“Ο γιος μου είναι ομοφυλόφιλος και τον αγαπώ”. Η δήλωση μίας μάνας μετά τον ξυλοδαρμό του παιδιού της, που άλλαξε την εικόνα για την ομοφυλοφιλία στην Αμερική της δεκαετίας του 1970

1974, Νέα Υόρκη. Πορεία Υπερηφάνειας Ομοφυλοφίλων.

Τον Απρίλιο 1972, όταν ο Αμερικάνικος Σύνδεσμος Ψυχιατρικής θεωρούσε ακόμα την ομοφυλοφιλία ως μία ψυχική διαταραχή, η Τζιν Μάνφορντ έστειλε ένα γράμμα στην εφημερίδα “New York Post”, στο οποίο έγραφε: «Ο γιος μου είναι ομοφυλόφιλος και τον αγαπώ».

Η  αντίδραση του κόσμου

Το γράμμα ήταν η δημόσια κατηγορία της Μάνφορντ, η οποία είχε δει στις ειδήσεις να ξυλοκοπείται ο γιος της, Μόρτι, επειδή είχε πάρει μέρος σε πορεία υπέρ των ομοφυλοφίλων. Οι αστυνομικοί είχαν αγνοήσει το βίαιο επεισόδιο, αλλά η Μάνφορντ δεν το άφησε να περάσει έτσι.

Την επόμενη μέρα, της τηλεφώνησε ο γιος της: «Δε μπορείς να φανταστείς την αντίδραση του κοινού», της είπε. «Καμία μητέρα δεν έχει ανακοινώσει δημοσίως, ότι ο γιος της είναι ομοφυλόφιλος».

«Ήταν μία πραγματικά ριζοσπαστική κίνηση το να υποστηρίξει κανείς τους ομοφυλόφιλους και να συνδεθεί μαζί τους», σχολίασε η Σούζαν Γκόλντμπεργκ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κολούμπια.

«Γονείς, Οικογένειες και Φίλοι Ομοφυλόφιλων»

Η Μάνφορντ ήταν δασκάλα και η δήλωσή της προκάλεσε τα σχόλια των μαθητών, των γονιών τους και της διευθύντριας της.  Η Μάνφορντ δεν φοβήθηκε κανέναν.

Στην προϊσταμένη της απάντησε: «Είναι η προσωπική μου ζωή και αν κάποιος έχει πρόβλημα με τη δουλειά μου, να έρθει να μου το πει».

Η στάση της δεν άφησε περιθώριο για περαιτέρω σχόλια. Συνέχισε να δουλεύει στο ίδιο σχολείο, μέχρι τη συνταξιοδότησή της.

Πολεμούσε ακόμη και μετά τον θάνατο του παιδιού της

Τον Ιούνιο του 1972, η Μάνφορντ συμμετείχε με τον γιο της σε πορεία υπέρ των ομοφυλόφιλων. Το πλακάτ που κράταγε, έγραφε: «Γονείς ομοφυλόφιλων ενωθείτε, για να υποστηρίξετε τα παιδιά μας».

Η συμμετοχή της τράβηξε τα βλέμματα όλων. Μέσα σε λίγους μήνες, γονείς απ’ όλη την Αμερική έστειλαν γράμματα στη Μάνφορντ, δηλώνοντας την αγάπη τους για τα ομοφυλόφιλα παιδιά τους.

Το 1973, με πρωτοβουλία της Μάνφορντ, ιδρύθηκε η ομάδα υποστήριξης, «Γονείς, Οικογένειες και Φίλοι Ομοφυλόφιλων» (PFLAG).

Το 1974, στην πρώτη πορεία υπερηφάνειας ομοφυλόφιλων που διοργανώθηκε στη Νέα Υόρκη, το παράδειγμα της Μάνφορντ ακολούθησαν εκατοντάδες γονείς.

Τα πλακάτ τους έγραφαν: «Είμαι περήφανος για τον ομοφυλόφιλο γιο μου».«Δε θα είμαι μια μητέρα που κρύβεται στην ντουλάπα».

Το τελευταίο, προέρχεται από την έκφραση «είμαι στην ντουλάπα», την οποία χρησιμοποιούσαν οι ομοφυλόφιλοι, που έκρυβαν τις σεξουαλικές τους επιλογές.

Σήμερα το PFLAG έχει περισσότερα από 350 παραρτήματα σε όλη την Αμερική και τα μέλη του ξεπερνούν τις 200.000.

Η Μάνφορντ δεν έλειψε από καμιά «πορεία υπερηφάνειας».

Το 1990, η πορεία συνέπεσε με τον θάνατο του γιου της, Μόρτι, από AIDS.

“Δεν έχω δει ποτέ τόσο πόνο στο πρόσωπο της», είπε η κόρη της, Σούζαν Σουάν. «Πολεμάει για αυτόν κι ας έχει πεθάνει”.

Η Μάνφορντ πέθανε το 2013, στις 8 Ιανουαρίου. Ήταν 92 ετών.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ποιος αφαίρεσε την ομοφυλοφιλία από τον κατάλογο των ψυχικών διαταραχών στις Η.Π.Α. Γιατί ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ απαγόρευσε στους ομοφυλόφιλους να εργάζονται στο δημόσιο