Ο Γερμανός που έσωσε τον Έλληνα στρατιώτη που ψυχορραγούσε στο πεδίο της μάχης. Η συγκινητική ιστορία δυο “εχθρών” στη μάχη των Οχυρών και το παιχνίδι της μοίρας 40 χρόνια αργότερα. Νέα εκπομπή (βίντεο)

Νευροκόπι Δράμας. Ύψωμα Κρέστη, 7 Απριλίου 1941. Η μάχη των Οχυρών μαίνεται. Ο πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών αφήνει πίσω του πολλά θύματα και από τις δυο πλευρές. Ο 22χρονος στρατιώτης Γιώργος Θηβαίος πέφτει βαριά τραυματισμένος από σφαίρα στο πόδι. Μια ολόκληρη μέρα αιμορραγούσε στο πεδίο της μάχης.

Ξαφνικά βλέπει να τον πλησιάζει ένας Γερμανός. ‘Hταν σίγουρος ότι ο “εχθρός” θα τον αποτελείωνε. Όπως αφηγήθηκε ο συνταξιούχος δάσκαλος, Παντελής Σοφιανός, στη “Μηχανή του Χρόνου” και τον Χρίστο Βασιλόπουλο, οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν στη συνέχεια ανέδειξαν μια σπάνια αλλά βαθιά ανθρώπινη πλευρά του πολέμου.

“Τη δεύτερη μέρα της μάχης, ο Moehn βρήκε έναν έλληνα στρατιώτη τραυματία στο πόδι να αιμορραγεί και να κοντεύει να πεθάνει. Η μέρα ήταν δύσκολη. Οι Έλληνες βγήκαν από τα οχυρωματικά έργα και επιτέθηκαν στους Γερμανούς. Αυτός τραυματίστηκε και δεν πρόλαβε να επιστρέψει, όπως οι άλλοι συμπολεμιστές του και έμεινε εκεί μόνος και αβοήθητος να αιμορραγεί. Αυτός ο στρατιώτης λεγότανε Γεώργιος Θηβαίος. Ήταν 22 ετών”.

Ο κ. Σοφιανός που γνώρισε από κοντά τους πρωταγωνιστές της ιστορίας θυμάται την διήγηση του  Έλληνα:

“Την επομένη  ημέρα τον εντόπισε ένας γερμανός. Προδιέγραψε το τέλος μου έλεγε. Μόλις τον είδε τον Γερμανό λέει θα με σκοτώσει. Ο γερμανός όμως, απεναντίας, τον περιποιήθηκε, τον σκέπασε με τη χλαίνη του επειδή ψιχάλιζε, έβγαλε τον ατομικό επίδεσμο που είχε, του έδεσε το πόδι με γάζες σφιχτά για να μην αιμορραγεί και στο τέλος του είπε με νοήματα να μείνει εκεί ακίνητος και να μην ανησυχεί γιατί όλο και κάποιος θα τον συμμαζέψει”.

Τον χαιρέτησε να φύγει, ο Θηβαίος όμως του ζήτησε νερό, γιατί  διψούσε. Τότε ο Γερμανός έβγαλε το παγούρι του, πίνει λίγο νερό ο ίδιος και στη συνέχεια ξεδίψασε τον Θηβαίο. Ο τραυματίας στρατιώτης, ημιθανής σχεδόν, τον ευχαρίστησε με μία χειρονομία στο στήθος. Του έκανε νόημα και του είπε “ευχαριστώ πάρα πολύ”. Στη συνέχεια έβγαλε μία  στρατιωτική φωτογραφία από την τσέπη του που είχε βγάλει στον κήπο της Δράμας και του την έδωσε για ενθύμιο για να τον θυμάται.

Την επομένη της μάχης  οι επιχειρήσεις σταμάτησαν και σε λίγο ο πόλεμος τελείωσε. Ο Γιώργος Θηβαίος βρέθηκε τραυματίας στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Δράμας, όπου του έκοψαν το πόδι. Νοσηλεύτηκε εκεί για 15-20 μέρες και μετά με ένα πόδι επέστρεψε στο σπίτι του στην Αθήνα. Έμενε στο Κορωπί.

Το 1983 ο Moehn, μαζί με μια ομάδα γερμανών στρατιωτών εκείνης της γενιάς θα ερχόταν στην Ελλάδα για να παραστεί στις επετειακές εκδηλώσεις των Οχυρών στο Νευροκόπι. Τότε εξέφρασε την επιθυμία να συναντήσει τον Θηβαίο. Μαζί με τη φωτογραφία που του είχε χαρίσει εκείνη την ημέρα προσπαθούσε να μάθει αν ζει.

Ο Παντελής Σοφιανός ήταν δάσκαλος στο χωριό Οχυρό και θυμάται πως ο γερμανός με την φωτογραφία στο χέρι έξαχνε να βρει πληροφορίες για τον Έλληνα που έσωσε. ” Μου έφερε τη φωτογραφία του και μου λέει: Κύριε Σοφιανέ αυτή τη φωτογραφία μου την έδωσε αυτός ο στρατιώτης, περιέγραψε το γεγονός, τις λεπτομέρειες της συνάντησης τους και μου είπε ότι αν γνωρίζω κάποιον που να τον ξέρει να του το πω”.

Ο Θηβαίος εντοπίστηκε δύο χρόνια αργότερα μέσω μιας δημοσίευσης  της φωτογραφίας του στην τηλεόραση. Όταν ο Θηβαίος άκουσε ότι τον αναζητά ο σωτήρας του, κεραυνοβολήθηκε:  “Αυτόν τον οποίον ζητάτε είμαι εγώ. Λέγομαι Γιώργος Θηβαίος είμαι τραυματίας πολέμου με κομμένο το ένα μου πόδι και θα έρθω αύριο στη Δράμα να σας βρω και να σας συναντήσω. Περιμένετε με”.

Όμως ο γερμανός δεν μπόρεσε να ταξιδέψει μαζί με την ομάδα των βετεράνων και να τον συναντήσει. Ο Moehn πέθανε πριν από το ταξίδι στην Ελλάδα.

Οι Γερμανοί βετεράνοι όμως, πραγματοποίησαν την αποστολή τους και έφθασαν στην Αθήνα. Μόλις εγκαταστάθηκαν στο ξενοδοχείο, έφτασε ο ηλικιωμένος Θηβαίος κρατώντας την πατερίτσα και μία ανθοδέσμη. Συστήθηκε στους ξένους και ζήτησε να μάθει τι απέγινε ο σωτήρας του. Η είδηση του θανάτου τον συγκλόνισε. Σχεδόν κατέρρευσε.

Την επόμενη ημέρα τους κάλεσε όλους στο Κορωπί, όπου τους παρέθεσε μεγάλο γεύμα. Στο τέλος τους παρέδωσε ένα δώρο για την οικογένεια του Ph. Moehn. Ήταν κρασιά από τα αμπέλια του στα Μεσόγεια.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Η Ελλάδα έχει ένα βασιλιά και πολλούς βασιλίσκους». Ο Γερμανός φιλέλληνας που ερμήνευσε γιατί στη Βουλή ήταν όλοι δικηγόροι και γιατροί