Ο γίγαντας των 2 μέτρων και των 120 κιλών που άλλαξε το ράγκμπι. Αγωνίσθηκε πολλά χρόνια με νεφρική ανεπάρκεια και σάρωνε τις άμυνες. Ο θρυλικός Λόμου πέθανε μόλις 40 ετών

Η Νέα Ζηλανδία θρηνεί τον θάνατο του Τζόνα Λόμου, του πιο αγαπητού παίκτη ράγκμπι της χώρας.

Ο Λόμου ήταν θρύλος του αθλήματος και πέθανε στις 18 Νοεμβρίου σε ηλικία μόλις 40 ετών.

Πριν διαβάσετε για τη ζωή του, αξίζει να δείτε το βίντεο με τα κατορθώματά του στο γήπεδο.

Είναι εντυπωσιακός ακόμη και για όσους δεν κατανοούν το άθλημα. Ίσως η λέξη οδοστρωτήρας περιγράφει με ακρίβεια το ρόλο του στην ομάδα. Θαυμάστε τον, ειδικά από το 1:22 και μετά που περνάει μόνος του πάνω από τη μισή αντίπαλη ομάδα!

Γεννήθηκε το 1975 στη Νέα Ζηλανδία και πέρασε φτωχικά παιδικά χρόνια.

Στα 14 έφυγε από το πατρικό του, εξαιτίας του βίαιου πατέρα του και ασχολήθηκε με το αγαπημένο άθλημα των Νεοζηλανδών, το ράγκμπι.

Στην ηλικία των 19 έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα ράγκμπι, γνωστή ως “Αll blacks”.

Την επόμενη χρονιά, παρόλο που δεν είχε ακόμη μεγάλη εμπειρία, πήρε μέρος στο παγκόσμιο κύπελλο της Νοτίου Αφρικής.

Ο προπονητής δικαιώθηκε για την επιλογή του, αφού το παιχνίδι του Λόμου έμεινε στην ιστορία.

Ο σωματότυπος του ήταν πρωτόγνωρος στα γήπεδα ράγκμπι. Έφτανε τα δύο μέτρα και ζύγιζε 120 κιλά, αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να τρέχει γρήγορα και να νικά με ευκολία τους αντιπάλους του.

Θεωρήθηκε ο πρώτος παίκτης του ράγκμπι που απέκτησε διεθνή φήμη και το παιχνίδι του άλλαξε τους κανόνες του αθλήματος.

Αγωνίστηκε σε 63 αγώνες με τους “All blacks” και σκόραρε συνολικά 185 πόντους.

Το παγκόσμιο κύπελλο του 1999, θεωρείται η δεύτερη καλύτερη στιγμή της καριέρας του μετά τη Νότιο Αφρική.

Το 2007 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και έκτοτε συμμετείχε μόνο σε φιλανθρωπικούς αγώνες.

Ο Λόμου ξεχώρισε από τους υπόλοιπους παίκτες εξαιτίας του δυναμικού παιχνιδιού του.

Όταν έπαιρνε τη μπάλα κανένας αντίπαλος δεν μπορούσε να τον σταματήσει.

Χαρακτηριστική του κίνηση ήταν η στροφή προς την αριστερή πλευρά του γηπέδου.

“Όταν τρέχω με τη μπάλα, αν δεν μου αφήσεις καμία άλλη επιλογή, τότε θα περάσω από πάνω σου”.

Και όλα αυτά τα κατάφερνε ενώ αντιμετώπιζε χρόνιο πρόβλημα υγείας καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του.

“Φανταστείτε τι θα έκανα εάν ήμουν υγιής” είχε πει σε μία συνέντευξή του και δεν είχε άδικο.

Το 1995, πριν το παγκόσμιο κύπελλο, διαγνώστηκε με νεφρική ανεπάρκεια.

Η σπάνια μορφή της αρρώστιας δεν τον εμπόδιζε να παίζει.

Παράλληλα με τις επισκέψεις στα νοσοκομεία, ο Νεοζηλανδός εξουδετέρωνε τις αντίπαλες άμυνες με τη δύναμή του.

Το 2003 ο οργανισμός του άρχισε να καταπονείται από την αιμοκάθαρση.

Οι πολλές ώρες στα νοσοκομεία τον κράτησαν μακριά από τα γήπεδα για λίγο χρονικό διάστημα.

Το 2004 υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση νεφρού αλλά το 2011 το σώμα του απέρριψε το μόσχευμα.

Ο ξαφνικός θάνατός του την περασμένη Τετάρτη συγκλόνισε τη Νέα Ζηλανδία.

Για να τον τιμήσουν φοιτητές χόρεψαν Χάκα, τον εθνικό χορό της χώρας, τον οποίο χορεύουν πάντα πριν την έναρξη του παιχνιδιού οι παίκτες των “All blacks”.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Χτύπησε τα πόδια στο έδαφος όσο πιο δυνατά μπορείς. Είναι θάνατος»! Haka, ο θρυλικός χορός των Νεοζηλανδών. Κι όμως δεν είναι πολεμικός. Η «απάντηση» των Σκωτσέζων και η «χακαρένα»