Ο έρωτας του διάσημου φιλοσόφου Αβελάρδου με την 15χρονη μαθήτριά του. Ο θείος της ήταν ιερέας και τον ευνούχισε!

Τον 12ο αιώνα, ο ξακουστός φιλόσοφος Πέτρος Αβελάρδος δημιούργησε σκάνδαλο στο Παρίσι, όταν σε ηλικία 37 ετών σύναψε ερωτικό δεσμό με την 15χρονη μαθήτριά του Ελοΐζα. 

Ο Αβελάρδος εκείνη την περίοδο ήταν ο πιο διάσημος φιλόσοφος στην Ευρώπη. Ενώ ήταν ακόμα νέος μυήθηκε στα γράμματα και τις τέχνες. Ασχολήθηκε με τη διαλεκτική και μελέτησε ιδιαίτερα τον Αριστοτέλη.

Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στο Παρίσι, παρακολούθησε τις διαλέξεις του Γουλιέλμου του Σαμπώ, ο οποίος ήταν υποστηρικτής του Ανσέλμου του Λον και του ρεαλισμού. Όμως, σύντομα ήρθε σε αντιπαράθεση με αυτόν και οι διαφωνίες τους οδήγησαν σε έντονες συζητήσεις, στις οποίες ο Αβελάρδος επικράτησε με τα επιχειρήματά του, προκαλώντας έκπληξη στον ακαδημαϊκό κόσμο της εποχής.

Ο Αβελάρδος αποφάσισε να διδάξει στο Μελάν και αρχικά, αντιμετώπισε τις απόπειρες του δασκάλου του να τον υπονομεύσει.

Παρά τις δυσκολίες, η διδασκαλία του κέρδισε τον θαυμασμό των σπουδαστών, και έτσι αποφάσισε να ανοίξει μια μεγαλύτερη σχολή στο Κορμπέιγ.

Ο έρωτας με την Ελοΐζα

Ο Αβελάρδος είχε με μία ήρεμη ζωή και το μόνο που έκανε ήταν να διδάσκει. Χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο έφταναν στη Γαλλία, για να τον ακούσουν.

Την πλήρη αφοσίωσή του στην επιστήμη αναστάτωσε η 15χρονη Ελοΐζα Φυλμπέρ, ανιψιά του εφημέριου της Παναγίας των Παρισίων, π. Φυλμπέρ.

Την θεωρούσαν την πιο μορφωμένη και έξυπνη κοπέλα του Παρισιού, καθώς γνώριζε λατινικά, ελληνικά και εβραϊκά

Ο εφημέριος εμπιστεύτηκε την κοπέλα στον Αβελάρδο για να μαθητεύσει στο πλάι του. Κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας, ο φιλόσοφος άρχισε να νιώθει αισθήματα για την Ελοΐζα. Αργότερα, σύναψαν ερωτική σχέση.

Όταν ο Φυλμπέρ έμαθε για τον δεσμό των δυο τους, αποφάσισε να τους χωρίσει. Όμως, το ζευγάρι συναντιόταν κρυφά.

Η εγκυμοσύνη και το σκάνδαλο

Η 15χρονη έμεινε έγκυος και ο Αβελάρδος την έστειλε στην Βρετάνη, για να γεννήσει. Απέκτησαν ένα γιο και τον ονόμασαν Αστρολάβο, προς τιμήν του ομώνυμου περσικού αστρονομικού οργάνου.

Για να μη δημιουργηθεί μεγαλύτερο σκάνδαλο, ο φιλόσοφος ζήτησε από την 15χρονη να παντρευτούν. Εκείνη αρνήθηκε, γιατί θεωρούσε ότι ο γάμος θα του στεκόταν εμπόδιο στην καριέρα του.

Παρά τους προβληματισμούς της Ελοΐζας, το ζευγάρι παντρεύτηκε μυστικά

Προκειμένου να μην πάρει το θέμα διαστάσεις, η 15χρονη παρέμεινε στο σπίτι του θείου της. Όταν ο Φυλμπέρτ έμαθε για το γάμο του ζευγαριού, παρόλο που η Ελοΐζα το αρνήθηκε, αντέδρασε έντονα.

Ο Αβελάρδος για να την σώσει, την έστειλε στο μοναστήρι του Αργεντενού.

Τον Αστρολάβο μεγάλωσε η Ντενίς, αδερφή του Αβελάρδου

Ο Φυλμπέρτ έγινε έξαλλος, μόλις αντιλήφθηκε ότι η κοπέλα έφυγε από το σπίτι του. Επειδή κατάλαβε ότι αυτό συνέβη υπό την καθοδήγηση του φιλοσόφου, προσέλαβε μια συμμορία ανδρών να του επιτεθούν στο σπίτι του.

Ένα βράδυ, εισέβαλαν στο δωμάτιό του και τον ευνούχισαν

Οι άνδρες παραπέμφθηκαν σε δίκη και ο Φυλμπέρτ επειδή ένιωθε ντροπή, όταν μαθεύτηκε το γεγονός, ανέστειλε τα θρησκευτικά καθήκοντά του.

Στο μεταξύ, ο Αβελάρδος αποφάσισε να γίνει μοναχός ενώ διατηρούσε επαφή με την Ελοΐζα, η οποία παρέμεινε στο μοναστήρι.

Στην αλληλογραφία τους, η κοπέλα του εξέφραζε τη βαθιά ερωτική επιθυμία της. Εκείνος προσπάθησε να τη συνετίσει και τις υπενθύμιζε ότι πρέπει να επικεντρωθεί στον πνευματικό στοχασμό.

Ο Αβελάρδος ως μοναχός και η κριτική στον μοναχισμό

Ο φιλόσοφος προκειμένου να ξεπεράσει τον έρωτά του για την Ελοΐζα, επέστρεψε δυναμικά στην έρευνα και τη μελέτη. Στο μοναστήρι, όπου βρισκόταν, εμβάθυνε στις θεολογικές του σπουδές και άσκησε έντονη κριτική στον τρόπο ζωής των μοναχών.

Η δράση του προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, κυρίως όταν κήρυξε ότι η αμφιβολία οδηγεί στην έρευνα. Η ιεραρχία εναντιώθηκε ακόμα περισσότερο μαζί του, όταν δίδαξε ότι η η αμαρτία υφίσταται μόνο όταν υπάρχει κακή και δόλια πρόθεση.

Ο Αβελάρδος θεωρήθηκε αιρετικός, καθώς δεν αποδεχόταν τη διδασκαλία περί προπατορικού αμαρτήματος. Κατηγορήθηκε για λανθασμένη ερμηνεία του μυστηρίου του Θεού και της Αγίας Τριάδας και τέθηκε υπό περιορισμό στη μονή Σεν Μεντάρ.

Το πρώτο του βιβλίο «Theologia» καταδικάστηκε ως αιρετικό από σύνοδο στο Σουασόν το 1121 και κάηκε. Στη συνέχεια, ανέλαβε ηγούμενος στο απομονωμένο μοναστήρι Σεν Ζιλντά ντε Ρυΐς, όπου οι σχέσεις του με τους μοναχούς επιδεινώθηκαν, και μετά από απόπειρες εναντίον της ζωής του, εγκατέλειψε τη θέση του.

Στο μεταξύ, η Ελοΐζα έγινε ηγουμένη σε άλλη μονή, στο μοναστήρι του Παράκλητου και ο Αβελάρδος ανέλαβε την ηγεσία της κοινότητας, συντάσσοντας μοναστικούς κανόνες και γράφοντας ύμνους.

Τα τελευταία χρόνια

Γύρω στο 1135, επέστρεψε στο Παρίσι, όπου δίδαξε με μεγάλη επιτυχία, προσελκύοντας πολλούς μαθητές. Ωστόσο, οι καινοτόμες θεολογικές του απόψεις προκάλεσαν την εχθρότητα της εκκλησιαστικής ηγεσίας. Ο Βερνάρδος του Κλαιρβώ τον κατήγγειλε, οδηγώντας τον σε δίκη στη Σύνοδο της Σενς το 1140. Την καταδίκη του υπέγραψε ο Πάπας Ιννοκέντιος Β’.

Αναγκασμένος να αποσυρθεί από το αξίωμά του, βρήκε καταφύγιο στη μονή του Κλυνύ, όπου, με τη μεσολάβηση του ηγουμένου Πέτρου του Σεβαστού, συμφιλιώθηκε με τον Βερνάρδο και έζησε ως μοναχός μέχρι τον θάνατό του το 1142.

Μετά τον θάνατό του, η σορός του μεταφέρθηκε στον Παράκλητο. Σήμερα, βρίσκεται δίπλα στη σορό της αγαπημένης του Ελοΐζας στο κοιμητήριο Περ Λασέζ στο Παρίσι.

Αρχική εικόνα: Wikipedia