Ο γιατρός που έκανε εκθέσεις με πρόωρα μωρά σε θερμοκοιτίδες. Η ιδέα βασίστηκε στις κοιτίδες που ζέσταιναν μικρά κλωσόπουλα! Αν και τα μωρά έγιναν θέαμα, σώθηκαν άπειρες ζωές. Τα έξοδα έβγαιναν από τα εισιτήρια

Coney Island 1900.

Στα διάφορα σώου και στα τσίρκο, εκτός από τη «γυναίκα με τα τέσσερα πόδια» και τον «άνδρα με το κεφάλι λιονταριού», υπήρξε ακόμη ένα ασυνήθιστο έκθεμα. Πρόωρα μικροσκοπικά νεογνά μέσα σε γυάλινες κοιτίδες.

Εμπνευστής του εκθέματος και υπεύθυνος ήταν ο γιατρός Martin Couney. Αν και πέθανε σχετικά νωρίς, ο Couney θεωρήθηκε κορυφή στην ιατρική και έχει βοηθήσει στο να σωθούν χιλιάδες πρόωρα μωρά στις ΗΠΑ.

Οι πρώτες κοιτίδες στη Γαλλία και η εισαγωγή τους στις ΗΠΑ από τον Couney

Ο πρώτος γιατρός που χρησιμοποίησε κοιτίδες ήταν ο Stephane Tarnier. Σε μια επίσκεψή του σε ζωολογικό κήπο του Παρισιού, είδε μια θερμαινόμενη κοιτίδα να ζεσταίνει μικρά κοτοπουλάκια το 1870. Ο Tarnier αμέσως πίστεψε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μια παρόμοια συσκευή, ώστε να σώσει τα πρόωρα νεογνά που πέθαιναν στα νοσοκομεία της Γαλλίας από υποθερμία.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1876 στην έκθεση του Βερολίνου, ο Couney είδε για πρώτη φορά τις γυάλινες και μεταλλικές κοιτίδες και αποφάσισε να τις εισάγει στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Το πρώτο έκθεμα του γιατρού με μωρά μέσα σε κοιτίδες ήταν σε ένα Λούνα Παρκ, όπου οι θαμώνες διασκέδαζαν με το θέαμα. Σύντομα, ο γιατρός άνοιξε ακόμα ένα στη γειτονική περιοχή Dreamland. Εκεί, οι επισκέπτες, αφού πλήρωναν μερικά νομίσματα, μπορούσαν να παρακολουθήσουν τις κοιτίδες, που ήταν στημένες στον τοίχο με τα νεογνά να βαριανασαίνουν και να παλεύουν για να ζήσουν.

Πολλά από τα νεογέννητα είχαν μεταφερθεί στο Coney Island από διάφορα νοσοκομεία, αφού δεν υπήρχαν οι κατάλληλες υποδομές για τη νοσηλεία και την περίθαλψή τους. Παράλληλα, οι γιατροί πίστευαν πως δεν θα επιβίωναν, λόγω του μικροσκοπικού τους μεγέθους.

Η κόρη του Couney πάντως, η οποία γεννήθηκε και αυτή πρόωρα, κατάφερε να ζήσει, ενώ πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα σε γυάλινη κοιτίδα ως έκθεμα μαζί με άλλα νεογνά!

Ο Couney δεν χρέωσε ποτέ τους γονείς για τη φροντίδα που παρείχε στα παιδιά τους. Τα έξοδα καλύπτονταν από το αντίτιμο των εισιτηρίων που πλήρωναν οι επισκέπτες.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Jeffrey Baker «με τα εκθέματα αυτά, ο γιατρός παρείχε τεχνολογική φροντίδα η οποία δεν είχε απολύτως καμία  σχέση με τα άλλα νοσοκομεία που αντιμετώπιζαν παρόμοιες καταστάσεις».

Μια 96χρονη γυναίκα, ο οποία είχε γεννηθεί πρόωρα και υπήρξε έκθεμα του Coney Island είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ότι «ήμουν τόσο μικρή όσο η παλάμη του πατέρα μου. Ζύγιζα κάτω από 2 κιλά και οι γιατροί με είχαν ξεγραμμένη».

Όταν ο πατέρας επισκέφτηκε την έκθεση, πείστηκε ότι ο Couney θα κατάφερνε να σώσει την κόρη του, παρά τα όσα του έλεγαν οι υπόλοιποι γιατροί και συγγενείς.

Και έτσι έγινε. Το κοριτσάκι μεταφέρθηκε άμεσα στο Λούνα Παρκ και τοποθετήθηκε σε γυάλινη κοιτίδα ως έκθεμα. Αυτή η έκθεση της έσωσε τη ζωή.

Η κριτική για τον Couney και η αμφισβήτηση

Ο Couney υποστήριζε ότι η παρουσίαση με τα πρόωρα νεογνά θα έδειχνε στον κόσμο την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης της ιατρικής. Το κοινό θα μπορούσε να κατανοήσει το έργο του και τη προσφορά του στην ανθρωπότητα.

Ωστόσο, υπήρχαν και εκείνοι που θεωρούσαν πως τα εκθέματα αποτελούσαν τερατουργήματα και πως ο γιατρός δεν ήταν κάτι παραπάνω από έναν σόουμαν, που εκμεταλλευόταν τον πόνο των γονιών.

Όπως είχε τονίσει το 1939 σε συνέντευξή του ο Couney «επειδή η δουλειά μου ήταν στο Coney Island, πάντα αντιμετώπιζα κριτικές και απόψεις ότι δεν με ενδιέφερε η υγεία των μωρών. Με κατηγορούσαν ότι φρόντιζα νεογνά, τα οποία όμως δεν θα είχαν ζήσει υπό διαφορετικές συνθήκες».

Ο Couney ήταν κατά πολλούς ένα βήμα μπροστά από την εποχή του, ενώ βρήκε ένα μέρος για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.

Το 1950, λίγο μετά το θάνατο του, αυτές οι γυάλινες κοιτίδες εντάχθηκαν σε πολλά νοσοκομεία και οι οικογένειες που είχαν πρόωρο μωρό αναγνώρισαν την προσφορά του και την επιρροή που είχε στη ζωή τους.

«Αν και δεν θυμάμαι πολύ καλά το σπίτι του Couney, κάθε χρόνο στη γιορτή του Πατέρα, οι γονείς μου με πήγαιναν σε εκείνον για να τον επισκεφτώ», λέει η Beth Allen η οποία είχε υπάρξει και αυτή έκθεμα στο Coney Island . Αν και ο γιατρός έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια, συνεχίζει να τον ευγνωμονεί και να τον μνημονεύει.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Σε ποιο σημείο τη Αθήνας βρισκόταν η Βρεφοδόχος, όπου οι μητέρες εγκατέλειπαν τα νεογέννητα παιδιά τους;