Ο γιος του ξυλουργού που κατέκτησε 12 ολυμπιακά μετάλλια μέσα σε 12 χρόνια. Τον αποκαλούσαν ο “Ιπτάμενος Φινλανδός” και κατέρριψε 29 παγκόσμια ρεκόρ. Γιατί αποκλείστηκε από τους Ολυμπιακούς του 1932

Το 1920 στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας εμφανίζεται ένας 23χρονος φινλανδός αθλητής για να τρέξει στα 10.000 μέτρα. Κερδίζει την κούρσα με επίδοση που κόβει την ανάσα και παίρνει το χρυσό μετάλλιο.

Στους ίδιους Ολυμπιακούς κερδίζει άλλα δύο χρυσά κι ένα αργυρό μετάλλιο στα 5.000 μέτρα. Από τότε, ο Πάαβο Νούρμι αρχίζει να γράφει με χρυσά γράμματα το όνομά του στον στίβο και μένει στην ιστορία ως “ο Ιπτάμενος Φινλανδός”.

Από το 1920 έως το 1932 ο Νούρμι κέρδισε συνολικά 12 μετάλλια, χρυσά και αργυρά, ενώ κατέρριψε 29 παγκόσμια ρεκόρ.

Στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας, εκτός από το 10.000 και τα 5.000 μέτρα, πήρε χρυσό μετάλλιο στον ανώμαλο δρόμο τρέχοντας σε ακραίες καιρικές συνθήκες με 45 βαθμούς Κελσίου και τερματίζοντας πρώτος μεταξύ των 15 αθλητών που κατάφεραν να φτάσουν στο τέλος, ενώ συνολικά είχαν ξεκινήσει 38.

Στους Ολυμπιακούς του 1924, στο Παρίσι, ο θρίαμβος ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Κέρδισε 5 χρυσά μετάλλια και ο ύμνος της χώρας του ακούστηκε ισάριθμες φορές. Δύο από τα μετάλλια τα κέρδισε μέσα σε μια ώρα. Αναδείχθηκε νικητής στον τελικό των 1.500 μ. και μάλιστα με ολυμπιακό ρεκόρ. Σε λιγότερο από 45 λεπτά ο “βασιλιάς των δρομέων” επιστρέφει στο στάδιο για τον τελικό των 5.000 μ. και κόβει πρώτος το νήμα με νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

Οι τρίτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που πήρε μέρος ήταν του Άμστερνταμ το 1928. Η συγκομιδή ήταν άλλα τρία μετάλλια, ένα χρυσό στα 10.000μ. και δύο αργυρά στα 5.000μ. και στα 3.000μ. στιπλ, με τα οποία έφτασε τα 12.

Τα μετάλλια στη συλλογή του θα γίνονταν περισσότερα αν δεν αποκλειόταν από τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες, το 1932, λόγω… επαγγελματισμού. Ο Νούρμι είχε ήδη μπει “στο μάτι” τον Αμερικανών. Τον προσκάλεσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου έδωσε αρκετούς αγώνες επίδειξης για τους οποίους πληρώθηκε. Έτσι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου τον θεώρησε επαγγελματία και τον απέκλεισε από τους Αγώνες, καθώς τότε μόνο ερασιτέχνες αθλητές μπορούσαν να συμμετάσχουν.

Τα πρώτα βήματα και η αναγνώριση

Ο δρομέας μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1897 και ήταν γιος ξυλουργού. Αγαπούσε από μικρός τον αθλητισμό και σε ηλικία 13 χρόνων αναδείχθηκε πρωταθλητής σε σχολικό πρωτάθλημα. Στα 21 του, το 1918, αγωνίστηκε στα 20.000 μέτρα σε στρατιωτικό πρωτάθλημα και τερμάτισε πρώτος, μισή ώρα νωρίτερα από τον δεύτερο.

Τότε ήταν που έγινε γνωστός σε όλη τη χώρα. Οι περήφανοι Φινλανδοί τον έστειλαν στους Ολυμπιακούς όπου φυσικά τους δικαίωσε.

Κι αυτός ήταν ο λόγος που η κυβέρνηση παρήγγειλε το 1924 στον κορυφαίο γλύπτη της χώρας, να φτιάξει το άγαλμα του αθλητή.

Ο γλύπτης δεν έφτιαξε ένα, αλλά τρία αγάλματα.

Το πρωτότυπο μέχρι σήμερα βρίσκεται την είσοδο του Ολυμπιακού Σταδίου του Ελσίνκι.

Το πρώτο αντίγραφο τοποθετήθηκε στην πόλη όπου γεννήθηκε ο Νούρμι και το δεύτερο αντίγραφο φιλοξενείται στο Μουσείο Τέχνης.

Το 1952 ο Νούρμι ήταν ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος και αυτός που άναψε την Φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι. Πέθανε στις 2 Οκτωβρίου του 1973 στη φινλανδική πρωτεύουσα και τα έξοδα της κηδείας του ανέλαβε η κυβέρνηση της χώρας.

Διαβάστε: «Κύκνος της Ουτρέχτης». Μάρκο Φαν Μπάστεν, ο κορυφαίος σέντερ φορ που έβαλε το θρυλικό γκολ εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης από πλάγια θέση. Η καριέρα του έληξε άδοξα σε ηλικία 28 ετών…