Ο ηθοποιός που υποδύθηκε τον Στίβεν Χόκινγκ. Έχασε 15 κιλά, έκανε μαθήματα χορού, μίλησε με μυοατροφικούς, νοσοκόμες και αστροφυσικούς. Έτσι κέρδισε το Όσκαρ.

Ο Έντι Ρέντμειν καθήλωσε τους πάντες και σάρωσε τα βραβεία για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη ταινία “Η θεωρία των πάντων”. Υποδύθηκε τον Στίβεν Χόκινγκ και έγινε ένας από τους 17 ηθοποιούς που υποδύθηκε τον ρόλο ενός ανθρώπου που ήταν ακόμη ζωντανός.

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο ηθοποιός των μεταμορφώσεων. Επιλέγει ρόλους τολμηρούς και πρωταγωνιστεί σε ταινίες με βιογραφικό περιεχόμενο. Υποδύθηκε τον Στίβεν Χόκινγκ, με θυσίες και μελέτη, οι οποίες ανταμείφθηκαν με το βραβείο Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου το 2015. Την επόμενη χρονιά μεταμορφώθηκε στη Λίλι Ελμπε, μία από τις πρώτες γνωστές τρανσέξουαλ της ιστορίας.

Σπουδαγμένος στο Ίτον των αστών, παρακολούθησε μαθήματα μαζί με τον πρίγκιπα Ουίλιαμ. Ο ηθοποιός συνέχισε τις σπουδές του στο Κέιμπριτζ από το οποίο αποφοίτησε αριστούχος στην Ιστορία Τέχνης και στη συνέχεια επιδόθηκε στην έβδομη τέχνη. Ξεκίνησε τη καριέρα του ως ένα άσημο μοντέλο και φωτογραφήθηκε για κατάλογο της εταιρίας πουλόβερ «Rowan». Στην ταινία “Η Θεωρία των Πάντων” υποδύθηκε έναν άλλο απόφοιτο του Κέιμπριτζ, τον Στίβεν Χόκινγκ.

Η ταινία προσπερνά τη φήμη και τη δόξα που περιβάλλει τον Χόκινγκ και επικεντρώνεται στη σχέση του αστροφυσικού με την οικογένειά του και κυρίως με τη γυναίκα του Τζέιν Χόκινγκ. Είναι βασισμένη στο βιβλίο της γυναίκας του “Ταξιδεύοντας στο άπειρο: Η ζωή μου με τον Στίβεν”. Ο σεναριογράφος της ταινίας Άντονι Μακκάρτεν προσπαθούσε τρία χρόνια να την πείσει για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου Από τη στιγμή που εκείνη δέχτηκε, ο σεναριογράφος αφιέρωσε άλλα 10 χρόνια για να γράψει την ιστορία της ταινίας. Το βιβλίο ξεκινά με την περιγραφή ενός νεαρού και υγιούς άνδρα σε ένα πάρτυ κολλεγίου, όπου συναντά για πρώτη φορά τη Τζέιν Χόκινγκ, την οποία ερωτεύεται και παντρεύεται.

Ο πρωταγωνιστής της ταινίας Έντι Ρέντμειν πήρε την πραγματική φωτογραφία του γάμου του Χόκινγκ και τη μελέτησε με τη βοήθεια ειδικών. Συγκεκριμένα παρατήρησαν πως ο Χόκινγκ από τη μία πλευρά στηρίζεται στο μπαστούνι και από την άλλη ρίχνει όλο το υπόλοιπο βάρος του πάνω στην κοπέλα. Αυτού του είδους οι παρατηρήσεις βοήθησαν τον πρωταγωνιστή να αναλύσει πως ο αστροφυσικός χειριζόταν διαφορετικά τους μύες του. Για να καταφέρει να αποδώσει τις συσπάσεις και τις παραμορφώσεις στο πρόσωπο του χρειάστηκε ατελείωτες ώρες μελέτης.

Η γνωριμία του με τον Χόκινγκ

Για πρώτη φορά ο Χόκινγκ και ο πρωταγωνιστής συναντήθηκαν λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας. Για τον Ρέντμεϊν η συνάντηση αυτή ήταν η συγκλονιστικότερη στιγμή των γυρισμάτων. Όταν ρωτήθηκε για τη συνάντηση τους, ο ηθοποιός απάντησε πως ήταν τόσο αγχωμένος που γνώριζε το μεγαλείο του αστροφυσικού ώστε να αισθάνεται εκείνη τη στιγμή ανασφάλεια για το αν όλα όσα γνώριζε για τον εκείνον ήταν αλήθεια. Στην πρώτη τους γνωριμία πέρασαν τρεις ώρες μαζί, ωστόσο σε αυτές ο πρωταγωνιστής κατάφερε να αποσπάσει μόνο οκτώ προτάσεις από τον αστροφυσικό.

Η προετοιμασία για την ταινία

Η προετοιμασία και η μεταμόρφωση του πρωταγωνιστή ήταν καθηλωτική. Για να τα καταφέρει αφιέρωσε 4 μήνες πριν από τα γυρίσματα για να μελετήσει κάθε λεπτομέρεια της ζωής του, μια διαδικασία που κατά τον Ρέντμεϊν ήταν τόσο δύσκολη όσο η συγγραφή μιας διδακτορικής διατριβής. Ο πρωταγωνιστής ενημερώθηκε από το σενάριο ότι ο Χόκινγκ δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας μέχρι να διαγνωστεί στα 21 του χρόνια με τη νόσο. Ο Ρέντμεϊν ξεκίνησε την προετοιμασία του, παρακολουθώντας κάθε βίντεο και ντοκιμαντέρ που υπήρχε στο διαδίκτυο για να μάθει οτιδήποτε δεν γνώριζε για τη ζωή του.

Συναντήθηκε με νοσοκόμες του Χόκινγκ και ασθενείς της νόσου

Διάβαζε τις μελέτες και τις έρευνες που είχε κάνει ο διάσημος αστροφυσικός, ωστόσο δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτα από όλα αυτά. Γι΄ αυτό θέλησε να συναντήσει έναν καθηγητή Φυσικής από το Imperial College του Λονδίνου, για να είναι σε θέση να κατανοεί και να του απλοποιεί τα στοιχεία. Πέρα από τη Φυσική, μελέτησε και τις διαφορές ανάμεσα στους κάτω και τους άνω νευρώνες του σώματος. Όταν συνειδητοποίησε τις διαφορές προσπάθησε να τις αποδώσει και στα γυρίσματα. Για να τα καταφέρει σπαταλούσε πνευματική και σωματική δύναμη.

Ήρθε σε επαφή με 30 ασθενείς με  αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, τους οποίους συναντούσε σε μια νευρολογική κλινική του Λονδίνου ανά δύο εβδομάδες. Κρατούσε αρχείο και σημείωνε πως συρρικνώνονταν οι μύες τους και παρατηρούσε κάθε κίνηση τους. Το αρχείο του το μετέφερε σε κάθε γύρισμα και σύμφωνα με τις δηλώσεις του σκηνοθέτη, ήταν σημαντικότερο από ότι το σενάριο για εκείνον. Όταν επέστρεφε στο σπίτι του καθόταν επί ώρες μπροστά σε καθρέφτη και έκανε συσπάσεις στο πρόσωπο του. Συμβουλεύτηκε ιατρικά βιβλία και μίλησε με νοσοκόμες του Χόκινγκ ώστε να ενημερωθεί για την εξέλιξη της υγείας του αστροφυσικού.

Για το ρόλο του προπονήθηκε 4 μήνες, έχασε 15 κιλά

Για να τελειοποιήσει την απόδοση του επισκέφθηκε ένα χορογράφο, από τον οποίο ζήτησε να μάθει να ελέγχει τις κινήσεις του σώματος του. Προπονήθηκε 4 μήνες, έχασε 15 κιλά για τον ρόλο και έμαθε και έμαθε να απομονώνει συγκεκριμένους μύες από το σώμα του, προκειμένου να αποδίδει τις κινήσεις ενός παράλυτου ανθρώπου. Γνώριζε πως μερικές από τις θέσεις που έπρεπε να παίρνει σίγουρα δεν ήταν άνετες, όμως ενώ υπέφερε, ο σκηνοθέτης της ταινίας Μαρς παραδέχτηκε πως ποτέ δεν παραπονέθηκε.

Η μεταμόρφωσή του έγινε ακόμα πιο δύσκολη όταν αναγκάστηκε να παραμείνει καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι για ώρες, με σταυρωμένα τα πόδια και να πλαγιάζει το κεφάλι. Η κίνηση αυτή ήταν από τις πιο δύσκολες καθώς τον εμπόδιζε να αναπνεύσει σωστά. Για τη μεταμόρφωση του Ρέντμεϊν, τοποθετήθηκαν μεγάλα προσθετικά αυτιά που να μοιάζουν με αυτά του Χόκινγκ. Μια ακόμη μικρή λεπτομέρεια ήταν να αφήσει να μακρύνει τα νύχια του, κάτι που και ο αστροφυσικός έκανε ως μια κίνηση ανυπακοής.

Ο Χόκινγκ ξέσπασε σε κλάματα όταν είδε τη βιογραφική του ταινία

Όταν ο Χόκινγκ είδε για πρώτη φορά την ταινία, η οποία παρουσίαζε τη ζωή του θεώρησε πως ο Έντι Ρέντμειν τον υποδύθηκε τόσο καλά που πολλές φορές νόμιζε ότι ο ίδιος παίζει στην ταινία. Αντιλήφθηκε πως ο πρωταγωνιστής είχε αφιερωθεί στο ρόλο, κάτι το οποίο αντικατοπτριζόταν συναισθηματικά. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος , έκανε τον αστροφυσικό να ξεσπάσει σε κλάματα. Η ρεαλιστική απόδοση της ζωής του τον έκανε να θεωρεί πως στα γυρίσματα τραβούσαν τον Χόκινγκ και όχι τον Ρέντμειν.

Ο Ρέντμεϊν αφιέρωσε το βραβείο στον Χόκινγκ

Το φαβορί της βραδιάς για το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου ήταν ο Μάικλ Κίτον για την ταινία “Birdman”. Ο Έντι Ρέντμειν έκανε την ανατροπή και στέφθηκε με το χρυσό αγαλματίδιο. Στο λόγο της βράβευσης του ήταν τόσο ενθουσιασμένος που δεν μπορούσε να περιγράψει το πως ένιωθε εκείνη τη στιγμή. Το μόνο που θέλησε να πει συγκινημένος ήταν το πόσο τυχερός αισθάνεται και να αφιερώσει το βραβείο σε όλους τους ανθρώπους που πάσχουν από αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση. Ειδική μνεία φυσικά έκανε στον άνθρωπο τον οποίο υποδύθηκε, τον Στίβεν Χόκινγκ.

“Θα είμαι για πάντα ο φύλακας του. Ανά πάσα στιγμή θα είμαι στη διάθεση του, να τον βοηθώ και να τον στηρίζω με κάθε μου δύναμη”

Όταν ο Στίβεν Χόκινγκ διαγνώστηκε με τη νόσο στα 21 του χρόνια οι γιατροί προέβλεψαν ότι έχει μόνο άλλα δύο χρόνια ζωής. Τους διέψευσε και πέθανε στις 14 Μαρτίου 2018 σε ηλικία 76 χρόνων.

Διαβάστε ακόμη στη “Μτχ”: Στίβεν Χόκινγκ, ιδιοφυής και ακατάβλητος. Τον αναγνωρίζετε δίπλα στην πρώτη του γυναίκα; Η ζωή του έγινε ταινία και βραβεύτηκε με Όσκαρ...