοφονίες από τη δεκαετία του 1950, αλλά δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία.

Αρχική Εικόνα από glasgowtimes 

Διαβάστε στη «ΜτΧ»: Ο τελευταίος απαγχονισμός στη Σκωτία, από τον δήμιο Χάρι Άλεν. Το έγκλημα πάθους που κατέληξε στη δολοφονία του «αντίπαλου εραστή»