Ο φοιτητής που δολοφόνησε δύο καθηγητές του Πανεπιστημίου Κρήτης, επειδή πίστευε ότι τον αδικούσαν. Η επικήρυξη και η αυτοκτονία

Απόγευμα προς βράδυ 27ης Νοεμβρίου 1990. Ένα πρωτοφανές γεγονός στα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά συγκλόνισε την Κρήτη, αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα.

Ο 32χρονος μεταπτυχιακός φοιτητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Γιώργος Π. πήρε μια καραμπίνα και σκότωσε εν ψυχρώ δύο καταξιωμένους καθηγητές μέσα στο αμφιθέατρο του Φυσικού Τμήματος.

Θύματα ήταν ο 39χρονος αστροφυσικός και πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής, Βασίλης Ξ. και ο 33χρονος φυσικός Στέφανος Π.

Τραυμάτισε, επίσης, τρία άτομα και σκόρπισε τον πανικό και τον τρόμο. Τράπηκε σε φυγή με αυτοκίνητο και έκτοτε τα ίχνη του χάθηκαν. Οι αρχές εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό, για να συλλάβουν τον δολοφόνο, αλλά όλες οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό.

Όπως αποδείχθηκε μερικούς μήνες αργότερα, ο δράστης  είχε δώσει τέλος στη ζωή του.

Έτσι ο φοιτητής Γιώργος Π, ούτε δικάστηκε για το έγκλημα που διέπραξε, ούτε έγιναν γνωστά τα αίτια που όπλισαν το χέρι του και βύθισαν στην οδύνη και το πένθος τις οικογένειες και τους γνωστούς των δύο καθηγητών.

Το μακελειό στο Πανεπιστήμιο Κρήτης σόκαρε τόσο την ακαδημαϊκή κοινότητα όσο και την κοινή γνώμη και έγινε πρώτη είδηση στον Τύπο.

Η υπόθεση ενέπνευσε τους δημιουργούς των σειρών “10η Εντολή” και “Ανατομία ενός εγκλήματος“

Το χρονικό του διπλού φονικού

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ο 32χρονος καταγόταν από ένα χωριό του Ηρακλείου. Είχε επιστρέψει στα φοιτητικά έδρανα μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας και βρισκόταν μεταξύ των ακροατών της διάλεξης της 27ης Νοεμβρίου.

Αποχώρησε από την αίθουσα μισή ώρα μετά την έναρξη του μαθήματος και γύρισε πίσω με την καραμπίνα περίπου ένα τέταρτο αργότερα.

Με βάση μαρτυρίες που συγκεντρώθηκαν, ο δολοφόνος είχε προμελετήσει πολύ καλά το έγκλημά του και τη διαφυγή του. Μία ημέρα πριν, φέρεται να ενοικίασε ένα κόκκινο αυτοκίνητο Seat, αφού πρώτα είπε σε υπάλληλο: “Θέλω ένα γρήγορο και δυνατό αυτοκίνητο με ζώνες ασφαλείας“.

Οι βολίδες, με τις οποίες έπληξε θανάσιμα τους δύο καθηγητές ήταν από αυτές που χρησιμοποιούνται για το κυνήγι αγριογούρουνων. Οι τρεις τραυματίες ήταν δύο συνάδελφοι των θυμάτων που προσπάθησαν να τον εμποδίσουν και μία φοιτήτρια.

Ο ιατροδικαστής που έκανε τη νεκροψία – νεκροτομή, αποφάνθηκε ότι ο Βασίλης Ξ. έφερε δύο διαμπερή τραύματα στο θώρακα που χτύπησαν την καρδιά. Ακόμα είχε χτυπήματα στο βραχίονα και τον μηρό. Ο Στέφανος Π. έφερε επίσης διαμπερές τραύμα στο θώρακα στην καρδιά.

Το σοκ της πανεπιστημιακής κοινότητας ήταν τόσο μεγάλο, ώστε πάρθηκαν μέτρα για την ενίσχυση της ασφάλειας φοιτητών και διδασκόντων. Δημοσιεύματα ανέφεραν ότι, λόγω του παρατεταμένου κλίματος φόβου, ορισμένοι θέλησαν να φύγουν σε άλλη περιοχή.

Την ανείπωτη θλίψη τους για την απώλεια δύο διεθνώς αναγνωρισμένων ερευνητών και δασκάλων εξέφρασε ο πρωθυπουργός, εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων και επιστήμονες τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό.

Ο τότε πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Γιώργος Γραμματικάκης είχε εγκωμιάσει το ήθος και το έργο τους λέγοντας:

“Η ολιγότερο ίσως οδυνηρή θεώρηση του θανάτου είναι ότι αποτελεί το όριο πέραν του οποίου αναδεικνύεται η πραγματική αξία εκείνων που χάθηκαν. Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Ερευνητικό Κέντρο δεν κυκλοφορεί απλώς ο ίσκιος τους, αλλά είναι φορές που αισθανόμαστε την παρουσία τους το ίδιο όπως τότε, έτοιμους για τα σπουδαία της Επιστήμης και της Παιδείας“.

Η αναζήτηση των κινήτρων και η μανία καταδιώξεως

Ο 32χρονος δολοφόνος παρέμενε ασύλληπτος και το μόνο που βρέθηκε τα πρώτα 24ωρα μετά το μακελειό ήταν το νοικιασμένο ΙΧ  με σκασμένο λάστιχο, σε ένα χωριό κοντά στη γενέτειρά του. Παράλληλα, οι αρχές και ο κύκλος των δύο καθηγητών προσπαθούσε να βρει μία εξήγηση για το στυγερό έγκλημα.

Κανείς δεν μπορούσε να είναι απόλυτα σίγουρος τι ώθησε τον Γιώργο Π. να αφαιρέσει δύο ζωές. Οι περισσότεροι, όμως, συμπέραναν ότι αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα και έτρεφε μίσος για τα θύματά του, επειδή θεωρούσε ότι τον είχαν αδικήσει στην επιστημονική του σταδιοδρομία. Το ίδιο είχε ισχυριστεί και ο αδερφός του:

“Προσπάθησαν να καταστρέψουν την καριέρα του. Το πρόβλημα άρχισε να γίνεται έντονο από τότε που ήθελαν να τον κόψουν από το μάστερ“.

“Ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος, κλειστός χαρακτήρας. Είχε φίλους, αλλά δεν έκανε παρέες και δεν συμμετείχε σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Δεν είχε ποτέ ασχοληθεί με όπλα ώσπου πήρε την καραμπίνα και έγινε κυνηγός. Μόνο που δεν σκότωνε πουλιά ή λαγούς. Κυνηγούσε, για να εξασκείται στο σημάδι“, υποστήριξαν συγχωριανοί του.

Άλλες πληροφορίες ανέφεραν ότι ο 32χρονος είχε καλές επιδόσεις στα μαθήματα, εκτός από αυτό της Κβαντικής και πήρε κατάκαρδα την προτροπή των καθηγητών να ξαναδώσει το μάθημα σε έξι μήνες, αφού πρώτα κάλυπτε τα κενά του. Φέρεται, επίσης, να αναζητούσε επίμονα υποτροφία στη Γαλλία.

Τρεις ημέρες μετά το έγκλημα, η εφημερίδα “Τα Νέα” δημοσίευσε ένα γράμμα του δράστη με παραλήπτες τον τότε πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου και το ΓΕΣ, το Νοέμβριο του 1988. Από την ανάγνωσή του φαίνεται ότι βασανιζόταν από την έμμονη ιδέα ότι όλοι συνωμοτούσαν εναντίον του, ώστε να μην σταδιοδρομήσει ως επιστήμονας.

Συγκεκριμένα έγραφε ενώ έκανε τη θητεία του: “Είχα πει στον Μ. ότι, αν δεν σταματήσουν να με ενοχλούν, θα τους καθαρίσω. Άρχισαν να γελοιοποιούν το όνομά μου, να με θίγουν, να με μειώνουν, να μου πετούν αποτσίγαρα. Μερικοί από τους εκπαιδευτές έψαχναν ευκαιρία να με μειώσουν σαν επιστήμονα, σαν άνθρωπο ή μου έβαζαν χαμηλότερους βαθμούς απ’ ό,τι έπρεπε

Επειδή η κατάστασή μου έχει γίνει αφόρητη και οι κινήσεις μου παρακολουθούνται αυστηρά, σκέφτηκα πως εάν μάθαιναν οι καθηγητές μου ότι έψαχνα όπλο, θα με άφηναν ήσυχο. Σε κάποια φάση κάποιοι προσπάθησαν με διακριτικές και επανειλημμένες προσπάθειες να περάσουν στα χέρια μου ένα όπλο με σιγαστήρα και αρκετά φυσίγγια.

Επειδή με ένα τέτοιο όπλο μπορεί να δολοφονήσει κανείς όλους τους καθηγητές του Πανεπιστημίου Κρήτης, σας ερωτώ: ποιος θέλει να τους δολοφονήσει;“.

Η επικήρυξη και ο εντοπισμός του δράστη

Οι εβδομάδες και οι μήνες περνούσαν και η Αστυνομία αδυνατούσε να εντοπίσει τον δολοφόνο.

Με απόφαση του υπουργού Δημόσιας Τάξης, ο “μακελάρης της Κρήτης“, όπως ονομάστηκε από τις εφημερίδες, επικηρύχθηκε έναντι 10.000.000 δραχμών. Αυτό συνέβη γιατί εκφράζονταν υποψίες ότι κάποιος συγγενής ή συντοπίτης τον υπέθαλπε.

Τελικά, στις 9 Ιουλίου 1991, το μυστήριο του ασύλληπτου δολοφόνου της Κρήτης λύθηκε. Ένας βοσκός τον εντόπισε νεκρό σε υψόμετρο 1.500 μέτρων, μισό χιλιόμετρο περίπου από το εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος, στα όρια των Νομών Λασιθίου και Ηρακλείου.

Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, ο 32χρονος πρέπει να αυτοπυροβολήθηκε λίγες ημέρες μετά το διπλό έγκλημα

Το πτώμα του βρισκόταν σε προχωρημένη σήψη. Στο σημείο εντοπίστηκαν και προσωπικά του αντικείμενα, ανάμεσα στα οποία και το συμβόλαιο ενοικίασης του αυτοκινήτου, με το οποίο διέφυγε.

Οι μεταθανάτιες τιμές

Από το 1991, το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ) έχει καθιερώσει το ετήσιο “Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας” στη μνήμη των δύο αδικοχαμένων καθηγητών, η απονομή του οποίου γίνεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Το αμφιθέατρο Α του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης πήρε το όνομα και των δύο ακαδημαϊκών, ενώ η αίθουσα διδασκαλίας του Αστεροσκοπείου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πήρε το όνομα του αδικοχαμένου πρόεδρου του Τμήματος Φυσικής.

Το 56ο επεισόδιο της σειράς “10η Εντολή” με τίτλο “Έκπτωτος” (2006) και το 23ο επεισόδιο της σειράς “Ανατομία ενός εγκλήματος” με τίτλο “Αμόκ” (1993) βασίζονται, με ορισμένες διαφοροποιήσεις, στην ιστορία αυτή.

Ο συγγραφέας και ποιητής, Γιώργης Γιατρομανωλάκης επίσης στηρίχθηκε στην υπόθεση του δολοφόνου μεταπτυχιακού φοιτητή, με σκοπό να γράψει το βιβλίο “Ανωφελές διήγημα” (1993), στο οποίο πραγματεύεται το κυνήγι της εξουσίας μέσα από τη γνώση και τις έριδες μεταξύ των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Πηγή εικόνων κεντρικής φωτογραφίας: εφημερίδα “Τα Νέα”