Ο ήρωας που επέζησε με απίθανο τρόπο από τον Τιτανικό και έσωσε δεκάδες επιβάτες. Πολέμησε στον Α΄Παγκ. πόλεμο και έσωσε 120 στρατιώτες από τη Δουνκέρκη στον Β΄ Π.Π.

O αξιωματικός Τσαρλς Λάιτολλερ κατάφερε να επιζήσει από τη βύθιση του Τιτανικού και να διακριθεί σε μάχες του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μεγάλωσε μόνος του στη Βορειοδυτική Αγγλία, καθώς η μητέρα του είχε πεθάνει, ενώ ο πατέρας του τον είχε εγκαταλείψει. Η μοίρα των περισσότερων παιδιών στην Αγγλία του 19ου αιώνα ήταν η εργασία στις φάμπρικες. Εκείνος όμως επέλεξε τη θάλασσα. H πρώτη του εμπειρία ήταν δραματική. Στα 13 του ξεκίνησε την εκπαίδευση του σε εμπορικό ιστιοφόρο, το οποίο ένα χρόνο αργότερα βυθίστηκε. Ο νεαρός ήταν ανάμεσα στους επιζώντες, οι οποίοι πέρασαν οχτώ ημέρες στο νησί του Αγίου Παύλου μέχρι να διασωθούν. H ζωή του ήταν γεμάτη περιπέτειες.

Η διάσωση στον Τιτανικό και η προτεραιότητα στα γυναικόπαιδα

Ήρθε αντιμέτωπος με κυκλώνες και φωτιές στο κατάστρωμα του πλοίου, ενώ στα 21 του παραλίγο να πεθάνει καθώς νόσησε από ελονοσία, όταν υπηρετούσε στα αφρικανικά παράλια. Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν τον πτόησε και συνέχισε την καριέρα του στην ανοιχτή θάλασσα.

To 1912 ο Τσαρλς Λάιτολλερ ήταν ο δεύτερος αξιωματικός του Τιτανικού. Λίγο πριν από τη σύγκρουση του πλοίου με το παγόβουνο, είχε μόλις τελειώσει τη βάρδια του στη γέφυρα του πλοίου και βρισκόταν στην καμπίνα του. Ξαφνικά άκουσε τη σύγκρουση και αμέσως έτρεξε στη γέφυρα του πλοίου για να δει τι έχει συμβεί. Σήμα κινδύνου δεν είχε ενεργοποιηθεί και έτσι επέστρεψε στην καμπίνα του. Ωστόσο, γρήγορα ειδοποιήθηκε για τη σύγκρουση και αμέσως ανέλαβε δράση.

Το πλοίο βυθιζόταν και το πλήρωμα δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει αυτή την καταστροφή. Ο αξιωματικός συμμετείχε στην εκκένωση των επιβατών και την επιβίβαση στις σωστικές λέμβους. Έδωσε απόλυτη προτεραιότητά στις γυναίκες και τα παιδιά και επέβλεπε τη διαδικασία ώστε το πλήρωμα να ακολουθεί τις εντολές του και να μην προκαλείται πανικός. Διαβεβαίωνε τους επιβάτες οι σωστικές λέμβους ήταν το μοναδικό μέσο διάσωσης, καθώς λίγα μίλια μακριά βρισκόταν το πλοίο το οποίο θα τους έσωζε τη ζωή.

H διαταγή που δόθηκε ήταν “πρώτα γυναίκες και τα παιδιά”. Εκείνος βέβαια την εξέλαβε ως “γυναίκες και παιδιά μόνο”. Mάλιστα δεν επέτρεψε ούτε στον μεγαλοεπιχειρηματία Τζον Τζέικομπ Άστορ να συνοδεύσει τη γυναίκα του στη σωστική λέμβο. Του απαγόρευσε την πρόσβαση τονίζοντας του: “δεν επιτρέπεται η επιβίβαση των ανδρών στις βάρκες μέχρι να διασωθούν όλες οι γυναίκες”. Όταν το νερό έφτασε μέχρι το κατάστρωμα και ενώ είχε βοηθήσει όσους μπορούσε να επιβιβαστούν σε λέμβους, βούτηξε στο παγωμένο νερό της θάλασσας. Ήταν η μόνη επιλογή που είχε. Με το πλοίο να βυθίζεται όμως ρουφίχτηκε από τη δίνη και παγιδεύτηκε σε κοιλότητα του βυθιζόμενου πλοίου. Σώθηκε επειδή σημειώθηκε μία έκρηξη στο εσωτερικό του πλοίου, η οποία έδωσε ώθηση εντός του νερού και τον ανέσυρε στην επιφάνεια. Ο Τσαρλς Λάιτολλερ ήταν ο τελευταίος επιζών που επιβιβάστηκε στο Καρπάθια και το πιο υψηλόβαθμο μέλος του πληρώματος που κατάφερε να σωθεί. Η περιπέτεια του Τιτανικού δεν ήταν όμως η τελευταία του στη θάλασσα.

Η διάκριση στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο ηρωικός αξιωματικός στρατολογήθηκε στο Βρετανικό Ναυτικό και υπηρέτησε  στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1915 ανέλαβε τη διοίκηση του αντιτορπιλικού HMTB 117. Διακρίθηκε για τη δράση του και τιμήθηκε με παράσημο και προαγωγή στο αξίωμα του υποπλοιάρχου.

Στα χρόνια του Ά Παγκόσμιου Πολέμου ανέλαβε και τη διοίκηση του αντιτορπιλικού Φαλκόν, το οποίο όμως βυθίστηκε όπως και ο Τιτανικός. Στο τέλος του 1918 εγκατέλειψε το Βασιλικό Ναυτικό, όταν πια είχε λάβει τον υψηλότερο βαθμό. Πέτυχε μάλιστα την τελευταία του προαγωγή όταν  βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο UB-110.

Μετά το τέλος του πολέμου αποφάσισε να επιστρέψει στη Ναυτιλιακή του Τιτανικού. Ωστόσο παρότι ήταν παρασημοφορημένος αξιωματικός, είχε το στίγμα της ναυτικής τραγωδίας, το όποιο του ανέκοψε την πορεία. Έτσι αποφάσισε να αποσυρθεί από τη θάλασσα. Άνοιξε ένα ξενοδοχείο για να συγκεντρώνει εισοδήματα, ενώ είχε αγοράσει το δικό του γιοτ, το Sundower,  με το οποίο ταξίδευε με τη γυναίκα του. Μάλιστα πολλά χρόνια αργότερα, το ιδιωτικό του πλοίο στάθηκε σωτήριο για εκατοντάδες Βρετανούς στρατιώτες.

H διάσωση στη Δουνκέρη

Με το ξέσπασμα του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, οι βρετανικές και οι γαλλικές δυνάμεις υπέστησαν συντριβή από τη ναζιστική Γερμανία και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Τα βρετανικά στρατεύματα συγκεντρώθηκαν στην Δουνκέρη και περίμεναν την επιβίβασή τους στα βρετανικά πλοία. Ωστόσο, με τη γερμανική αεροπορία να συνεχίζει τη νικηφόρα δράση της σε θάλασσα και αέρα, η βρετανική κυβέρνηση αποφάσισε να μη στείλει τελικά τις δυνάμεις της στη Δουνκέρη, αλλά να τις διατηρήσει για την Άμυνα της Βρετανίας σε περίπτωση γερμανικής εισβολής.

Η απόφαση αυτή όμως δημιούργησε προβλήματα στην απεμπλοκή των βρετανικών δυνάμεων από τη Δουνκέρκη. Γι΄ αυτό και δόθηκε εντολή να επιταχθούν ιδιωτικά πλοία ώστε να ενισχυθεί η μεταφορά των στρατευμάτων από την άλλη όχθη της Μάγχης. Ένα από αυτά ήταν το γιοτ του Τσαρλς Λάιτολλερ. Ο 66χρονος αξιωματικός ανέλαβε για άλλη μια φορά δράση και συμμετείχε στη διάσωση Βρετανών στρατιωτών. Την 1η Ιουνίου 1940 πήρε μαζί του τον γιο του και απέπλευσε από τις ακτές του Ντόβερ. Μαζί διήνυσαν πολλές φορές την απόσταση μέχρι τη Δουνκέρη, επιβιβάζοντας βρετανούς στρατιώτες.

Το πλοιάριο χωρούσε μόνο 21 άτομα. Ο ηρωικός αξιωματικός έσωσε με το γιοτ του 120, διακινδυνεύοντας για ακόμη μια φορά στη ζωή του. Σε μία από τις διαδρομές, δέχτηκε πυρά της Λουτφάβε. Mε τους κατάλληλους χειρισμούς, κατάφερε να διασώσει το πλοίο και τους  στρατιώτες.

Όταν έφτασε στη Βρετανία, ένας αξιωματικός που τον περίμενε στο λιμάνι αιφνιδιάστηκε και εξεπλάγη όταν είδε από το γιοτ του να αποβιβάζεται αυτός ο τεράστιος όγκος Βρετανών.

Ο Τσαρλς Λάιοτολλερ αφού συμμετείχε ενεργά στις τρεις πιο σημαντικές ναυτικές επιχειρήσεις του 20 αιώνα, αποφάσισε να αλλάξει ρότα. Εργάστηκε σε ναυπηγείο έως το τέλος της ζωής του. H ιστορία του ενέπνευσε τον Κρίστοφερ Νόλαν να δημιουργήσει την ταινία Δουνκέρη το 2017.

Πηγή φωτογραφιών: Youtube

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Ο Τιτανικός βυθίστηκε εξαιτίας ενός κλειδιού, ισχυρίστηκε μέλος του πληρώματος. Οι ναυτικοί δεν είχαν κιάλια ώστε να δουν έγκαιρα το παγόβουνο, γιατί ήταν κλειδωμένα σε ένα ντουλάπι