«Ο Ιπτάμενος Ράφτης». Έραψε αλεξίπτωτο και έκανε άλμα από τον πύργο του Άιφελ. Ο φακός κατέγραψε το τέλος του (1912)

Ο εφευρέτης φοράει το αλεξίπτωτο που επινόησε και κατασκεύασε. Ποζάρει στην κάμερα, σε λίγο θα επιχειρήσει να δείξει και την αποτελεσματικότητά του, πηδώντας από τον Πύργο του Άιφελ.

Ο Reichelt στέκεται σε μία πλατφόρμα ψηλά στον Πύργο και ετοιμάζεται να πηδήξει. Πριν από το άλμα, αιωρείται στο χείλος για λίγα δευτερόλεπτα.

Είναι οι τελευταίες του στιγμές. Είχε κάνει λάθος υπολογισμούς και δεν έζησε για να τους διορθώσει. Η κάμερα της εποχής καταγράφει τα πάντα και κυρίως την αποτυχημένη πτώση.

Η αγάπη για το αλεξίπτωτο

Τη σκέψη να δημιουργήσει μια δική του ευρεσιτεχνία στα αλεξίπτωτα, γέννησε στο μυαλό του η συγκλονιστική τότε ανακάλύψη που λεγόταν, αεροπλάνο.

Ο Reichelt σκέφτηκε ότι θα πρέπει να βρεθεί ένας ασφαλής τρόπος για να εγκαταλείπουν το αεροπλάνο οι πιλότοι, όταν αυτό κινδυνεύει να συντριβεί.

Τα πρώτα πειράματα που έκανε ήταν με κούκλες που πέταγε από τον πέμπτο όροφο του διαμερίσματός του και έπεφταν απαλά..

Το πρώτο του σχέδιο ζύγιζε περίπου 70 κιλά και χρησιμοποιήθηκαν έξι τετραγωνικά μέτρα υφάσματος. Παρουσίασε το σχέδιό του στην κορυφαία αερολέσχη, «Aéro-Club de France», η οποία το απέρριψε με επιχείρημα ότι το στέγαστρο ήταν πολύ αδύναμο.

Απτόητος ο Reichelt συνέχισε τις πειραματικές ρίψεις με ανδρείκελα από την αυλή του κτιρίου του στη rue Gaillon.

Καμία από τις δοκιμές του δεν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

Η μοιραία πτώση

Το 1911 η Αερολέσχη προκήρυξε διαγωνισμό με βραβείο 10.000 φράγκα για όποιον θα έφτιαχνε ένα αλεξίπτωτο ασφαλείας για αεροπόρους, με τον όρο το αλεξίπτωτο να ζυγίζει τουλάχιστον 25 κιλά (55 λίμπρες).

Το δέλεαρ ήταν μεγάλο για τον Reichelt, ο οποίος μείωσε το βάρος και αύξησε την επιφάνεια του υλικού στα 12 τετραγωνικά μέτρα.

Δυστυχώς τα ανδρείκελα συνέχισαν να πέφτουν με πάταγο στη γη, ενώ μια δική του απόπειρα να πέσει από ύψος 8 μέτρων κατέληξε με ένα κάταγμα στο πόδι.

Ο Reichelt είχε δοκιμάσει τα αλεξίπτωτά του, σε πτώσεις με ανδρείκελα από τον Πύργο του Άιφελ και περίμενε τουλάχιστον ένα χρόνο για να πάρει την άδεια να δοκιμάσει ο ίδιος.

Οι φίλοι του επέμεναν να χρησιμοποιήσει και πάλι κάποιο ομοίωμα, όμως ο ίδιος ήταν ανένδοτος, γιατί πίστευε στην εφεύρεσή του. Ήταν μόλις 33 ετών, άνοιξε το δρόμο για να γίνουν σωστά και λειτουργικά αλεξίπτωτα, αλλά το πλήρωσε με τη ζωή του.