Ο φεουδάρχης που απαλλάχθηκε από φόνο, επειδή “δήλωσε αθώος”. Το σώμα του δεν έλιωσε ποτέ και μουμιοποιήθηκε

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Ο φον Κάχλμπουτζ ήταν Γερμανός ιππότης και φεουδάρχης στο Κάμπεχλ του Βραδεμβούργου. Σήμερα στην εκκλησία του μικρού οικισμού της Γερμανίας, εκτίθεται η μουμιοποιημένη σορός του. Το σώμα δεν είχε ταριχευθεί και μουμιοποιήθηκε με φυσικό τρόπο.  Δεν πρόκειται για το λείψανο κάποιου αγίου αλλά ενός δολοφόνου και βιαστή. Σύμφωνα με μία τοπική παράδοση η σορός του δεν έλιωσε εξαιτίας των εγκλημάτων του!

Ο “κακός αφέντης”

Λεγόταν Χριστιανός Φρειδερίκος φον Κάχλμπουτζ και γεννήθηκε στο Κάμπεχλ το 1651.

Είχε κακή φήμη γιατί καταπίεζε τους αγρότες και κτηνοτρόφους του χωριού. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα, απαιτούσε να ασκεί το παλαιό δικαίωμα των αρχόντων γνωστό με το γαλλικό όρο «droit du seigneur»  («δικαίωμα του αφέντη») ή «πρώτη νύχτα».

Πολύ απλά την πρώτη νύχτα του γάμου η παρθένα, πήγαινε πρώτα με τον φεουδάρχη και μετά με τον άνδρα της.

Ο Κάχλμπουτζ έκανε κατάχρηση αυτού του δικαιώματος αφού μέχρι το θάνατό του είχε αποκτήσει έντεκα δικά του παιδιά και τριάντα νόθα με τις κοπέλες του χωριού.

Βιαστής και δολοφόνος

Όμως, υπήρχαν και μερικοί δουλοπάροικοι που αντιστάθηκαν. Τον Ιούλιο του 1690,  θέλησε να συνευρεθεί ερωτικά με τη γυναίκα ενός βοσκού, τη Μαρί Λέπιν. Αυτή αντιστάθηκε και όταν ο βοσκός προσπάθησε να την προστατεύσει, τον σκότωσε. Η Λέπιν κατηγόρησε τον ιππότη για το φόνο του άνδρα της.

Στο δικαστήριο ο Κάχλμπουτζ ορκίστηκε στο λόγο τιμής του ως ιππότης ότι δεν ήταν ο φονιάς. Καθώς δεν υπήρχαν άλλοι μάρτυρες, εκτός από την Λέπιν, οι δικαστές τον αθώωσαν. Με βάση τον νόμο, ο λόγος ενός αριστοκράτη θεωρούνταν δικαστικό τεκμήριο.

Ο ιππότης πέθανε στο Κάμπεχλ το 1702 σε ηλικία 52 ετών. Τον έθαψαν στον οικογενειακό τάφο σε κρύπτη της τοπικής εκκλησίας.

Η “άλιωτη σορός”

Το 1794 σχεδόν ένα αιώνα μετά το θάνατό του γινόταν ανακαίνιση της εκκλησίας. Η οικογένεια του φεουδάρχη είχε πια εξαλειφθεί και έτσι αποφασίστηκε τα οστά των μελών της να μεταφερθούν στο νεκροταφείο.

Όταν οι εργάτες άνοιξαν τα φέρετρα διαπίστωσαν ότι όλα είχαν αποσυντεθεί εκτός από τη σορό του ιππότη που είχε παραμείνει σχεδόν ανέπαφη.

Καθώς δεν είχε ταριχευθεί είχε γίνει φυσική μουμιοποίηση.

Από τον 19^ο αιώνα έχουν γίνει πολλές μελέτες στη μούμια του ιππότη για να ανακαλυφθεί γιατί δεν αποσυντέθηκε. Οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε ασφαλές συμπέρασμα. Υπάρχουν, ωστόσο, διάφορες αιτίες γιατί η φυσική διαδικασία αποσύνθεσης μιας σορού μπορεί να σταματήσει ή να καθυστερήσει.

Γιατί μουμιοποιήθηκε;

Οι πιο σημαντικοί παράγοντες είναι οι συνθήκες του αέρα που περιβάλλουν τη σορό καθώς και η κατάσταση του εδάφους, όπως η οξύτητα ή τα άλατα.

Επίσης στη μουμιοποίηση συμβάλουν τα ερμητικά σφραγισμένα φέρετρα.

Ομοίως, μια μικρή κατάποση δηλητηριωδών φαρμάκων, δηλαδή πολύ μικρών ποσοτήτων αβλαβών για ένα άτομο, κατά τη διάρκεια της ζωής του μπορεί να βοηθήσει στη διαδικασία μουμιοποίησης. Αυτά τα είδη ουσιών δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμα αφού το λίπος και το νερό στο πτώμα εξατμίζονται με την πάροδο του χρόνου.

Σήμερα είναι αποδεκτό ότι ο Κάχλμπουτζ υπέφερε από κάποια ασθένεια, ίσως φυματίωση. Σύμφωνα με διάφορες πηγές πνίγηκε στο αίμα του. Η αιμορραγία που προηγήθηκε του θανάτου του και το φέρετρο που δεν ακουμπούσε στο χώμα ίσως οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα.

Επειδή όμως οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι, υπάρχει πάντα και η πιθανότητα, ότι σάτυροι του είδους του, δεν είναι δεκτοί ούτε στην κόλαση!

Οι άνθρωποι του χωριού Κάμπεχλ πιστεύουν ότι η μουμιοποιήση του Κάχλμπουτζ ήταν θεϊκή τιμωρία και απόδειξη της ενοχής του για τον φόνο του βοσκού. Λέγεται ότι ο όρκος που έδωσε ενώπιον του δικαστηρίου ήταν ότι:

«Ορκίζομαι ότι δεν είμαι εγώ ο φονιάς. Αν λέω ψέματα, να μην λιώσω μετά το θάνατό μου!».